Ομιλία Φώτη Κουβέλη

Ομιλία του Φώτη Κουβέλη στο 6ο Συνέδριο του ΣΥΝ
Είχαμε επισημάνει από καιρό τα σοβαρά πολιτικά ζητήματα που συνόδεψαν τον ΣΥΝ από το τακτικό του συνέδριο και μετά, όλη την προηγούμενη περίοδο.
Από την πρώτη κιόλας φάση υλοποίησης των κατευθύνσεων του συνεδρίου, κατευθύνσεων της πλειοψηφίας βεβαίως, φάνηκαν τα αδιέξοδα του γενικού μας προσανατολισμού. Δεν διαμορφώθηκε ποτέ ένα σαφές και σταθερό πολιτικό σχέδιο με συγκεκριμένους στόχους και με αναφορά στο μπλοκ των πολιτικών δυνάμεων που θα το υλοποιήσουν.
Όταν εκφραζόταν η απόλυτη αδιαφορία για το θέμα της διακυβέρνησης της χώρας και επιχειρούσαμε κάτω από την πίεση των πραγμάτων να απαντήσουμε στο καίριο αυτό ζήτημα, το εναλλασσόμενο γαϊτανάκι των εκδοχών που εκπέμπαμε, προκαλούσε τουλάχιστον εκπλήξεις και απορίες.
Κιʼ όταν εμείς λέγαμε ότι η δική μας Αριστερά δεν πρέπει να μένει αδιάφορη για το περιεχόμενο της διακυβέρνησης της χώρας και ότι δεν πρέπει να μη θέλει να επηρεάζει με τις θέσεις της την ασκούμενη πολιτική, κάποιοι έσπευσαν να μας αποδώσουν πρόθεση κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ.
Στη δημοσκοπική μας έκρηξη, στα ποσοστά του 18% (που βεβαίως ποτέ δεν αναλύθηκαν με σύνεση και σοβαρότητα όπως θα έπρεπε), δηλώναμε έτοιμοι να διαδεχθούμε το ΠΑΣΟΚ στον πολιτικό χάρτη της χώρας, καταγραφόμενοι -όπου να ναι - όχι μόνο ποιοτικά αλλά και αριθμητικά ως η κύρια αντιπολιτευτική δύναμη.
Όταν τα δημοσκοπικά ευρήματα άρχισαν να περιορίζονται, καταθέσαμε το σχήμα ΣΥΝ-ΚΚΕ για κυβέρνηση της Αριστεράς.
Όταν μας θεώρησαν επιεικώς ανεδαφικούς, περάσαμε στο σχήμα ΣΥΝ-ΚΚΕ και διαγραμμένοι/αποχωρούντες του ΠΑΣΟΚ.
Όταν δεν κατέφθαναν αποχωρούντες από το ΠΑΣΟΚ, επιστρέψαμε στην «κυβέρνηση της Αριστεράς με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ»
Όταν το ΚΚΕ μας έστελνε την άρνησή του και τις ειρωνείες του, επιστρέψαμε στο «ΣΥΝ και ριζοσπαστικές δυνάμεις της Αριστεράς, ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή», έχοντας όμως αφήσει «άδεια την καρέκλα» δίπλα μας για το ΚΚΕ.
Όταν τον Δεκέμβρη το ΚΚΕ μας επετέθη με τον γνωστό βίαιο τρόπο, θυμώσαμε, και, λόγω θυμού, πετάξαμε την καρέκλα.
Και όταν μια βδομάδα πριν την κάλπη οι δημοσκοπήσεις μας προειδοποιούσαν, επανήλθε ο τρίτος πόλος με ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ, αλλά αυτή τη φορά και με Οικολόγους, που ήταν επίκαιροι.
Με ένα τέτοιο πολιτικό «σχέδιο πινγκ-πονγκ» και με μια απολύτως αδικαιολόγητη αλαζονεία και αμετροέπεια, η πολιτική μας αξιοπιστία άρχισε να γίνεται ζητούμενο πια.
Τα όσα αλαζονικά και αμετροεπή λέγονταν ερέθιζαν επαναστατικά στις γραμμές μας διάφορους, όταν τα άκουγαν, αλλά απωθούσαν έναν κόσμο, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, που είχε παράσχει σʼ εκείνη τη φάση απλόχερα την εμπιστοσύνη του στον ΣΥΝ.
Ακολούθησε ο Δεκέμβρης με όσα τραγικά ζήσαμε: Τις σπουδαίες διαδηλώσεις, την οργή και την απόγνωση της νεολαίας. Το αίμα του δολοφονημένου Αλέξη Γρηγορόπουλου, την καμένη πόλη, τη βία, την απόγνωση, αλλά και τους βανδαλισμούς της κουκούλας.
Σοβαρές παραλείψεις και λάθη του κόμματος επέτρεψαν τη συκοφάντησή του και το κατέγραψαν με αρνητικό τρόπο στην κοινωνία.
Υπάρχουν ευθύνες γιʼ αυτό. Δεν θέλω να πω αυτή την ώρα τίποτα άλλο γιʼ αυτήν την περίοδο. Ένα μόνο θα πω: συντρόφισσες και σύντροφοι, ο Δεκέμβρης μας στοίχισε.
Για να φθάσουμε στις ευρωεκλογές.
Στις ευρωεκλογές, η ηγετική πλειοψηφία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σφράγισε με τον αρνητικότερο τρόπο την πολιτική και εκλογική μας προσπάθεια. Απομακρύνθηκε από τον αριστερό μας ευρωπαϊσμό και δημιούργησε κύματα πικρίας στον κόσμο μας, στην ιστορική βάση του χώρου μας, στους πολίτες της ανανεωτικής αριστεράς.
Το προγραμματικό κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίστηκε ως περιληπτικό κείμενο των 15 σημείων και η ευρωδιακήρυξη, ήταν κείμενα στα οποία καταγράφονταν οι κοινοί τόποι των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ που διαμορφώνουν αυτό που ονομάζουν ως «αντισυστημική και αντικαπιταλιστική αριστερά». Δηλαδή:
Απόρριψη των μεταρρυθμίσεων
Απόρριψη της πράσινης ανάπτυξης
Απόρριψη της κρατικής ρυθμιστικής παρέμβασης
Αυτά θεωρούνταν απλώς κόλπα και τεχνάσματα διάσωσης και επιβίωσης του καπιταλισμού, τα οποία δεν ενδιαφέρουν την Αριστερά, και στα οποία η Αριστερά δεν πρέπει να ανακατεύεται, δηλαδή να ασκεί πραγματική πολιτική.
Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν συγκεκριμένο και σαφές στίγμα για τα κοινωνικά ζητήματα. Δεν ανέδειξαν τον αριστερό ευρωπαϊσμό. Περιορίσθηκαν στον καταγγελτικό λόγο, χωρίς ταυτόχρονα να προτάξουν συστηματικά διεκδικητικές – μεταρρυθμιστικές προτάσεις για τα προβλήματα των πολιτών και της χώρας. Ο καταγγελτισμός, όσο κι΄ αν είναι χρήσιμος για να απαξιώνει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, δεν είναι ικανός από μόνος του να συντελέσει στην αλλαγή των συσχετισμών. Δεν διαμορφώσαμε σχέση προγραμματικής εμπιστοσύνης με τους πολίτες.
Η Ευρώπη δεν αφορούσε την Αριστερά. Απορρίπτονταν όλες οι συνθήκες που συγκροτούν την ΕΕ. Δεν υπήρχε παρά μόνο μία αναφορά στο ΚΕΑ για να δηλωθεί ότι πρέπει να συμμαχήσει με την αντικαπιταλιστική Αριστερά στην Ευρώπη. Απαξιώνονταν πλήρως οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, ακόμα και οι εκλεγμένοι, όπως το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ως έχοντες μόνη αποστολή την καταδυνάστευση των υποτελών τάξεων, χωρίς να υπάρχει καμιά πρόταση για τη θεσμική συγκρότηση της ΕΕ. Εννοείται ότι απουσίαζε οποιαδήποτε αναφορά στο σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
• Προειδοποιήσαμε.
Τον περασμένο Οκτώβρη οι αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες - και με δεδομένη την τότε βεβαιότητα ότι το ΠΑΣΟΚ εξασφαλίζει αυτοδυναμία- μας έδωσαν τη δυνατότητα και την ευκαιρία της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.
Εδώ και καιρό βαθαίνει η κρίση ταυτότητας του ΣΥΝ, ευρύτερα του πολιτικού μας χώρου.
Υποστηρίζω την απεμπλοκή του Συνασπισμού από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν επικαλούμαι τις γνωστές σε όλους εσωτερικές του αντιθέσεις και αντιπαλότητες. Δεν επικαλούμαι τις επιθέσεις που δέχθηκε και δέχεται ο ΣΥΝ από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, που διαμορφώνουν τη δική τους πορεία και με σχεδιασμό την πολιτική συρρίκνωση του ΣΥΝ. Αυτά, ενώ είναι γνωστά και βιωμένα, αποσιωπούνται, παραλείπονται, δεν αναφέρονται έστω και ελάχιστα στην εισήγηση του Προέδρου.
Δεν ευθύνεται λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ. Ευθύνεται ο «εσωτερικός εχθρός», η διαφορετική πολιτική άποψη που πρέπει να σιγήσει και μάλιστα με μέτρα και κανονιστικές ρυθμίσεις. Προφανώς, αυτά αφορούν σε άλλο κόμμα και όχι στο κόμμα που ιδρύσαμε.
Υποστηρίζω την απεμπλοκή από τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί με τις συνιστώσες του είχαμε και έχουμε πολλές και σημαντικές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές, οι οποίες διαμορφώνουν καθημερινά πεδίο στρέβλωσης και παραμόρφωσης των πολιτικών χαρακτηριστικών του Συνασπισμού ως κόμματος της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, του Συνασπισμού, ως κόμματος του αριστερού ευρωπαϊσμού, του ριζοσπαστικού μεταρρυθμισμού, της πολιτικής οικολογίας.
Υποστηρίζω την απεμπλοκή από τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί η ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να αγωνίζεται και να δίνει παράλληλα ζωντανές λύσεις προοπτικής, χωρίς να κλείνεται στις «ασφαλείς» απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών. Αριστερά που στηρίζεται στην επιθετική σχέση ρήξης και μεταρρύθμισης και που διαμορφώνει εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο.
Η σύγχρονη Αριστερά οφείλει να εκφράσει τις επιδιώξεις των δυνάμεων της εργασίας να βελτιώνουν σταθερά τη θέση τους σε μια κοινωνία που αλλάζει. Από τη στατική αντίληψη της «υπεράσπισης των κεκτημένων» μόνον, πρέπει να περάσει στη δυναμική θεώρηση των πραγμάτων, να διεκδικήσει δηλαδή νέες κατανομές της πολιτικής και της κοινωνικής ισχύος.
Η οικονομική κρίση πρέπει να αποτελεί αναμφιβόλως το κεντρικό θέμα των παρεμβάσεων της αριστεράς.
Η νέα κατάσταση, με την ολέθρια παρουσία του Δ.Ν.Τ. στη χώρα, με δυσβάσταχτα και άδικα τα βάρη στις πλάτες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με αποσαθρωμένα και λεηλατημένα τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, με κύρια και αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του, επιβάλλει καινούργια καθήκοντα για τη σύγχρονη Αριστερά, αλλά και για όλες τις δυνάμεις του εργατικού κοινωνικού κινήματος.
Η εξέλιξη της κρίσης δεν είναι γνωστή. Θα δυναμώσουν οι δυνάμεις της εργασίας και της παραγωγής ή θα συμπιεστούν περισσότερο για την αναστήλωση του νεοφιλελευθερισμού;
Τίποτα δεν έχει κριθεί. Η έκβαση εξαρτάται και από τις ενέργειες, τους αγώνες, τις πρωτοβουλίες της Αριστεράς, τους συσχετισμούς δυνάμεων. Γι΄ αυτό έχει καθοριστική σημασία ποιοι, ποιες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις θα βάλουν τη σφραγίδα τους και θα διαχειριστούν την αντιμετώπιση της κρίσης.
To Γραφείο Τύπου