Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Είναι πια απολύτως σαφές ότι με πλήρη κυβερνητική κάλυψη εξυφαίνεται μια πρωτοφανής πολιτική σκευωρία σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.


ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

Είναι πια απολύτως σαφές ότι με πλήρη κυβερνητική κάλυψη εξυφαίνεται μια πρωτοφανής πολιτική σκευωρία σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Αφορμή, η απόλυτα δικαιολογημένη αγανάκτηση του κόσμου και οι αυθόρμητες αντιδράσεις του στην κυβερνητική πολιτική.

Αιτία, το πλήρες αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χθες έκανε ένα βήμα παραπέρα στον ολισθηρό δρόμο που έχει επιλέξει η κυβέρνηση. Από τα συστηματικά ψεύδη πέρασε στην προαναγγελία προβοκάτσιας. Προβοκάτσια εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, εις βάρος της αριστεράς, εις βάρος του λαϊκού κινήματος.

Αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι είμαστε μια αριστερά παντός καιρού για να της αποδίδει όσα δεν αντέχει, πολύ σύντομα θα κατανοήσει ότι δεν είμαστε ο αδύναμος κρίκος της πολιτικής ζωής, ούτε οι πανταχού παρόντες.

Είμαστε μία αριστερά με ιστορία δημοκρατικών αγώνων, που έχει υποστεί τη βία και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αποστασιοποιηθεί από τις δικαιολογημένες αντιδράσεις και από τους αγώνες του ελληνικού λαού.

Η βία αποτελούσε πάντοτε το καταφύγιο των πιο σκοτεινών κύκλων εξουσίας όταν αισθάνονται ότι χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Δεν ήταν ποτέ και ούτε είναι επιλογή της αριστεράς. Τη βία την επιλέγουν όλοι όσοι θέλουν τον κόσμο κλεισμένο στο σπίτι του και όχι πρωταγωνιστή.

Καταστούμε λοιπόν σαφές: Δεν πρόκειται να κάνουμε δηλώσεις μετάνοιας για τις μελλοντικές κινητοποιήσεις του λαού, για τις οποίες εργαζόμαστε και επιθυμούμε να καταστούν κόμβοι πολιτικών εξελίξεων και ορόσημα μιας μεγάλης δημοκρατικής αλλαγής που έχει ανάγκη ο τόπος.

Κατανοούμε απολύτως ότι η κυβέρνηση, στον πανικό που βρίσκεται, έχει κάθε λόγο να αποτρέψει τη συνάντηση της λαϊκής δυσαρέσκειας με την εναλλακτική ρεαλιστική πρόταση της αριστεράς. Δεν θα επιτρέψουμε όμως ούτε την κατασυκοφάντηση του χώρου μας, ούτε βέβαια και την πολιτική απομόνωση των πολιτών που αντιδρούν στην κυβερνητική πολιτική. Στέλνουμε ένα σαφές μήνυμα στους κυβερνητικούς κύκλους που προαναγγέλλουν ευρείας κλίμακας προβοκάτσιες: Να εγκαταλείψετε αμέσως τα σχέδια αυτά. Και καλούμε τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ σε αγωνιστική εγρήγορση. Καλούμε όμως και όλο το δημοκρατικό λαό να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια και το μέλλον του με μαζικές ειρηνικές παρεμβάσεις και διαδηλώσεις.

To Γραφείο Τύπου

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον... ολοζώντανο στις πλατείες σου!

Οι αναπαραγωγές της "είδησης" συνεχίζονται και συνεχίζονται.. Είναι τώρα εκατοντάδες. Πρόκειται για οργανωμένη αναπαραγωγή μιας στημένης είδησης, η οποία δεν είναι απλώς ανακριβής αλλά είναι κατασκευασμένη.

Τα αληθινά γεγονότα είναι τελείως διαφορετικά.
Περιστατικά άγριων τραμπουκισμών εκδηλώθηκαν στη γύρω περιοχή από "αγανακτισμένους πατριώτες" μας εναντίον αξιολύπητων περαστικών και αμέριμνων συνανθρώπων μας, με διάφορες προφάσεις, αλλά με πραγματική και βαθύτερη αιτία ότι δεν μπορούν να ανεχθούν την παρουσία τους. Δεν μπορούν να ανεχθούν την παρουσία τους, επειδή διαφέρουν σε φυλή και χρώμα.
Τα νοσοκομεία τις προηγούμενες μέρες δέχτηκαν πολλούς Πακιστανούς τραυματίες. Οι αυτόκλητοι δίωκτες τους παραμένουν ασύλληπτοι.
Στις πλατείες, κυκλοφορεί η "υπόσχεση εκκαθάρισης". Η πλατεία Μέμου και η πλατεία Αγίου Γεωργίου, αποτελούν "στρατηγεία". Κανείς όμως δεν ξέρει (ή δε λέει); Ποιός είπε; Ποιός έκανε;
Τι θα γίνει μόλις πέσει ο ήλιος και βραδιάσει;


Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ' στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι...


Καθώς μας δίνει ο φασισμός το χέρι, ένα πράγμα πρέπει να το προσέξουμε καλά.
Το έγραψα και στη χτεσινή ανάρτηση:
"... Οι αυθόρμητοι πατριώτες, επιδιώκουν ... να "ξεσηκώσουν" νεολαία από τα Γυμνάσια και τα Λύκεια της περιοχής..."
Ας προσέξουμε καλά.
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ...

Πηγή ΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Το χρέος δεν βγαίνει – Η ύφεση δεν φεύγει – Η δημόσια περιουσία κάνει φτερά


Πηγή: Κουτί Πανδώρας
Νίκος Κοτζιάς

Η κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει κακές διαπραγματεύσεις. Να έχει στο μυαλό της τα συμφέροντα των λίγων. Να προωθεί την βίαια ανακατανομή εισοδημάτων και περιουσιών σε βάρος των πολλών, μισθωτών, συνταξιούχων, μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Δίνει χρόνο στους δανειστές μας να τακτοποιήσουν τα του οίκου τους και όπως πρώτος έγραψα πριν 15 μήνες να αγοράσουν φτηνά την δημόσια περιουσία. Με ψέματα δε, προσπαθεί να συγκαλύψει τις στην καλύτερη περίπτωση ανοησίες της. Ως δε προς την χειρότερη, δεν θα ήθελα καν να αναφερθώ δημόσια.

Τι υποστηρίζει η κυβερνητική προπαγάνδα;

Η κυβέρνηση παρουσιάζει ότι αποκόμισε στη σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης τρία κέρδη: την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων, κατά ένα τοις εκατό μικρότερο επιτόκιο και δυνατότητα αγοράς ομολόγων από ειδικό μηχανισμό. Υπολογίζει, λέει η προπαγάνδα της ότι με αυτά κέρδισε έξη δισεκατομμύρια. Επιπλέον, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι μπόρεσε και αποκόμισε αυτά τα κέρδη διότι απέδειξε ότι εργάστηκε τον προηγούμενο χρόνο σκληρά και ως βραβείο αυτής της στάσης της επήλθαν οι καλύτεροι δανειακοί όροι. Μάλιστα, έβαλε τα μέσα του Μνημονίου να ανακοινώσουν με τρόπο ειρωνικό ότι όσα εκείνη κατάφερε δεν τα κατάφερε η Ιρλανδική κυβέρνηση, η οποία «δεν μπόρεσε» να διασφαλίσει χαμηλότερο επιτόκιο όπως η Ελλάδα. Πρόκειται για μια όμορφη εικόνα που θα ξεθωριάσει πολύ γρήγορα. Πιο συγκεκριμένα:



Πρώτον, η κυβέρνηση έδωσε πολλά για να πάρει σχετικά λίγα Η επιμήκυνση και ο περιορισμός των επιτοκίων ασφαλώς διευκολύνουν τις χρηματικές ροές του ελληνικού δημοσίου. Όμως το σύνολο των επιτοκίων συνολικά μάλλον θα είναι μεγαλύτερο. Κατά συνέπεια αυτά τα περί δισεκατομμυρίων που «γλίτωσε» η χώρα είναι φύκια που πωλούνται από την κυβερνητική προπαγάνδα ως μεταξωτές γιρλάντες. Το ποσό που αναφέρει η κυβέρνηση δεν προκύπτει από πουθενά. Αν ήταν αληθινά δεν έχει παρά να δώσει στη δημοσιότητα το συνολικό ποσό που θα πληρώσει τελικά η Ελλάδα προκειμένου να αποπληρώσει τα 110 δισεκατομμύρια. Επιπλέον, η μείωση αυτή του 1% μπορεί να αφανιστεί μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα αν δεν έχει διασφαλιστεί ότι δεν θα ακολουθήσουν τα ελληνικά επιτόκια τις αυξήσεις που ετοιμάζεται να κάνει στα επιτόκια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Δεύτερον, οι αλλαγές που έγιναν δεν ήταν αποτέλεσμα επιβράβευσης, αλλά μέτρα που έλαβαν οι δανειστές σε συνεννόηση με τους δανειζόμενους προκειμένου να διασφαλιστεί ότι θα πληρωθούν οι δόσεις καθώς και να αποκτήσουν εγγυήσεις που δεν είχαν προηγούμενα. Όπως έχω αποδείξει σε πολλαπλά κείμενα ήταν αδύνατο για την Ελλάδα να αποπληρώσει τις δόσεις. Άρα οι δανειστές είχαν να επιλέξουν είτε να πάρουν πίσω τα χρήματά τους σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, είτε, πιθανά, να τα χάσουν. Κατά προέκταση διασφάλισαν τα δικά τους συμφέροντα, τα συμφέροντα των δικών τους τραπεζών και κατά προέκταση ορισμένων ελληνικών τραπεζών. Με άλλα λόγια η τοκογλυφία διασφάλισε ότι θα παραμείνει τοκογλυφία. Μάλιστα, η τοκογλυφία απέκτησε τη δυνατότητα να αγοράσει τα ελληνικά φιλέτα φτηνότερα από ότι προηγούμενα και με τους Έλληνες εργαζόμενους να δουλεύουν με μικρότερους μισθούς, συντάξεις και εισοδήματα. Κατά συνέπεια διασφάλισαν την τοκογλυφία τους και έχουν λαμβάνουν, επιπλέον, ως μπόνους την καρδιά του ελληνικού δημόσιου πλούτου. Κάτι που έχω καταγγείλει ότι θα συμβεί ήδη από τον Ιανουάριο του 2010.

Τρίτον, τα υποτιθέμενα βραβεία προς την Ελλάδα «για την καλή της συμπεριφορά» είναι στην πραγματικότητα διόρθωση των (κατά πολλούς σκόπιμων) παραλείψεων της αρχικής διαπραγμάτευσης για το μνημόνιο. Τότε που η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε δανειστεί με καλύτερο επιτόκιο και με το εκτενέστερο δυνατό χρονοδιάγραμμα Εξάλλου ήταν από τότε ολοφάνερο, όπως επίμονα έγραφα από αυτή εδώ την στήλη, ότι το όλο σχήμα δεν έβγαινε και μετά από ένα χρόνο αναγκαστικά θα άλλαζα. Εκείνες τις «παραλήψεις» ήρθε να διορθώσει η τωρινή συμφωνία με πολύ βαρύ κόστος για την Ελλάδα. Υπολογίζεται ότι θα φτάσει συνολικά στα εκατό δισεκατομμύρια. Επιπλέον με τις συμφωνίες που έκανε ο Γ.Παπανδρέου στις Βρυξέλλες θα φορεθεί στην Ελλάδα η γερμανική κουλτούρα ως προς τον πληθωρισμό και την ανάπτυξη καθώς και ακραία νεοσυντηρητικά κουστούμια και φορέματα ως προς τις εργασιακές σχέσεις και την αμοιβή της εργασίας στην Ελλάδα.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα έδωσε ως ανταλλάγματα την ψυχή και το μέλλον της, προκειμένου να πάρει παπούτσια κατά ένα αριθμό μεγαλύτερα από εκείνα που λανθασμένα είχε αγοράσει πριν ένα χρόνο. Δεν θυμάμαι στην ευρωπαϊκή σύγχρονη ιστορία να υπήρξε μεγαλύτερο κόστος για αλλαγή συμφωνίας πριν από την απομάκρυνση από το ταμείο και αυτή η αλλαγή να βόλευε τόσο πολύ τον πωλητή / δανειστή. Εξάλλου οι πολίτες έχουν πολλές ίδιες εμπειρίες ως προς τους δανεισμούς. Γνωρίζουν ότι αν έχουν κάνει λάθος δανεισμό ως προς το επιτόκιο και το χρονοδιάγραμμά του, μπορούν να το αλλάξουν επιμηκύνοντας. Γνωρίζουν, όμως, ότι η διασφάλιση της τράπεζας είναι να αυξήσει το συνολικό ποσό τόκων που θα λάβει, ακόμα και αν το επιτόκιο είναι σχετικά μικρότερο. Αποκλείεται, όμως, να αποδεχτούν να τους πει η τράπεζα ότι προκειμένου να κάνει αυτή την αλλαγή οφείλουν να της δώσουν, πέραν της υποθήκης στο σπίτι τους, τα χρυσαφικά της οικογένειας σε εξευτελιστικές τιμές. Κάτι τέτοιο το ζητούν μόνο οι τοκογλύφοι και αν ενδώσει κάποιος στις απαιτήσεις τους μάλλον κλαίει για την κατάντιά του παρά πανηγυρίζει για τους νέους όρους που συμφώνησε μαζί τους. Και αν, επιπλέον, ο δανειστής του ζητήσει να του παραδώσει τα παιδιά του σε φτηνή τιμή, είναι σίγουρο ότι θα το αρνηθεί σε αντίθεση με την κυβέρνηση.

Τέταρτο, η Ελλάδα πήγε στις 11 του Μάρτη στη διαπραγμάτευση παραδομένη και έχοντας δώσει εγγυήσεις, ως δεν όφειλε, ότι θα στηρίξει κάθε πρόταση της Γερμανίας, ακόμα και σε βάρος της, που θα βοηθούσε να ξεπεράσει τις περσινές παραλήψεις και παράγοντας, πλέον, πολλαπλά καινούργια προβλήματα. Αντί προηγούμενα να πάει η Ελλάδα στην Ιρλανδία και να διερευνήσει τις δυνατότητες κοινού μετώπου πήγε και παραδόθηκε στο Ελσίνκι και στο Βερολίνο.

Οι αλαζονικές προπαγανδιστικές ανάγκες της κυβέρνησης είναι τέτοιες ώστε ως μια ακόμα Αισώπεια κολοβή αλεπού επιδεικνύει το 1% χαμηλότερο τόκο που έλαβε και «που δεν έλαβε η Ιρλανδία». Στην πραγματικότητα, η Ιρλανδία μπορούσε άμεσα να λάβει και θα λάβει τα ελληνικά επιτόκια. Εξάλλου και η ελληνική επιμήκυνση διευκολύνθηκε διότι την είχε ήδη λάβει η Ιρλανδία. Αυτό που έγινε είναι ότι η Ιρλανδία δεν βιάστηκε να συμφωνήσει. Διότι της ζητούσαν να αυξήσει την φορολογία στις επενδύσεις και στον επιχειρηματικό κύκλο από τα 12% στα 20%. Πρόκειται για την αντίστοιχη απαίτηση για το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας που διατυπώθηκε και αποδέχτηκε αμαχητί η Ελλάδα.

Πέμπτο, ο πρωθυπουργός είπε ότι τα 50 δισεκατομμύρια δεν μας τα ζητήσανε, αλλά ήταν ελληνικό έργο. Δηλαδή, ότι το να τρώμε λιγότερο στο σπίτι είναι δική μας απόφαση και όχι της τράπεζας που μας έδωσε το στεγαστικό. Αλλά, γνωρίζει κανείς κανέναν δανειστή που για όρους που δεν ζήτησε και δεν επέβαλε, αποκτά το δικαίωμα του ελέγχου εφαρμογής του και εργαλεία πειθάρχησης προκειμένου να εφαρμοστούν τα μέτρα διαίτης στο σπίτι; Δηλαδή αν δεν τα είχαν ζητήσει αυτά τα 50 δισεκατομμύρια οι Γερμανοί σε συνεργασία με την ντόπια διαπλοκή και τράπεζες τότε γιατί προβλέπεται μηχανισμός ελέγχου και πειθάρχησης για την υλοποίησής τους στις αποφάσεις της 11ης;

Έκτο και το χειρότερο όλων, οι «κατακτήσεις» της κυβέρνησης συμπεριλαμβάνουν παραπέρα αύξησης της άνισης κατανομής εισοδήματος και πλούτου στην Ελλάδα. Περιορισμό της λαϊκής κατανάλωσης χωρίς μέτρα ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει ότι είναι μια πολιτική που πληρώνει τους δανειστές. Ξεπουλά περιουσιακά στοιχεία της χώρας. Οδηγεί στην ύφεση. Δεν έχει καμιά προοπτική να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Προσανατολίζει την στρατηγική ανταγωνιστικότητας στο «μισθολογικό κόστος» και όχι στην ειδίκευση, την έρευνα, την μόρφωση, την ενίσχυση της ζήτησης. Πρόκειται για μια αδιέξοδη, πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων της ντόπιας διαπλοκής και τοκογλυφίας καθώς και της αύξησης του ελέγχου της χώρας από τρίτους, της ντε φάκτο κατάργησης των απαιτήσεων και διαδικασιών της δημοκρατίας. Και μετά από όλα αυτά είναι και πανηγυρίζοντες! Η ιστορία δεν θα ξεχάσει την ύβρη τους!

Δύο αποκαλυπτικές διαψεύσεις της κυβερνητικής προπαγάνδας:

Η εφημερίδα των μεγάλων συμφερόντων της Γερμανίας, FAZ στην ανάλυση που έκανε για τα αποτελέσματα της Συνόδου της Ευρωζώνης στις 13.3.2011, έγραψε: «τα δάνεια σε χώρες όπως είναι η Ελλάδα… θα αποδειχτούν επιτυχημένες μπίσνες. Αφού θα πληρώνουν επιτόκια σαφώς υψηλότερα από εκείνα των αγορών της Γερμανίας».

Ο ειδικός αναλυτής για τις στρατηγικές ως προς τα Ομόλογα Asoka Wöhrmann, δήλωσε στις 15.3.2011 ότι το κυριότερο συμπέρασμα ως προς τα μέτρα που αποφασίστηκαν στην Σύνοδο της Ευρωζώνης είναι «ότι εξαφανίστηκε ο φόβος ότι μπορεί να κάνει η Ελλάδα μια μη ελεγχόμενη πτώχευση». Δηλαδή, όπως λέω από πέρσι, το πρόβλημά των ξένων δανειστών ήταν να διασφαλίσουν ότι ακόμα και η όποια πτώχευσή μας, να είναι προς όφελός τους.
Του Νίκου Κοτζιά

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Made in Japan, Japa, Jap, J, .


Του Γιώργου Πήττα
Τις μέρες αυτές, κουδουνίζει στο κεφάλι μου διαρκώς, το «Ουρλιαχτό» του Allen Ginsberg. Ήθελα να βάλω στην αρχή του κειμένου ένα απόσπασμα, αλλά αδυνατώ να κάνω την οποιαδήποτε περικοπή, δεν μπορώ να επιχειρήσω ακρωτηριασμό σε ένα τόσο συμπαγές ποιητικό σώμα.
Φωτογραφία και συνέχεια του κειμένου εδώ

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ ΤΗΣ Ο.Λ.Π. Α.Ε. ΠΟΥ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΔΟΧΟΥΣ (ΔΗΜΟΥΣ: ΠΕΙΡΑΙΑ, ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ, ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ)
• ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΛΙΜΕΝΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ,ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ – ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ (ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ)


Τα σχέδια της Ο.Λ.Π. Α.Ε. αφορούν όλους τους παραλιμένιους Δήμους, λόγω περιβαλλοντικών, πολεοδομικών, κυκλοφοριακών, κοινωνικών επιπτώσεων. Όμως, την ευθύνη του σχεδιασμού των πόλεων την έχουν πρωτίστως οι φορείς της πολιτείας για το ρυθμιστικό σχέδιο του Πειραιά και οι φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που φιλοξενούν την Ο.Λ.Π. Α.Ε. και το λιμάνι.
Ο μετασχηματισμός του λιμανιού σε μεγάλο τουριστικό και ναυτιλιακό κόμβο, αποκομμένο από την πόλη με γιγαντιαίους λιμενοβραχίονες, υποθαλάσσια τούνελ, ξενοδοχειακά, συνεδριακά κέντρα πολιτιστικών δραστηριοτήτων, απαιτεί σοβαρή συζήτηση, σχεδιασμό και ανάπτυξη, με βάση τις ανάγκες πολλών.
Η ιδιαίτερα φυσικού κάλλους περιοχή της Λιμενικής Ζώνης Δραπετσώνας - Κερατσινίου (πρώην Λιπάσματα), βρίσκεται στο επίκεντρο των σχεδίων της Ο.Λ.Π. Α.Ε. για τις μεγάλες επεκτάσεις του λιμανιού του Πειραιά, που στοχεύουν στη δημιουργία μεγάλου Εμπορο-Ναυτιλιακού Κέντρου με μεγάλα επιβατηγά πλοία, κρουαζιερόπλοια, ενδεχομένως και για σκάφη αναψυχής (με τη δημιουργία μαρίνας), στο παραλιακό μέτωπο.
Τα σχέδια αυτά, εάν εφαρμοστούν, θα οδηγήσουν σε ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες για το περιβάλλον και για τη ζωή των πολιτών για ολόκληρο το Λεκανοπέδιο, αλλά περισσότερο για την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά που ασφυκτιά, είναι εξαιρετικά υποβαθμισμένη, έχει παντελή, σχεδόν, έλλειψη χώρων πρασίνου, ενώ η ποιότητα ζωής στους γύρω Δήμους συνεχώς επιδεινώνεται.

Η Νομαρχιακή Επιτροπή και το Τμήμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Συνασπισμού Πειραιά, εκφράζουν εκ νέου την αντίθεσή τους στους σχεδιασμούς της Ο.Λ.Π. Α.Ε. και της Κυβέρνησης και δηλώνουν ότι θα αγωνιστούν, έτσι ώστε τόσο το κυρίως λιμάνι, όσο και η περιοχή της Λιμενικής Ζώνης (πρώην Λιπάσματα) -ένας από τους τελευταίους εναπομείναντες μεγάλους ελεύθερους χώρους- να αποδοθεί στους πολίτες ως χώρος πρασίνου, ιστορικής μνήμης, πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων, αλλά και ελεύθερης πρόσβασης στη θάλασσα, από την οποία είναι αποκλεισμένοι οι κάτοικοι της Δραπετσώνας, του Κερατσινίου, του Πειραιά.

Για να πραγματοποιηθεί η διάσωση και οικολογική προστασία της Λιμενικής Ζώνης, οφείλουμε το επόμενο χρονικό διάστημα, να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη ενός μεγάλου και πολύμορφου πολιτικού, κοινωνικού, οικολογικού και δημοτικού Κινήματος πολιτών, συλλογικοτήτων και φορέων, που θα ανατρέψει κερδοσκοπικούς σχεδιασμούς και συμφέροντα και θα αναδείξει την επένδυση στο πράσινο, σαν την πλέον αναπτυξιακή επένδυση για τη σημερινή πραγματικότητα στον Πειραιά και την Αττική.

Πειραιάς, 18/03/2011 Το Γραφείο Τύπου

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Συμβιβασμός με την κρίση

Του Γιάνη Βαρουφάκη
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα μέσα "ενημέρωσης" βάζουν τα γιορτινά τους, πανηγυρίζοντας για κάτι που, με μαθηματική ακρίβεια, θα αποδειχθεί ανούσιο (στην καλύτερη περίπτωση) ή καταστροφικό (στην χειρότερη). Τα ίδια συνέβησαν τον Μάιο του 2010, μετά τον "θρίαμβο" του Μνημονίου, τα ίδια είχαμε και πιο πρόσφατα όταν στις αρχές Φεβρουαρίου τα κανάλια και οι εφημερίδες μας υποδέχθηκαν μια από τις πιο άτυχες στιγμές της ΕΕ ως "επιτυχία" (βλ. εδώ). Έτσι και τώρα. Η εθνική ανακούφιση για την επιμήκυνση αποτελεί πλάνη που, βέβαια, οι εξελίξεις θα σκορπίσουν στους πέντε ανέμους της συνεχιζόμενης Κρίσης.

Για να μην με κατηγορήσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για μεμψιμοιρία, να πω ότι, προφανώς, καλά κάναμε και δεχθήκαμε την επιμήκυνση και τη μείωση του επιτοκίου. Όσο για την δανειοδότηση των εκτός αγορών χωρών από το EFSF μετά το 2013, ο πεινασμένος δεν μπορεί να αρνηθεί το όποιο ξεροκόμματο του πετάνε. Τους λόγους όμως για την ανακούφιση και την θριαμβολογία δεν τους βλέπω. Αντίθετα, τα νέα είναι μαύρα κι άραχνα. Τα μαντάτα που μας ήρθαν από την Εσπερία επιβεβαιώνουν ότι η Ευρώπη αποφάσισε να μην αποφασίσει. Αποφάσισε να τρενάρει την Κρίση, βαθαίνοντάς την...... Αποφάσισε ότι ο Τιτανικός πρέπει να συνεχίσει ακάθεκτος, πάση θυσία, την πορεία του προς το παγόβουνο.
Μήπως είμαι υπερβολικός; Μήπως καταστροφολογώ; Τίποτα δεν θα ήθελα φίλες και φίλοι περισσότερο από το να αποδειχθώ εσφαλμένος, να καταλήξω καλυμμένος με πίσσα και πούπουλα στην Πλατεία Συντάγματος, να με δείχνουν στα παιδιά και να λένε: "Αυτά παθαίνουν οι καταστροφο-οικονομολόγοι παιδί μου. Εσύ να σκέφτεσαι όπως τα Μέσα Ενημέρωσης, των οποίων τα ένστικτα είναι, εντέλει, σωστά. Να θυμάσαι την 24η Μαρτίου του 2011 ως μέρα που, σε πείσμα Κασσανδρών όπως αυτός ο απαίσιος, η Ελλάδα γύρισε σελίδα και, με αρωγό την Ευρώπη, νίκησε την Κρίση."
Πότε θα έπρεπε να πανηγυρίζουμε με μια τέτοια απόφαση; Πρώτον, αν αυτά που "κερδίσαμε", τα... κερδίσαμε. Τι σημαίνει "κερδίζω" σε μια διαπραγμάτευση; Σημαίνει ότι αποσπώ από το αντίπαλο μέρος κάτι που εκείνο δεν είχε συμφέρον να μου δώσει. Ή, τουλάχιστον, κάτι που δεν θα μου έδινε αν δεν πάλευα με νύχια και με δόντια να αποσπάσω. Υπό αυτή την έννοια δεν κερδίσαμε τίποτα. Ό,τι πήραμε θα μας το έδιναν και να μην το ζητάγαμε. Αν δεν γινόταν η επιμήκυνση, το 2013/4 θα κάναμε, θέλοντας και μη, στάση πληρωμών - αυτό δηλαδή που η Γερμανία δεν δέχεται επ' ουδενί. Σε αυτήν την περίπτωση, το δάνειο των €110 δισ του Μαΐου θα πήγαινε στράφι. Θα χάνανε οι παλαιοί δανειστές μας (των €300 δισ τα οποία μας γονάτισαν τον Μάιο, και τα οποία φαίνεται ότι... ξεχάσαμε - αν κρίνει κανείς ότι μόνο για τα 110 της τρόικας μιλάμε ) αλλά και οι νέοι (η τρόικα). Όσο για την αγορά νέων ελληνικών ομολόγων από το EFSF μετά το 2013, το ίδιο ισχύει: Δεδομένου ότι το ελληνικό δημόσιο σε καμία των περιπτώσεων δεν πρόκειται να επιστρέψει στις αγορές ως τότε, χωρίς αυτόν τον άμεσο νέο δανεισμό θα κάναμε στάση πληρωμών το 2013. Και πάλι χαμένοι θα έβγαιναν παλαιοί δανειστές και τρόικα. Οπότε, οι μεγάλες "κατακτήσεις" του Σαββατοκύριακου αποδεικνύονται κινήσεις που η τρόικα θα έκανε έτσι κι αλλιώς. Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να θεωρεί εαυτόν ωφελημένη από αυτές τις κινήσεις. Σε καμία περίπτωση όμως δεν δικαιούται τον ισχυρισμό ότι πέτυχε νίκη λαμπρή στο πεδίο των σκληρών διαπραγματεύσεων με τους "ξένους". Αν μη τι άλλο, τα ακούνε αυτά οι "ξένοι" και κουνάνε το κεφάλι τους. Αρκετά έχει διασυρθεί η αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό. Δεν χρειάζεται να την διασύρουμε κι άλλο.
Μήπως όμως, ακόμα κι αν ισχύει το ότι αυτά που πήραμε θα μας τα έδιναν κι από μόνοι τους, είμαστε σε έναν λιγότερο ακανθώδη δρόμο; Μήπως διαφαίνεται το φως στο τούνελ; Μήπως η Ευρώπη έχει αρχίσει να κινείται, έστω και αργά, προς την σωστή κατεύθυνση; Απαντώ με μία σκληρή λέξη: ΟΧI! Όχι, προς το παρόν τουλάχιστον. Ας εξηγηθώ: Τι συνέβη τον περασμένο Μάιο; Οι εταίροι μας προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν την Κρίση προσθέτοντας νέα δάνεια στα υπάρχοντα την ώρα που το Μνημόνιο επέβαλε γενναία μείωση της πίτας (του ΑΕΠ της χώρας) από την οποία θα πρέπει να αποπληρώσουμε τα νέα και τα παλαιά δάνεια. Έτσι, αντί τα νέα δάνεια να καθησυχάσουν τις αγορές, μειώνοντας τα spreads, πέτυχαν το αντίθετο. Το ίδιο συνέβη σε άλλες χώρες (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και προσεχώς Ιταλία, Βέλγιο).
Το έχω γράψει δεκάδες φορές αλλά ας το ξαναγράψω άλλη μία φορά: Τα δάνεια βοηθούν τους φερέγγυους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας. Δεν βοηθούν τους αφερέγγυους των οποίων το πρόβλημα είναι η αδυναμία εξυπηρέτησης των υπαρχόντων δανείων λόγω χαμηλού εισοδήματος και περιουσιακών στοιχείων που δεν αρκούν για τον σκοπό. Σε αυτή την περίπτωση, η περαιτέρω δανειοδότηση, ιδίως όταν γίνεται υπό τον όρο της συρρίκνωσης των εισοδημάτων, μεταφέρει την πτώχευση στο μέλλον διογκώνοντας όμως το πρόβλημα. Αυτό ακριβώς έκανε το Μνημόνιο του Μαΐου: Αποσόβησε μια άμεση έκρηξη εξασφαλίζοντας μια κατά πολύ μεγαλύτερη έκρηξη για το 2013/4. Και τώρα που αυτό το κατάλαβαν όλοι (μιας και τους κατέδειξαν οι αγορές), τι κάνουν; Προσθέτουν κι άλλα δάνεια από το 2013, με μικρές ρυθμίσεις για τα υπάρχοντα, έτσι ώστε η έκρηξη του 2013/4 να αναβληθεί για το τέλος της δεκαετίας, οπότε θα είναι ακόμα ισχυρότερη από εκείνη που θα γινόταν το 2013/4.
Θα μου πουν κάποιοι: Καλό δεν είναι αυτό; Να μετατίθεται συνέχεια η έκρηξη στο μέλλον, έτσι ώστε ποτέ να μην έρθει ή, καλύτερα, έως ότου καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε; Μακάρι να υπήρχε βάση σε αυτή την (κατά Dickens) Μεγάλη Προσδοκία. Η πικρή αλήθεια που η κυβέρνηση πεισματικά αρνείται να κοιτάξει στα μάτια είναι ότι, στο μεταξύ, η χώρα τελεί υπό την σκιά μιας απόλυτης στάσης επενδύσεων. Η επιμήκυνση που 'κερδίσαμε', ουσιαστικά, αποτελεί επιμήκυνση της περιόδου στάσης επενδύσεων στην χώρα. Επιμήκυνση που εγγυάται την ανάπτυξη της υποανάπτυξης. (Αλήθεια, ποιος τρελλός επενδύει σε μια χώρα όπου υπάρχει ωρολογιακή βόμβα που θα εκραγεί σε μια δεκαετία;)
Σας ρωτώ, λοιπόν, φίλες και φίλοι: Προς τι οι γιορτές, οι θρίαμβοι, η απλή ανακούφιση ακόμα; Η Ευρώπη, με την προχτεσινή της απόφαση, το μόνο που έκανε ήταν να αποφύγει μια ακόμα φορά τις δομικές αλλαγές στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης χωρίς τις οποίες καμμία επιμήκυνση, κανένας νέος δανεισμός, καμία μικροαλλαγή των όρων υπάρχοντος δανεισμού δεν πρόκειται να σταματήσουν την Κρίση που υπονομεύει ολόκληρη την οικονομία της ευρωζώνης. Που είναι το ευρωομόλογο κ. Πρωθυπουργέ, για το οποίο ξεκινήσαμε και καμπάνια; Το συζητήσατε καν με την κα Μέρκελ;
Μπορεί η δική μας πρόταση (με τον συνδυασμό αναδιάρθρωσης όλου του ευρωπαϊκού χρέους, το επιλεκτικό κούρεμα ομολόγων, την εκκαθάριση του τραπεζικού συστήματος και την επιστράτευση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων που προτείνει) να μην είναι η βέλτιστη (αν και δεν έχω δει κάτι καλύτερο, προς το παρόν). Όμως, λύση της Κρίσης χωρίς τέτοιου είδους δομικές αλλαγές δεν θα επιτευχθεί. Έως τότε η Ελλάδα μας θα αδυνατεί να ορθοποδήσει όσο σκληρά και να δουλέψουμε, όσο και να ανασκουμπωθούμε, όσο και βαθειά να βάλουμε το νυστέρι στην διαφθορά και στην αναλγησία.
Πότε λοιπόν δικαιούμαστε να ανακουφιστούμε; (Πόσο μάλιστα να γιορτάσουμε;) Όταν οι πλεονασματικές χώρες αποφασίσουν ένα απλό πράγμα: Να σταματήσουν να προσπαθούν να 'επιλύσουν' την Κρίση φορτώνοντας με φορολογικά βάρη τους πολίτες τους (Γερμανούς, Αυστριακούς, Φιλανδούς και Ολλανδούς) υπέρ των ελλειμματικών κρατών σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγουν την εκκαθάριση των δικών τους ουσιαστικά πτωχευμένων τραπεζών (ιδίως των Γερμανικών), την αναδιάρθρωση του συνολικού ευρωπαϊκού χρέους, και την οριστική απώλεια της δυνατότητάς τους να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη. Τότε, και μόνο τότε, να νιώσουμε την ανακούφιση που τόσο έχουμε ανάγκη.
Ένας συμβιβασμός με την Κρίση. Αυτό κόμισε ο κ. Πρωθυπουργός από την Ευρώπη. Και γιατί είναι μαύρο κι άραχνο μαντάτο αυτό; Επειδή η Κρίση είναι ασυμβίβαστη... Protagon

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Όσκαρ Λαφοντέν: Δηλητήριο για την Ευρώπη η γενίκευση του γερμανικού ντάμπινγκ στους μισθούς



Υπουργός Οικονομικών την περίοδο 1998 - 1999, στην πρώτη κυβέρνηση Σρέντερ, εγκαταλείπει το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα το 2005, και γίνεται πρόεδρος του κόμματος Die Linke από το 2007 ως το 2010 (χρονιά που αποσύρεται για λόγους υγείας): ο Όσκαρ Λαφοντέν, που βρέθηκε στην Αθήνα για το διεθνές συνέδριο, έχει γράψει τη δική του, ξεχωριστή ιστορία στην αριστερά. Βαθύς γνώστης των οικονομικο-πολιτικών θεμάτων που διέπουν την Eυρωζώνη, ο Λαφοντέν εξηγεί στην "Αυγή" της Κυριακής ότι "θα ήταν δηλητήριο για την Ευρώπη αν το γερμανικό ντάμπινγκ στους μισθούς γενικευόταν σε όλες τις χώρες." Ο ίδιος επισημαίνει ότι το μεγάλο καθήκον της αριστεράς είναι η επανεφεύρεση του ευρωπαϊκού ονείρου. "Πρέπει να ξεσηκωθούμε και να πείσουμε τους ανθρώπους ότι ο πλούτος στην Ευρώπη είναι τόσο μεγάλος ώστε όλες οι χώρες να μπορούν να χρηματοδοτούν ένα υγιές κοινωνικό κράτος", ολοκληρώνει τη συνέντευξή του ο Λαφοντέν, παραπέμποντας στην αειθαλή σκέψη του Γάλλου Στεφάν Εσέλ...

Η συνέχεια εδώ

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Αποσπάσματα από την ομιλία του Γ. Δραγασάκη στην Εναρκτήρια Δημόσια Εκδήλωση στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου

«Δημόσιο Χρέος και Πολιτικές Λιτότητας στην Ευρώπη. Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς»strong>

«Υπάρχει προοδευτική λύση στο πρόβλημα του χρέους. Όμως η λύση αυτή περνά μέσα από μια διαπραγμάτευση με δύο κυρίως επίδικα θέματα: τη μείωση του χρέους και του κόστους εξυπηρέτησής του και τη χρηματοδότηση της ανάκαμψης, της ανασυγκρότησης της οικονομίας και της νέας ανάπτυξης» υποστήριξε ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης, κατά την ομιλία του στο Διεθνές Συνέδριο «Δημόσιο Χρέος και Πολιτικές Λιτότητας στην Ευρώπη. Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς».
Σύμφωνα με τον Γ. Δραγασάκη, το πρόβλημα της δημόσιας και της ιδιωτικής υπερχρέωσης δεν ήταν ένα λάθος αλλά μια συνειδητή και συστημική επιλογή «στο πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων που κυριάρχησαν, με στόχο την αποκομιδή εύκολων κερδών από τις τράπεζες κυρίως, αλλά όχι μόνο, την πρόσκαιρη συγκάλυψη των κοινωνικών ανισοτήτων και την άμβλυνση των κυκλικών κρίσεων του καπιταλισμού με την πιστωτική επέκταση και με μια μεγέθυνση που γινόταν κυρίως μέσω δανεισμού».
Όπως ανέφερε ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στην Ελλάδα το πρόβλημα του Δημόσιου Χρέους επιτείνεται και από ειδικότερες αιτίες όπως:
α) Η φορολογική ασυλία των ισχυρών, η διάχυτη φοροδιαφυγή και η υστέρηση των φορολογικών εσόδων σε σχέση με τα μέσα επίπεδα της ευρωζώνης.
β) Οι υψηλές στρατιωτικές δαπάνες και οι εξοπλισμοί, που ευθύνονται για το 1/3 περίπου του πριν την κρίση χρέους.
γ) Η απουσία κάθε συστήματος ελέγχου και αξιολόγησης της κοινωνικής αποτελεσματικότητας των δημόσιων δαπανών και η μετατροπή του δημοσίου σε χώρο ελεύθερης δράσης των ιδιωτικών συμφερόντων, ιδίως μετά την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού.
H συνέχεια εδώ

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Από αύριο το Διεθνές Συνέδριο για το Χρέος .


Στην Αθήνα η Ευρωπαϊκή Αριστερά

Ξεκινά αύριο το τριήμερο συνέδριο στην Αθήνα για το δημόσιο χρέος, τις πολιτικές λιτότητας στην Ευρώπη και την απάντηση της ευρωπαϊκής αριστεράς, που οργανώνουν το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και το Δίκτυο Transform!Europe, με ευθύνη του ΣΥΝ και του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς. Κοινές αφετηρίες του συνεδρίου είναι οι διαπιστώσεις ότι η οικονομική κρίση έχει ευρωπαϊκό και, ακόμη περισσότερο, παγκόσμιο χαρακτήρα, ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που σαρώνει τα δικαιώματα των εργαζόμενων και “περιφρουρεί” τα κέρδη τραπεζών και μεγάλου κεφαλαίου δεν είναι μονόδρομος, καθώς επίσης ότι ο φαύλος κύκλος της, χρέος-λιτότητα-ύφεση, δεν αποτελεί διέξοδο, αλλά, αντίθετα, βαθαίνει την κρίση. Έτσι, κατά τις τριήμερες διαδικασίες του συνεδρίου, η ευρωπαϊκή αριστερά φιλοδοξεί να παρουσιάσει την εναλλακτική της πρόταση και να συντονίσει τη δράση της ενόψει της κρίσιμης συνόδου κορυφής στα τέλη Μαρτίου και της επιχείρησης συνταγματοποίησης του νεοφιλελευθερισμού μέσω της προώθησης του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας.
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=603612

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Πώς θα βγούμε από την κρίση; Οι προτάσεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς


Ολόκληρο το πρόγραμμα εδώ

Συνασπισμός ετών δεκαεννέα

Του Άγγελου Μανταδάκη
Ένας φίλος και σύντροφος από τη Μυτιλήνη, ο Δημήτρης Μάντζαρης, μου έλεγε προ ημερών ότι από τα τριάντα χρόνια της οργανωμένης ζωής του στην αριστερά τα είκοσι σχεδόν είναι στον Συνασπισμό.
Σκέφτηκα ότι αυτό αφορά και χιλιάδες άλλους άνδρες και γυναίκες της Αριστεράς που συμπορευόμαστε εδώ και δεκαετίες. Με πολλούς ξεκινήσαμε από την ΚΝΕ, περάσαμε στο ΚΚΕ και έπειτα στον Συνασπισμό. Εκεί που σε μια ιστορική συνάντηση βρεθήκαμε με συντρόφους και συντρόφισσες της «άλλης όχθης» και συνομολογήσαμε την ανάγκη της υπέρβασης τόσο του μοντέλου του «υπαρκτού» όσο και της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας.
Έτσι προέκυψε ο ΣΥΝ. Της Αριστεράς και της Προόδου αρχικά, της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας μετέπειτα. Για πολλούς από εμάς - όπως ο φίλος ο Δημήτρης - η διαδρομή μας πλέον στον Συνασπισμό γίνεται βιωματική. Καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της ένταξής μας στην Αριστερά. Μας διαμορφώνει ταυτότητα.
Από τότε που ο ΣΥΝ πολιτογραφήθηκε με τη δική μας απόφαση σε ενιαίο κόμμα, πέρασαν δεκαεννέα χρόνια και άλλαξαν πολλά. Σήμερα ο κόσμος βιώνει μια μεγάλη κρίση, που ανοίγει όλα τα κεφάλαια που αφορούν την αριστερά και την κοινωνία. Αλλά όπως λέει και ο γνωστός Ισπανός φιλόσοφος και διανοητής Φερνάντο Σαβατέρ, η αριστερά δεν παύει να είναι η δύναμη εκείνη που υπερασπίζεται την έννοια της κοινωνίας.
Η συνέχεια εδώ

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.Η ΖΩΗ ΤΩΝ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ.ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΗΜΕΡΑ!

Η Κ.Ο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κάνει έκκληση προς την Κυβέρνηση και τους αρμόδιους Υπουργούς να δώσουν άμεση λύση στην απειλούμενη ανθρωπιστική κρίση, με την απεργία πείνας των 300 μεταναστών να βρίσκεται στην 37η ημέρα και τους νοσηλευόμενους απεργούς να έχουν ξεπεράσει τους 70.

Δεν υπάρχει πλέον περιθώριο ούτε για άλλη καθυστέρηση, ούτε για επίδειξη δύναμης, ούτε για αλαζονικές δηλώσεις, όταν το τίμημα είναι η ανθρώπινη ζωή.

Το νομοθετικό πλαίσιο, που μόνο επιεικές δεν θεωρείται για τους μετανάστες, έχει εν τούτοις ρυθμίσεις οι οποίες μπορούν να θέσουν τέλος στο μαρτύριο 300 ανθρώπων που με τη νομιμοποίησή τους διεκδικούν την αξιοπρέπεια τους.

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να ακούει τις μισαλλόδοξες φωνές αυτών που αναπαράγουν την ύπαρξη τους μέσα από το μίσος κατά των μεταναστών, ας ακούσει τις φωνές και τις προτάσεις αυτών που ανιδιοτελώς υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως εκατοντάδες συλλογικοί κοινωνικοί φορείς, διανοούμενοι, καλλιτέχνες κ.α., αλλά και τη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας με τη δική της πρόσφατη παρέμβαση, και μόλις χθες την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Το αίτημα για νομιμοποίηση των μεταναστών παραμένει επίκαιρο και η ικανοποίησή του όφελος όχι μόνο για τους μετανάστες, αλλά και για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Θεωρούμε όμως ότι οι πιο πάνω συνδυασμένες προτάσεις, Γ.Σ.Ε.Ε. και Ε.Ε.Δ.Α.. αποτελούν μια κατʼ αρχήν ρεαλιστική βάση για τη διαμόρφωση της κυβερνητικής στάσης.

Οι ίδιοι οι 300 μετανάστες αποφασίζουν για τον αγώνα τους. Επιτέλους, οι αρμόδιοι Υπουργοί ας σταματήσουν να αρνούνται την απευθείας επικοινωνία μαζί τους.

Η κατάσταση της υγείας αυτών των ανθρώπων, που ζουν και δουλεύουν στη χώρα μας σε καθεστώς μαύρης εργασίας και διεκδικούν τη νομιμότητα, νοηματοδοτεί έναν αγώνα με ηθική υπόσταση και με ανθρωπισμό οικουμενικής εμβέλειας. Αν δεν αναγνωριστούν σε αυτούς ούτε καν οι «ανθρωπιστικοί λόγοι» του Νόμου, τότε καμία περίπτωση μετανάστη δεν καλύπτεται. Οι σκοπιμότητες μετατρέπουν τους ίδιους τους νόμους του ελληνικού κράτους σε γράμμα κενό περιεχομένου.

Η Κ.Ο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ανακοινώνει επίσης ότι αύριο καταθέτει τη συνολική Πρόταση Νόμου που έχει προαναγγείλει. Με αυτή την πρόταση αναδεικνύονται οι πραγματικές νομικές και πολιτικές δυνατότητες για μια νέα συνολική μεταναστευτική πολιτική. Πιστεύουμε ότι συμβάλλει στην άρση του καθεστώτος ομηρίας χιλιάδων μεταναστών που ζουν και εργάζονται και έχουν δημιουργήσει οικογένεια στη χώρα μας.

Δεν δικαιολογείται άλλη ολιγωρία. Ο χρόνος έχει ήδη δραματικά εξαντληθεί.

Η Κυβέρνηση σήμερα κιόλας οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της.



2.03.2011 Η Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.