" Ποιός μπορεί να ξεχάσει το εξώφυλλο του "Θούριου" με το ξύρισμα του Μαρξ, ή αυτό - το ακόμα καλύτερο- με την Μονρόε!!!!"

Ανοιχτή επιστολή σε έναν Ανανεωτικό, του Σ. Χρ.
Σκεφτόμουν το πόσο στενοχωρημένος μπορεί να είσαι με τις εξελίξεις στο συνέδριό σας και συνειδητοποίησα ότι στενοχωρήθηκα κι εγώ!!! Εγώ, που όλη μέρα σας κατηγορώ εσάς της Ανανεωτικής Πτέρυγας, για να μην πω σας βρίζω. (Όχι ότι συμφωνώ βέβαια και με τις άλλες τάσεις.)
Δεν ξέρω τί ποσοστό του παλιού ΚΚΕ εσωτερικού αντιπροσωπεύετε,αλλά φαντάζομαι αρκετά ικανό ώστε να μπορεί να μιλάει ο καθένας από εσάς στο όνομά του, ως κομμάτι της ιστορίας του και ως" νόμιμος κληρονόμος".
Συνειδητοποίησα οτι έχω τόσα κοινά μαζί σου που οι όποιες πολιτικές διαφωνίες που έχουμε και έχουμε πολλές, δεν με απασχολούν και πολύ. Οι πολιτικές σας θέσεις δεν ήταν ποτέ αυτό που μου άρεσε σ' εσάς. Γι άλλα πράγματα σας αγαπήσαμε.
Η μεγαλύτερη συνεισφορά του ΚΚΕ εσωτερικού ή μάλλον του Ρήγα, (υποψιάζομαι ότι άλλο ήταν ο Ρήγας Φεραίος -ειδικά η Β' Πανελλαδική- και άλλο το Κόμμα) είναι ότι άλλαξε ριζικά τον τρόπο που η Αριστερά βλέπει τα πράγματα. Τη ζωή και τη δράση ενός Αριστερού θα έλεγα. Γκρέμισε την θρησκευτική αντίληψη περί Δευτέρας Παρουσίας ή ότι όλα θα λυθούν στον Σοσιαλισμό. Ποιός μπορεί να ξεχάσει το εξώφυλλο του "Θούριου" με το ξύρισμα του Μαρξ, ή αυτό - το ακόμα καλύτερο- με την Μονρόε!!!!
Μας "αφήσε" αυτό το κόμμα,να χαμογελάμε,να ερωτευόμαστε,να φιλιόμαστε στο δρόμο,να βλέπουμε την Τέχνη και έξω από τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό,να μπορείς να διαβάζεις Μποντλέρ ή να βλέπεις Παζολίνι και να μην είσαι απαραίτητα μικροαστός, να μην είσαι αλητοτουρίστας,όπως μας αποκαλούσε ο Ριζοσπάστης, που παίρναμε το σακίδιο και τρέχαμε στα νησιά. Συμπεριφορές αδιανόητες για έναν συνεπή Κομμουνιστή. Έπρεπε οπωσδήποτε να είσαι μονίμως βλοσυρός και θυμωμένος! -τί διάολο είναι δυνατόν να χαίρεσαι μέσα στον καπιταλισμό;;;;
Μας έδειξε δρόμους που τους περπατήσαμε και τους περπατάμε. Και κυρίως ήταν οι μόνοι που δεν μας έδερναν όταν διαφωνούσαμε!!! Κάπου το'80 ήρθατε μαζί με εμάς τα γκρουπούσκουλα, τους Αριστεριστές. Κι εμείς πήγαμε μαζί σας, με σας τους μικροαστούς που ήσασταν και σε κόμμα πολύ δεξιό για τα γούστα μας. Από διαλυμένους ή αδιέξοδους χώρους, όλοι. Κι έπειτα από λίγο, δύσκολα ξεχώριζε κανείς τις διαφορές μας. Γίναμε όλοι,γενικώς και αορίστως, "του Χώρου" . Ανένταχτοι!!!
Μαζί στις καταλήψεις ,στα αμφιθέατρα,στις παραλίες,στα μπαράκια,στις συναυλίες,στα φεστιβάλ,στο κυνηγητό στα Εξάρχεια,στις πορείες που κάναμε 500 άνθρωποι για τα πολιτικά δικαιώματα και όχι μόνο. Μαζί πήγαμε κι ακούσαμε στην Εμπορική τον Γράψα να μας ζητάει συγνώμη που μας πλάκωσε στο ξύλο και τους δύο με τα ΚΝΑΤ στο Χημείο. Και επειδή δεν μας έπειθε και πολύ,καθόμαστε καλού-κακού,δίπλα δίπλα για να αντιδράσουμε εάν μας ξαναορμούσε!
Κι εμείς -ή έστω οι περισσότεροι-τόσα χρόνια σας στηρίζαμε πολιτικά και σας ψηφίζαμε κι ας διαφωνούσαμε ριζικά!!!(Συνεργασία με Μητσοτάκη,Μάαστριχτ κλπ,κλπ).Κι ας ψήφιζαν οι μισοί δικοί σας ΠΑΣΟΚ! Και σεις ως πιο "σοβαροί" τρέχατε άλλα τόσα χρόνια, μάρτυρες σε διάφορες δίκες όταν τόσο ωμά τύλιγε σε μια κόλλα χαρτί, κάποιους από τον δικό μας χώρο η ασφάλεια .(Με βασικό κριτήριο σας, τα στοιχειώδη δικαιώματα μας ως πολίτες).
Κι έπειτα ήρθαν και οι άλλοι. Οι κακοί. Που τόσα χρόνια μάλλιασε η γλώσσα σου να τους πείσεις. Κάποιοι δεν κατάλαβαν, ακόμα και γιατί έφυγαν από το ΚΚΕ. Κάποιοι άλλοι ήρθαν και τα βρήκαν με τους υπόλοιπους παλιούς σου συντρόφους. Άλλοι πάλι,θεωρούν ότι έχουν βρει έναν δρόμο που κάπου θα τους πάει, υπολογίζοντας και σε μας τα γκρουπούσκουλα όπως μας λες. Δεν ξέρω γιατί μας έχουν δεδομένους. Μην μας υποτιμάς εσύ που μας ξέρεις.
Διαφωνούμε μαζί τους , για άλλους λόγους εσύ και για άλλους εγώ. Πρέπει να τους αναγνωρίσουμε όμως κάτι. Μας έβαλαν όλους σε μία διαδικασία. Έχουν βλέπεις λογική κόμματος κι αυτό είναι καλό. Κινήσαν λίγο τα πράγματα. Σταχανοβίτες παιδάκι μου! Στα μπαράκια θα ήμασταν ακόμα όλοι μας.
Εμείς οι απ' έξω ξέρεις,λειτουργούμε όπως και με τα φιλικά μας ζευγάρια που χωρίζουν. Πάντα έχουμε άποψη και πάντα παίρνουμε το μέρος του ενός ή του άλλου όταν αλληλοκατηγορούνται πριν χωρίσουν. Απορούμε μάλιστα που είναι ακόμα μαζί! Αλλά μόλις μαθαίνουμε για το χωρισμό,τρέχουμε να τους τα φτιάξουμε αδιαφορώντας για τις αγεφύρωτες διαφορές τους.
Προσωπικά δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω. Ούτε να καταλάβω ποιος έχει το περισσότερο δίκιο ή το λιγότερο άδικο αν θέλεις. Εγώ παρά τις συμβουλές των γονιών μου να διαβάζω,για να μην γίνω του δρόμου όπως μου έλεγαν,δεν τα κατάφερα παρ'ότι διάβαζα. Και θα είμαι στο δρόμο με την υπέροχη πιτσιρικαρία κι ότι βρέξει ας κατεβάσει! Έτσι για να σώσω την σοσιαλιστική μου ψυχή. Σκέφτεστε τίποτε καλύτερο;
Έχουμε όντως μεγάλες πολιτικές διαφορές. Αλλά είπαμε,για άλλα πράγματα σας αγαπήσαμε. Και ήταν τόσο, μα τόσο πολύ σημαντικά!!! Θεμελιώδη!!! Για όποια κοινωνία και να οραματίζεται κανείς....
Πηγή ΤVXS