«Ψηλά τα χέρια! Ληστεία...»

Του Παντελη Mπουκαλα Πηγή: Καθημερινή Δεν τα έχει αλέσει ακόμα όλα η μηχανή της παγκοσμιοποίησης. Ο μύλος της, όσο ακούραστος κι αχόρταγος κι αν είναι, αλλά και εκμαυλιστικός με τα πραγματικά δοσίματα και τα φενακιστικά ταξίματά του, βρίσκει αντιστάσεις. Διατηρεί έτσι κάθε λαός τα δικά του συνθήματα και κάθε τόπος τις ιδιαίτερες χειρονομίες του. Για να διαμαρτυρηθούν διά αυτών στους ισχυρούς, που, είτε φανεροί είναι (οι τοπικές κυβερνήσεις ή οι υπερεθνικοί οργανισμοί) είτε αφανείς απ’ την πολλή τους σκοτεινιά (όπως οι αγορές), έχουν το ίδιο γνώρισμα: βαριακούνε· αδιαφορούν. Από απληστία ή επειδή έτσι ορίζουν οι σπουδαιοφανείς «οικονομικοπολιτικοί σχεδιασμοί», βασισμένοι μονίμως σε αριθμούς. Και στην Ισπανία, οι δημοσιονομικοί αριθμοί κάποια στιγμή θα ευημερήσουν, μα το 2015, μα το 2020. Ετσι προβλέπουν οι Βρυξέλλες. Ετσι πιστεύει ο Ισπανός πρωθυπουργός, που το βλέμμα του, όποτε ανακοινώνει νέα «πακέτα βοήθειας», είναι ίδιο με το βλέμμα των Ελλήνων και Πορτογάλων ομολόγων του: το βλέμμα του βαριά ηττημένου θριαμβευτή.

Η ΝΙΚΑΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ, ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΚΑΙ Η ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ

 Του ΤΑΣΟΥ ΚΑΝΤΑΡΑ

iskra

Στις εκλογές του Ιούνη, ο ελληνικός λαός έκανε ένα πελώριο βήμα στην κατεύθυνση μιας μεγάλης εκλογικής-πολιτικής ανατροπής. Παρ' ότι αυτό έμεινε ανολοκλήρωτο, διαμορφώθηκαν ήδη προϋποθέσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι το ο μεγάλος νικητής στην όποια μελλοντική εκλογική αναμέτρηση.

Τα «σημάδια» της πορείας της τρικομματικής κυβέρνησης φάνηκαν γρήγορα. Η νέα συγκυβέρνηση που προέκυψε, όμηρος της τρόϊκα και της Γερμανο-κρατούμενης Ευρωζώνης, δε «μπορεί» να διαπραγματευτεί και να τροποποιήσει το Μνημόνιο και είναι αμφίβολο αν θα πετύχει παράταση του χρόνου εφαρμογής. Η παραπέρα υλοποίηση των Μνημονίων, αυτών που ισχύουν και όσων θα ακολουθήσουν, οδηγεί μοιραία στη βαλκανοποίηση του εργαζόμενου λαού, στο ξεπούλημα όλων των δημοσίων επιχειρήσεων και των καλύτερων «φιλέτων» της δημόσιας περιουσίας. Οδηγεί σε κοινωνικό ολοκαύτωμα.

Η οργάνωση της πάλης ενάντια σ΄αυτήν την ανεπανάληπτη καταστροφική πολιτική, η συγκρότηση μετώπων αντίστασης και κοινής δράσης των λαϊκών δυνάμεων, η προώθηση της κοινής δράσης και συνεργασίας της αριστεράς, αποτελεί βασικό πολιτικό καθήκον για όλη την Αριστερά σήμερα. Από την επιτυχία αυτού του καθήκοντος θα εξαρτηθεί και η ίδια η πορεία και η τύχη μιας αυριανής Αριστερής κυβέρνησης.

Στην επιτυχία αυτής της προσπάθειας, σημαντικό ρόλο θα παίξει η βαθύτερη γείωση του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία. Και αυτό αποτελεί κατεπείγον καθήκον της συγκυρίας. Παρά τα βήματα που έγιναν το τελευταίο διάστημα και ενίσχυσαν τους δεσμούς του ΣΥΡΙΖΑ με τα λαϊκά στρώματα, οι τωρινές συνθήκες απαιτούνε άλματα. Η δημιουργία του ενιαίου φορέα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η οργάνωση κατά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας και τόπο κατοικίας, η μαζική ένταξη νέων μελών ιδιαίτερα από τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, πρέπει να αποτελέσουν πρώτη προτεραιότητα.

Ιερός άνθρωπος και πρακτικές ελευθερίας

 Έργο του Φράνσις Μπέικον, 1964
του Κώστα ΔουζίναΤο κείμενο βασίζεται στην ομιλία του στο 16ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας
Πηγή : ΕΝΘΕΜΑΤΑ

Ο Jamal Al-Harish, πρώην κρατούμενος στο Γκουαντάναμο, περιγράφει την ζωή του: «Μετά από λίγο σταματήσαμε να διεκδικούμε ανθρώπινα δικαιώματα — θέλαμε τα δικαιώματα των ζώων. Το κλουβί μου βρισκόταν δίπλα σε ένα σκυλόσπιτο, όπου ζούσε ένα λυκόσκυλο. Ο σκύλος είχε ένα κλιματιζόμενο ξύλινο σπιτάκι, με γρασίδι για να τρέχει. Είπα στους φρουρούς: «Θέλω τα δικαιώματα που έχει ο σκύλος». Μου απάντησαν: «Ο σκύλος είναι μέλος του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών».
Ο Jamal είναι ιερός άνθρωπος. Όχι όπως το εννοεί η Εκκλησία και οι ανθρωπιστές. Ο Jamal είναι homo sacer, ταυτόχρονα ιερός και καταραμένος. Στο ρωμαϊκό δίκαιο, ο homo sacer είναι κάποιος που μπορεί να φονευθεί ατιμώρητα, αλλά ο σκοτωμός του δεν μπορεί να γίνει θυσία στους θεούς. Η θυσία στα λατινικά λέγεται sacrificium, δηλαδή sacer facere: μετατρέπει κάτι σε ιερή οντότητα, μεσολαβεί τα επίγεια και τα επουράνια. Ο ιερός άνθρωπος είναι απαραίτητος για τη θυσία, αλλά δεν μπορεί να την τελέσει. Η Χάνα Άρεντ, σε ένα της σχόλιο για τις εκστρατείες για τα δικαιώματα τον 19ο αιώνα, γράφει ότι οι νομικοί και οι φιλάνθρωποι που αγωνίζονταν για τα δικαιώματα των μειονοτήτων «είχαν μια μυστηριώδη ομοιότητα στη γλώσσα και τα επιχειρήματά τους με τις εταιρείες προστασίας των ζώων». Ο homo sacer ζει έξω από την επικράτεια του νόμου, σε ένα limbo, μια μετέωρη ζώνη αδιαφορίας, στο μεταίχμιο ανθρώπου και ζώου, περατού και άπειρου.

Σχετικά με το ενιαίο κόμμα

Aντρέ Ντερέν, «Λουόμενοι», 1908

    του Βασίλη Ασημακόπουλοu

Πηγή ενθέματα

Σε προηγούμενα άρθρα στην κυριακάτικη Αυγή αναφερόμασταν στη διαμόρφωση των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ) μέσα από την πουλαντζική αναλυτική κατηγορία της εστίας ενιαίου κόμματος (5.2.2012), στη συζήτηση περί μετώπων και στη διαφαινόμενη ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως πυρήνα του μετώπου λαϊκής ενότητας των κυριαρχούμενων τάξεων στην πάλη τους κατά του μνημονίου (26.2.2012), απαριθμώντας μερικά από τα ζητήματα που έθετε μια τέτοια προοπτική.[1] Τα αποτελέσματα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων, η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ως ηγεμονικού μετωπικού σχήματος και οι διεργασίες για τη μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα της Αριστεράς επιβεβαίωσαν τις εκτιμήσεις μας. Επισημαίνουμε ότι δεν πρόκειται για παρατηρήσεις κάποιου τρίτου σχολιαστή των εξελίξεων, αλλά για θέσεις που διαμορφώθηκαν μέσα από τη συμμετοχή μας στη γενικότερη ιδεολογικοπολιτική πάλη της μνημονιακής συγκυρίας ή και προηγούμενα.

Τα άλογα και το κάρο

                                    Bίλμος Περλρότ Κζάμπα, «Σχολή ζωγραφικής», 1907
του Σταύρου Παναγιωτίδη
Πηγή Ενθέματα  
Όταν το κόμμα μας, πριν από αρκετά χρόνια, αποκόπηκε από το όνειρο της κεντροαριστεράς, χρειάστηκε να διασαφηνίσει τη βάση στην οποία θα έθετε το ζήτημα της εξουσίας. Τρεις ήταν οι κύριες παραδοχές, ρητά και άρρητα. Πρώτον, ότι είναι άλλο πράγμα η κυβέρνηση και άλλο η εξουσία. Το ότι κατέχει κανείς την κυβέρνηση δεν σημαίνει πως διαθέτει και την πραγματική εξουσία, δηλαδή πως έχει στα χέρια του έναν κοινωνικό συσχετισμό δύναμης και ιδεολογίας και μια κοινωνική δομή που του επιτρέπει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Δεύτερον, και ως εκ τούτου, ότι δεν δεχόμαστε πως αρκεί να πάρουμε την κυβέρνηση και εκ των υστέρων θα διαμορφώσουμε το σύστημα στα δικά μας μέτρα. Εντελώς χονδρικά, θα λέγαμε πως αυτή η αντίληψη καταλαβαίνει το κράτος ως ένα μονολιθικό εργαλείο άσκησης εξουσίας που όποιος το έχει στα χέρια του το κάνει ό,τι θέλει. Δεν είναι τυχαίο πως την άποψη αυτή μοιράζονται η σοσιαλδημοκρατία και ο σταλινισμός.

Να πολεμήσουμε τον κακό εαυτό μας: Για ένα κόμμα με διαφορετικό DNA

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεκινάει από το μηδέν. Έχει παλέψει σε πολλά μέτωπα, σε πολλαπλά επίπεδα και έχει τη δική του ιστορία 

Πηγή : rednotebook
Της Σίσσυς Βελισσαρίου*

Στην παραγωγική και μαγευτική αναζήτηση νέων μορφών και δομών για τον ενιαίο, μαζικό δημοκρατικό φορέα ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουμε καλά τι πρέπει να αφήσουμε πίσω: το κόμμα νέου τύπου που εκφυλίστηκε σε γραφειοκρατικό μόρφωμα μέσα από την αλληλοεμπλοκή του με τους μηχανισμούς του κράτους στον υπαρκτό σοσιαλισμό. Παράλληλα, στα δυτικά κόμματα, κληροδοτούνται στη δομή τους ως ζωντανά κατάλοιπα της τριτοδιεθνιστικής κομμουνιστικής παράδοσης οργανωτικά χαρακτηριστικά και λογικές. Ενδεικτικά αναφέρω μερικά που ενδεχομένως να φαίνονται ασήμαντα σε σχέση με το συνολικό εγχείρημά μας, όμως η κομματική εμπειρία του 20 αιώνα καταδεικνύει τη διαβρωτική τους λειτουργία.

Και τώρα τι κάνουμε;

 Να μετασχηματιστούμε σήμερα σε ενιαίο κόμμα πολιτικής ενότητας, γιατί αυτό τουλάχιστον δικαιώθηκε με την πρόσφατη εκλογική καταγραφή 

 Πηγή: Εποχή

Του Μάκη Σπαθή

Oποια προσδοκία και αν είχαμε για το τελικό αποτέλεσμα της πρόσφατης εκλογικής μάχης, δεν μπορεί παρά να είμαστε ικανοποιημένοι, ακόμη και αν πολλοί από μας είχαμε πειστεί, παρά τις πολλαπλάσιες δυνάμεις των αντιπάλων και τη λυσσαλέα επίθεσή τους, ότι η πρώτη θέση ήταν εφικτή και η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν ήταν μια απλή φαντασίωση ρομαντικών ονειροπόλων, αλλά ένα επιτακτικό κοινωνικό αίτημα που θα γινόταν γεγονός στις 17 Ιούνη. Όμως προς το παρόν η Ιστορία αλλιώς μας μίλησε. Επειδή εμείς γνωρίζουμε καλά πως ο ταξικός πόλεμος είναι μια διαδικασία χωρίς τέλος, είμαστε πάλι εδώ να στοχαστούμε και να δράσουμε από καλύτερες θέσεις, για να μην απογοητεύσουμε τον κόσμο που μας πίστεψε και είναι σήμερα μαζί μας.

ΣΥΡΙΖΑ: Λίγο μυαλό υπάρχει;

 Του Γιώργου Πήττα
Προσωπικά θα ήθελα επιτέλους να δω μία Αριστερά που να είναι σε θέση να γίνεται δυσάρεστη ακόμα και στη λαϊκή της βάση κάποιες φορές αντί αενάως να ικανοποιεί το θυμικό της.
Επιστρέφοντας στο αρχικό μου ερέθισμα, θα ήθελα να δω έστω και τώρα (ποτέ δεν είναι αργά για το Ήθος) τουλάχιστον τον ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέφει βουλευτικά αυτοκίνητα (όλα) και να απαλλάσσει την Κοινοβουλευτική του Ομάδα, από κάθε προνόμιο που την διαχωρίζει έστω και στο ελάχιστο από τον καθημερινό απλό Πολίτη του οποίου είναι εντολοδόχος.
Τώρα. Αύριο θα είναι αργά.  Πηγή tvxs
Πριν από λίγα χρόνια, είχα κάποιες απορίες για την αναπτυξιακή πολιτική της Κύπρου, σε συνδυασμό με το ανάλογο πλάνο της Ε.Ε. για την περίοδο που λήγει το 2013. Έστειλα λοιπόν, ένα e mail στο γραφείο του Προέδρου της Κ. Δημοκρατίας στο οποίο διατύπωνα το ερώτημα μου και ζητούσα σχετικές πληροφορίες. Στο τέλος, κάτω από την υπογραφή μου, πρόσθεσα και το τηλέφωνο μου.
Σε λιγότερο από 2 ώρες, είχα απάντηση από τον διευθυντή του γραφείου (κος Χρύσης Παντελίδης) στην οποία ευγενικά, δήλωνε πως το γραφείο του Προέδρου «συγκεντρώνει το υλικό που θα μου φανεί χρήσιμο και θα ειδοποιηθώ».

Λαοκράτης Βάσσης: Πρέπει να κρατηθούμε απ’ την ψυχή μας

'Ενα μικρό διάλειμμα από την αρθρογραφία για το νέο κόμμα της Αριστεράς με αυτή τη συνέντευξη του Λαοκράτη Βάσση .Νομίζουμε ότι πολλά απ΄αυτά που λέει μας αφορούν όλους και όλες και εμπλουτίζουν στις σκέψεις μας. Προσωπικά μου θύμισε τις ατέλειωτες συζητήσεις με τον Άγγελο Eλεφάντη, εκδότη του περιοδικού της Αριστεράς Πολίτη και συγγραφέα πολλών βιβλίων, στην ταβέρνα του  Τσάρου  στην Πλάκα, αλλά και τις Παρασκευές τα βράδυα στην Κέκροπος...

Πηγή tvxs

Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στον πάτο της κρίσης. Κατρακυλάμε. Διαρκώς κατρακυλάμε […] Πρέπει, λοιπόν, να περιμαζέψουμε την ψυχή μας, να ανακτήσουμε όλα τα αξιακά μας στοιχεία, να κρατηθούμε απ’ την ψυχή μας και να κάνουμε τη μεγάλη έφοδο, συγκρουόμενοι και με τον πόλο του εθνικιστικού σκοταδισμού –που τώρα έχει αιχμή του τη Χρυσή Αυγή–, αλλά και με όλους αυτούς τους δήθεν προοδευτικούς της αποεθνοποιητικής αποδόμησης, που έκαναν «σουρωτήρι» την πολιτιστική και την εθνική συνείδησή μας» o φιλόλογος και συγγραφέας Λαοκράτης Βάσσης, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη για την σημερινή πολιτικοοικονομική κατάσταση της χώρας, συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο του tvxs.

Για ένα μαζικό, δημοκρατικό, αριστερό κόμμα

Συνεχίζουμε τις αναρτήσεις για το διάλογο του νέου κόμματος της Αριστεράς, που αναπτύσσεται στα έντυπα και στα blogs της Αριστεράς. Περιμένουμε και τις δικές σας απόψεις

Πηγή: www.rednotebook.gr
Απ’ αυτή την άποψη οι τοπικές οργανώσεις του κόμματος είναι τα πιο σημαντικά κύτταρα καθώς η τοπικότητα, όπως έδειξαν και οι πλατείες, αποτελεί το πεδίο συνάντησης και εξέγερσης της αποδιαρθρωμένης ως προς την παρουσία της στους χώρους παραγωγής κοινωνίας.
Της Ελένης Πορτάλιου
Το θέμα της ριζικής αναμόρφωσης του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να γεννηθεί ένα μαζικό, δημοκρατικό, αριστερό κόμμα, όπως το διατύπωσε ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας σ. Αλέξης Τσίπρας, έχει ήδη τεθεί εκ των πραγμάτων, στη διάρκεια της πυκνής προεκλογικής περιόδου, όπου και αναδείχθηκαν όλες οι δομικές παθογένειες μαζί με τις ενδιάθετες δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συζήτηση για τους νέους θεσμούς δεν πρέπει να έχει εργαλειακό χαρακτήρα ή να τακτοποιεί παρελθούσες εκκρεμότητες και να ρυθμίζει νέες ισορροπίες. Η εμπιστοσύνη του λαού μάς υποχρεώνει να γίνουμε στοχαστικοί και δημιουργικοί, να επινοήσουμε, συνθέτοντας θεωρία και εμπειρία, μια σύγχρονη μορφή πολιτικού φορέα, ο οποίος θα αντλεί από το παρελθόν και θα παραπέμπει στο μέλλον της νέας κοινωνίας. “Βρισκόμαστε σήμερα”, λέει ο Σλαβόϊ Ζίζεκ, “στο διαμετρικά αντίθετο σημείο από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν η Αριστερά ήξερε «τι να κάνει» (να εγκαταστήσει τη δικτατορία του προλεταριάτου), αλλά έπρεπε να περιμένει υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή. Σήμερα, δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά οφείλουμε να δράσουμε τώρα, γιατί οι επιπτώσεις της μη δράσης θα είναι ολέθριες. Θα αναγκαστούμε να δράσουμε «σαν να είμαστε ελεύθεροι»”.
Η συζήτηση για την κρίση των αριστερών και κομμουνιστικών κομμάτων

Αριστερά σε ανορθόδοξους καιρούς

Έργο του Μοντιλιάνι
Πηγή: www.enthemata.wordpress.com
του Νικόλα Σεβαστάκη
Έγραφα σε προηγούμενο σημείωμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε να ξανακάνει την Αριστερά «κόμμα της κίνησης». Κατάφερε να ξεπαγώσει το πεδίο της προσδοκίας σε συνθήκες συλλογικής κατάθλιψης. Αλλά η θέση και ο ρόλος του ως παράταξης μετά τις 17 Ιουνίου επιβάλλουν να σκεφτούμε καλύτερα τις ποιότητες αυτής της κίνησης. Υπολογίζοντας συγχρόνως, όσο γίνεται, τους υψηλούς κραδασμούς που απειλούν το εθνικό και το ευρωπαϊκό περιβάλλον, την κινδυνώδη αστάθεια της περιόδου.
Πολλοί βλέπουν ωστόσο την κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα φάση ως μια συμβατική μετατόπιση από το ριζοσπαστικό «εκτός» στο θεσμικό «εντός». Ως κίνηση ολίσθησης από το κόμμα/ κίνημα σε μια κρατικο-κοινοβουλευτική δύναμη.Μια τέτοια θεώρηση είναι ωστόσο εξωτερική προς το συγκεκριμένο χώρο, τις πραγματικότητές του, την ανάπτυξή του σε καινούρια εδάφη και ακροατήρια. Γιατί παραγνωρίζει το ισχυρό σημείο που κάνει σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ προνομιακό συνομιλητή ενός κόσμου πέραν του λαού της Αριστεράς. Αυτό το ισχυρό σημείο είναι ακριβώς η ατελής μορφοποίηση ενός αιρετικού ρεαλισμού. Είναι η ανορθοδοξία και η πολιτική στο μεταίχμιο ως πηγή δύναμης και συγχρόνως ως πηγή έγνοιας και ανησυχίας. Αυτή η ανορθόδοξη τοποθέτηση προϋπάρχει εξαρχής στην ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά. Αλλά η τωρινή της παραγωγικότητα συνδέεται με τη συνειδητοποίηση της ιδιαίτερης περίστασης της κρίσης, με την αίσθηση ότι οι κυβερνώσες ελίτ της χώρας μεταθέτουν απλώς χρονικά το τέλος, το αδρανές και αποτυχημένο συμβόλαιο με το οποίο επιδίωξαν να εκβιάσουν τη «νέα μεταπολίτευση».
Στη ριζοσπαστική Αριστερά έλαχε ο ρόλος της δύναμης που κατανόησε ότι δεν ισχύει η οικεία κεντρώα αντιδιαστολή μεταξύ ρεαλισμού και ριζοσπαστισμού. Ο ριζοσπαστισμός δεν αποτελεί την αντίθεση του ρεαλισμού αλλά την επείγουσα συγκαιρινή του προϋπόθεση. Ο ριζοσπαστισμός συνιστά κατά κάποιον τρόπο αυτοσυνείδηση της έκτακτης περίστασης και αυτό ισχύει δυστυχώς και για έναν δεξιό και αυταρχικό ριζοσπαστισμό.

Το εκλογικό αποτέλεσμα και η νέα συγκυρία επανέφεραν το ζήτημα της μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα στην καθημερινή συζήτηση

Του Χρήστου Λάσκου
Μιλώντας, όμως, για τη συγκρότηση ενός κόμματος της Αριστεράς, είναι προφανές (ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε) ότι η διαδικασία αυτή υπερβαίνει κατά πολύ την απλή ένταξη των ψηφοφόρων ή την οργάνωση των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δημιουργία ενός κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς θέτει ζητήματα συνέχειας και ασυνέχειας με παλιότερες μορφές κομμουνιστικών και αριστερών κομμάτων, ζητήματα δημοκρατίας (στο εσωτερικό του κόμματος, αλλά και στη σχέση του με τα κοινωνικά κινήματα), ζητήματα αποτελεσματικότητας και ανταπόκρισης σε πιεστικά αιτήματα μιας κοινωνίας που δοκιμάζεται με πρωτόγνωρο τρόπο.
Μαζί με αυτά, και εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, η διαδικασία αυτή θέτει ένα ακόμα ζήτημα: τη δυνατότητα του κόμματος αυτού να προετοιμάζει από σήμερα την αλλαγή της κοινωνίας - την υπέρβαση του καπιταλισμού. Το Red Notebook επιχειρεί να συμβάλει στη συζήτηση αυτή, με ένα αφιέρωμα που ξεκινά σήμερα, με το άρθρο του Χρήστου Λάσκου, και θα διαρκέσει μέχρι το τέλος του μήνα. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, διανοούμενοι, άνδρες και γυναίκες που συμμετέχουν σε κοινωνικά κινήματα ή απλά ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ και προσβλέπουν σε αυτόν, επιχειρούν κάποιες πρώτες απαντήσεις για τη νέα κατάσταση και τα νέα καθήκοντα

Από την καραμέλα της αυτοοργάνωσης στην εσωκομματική δημοκρατία

Ξεκίνησε ο διάλογος γιά το νέο κόμμα της  με τη δημοσίευση άρθρων στα έντυπα της Αριστεράς. O korydallistaskkk θα αναδημοσιεύει πολλά απ΄αυτά και παράλληλα χητά από όλες και όλους εσάς να μας αποστείλετε τα δικά σας.

Πηγή: www.rednotebook.gr
Του Άλκη Ρήγου
 Κανένα οργανωτικό σχήμα, όσο δημοκρατικό και αν είναι αυτό, δεν εγγυάται τον μη εκφυλισμό του. Η απάντηση βρίσκεται στο βάθεμα της δημοκρατικής εσωκομματικής ζωής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή μέσα από τις διεργασίες του ‘Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς’ το 2004, ως ένα πρωτότυπο και δύσκολο ενωτικό εγχείρημα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς - και όχι ως μια απλή συμμαχία αριστερών πολιτικών μορφωμάτων και κάποιων μη ενταγμένων σε συνιστώσες προσώπων. Ένα πρωτότυπο εγχείρημα που από την ίδρυσή του είχε ως πολιτικό στόχο να ανταποκριθεί στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες των καταπιεσμένων τάξεων, στρωμάτων και κοινωνικών κατηγοριών, χωρίς να απεμπολεί τους ανατρεπτικούς και ελευθεριακούς γενεσιουργούς λόγους δημιουργίας της Αριστεράς. Ακριβώς γι’ αυτό, το κοινωνικό σώμα αναφοράς μας ήταν πάντα πολύ μεγαλύτερο της εκλογικής μας καταγραφής.

Fast track και στη Βουλή!

Pablo Picasso "two women running on thebeach "1922

Με μια μέρα εκτός συνταγματικής προθεσμίας ξεκίνησε χθες στη Βουλή η συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων, ενώ μέχρι την τελευταία στιγμή έδινε κι έπαιρνε το παρασκήνιο των συγκυβερνώντων κομμάτων για τον καταρτισμό των δηλώσεων. Η ασθένεια του πρωθυπουργού παρουσιάζεται ως αιτία ώστε η συζήτηση να περιοριστεί μόνο σε μιάμιση μέρα - σήμερα το απόγευμα, αύριο το πρωί και το απόγευμα. Κι όμως, η Βουλή μπορούσε και έπρεπε να συζητά διεξοδικότερα τις προγραμματικές δηλώσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που πρωθυπουργός δεν παρίσταται στη Βουλή καθ' όλη τη διάρκεια της συζήτησης, οι αρμόδιοι υπουργοί όμως απαντούν.