Στις εκλογές του Ιούνη, ο
ελληνικός λαός έκανε ένα πελώριο βήμα στην κατεύθυνση μιας μεγάλης
εκλογικής-πολιτικής ανατροπής. Παρ' ότι αυτό έμεινε ανολοκλήρωτο, διαμορφώθηκαν
ήδη προϋποθέσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι το ο μεγάλος νικητής στην όποια μελλοντική
εκλογική αναμέτρηση.
Τα «σημάδια» της πορείας της
τρικομματικής κυβέρνησης φάνηκαν γρήγορα. Η νέα συγκυβέρνηση που προέκυψε,
όμηρος της τρόϊκα και της Γερμανο-κρατούμενης Ευρωζώνης, δε «μπορεί» να
διαπραγματευτεί και να τροποποιήσει το Μνημόνιο και είναι αμφίβολο αν θα
πετύχει παράταση του χρόνου εφαρμογής. Η παραπέρα υλοποίηση των Μνημονίων,
αυτών που ισχύουν και όσων θα ακολουθήσουν, οδηγεί μοιραία στη βαλκανοποίηση
του εργαζόμενου λαού, στο ξεπούλημα όλων των δημοσίων επιχειρήσεων και των
καλύτερων «φιλέτων» της δημόσιας περιουσίας. Οδηγεί σε κοινωνικό ολοκαύτωμα.
Η οργάνωση της πάλης ενάντια
σ΄αυτήν την ανεπανάληπτη καταστροφική πολιτική, η συγκρότηση μετώπων αντίστασης
και κοινής δράσης των λαϊκών δυνάμεων, η προώθηση της κοινής δράσης και
συνεργασίας της αριστεράς, αποτελεί βασικό πολιτικό καθήκον για όλη την
Αριστερά σήμερα. Από την επιτυχία αυτού του καθήκοντος θα εξαρτηθεί και η ίδια
η πορεία και η τύχη μιας αυριανής Αριστερής κυβέρνησης.
Στην επιτυχία αυτής της
προσπάθειας, σημαντικό ρόλο θα παίξει η βαθύτερη γείωση του ΣΥΡΙΖΑ στην
κοινωνία. Και αυτό αποτελεί κατεπείγον καθήκον της συγκυρίας. Παρά τα βήματα
που έγιναν το τελευταίο διάστημα και ενίσχυσαν τους δεσμούς του ΣΥΡΙΖΑ με τα
λαϊκά στρώματα, οι τωρινές συνθήκες απαιτούνε άλματα. Η δημιουργία του ενιαίου
φορέα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η οργάνωση κατά κλάδο οικονομικής
δραστηριότητας και τόπο κατοικίας, η μαζική ένταξη νέων μελών ιδιαίτερα από τον
κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, πρέπει να αποτελέσουν πρώτη προτεραιότητα.
Η ίδια η ακτινοσκόπηση του
εκλογικού αποτελέσματος μας βοηθάει. Η Νίκαια και η Δραπετσώνα, το Κερατσίνι
και ο Κορυδαλλός από την Β΄ Πειραιά, οι λαϊκοί δήμοι της Β΄ Αθήνας –αγγίζουν το
40%- και στέλνουν μήνυμα πως τα όρια της Ριζοσπαστικής Αριστεράς βρίσκονται
πολύ πάνω από το εθνικό 27%. Αλλά και στη Βορειοδυτική Θεσσαλονίκη η
Σταυρούπολη, οι Συκιές, η Νεάπολη, ο Εύοσμος και το Κορδελιό -εκτοξεύονται στο
30%- αφήνοντας πολύ πίσω τις αστικές και μικροαστικές περιοχές του Κέντρου
κ.λ.π, που αποτελούσαν τα προηγούμενα χρόνια εκλογικές δεξαμενές μιας πιο λάϊτ
Αριστεράς.
Πρέπει να χαιρετίσουμε αυτήν την
ποιοτική μετακίνηση. Να την αναλύσουμε. Να την μετατρέψουμε από κυρίως εκλογική
σε πολιτική και ιδεολογική. Γιατί οι αντιλήψεις του συστήματος παραμένουν
κυρίαρχες όχι μόνο σε όσους δεν ψήφισαν την Αριστερά, αλλά και σε μεγάλα
τμήματα που την ψήφισαν. Γιατί η εκλογική ριζοσπαστικοποίηση και μετακίνηση
τμημάτων της κοινωνίας δε σημαίνει αυτόματα και συνειδητοποίηση της ταξικής
τους θέσης, συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας υπέρβασης του υπάρχοντος
συστήματος και ανοίγματος του δρόμου για έναν νέο κοινωνικό μετασχηματισμό. Δεν
είναι τυχαίο δε, πόσο επηρέασε το εκλογικό αποτέλεσμα η τρομοκρατία που
εξαπέλυσαν οι μνημονιακές δυνάμεις γύρω από το Ευρώ, αλλά και η στάση μεγάλου
μέρους των πολιτών, όπως προκύπτει από τις νέες δημοσκοπήσεις σε σχέση με τις
ιδιωτικοποιήσεις κ.λ.π.
Είναι πολύ κρίσιμο κατά πόσο αυτά
τα λαϊκά και εργατικά στρώματα που στήριξαν την Ριζοσπαστική Αριστερά εκλογικά,
θα την εμπιστευτούν και θα κάνουν μαζί της βήματα αποφασιστικά στις κοινωνικές
συγκρούσεις που είναι αναπόφευκτες. Η παραπέρα πολιτική και ιδεολογική τους
μετακίνηση- που ιστορικά μόνο σε συνθήκες κοινωνικών αγώνων πραγματοποιείται-
θα αποτελέσει την εμπροσθοφυλακή μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, ιδιαίτερα όταν
αυτή κληθεί να υλοποιήσει μια προωθημένη ριζοσπαστική πρόταση.
Η οργανωτική συγκρότηση του
ΣΥΡΙΖΑ και της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μέσα από την απεύθυνσή του στα εργατικά
και λαϊκά στρώματα, στα εργοστάσια, στους χώρους και κλάδους δουλειάς, θα
αποτυπώσει την νέα κοινωνική φυσιογνωμία του και θα αποτελέσει την κινητήρια
δύναμη για την ευόδωση της αποστολής του.
Η κοινωνική αυτή γείωση θα
συμβάλλει πέραν των άλλων, άμεσα και καθοριστικά στην ανατροπή των
συμβιβασμένων και ξεπερασμένων ηγεσιών των συνδικάτων. Στην ανάδειξη νέων,
αγωνιστικών διοικήσεων στα όργανα τους. Ανάδειξη που αποτελεί ουσιαστική
προϋπόθεση για την οργάνωση και την ανάπτυξη σκληρών και νικηφόρων αγώνων.
Όμως πάνω από όλα, η κομματική
συγκρότηση για να πετύχει ουσιαστικά, δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από μια
τολμηρή και σε βάθος προγραμματική αριστερή ριζοσπαστική πρόταση. Χωρίς
αμφισημίες και στρογγυλέματα. Αυτή η πρόταση μπορεί να αποτελέσει τον
ακρογωνιαίο λίθο μιας μεγάλης πολιτικής νίκης του λαού μας. Αυτή θα σπάσει το
φόβο και θα αχρηστεύσει και τα πιο ανίκητα όπλα του συστήματος. Αυτή θα είναι η
πανοπλία της Αριστεράς, στις τρομερές μάχες που έρχονται. Αυτή θα είναι η
ουσιαστική ελπιδοφόρα απάντηση, στη κραυγή απελπισίας που μας στείλανε η Νίκαια
και ο Κορυδαλλός, το Περιστέρι και η Σταυρούπολη.
Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8771:kantaras&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου