Κάρης Κ.
Με τις αναβολές των δόσεων, τελικά από πέρυσι το καλοκαίρι η
Ελλάδα πήρε μόνον δύο δόσεις από τον προγραμματισμένο δανεισμό. Από τον Ιούλιο,
συνεχώς κουβέντες, συζητήσεις, ταξίδια, έξοδα, αλλά τα συμπεφωνημένα δεν
τηρούνται. Και όμως έζησε η χώρα. Σωστά, αλλά πώς;
Αυτός είναι ο ένας μηχανισμός της ύφεσης. Το ελληνικό Δημόσιο
περιορίζει συνεχώς όλο και περισσότερο τις πραγματοποιούμενες πληρωμές του (όχι
τις εξαγγελλόμενες) και οι τράπεζες συρρικνώνουν συνεχώς τα ποσά των δανείων.
Ο δεύτερος μηχανισμός της ύφεσης είναι οι κουβέντες. Οι
εξαγγελίες προγραμμάτων που δεν υλοποιούνται και οι αποφάσεις περιορισμού των
αμοιβών που στέλνουν μήνυμα συρρίκνωσης της ζήτησης και ωθούν τις επιχειρήσεις
σε όλο και μεγαλύτερη μείωση της δραστηριότητάς τους.
Γι' αυτό το ποσοστό της ύφεσης βαίνει επιταχυνόμενο και δεν
περιορίζεται. Η σταθεροποίηση απαιτεί πρώτα να υλοποιηθεί κάποιο από τα
προγράμματα δανεισμού - του Οκτωβρίου, του Ιουλίου; Η Ελλάδα δεν θα σωθεί “μόνη
της”, αλλά ούτε και μπορεί να ανακοπεί η επιτάχυνση της ύφεσης με τον συνεχή
χρηματοδοτικό στραγγαλισμό της.
Ο κίνδυνος αυξάνεται υπέρμετρα με τη συνεχή αναβολή της τήρησης
των συμπεφωνημένων. Δεν πρόκειται για τη χρεωκοπία, τη μη πληρωμή των ομολόγων
που λήγουν. Πρόκειται για την εντεινόμενη οικονομική δυσπραγία και
δυσλειτουργία. Δεν είναι μόνον εισοδήματα που περιορίζονται. Είναι η κλίμακα
του κινδύνου πολύ μεγάλη. Η οικονομική ζωή απειλείται και επομένως η κοινωνία
απειλείται σοβαρά. Άρα απαιτούνται και όσο το δυνατόν συμπεριφορές μέγιστης
ευθύνης και αποφασιστικότητας στα σημαντικά.
Η διεθνής κοινότητα και οι ευρωπαϊκοί λαοί πρέπει να
πληροφορηθούν τη δύσκολη κατάσταση. Η έως τώρα διαχείριση της κρίσης φαίνεται
να μην είναι επαρκής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου