Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Περί διλημμάτων και ξεχασμένων διαλέκτων

Κασαρτζιάν Χάικ*
Πηγή  ecoleft
Οι εκλογές θα γίνουν σχεδόν σίγουρα πριν το καλοκαίρι και ίσως δούμε πάνω από μία εκλογικές αναμετρήσεις μέσα στην ίδια χρονιά. Το ΠΑΣΟΚ με νέο αρχηγό, θα επιχειρήσει έναν ιδιότυπο απογαλακτισμό ρίχνοντας το ανάθεμα στην προηγούμενη ηγεσία του και στην αποτυχημένη πορεία του σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο. Το έκανε άλλωστε με θαυμαστή δεξιοτεχνία και μετά την αποχώρηση του Α.Παπανδρέου αλλά και μετά τη διακυβέρνηση Σημίτη.
Η ζοφερή πραγματικότητα απέδειξε ότι το κόμμα αυτό όχι μόνο δεν είχε σοσιαλιστικό πρόγραμμα αλλά εν γένει δεν κυβερνούσε στη βάση ενός προγράμματος έτσι όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε, και η αναφορά εδώ έχει να κάνει με το λεπτομερές πρόγραμμα του Συνασπισμού. Ιστορικά τα προγράμματα των λεγόμενων κεντρώων κομμάτων ήταν προγράμματα προσαρμογής ή αντιστοίχησης προς τις αλληλοσυγκρουόμενες τάσεις μιας δυσανάλογα δομημένης ταξικής κοινωνίας άσχετα με το ποιος έφερε τις μεγαλύτερες ευθύνες για τις παθογένειες και τις στρεβλώσεις της συγκρότησής της. Η κυβερνητική διαχείριση για αυτά τα κόμματα ήταν η εξισορρόπηση των δυσκολιών που προέκυπταν λόγω της συγκυρίας σε συνδυασμό με την προσπάθεια να μην διαταραχθούν οι σχέσεις καπιταλιστικού κέρδους και υπερεκμετάλλευσης αλλά και των δυνατοτήτων που πρόσφερε η εξουσία στα δικά τους τζάκια ή τα καλοριφέρ αν το προτιμάτε.
Στο σημερινό τανγκό των μεταμφιεσμένων, οι αντιπολιτευόμενοι συμπολιτεύονται τάχα αυτονομούμενοι. Όσοι δε κάθονται προς το παρόν έξω από το χορό, βλέπε ΔΗΜΑΡ και άλλες δυνάμεις, χορεύουν στις καρέκλες τους με το όνειρο να μπουν και αυτοί στην πίστα για να σωθεί η χώρα. Σε αυτή την καταναγκαστική αποδοχή των διλημμάτων που κατόρθωσαν να περάσουν σε μεγάλο μέρος του λαού με εκπληκτική δεξιοτεχνία πρέπει να ομολογήσουμε, βάλθηκε να αντισταθεί ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ που επιμένει ότι προέχει η δημιουργία εκείνου του μετώπου που θα αποκαλύψει τα ολέθρια αδιέξοδα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και του κράτους που το εξυπηρετεί σαν τον παλιό λακέ με τη λιβρέα.
Ο λόγος της αριστεράς που εμείς υπηρετούμε είναι μετά από χρόνια ελκυστικός και φαίνεται να καρπίζει , το προτεινόμενο πρόγραμμα αντιμνημονιακής διεξόδου έχει βάθος και προοπτικές επιτυχίας. Είμαστε αναγκασμένοι να πολεμήσουμε ενωμένοι οποιαδήποτε εκδοχή της βάρβαρης αστικής εξουσίας και για τούτο κάθε περιττός βυζαντινισμός του στιλ δραχμή ή ευρώ ευνοεί τα ψευτοδιλήμματα που θέτει η τριπλέτα που πλαισιώνει τον Πεταινοπαπαδήμο. Παλιά καθήκοντα θα πείτε. Αλλά να που είναι τόσο επίκαιρα στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε. Η διάλεκτος της πάλης των τάξεων, δυσνόητη ίσως στον αιώνα μας, προβοκαρισμένη και καθόλου αυτονόητη, μετά μάλιστα και την επιμονή του ΚΚΕ να επιμένει στη αρχαία εκδοχή της, πρέπει να ξαναδιδαχθεί. Και μη μας πει κανείς μετά τις εκλογές ότι διπλασιάσαμε το ποσοστό μας και άρα νικήσαμε γιατί πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να υπερασπιζόμαστε ιδέες και λέξεις που σήμερα κοστίζουν αίμα. Πίσω από κάθε άνεργο από κάθε αριθμό, υπάρχουν οικογένειες, ανθρώπινες υπάρξεις και όνειρα. Ας αφήσουμε από τώρα στην άκρη τα δυσνόητα και ας πολεμήσουμε για τη ζωή και τη χαρά που μας στερούν.
Να μιλάμε καθαρά, να μιλάμε όσο απλά γίνεται, να δρούμε αποτελεσματικά, να καταλαβαίνει ο συμπολίτης μας το ποιοι είμαστε και για που το βάλαμε. Πρέπει να αντιστρέψουμε την επικρατούσα άποψη, ελέω αυριανισμού και άλλων καλοθελητών, πως όλοι είναι το ίδιο. Για να καθηλώσουμε το ΠΑΣΟΚ της συμφοράς και τους άλλους δεξιοχουντικούς στα ποσοστά που δίνουν σήμερα οι δημοσκοπήσεις, να διαλυθεί κάθε ιδέα μετώπου τροικανής μετεκλογικής συγκυβέρνησης και να θέσουμε τις βάσεις της ηγεμονικής αριστεράς που θα ασκήσει την αντιμνημονιακή εξουσία μετά τις εκλογές με σοβαρότητα προς όφελος των πολλών, των πλητόμενων και των κυρίως των επερχόμενων γενεών.
Μέλος της Νομαρχιακής του ΣΥΝ Επιτροπής Πειραιά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου