(από αφορμή την ανοικτή επιστολή του “εκσυγχρονιστή” προς τον Πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ)
Σωτήρης Βαλντέν, 21/09/2012
Αγαπητέ Πρόεδρε,
Διάβασα με αγανάκτηση την ανοικτή επιστολή που
σου απηύθυνε ο φανατικός κομμουνιστής που υπογράφει με το ψευδώνυμο
“εκσυγχρονιστής” (τρομάρα του). Είμαι βέβαιος πως δεν θα τον ακούσεις. Όμως, αν
έχεις και τον ελάχιστο πειρασμό να ξαναγυρίσεις σ’ αυτά που λέγαμε παλιά,
διάβασε σε παρακαλώ και τη δική μου επιστολή. Ελπίζω να σε αποτρέψει.
Από την πλευρά μου, παρακολουθώ με μεγάλη
ικανοποίηση την μετεκλογική μας πορεία. Βαδίζουμε πλέον με μεγάλα βήματα στο
δρόμο των μεταρρυθμίσεων, της ενότητας, της ευθύνης και της συνέπειας.
Χαίρομαι, Πρόεδρε, που το κόμμα μας σηκώνει το βάρος της συγκυβέρνησης με
κόμματα που τόσο άδικα σπιλώναμε πως τάχα φέρουν την πρώτη ευθύνη για τα
σημερινά χάλια του τόπου μας. Χαίρομαι που συμβαδίζουμε πλέον με τα πρόσωπα που
τόσο αδικαιολόγητα χαρακτηρίζαμε αναξιόπιστα. Πολύ σωστά απορρίπτουμε τις
ενστάσεις όσων θα ’θελαν, λέει, να υπάρχουν προϋποθέσεις, συσχετισμοί ή να
εφαρμόζονται τα συμφωνημένα προγράμματα για να συγκυβερνήσουμε. Μα πού ζούνε
αυτοί οι άνθρωποι;
Η Μεταρρυθμιστική Κυβερνώσα Αριστερά (ΜΕ.ΚΥΒ.ΑΡ),
Πρόεδρε, δεν τη στήνει στη γωνία και περιμένει, ούτε κάνει τζάμπα και εκ του
ασφαλούς κριτική. Ανταποκρίνεται πάντα πρόθυμα στο κάλεσμα της δεξιάς και του
ΠΑΣΟΚ για να βάλει πλάτες. Ιδίως όταν πρόκειται για τη συνέχιση της μνημονιακής
πολιτικής που είναι και η μόνη υπαρκτή. Μη σε κάμπτει πως κάποιοι (έ, έστω και
εμείς) την αποκαλούσαμε μέχρι χθες αντιλαϊκή και ανεφάρμοστη. Κάτι έπρεπε να
πούμε πριν από τις εκλογές. Τώρα όμως, ας σοβαρευτούμε. Εξ άλλου, τι; Κάνουν
πως δεν κατάλαβαν; Δεν ήσουν σαφής προεκλογικά; Δεν είχες πει ευθαρσώς ότι όλα
αυτά τα περί “τρίτου πόλου”, απαγκίστρωσης και αξιοπιστίας, είναι μπούρδες; Δεν
πρόσεξαν ότι το πραγματικό μας μήνυμα ήταν ότι πάση θυσία πρέπει να γίνουμε
κυβέρνηση (έστω, να υπάρξει κυβέρνηση, το ίδιο είναι);
Η ΜΕ.ΚΥΒ.ΑΡ πρέπει να εφαρμόζει αποφασιστικά τα
μνημόνια και να στέκεται σταθερά αλληλέγγυα στις αποφάσεις του Σαμαρά. Χωρίς
ιδεολογικές προκαταλήψεις (και σαχλαμάρες περί νεοφιλελευθερισμού!). Σωστά
πρωτοστατεί το κόμμα στο μέτωπο εθνικής σωτηρίας κατά του ΣΥΡΙΖΑ (φτου, φτου,
φτου!). Πρέπει όμως να καταδικάζει πιο απερίφραστα και τις μαζικές
κινητοποιήσεις. Και είναι επιτακτικό να απορρίψει ασυζητητί το “αντιφασιστικό
μέτωπο” (τι κομμουνιστική ορολογία κι αυτή!) κατά της Χρυσής Αυγής. Μέτωπο με
ποιον, με τον Τσίπρα; Αν είναι δυνατόν! Χίλιες φορές Σαμαράς και Βενιζέλος!
Όλοι καταλαβαίνουμε, Πρόεδρε, όταν καμιά φορά
διστάζεις στα παραπάνω ή και διαμαρτύρεσαι και λίγο. Κάποιοι συμβιβασμοί είναι
αναπόφευκτοι όταν έχεις να κάνεις με έναν τέτοιο καθυστερημένο και αλητήριο
λαό. Όμως, άκουσε κι εμάς, τους μεταρρυθμιστές: χρειάζεται τόλμη! Μόνο έτσι θα
ξαναγυρίσουμε στο 2%. Κατανόηση δείχνουμε επίσης που δεν μπαίνεις στην
κυβέρνηση, αλλά, εδώ που τα λέμε, τι σόι κυβερνώσα αριστερά είμαστε αν δεν
μπούμε; Πιο σωστό και υπεύθυνο θα ήταν να αναλάβουμε τα κρίσιμα υπουργεία για
να υλοποιήσουμε με μεγαλύτερη συνέπεια τις επιταγές της τρόικας. Μη φοβάσαι,
έχει ακόμη πολύ λίπος ο λαός μας. Και οι αγορές ανυπομονούν.
Το πιο εξωφρενικό, Πρόεδρε, είναι ότι
κομμουνιστές όπως ο “εκσυγχρονιστής” σε καλούν να εμμείνεις σε αρχές! Τι αρχές
και κουραφέξαλα! Αυτά είναι απολιθώματα του παρελθόντος. Φαντάσου εμείς να
θέλουμε να προσαρμόσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις, να εισαγάγουμε
επιτέλους ευελιξία στην αγορά εργασίας, να συρρικνώσουμε το κράτος, να
πατάξουμε τις απεργίες που θίγουν το ιερό δικαίωμα της εργασίας (δηλαδή όποιας
απέμεινε), και αυτοί να μιλάνε για αρχές της αριστεράς! Με αρχές θα
ανταγωνισθούμε τη Βουλγαρία; Σε λίγο θα μας πούνε ότι ματώνει κι η καρδιά τους
όπως της Μέρκελ! Εδώ που τα λέμε, κι αυτά τα περί “αριστεράς” ξεπερασμένα είναι
(εντάξει, για τον τίτλο του κόμματος, ας το αφήσουμε για το επόμενο συνέδριο).
Διεύρυνση του κόμματος χρειάζεται και παραχρειάζεται.
Όμως όχι διεύρυνση έτσι, γενικά. Διεύρυνση πάνω σε προγραμματική βάση. Και
πρόγραμμα έχουμε. Αυτό που εφαρμόζεται σήμερα! Γι’ αυτό και, πριν ανοιχτούμε,
καλό θα είναι να στενέψουμε λίγο. Τους αντιμεταρρυθμιστές, τους εχθρούς του
μνημονίου (σαν αυτόν που έλεγε ότι είμαστε οι αντιμνημονιακοί ευρωπαϊστές),
τους “αρχειακούς”, δεν τους χρειαζόμαστε. Σου ετοιμάζω, Πρόεδρε, και έναν
κατάλογο των στελεχών του κόμματος και του χώρου, με το ιστορικό του καθενός.
Να ξεκαθαρίσουμε από όλους τους παλαιο-ΠΑΣόκους, παλαιο-κνίτες και
παλαιο-Μπανιάδες. Γιατί, πώς να το κάνουμε; Ο λύκος κι αν εγέρασε…. Άλλος -όπως
ο Οδυσσέας- κουβαλάει τη Γιουγκοσλαβία, άλλος τη Τσεχοσλοβακία και άλλος τη
Ρουμανία μέσα του (ονόματα άλλα δεν αναφέρω δημόσια, αλλά πιστεύω πως το έπιασες
το υπονοούμενο).
Όταν ξεκαθαρίσουμε από αυτούς, ας ανοιχτούμε
τολμηρά. Υπάρχουν αξιόλογα μεταρρυθμιστικά στελέχη, χωρίς προσωπικές ατζέντες,
με παρθένο παρελθόν –όχι σαν τον Οδυσσέα που ορκιζόταν στο Γιωργάκη- και με
ξεκάθαρο αντι-αριστερό παρόν: ο Αντρέας, η Άννα, ο Γιάννης, ο Μιχάλης και τόσοι
άλλοι. Μα και τον Βαγγέλη δεν πρέπει να τον παραμελήσουμε (στο κάτω-κάτω αυτός
δεν έσωσε τη χώρα με το δεύτερο μνημόνιο;). Έπειτα, υπάρχουν και οι φίλοι του
Στέφανου. Η θέση τους είναι αναμφίβολα στη ΜΕ.ΚΥΒ.ΑΡ.
Ξέρω, Πρόεδρε, ότι διστάζεις για τη διεύρυνση.
Δεν πρέπει όμως. Είμαι βέβαιος πως ο Νίκος θα σε βοηθήσει να ξεχωρίσεις την ήρα
από το στάρι και να πάρεις μόνο τους πραγματικούς μεταρρυθμιστές, αυτούς που
αξιολογούν σωστά την κυβερνώσα αριστερά (ή κυβερνώσα οτιδήποτε, τέλος πάντων).
Με υπεύθυνους χαιρετισμούς,
Ο (πραγματικός) μεταρρυθμιστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου