Η Πέτρα του Χρόνου. Αποχαιρετώντας το 2011

 

του Νικόλα Σεβαστάκη

Φρανς Μασερεέλ, "Ο κόκορας", 1952

                                                               1.               

Η σκληρότητα των καιρών ή, για να μη μιλάμε ως μετεωρολόγοι, συγκεκριμένες πράξεις και αποφάσεις, έχουν βάλει σε δεινή δοκιμασία τις αντοχές των ανθρώπων. Πόσων η ζωή δεν τραυματίστηκε από τις ριπές των μέτρων και τις ζοφερές προειδοποιήσεις για όσα θα επακολουθήσουν την άλλη εβδομάδα, τον ερχόμενο μήνα, την προσεχή πενταετία, το επόμενο μέλλον; Και, στο έλεος των περιβόητων «διευκρινιστικών εγκυκλίων», ευτέλεια και γελοιότητα, ηχηρές αποτυχίες και δογματικές εμμονές έγιναν ένα και το αυτό.

 Αλλά καμιά πέτρινη επιφάνεια δεν υπάρχει χωρίς ρωγμές και μικρά, έστω, περάσματα του αέρα. Πρόσφατος φρέσκος αέρας: οι εργάτες της Χαλυβουργίας και ο υπέροχος αγώνας αντοχής τους, τα δείγματα της καθημερινής αλληλεγγύης που αρχίζουν να φτιάχνουν αληθινούς θεσμούς όπως τα κοινωνικά ιατρεία. Αθέατες για τη «μεγάλη σκηνή της δημοσιότητας» πρακτικές του βίου που επιβεβαιώνουν ότι παράγεται κοινωνικό νόημα πέρα από τη κωμικοτραγική κουστωδία δελφίνων και υποψήφιων θεσιθήρων της εθνικής μας σωτηρίας. Και σε μια άλλη, πιο διανοητική πλευρά: Πως να μη καλωσορίσει κανείς την ευφρόσυνη κινητικότητα στο χώρο των ιδεών και της κριτικής παρεμβατικής άποψης; Με νέες έντυπες και ηλεκτρονικές προσπάθειες που γίνονται όλο και πιο ώριμες και απαιτητικές δημοσιογραφικά, με συζητήσεις μεστές και αγωνιώδεις σε όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας για βιβλία και στιγμές από την ιστορία, τη φιλοσοφία, τις επιστήμες του ανθρώπου.

2011: Έτος απόγνωσης

Του  Κώστα  Βεργόπουλου 

Από το 2011 ξεκίνησε μια αντίστροφη μέτρηση, που ουδείς γνωρίζει πού θα φθάσει, με κύριο χαρακτηριστικό τις νεανικές κινητοποιήσεις, αντιμέτωπες με ολόκληρο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Όταν μεγάλα αμερικανικά περιοδικά αποτίουν φόρο τιμής στους «ανώνυμους διαδηλωτές» είτε από τη βόρειο Αφρική είτε από τις ΗΠΑ, την Ισπανία και την Ελλάδα, τότε είναι πολύ πιθανό ότι κάτι πραγματικά καινούργιο έχει αρχίσει να παίζει στον απελπιστικό ορίζοντα της εποχής μας. Εκτός από την καταγγελία της ταξικής οικονομικής διαχείρισης με καταστροφικές συνέπειες για όλες τις πλευρές, επισημαίνεται σήμερα επίσης βαθύ έλλειμμα δημοκρατίας, ισοπολιτείας, με δραματικές αντινεανικές συνέπειες. Το 2012 η απόγνωση θα βαθύνει ακόμη περισσότερο, αλλά, όπως φαίνεται, θα αναδειχθούν επίσης ακόμη περισσότερο οι νέες μορφές κοινωνικής αντίστασης και πάλης για ένα μέλλον πολύ διαφορετικό από αυτά που μέχρι σήμερα έχουμε βιώσει.

Μια φορά θυμάμαι…

 του Γιάννη Βαρουφάκη

Μερικές μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 1988 ήμουν σχεδόν έτοιμος για την μεγάλη απόδραση προς το Κόκκινο Κέντρο. Δυο μήνες μετά την μετανάστευσή μου από την υγρή και πράσινη Αγγλία, θα πήγαινα στην κόκκινη, άνυδρη έρημο της Αυστραλίας. Έτσι, ολομόναχος. Μόνο και μόνο για να αφουγκραστώ, μακρυά από τους ουρανοξύστες και τα επιφαινόμενα δημιουργήματα των ευρωπαίων στα παράλια της νέας μου χώρας, την αρχαιότερη (γεωλογικά) ήπειρο. Φοβισμένος από τις προειδοποιήσεις πως εκεί που πάω μπορεί να κάνω χίλια χιλιόμετρα χωρίς να δω άνθρωπο, φόρτωσα στο πορτμπαγκάζ του τερατώδους βαριά μεταχειρισμένου Holden ένα φορητό ντεπόζιτο βενζίνης, τρεις ρεζέρβες, λίγα εργαλεία, μια βαλίτσα κι έναν χάρτη.

Μέσα από το παρμπρίζ ξετυλίχτηκε σαν road movie το κλασικό τοπίο της Νοτιοανατολικής Αυστραλίας που χάνεις οδηγώντας προς το Κέντρο. Πυκνά δάση ευκαλύπτων στην αρχή, πράσινα υψίπεδα με λιγότερα δέντρα στα διακόσια χιλιόμετρα και βουκολικές σκηνές που θυμίζουν βόρεια Ευρώπη λίγο πιο μετά. Μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα αργότερα, ο δρόμος συρρικνώνεται σε πλάτος, η θερμοκρασία χτυπά τους τριάντα, το τοπίο αρχίζει να καφετίζει και η μοναχική πορεία του αυτοκίνητου διακόπτεται που και που από στιγμές κορυφαίου πανικού που προκαλούν επερχόμενα θηριώδη φορτηγά έτσι όπως απαιτούν, και το καταφέρνουν, να βγάλεις εσύ τις δυο αριστερές ρόδες εκτός ασφάλτου για να περάσουν. Στα χίλια χιλιόμετρα από το Sydney το τοπίο έχει γίνει βαθύ κόκκινο, ο δρόμος γίνεται ευθεία και, λίγο-λίγο, μεταφέρεσαι στο σκηνικό του Mad Max.

Στα χίλια πεντακόσια χιλιόμετρα, με τα βλέφαρα ασήκωτα, αντίκρισα την πρώτη μου στάση. Δεν ήταν καν χωριό. Ένα βενζινάδικο, ένα μπακάλικο, ένα άλλο κτήριο απροσδιόριστης χρήσης και, βεβαίως, το μεγάλο, εντυπωσιακό, παρακμάζον ξύλινο, τριώροφο Hotel. Έτσι ονομάζουν στην Αυστραλία τα μπαρ: ξενοδοχεία, τα οποία θυμίζουν περισσότερο αμερικανικά saloons παρά μπαρ. Κι αυτό επειδή  στον 19ο αιώνα οι πουριτανοί είχαν το πάνω χέρι στα κοινοβούλια των τότε αποικιών και, στην προσπάθειά τους να εισαγάγουν την ποτοαπαγόρευση, απαγόρευσαν την αγορά οινοπνευματωδών με εξαίρεση τους… ταξιδιώτες. Να πως ξεφύτρωσαν εντυπωσιακά «ξενοδοχεία» (με τρία δωμάτια προς ενοικίαση, όπως απαιτούσε ο νόμος) στις ξεχασμένες εκείνες γωνιές της γης... συνεχίζεται ecoleft  από  http://www.protagon.gr

Για ποιόν ακριβώς λόγο μόνασε ο ηγούμενος Εφραίμ;

Πριν πούμε οτιδήποτε για την προφυλάκιση του ηγουμένου πρέπει να θυμηθούμε συνοπτικά την υπόθεση. Υπάρχει λοιπόν μια λίμνη εκεί ανάμεσα σε Ξάνθη και Ροδόπη, που ανήκει στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. «Ανήκει» με το γνωστό αποδεικτικό, το τουρκικό  φιρμάνι που διασώζεται εδώ και χίλια χρόνια. Παρένθεση: το ελληνικό κράτος αποδέχεται την γνησιότητα των χρυσόβουλων γιατί σε τέτοια θεμελιώνεται η περιουσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Τουρκία.

Που σκάλωνε το ιδιοκτησιακό: το ελληνικό κράτος θεωρεί όλες τις παρόχθιες εκτάσεις δημόσια γη. Ορίστηκε λοιπόν μια δίκη για να δουν ποιος θα νικήσει, το χρυσόβουλο ή οι διατάξεις για τον κοινόχρηστο χαρακτήρα της λίμνης;
Το ελληνικό Δημόσιο παραιτήθηκε από τις διεκδικήσεις και η λίμνη πέρασε επισήμως στην ιδιοκτησία της Μονής. Το μόνο κέρδος που θα μπορούσε να αποκομίσει ήταν να συνεχίζει να εισπράττει λεφτά από τους ψαράδες! Η περιοχή προστατεύεται από τη σύμβαση Ραμσάρ και δεν μπορεί να οικοδομηθεί. Είναι ένας τόπος τόσο όμορφος ώστε ο άθεος περιηγητής ίσως πιστέψει ότι υπάρχει Θεός. Ιδανικός τόπος για στοχασμό και προσευχή. Φευ, μόλις η Μονή έγινε ιδιοκτήτρια της λίμνης, αποφάσισε να την ξεφορτωθεί. Την επέστρεψε στο κράτος με αντάλλαγμα κτήριο 20.000 τ.μ. στους Θρακομακεδόνες και έκταση 8.600 στρέμματα στην Ουρανούπολη. Ακίνητα τα οποία πήγαν σε υπεράκτιες εταιρείες. Από όλη αυτή τη διαδικασία λείπουν έγγραφα απαραίτητα για τις μεταβιβάσεις, παραλείπονται πράξεις όπως η έκδοση των αποφάσεων στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και γίνονται τηλεφωνήματα από το παπαδοπαίδι του Καραμανλή: «βάλτε ένα χεράκι να βοηθήσουμε τον γέροντα». Ο γέροντας, που δεν είναι και τόσο γέροντας (πενηνταπεντάρης  είναι σήμερα) μπαινοβγαίνει στο Μαξίμου. Ο ηγούμενος Εφραίμ είχε ρυθμιστικό παράγοντα στην πολιτική ζωή αλλά η απόφαση για την προφυλάκισή του δεν αφορά ούτε τον πολιτικό του ρόλο, ούτε τη δημοτικότητά του στους κοσμικούς κύκλους, ούτε την επιρροή του στους Ρώσους.Στο δια ταύτα: Το Τριμελές Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε την προφυλάκιση του ηγουμένου Εφραίμ για τις κακουργηματικές κατηγορίες που τον βαρύνουν, για ηθική αυτουργία σε απάτη, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και έκδοση ψευδών βεβαιώσεων. Δεν θα μιλήσουμε καθόλου για το θεατρικό παιχνίδι που περιλάμβανε σάκχαρο και δισκοπάθεια. Αυτό που εκπλήσσει είναι η μαζική αντίδραση υπέρ του κατηγορούμενου. Θα προσπεράσουμε το νομικό κομμάτι, θα ξεχάσουμε τα έγγραφα που χάθηκαν, τις διαδικασίες που προσπεράστηκαν, τις πλαστογραφήσεις που έγιναν. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε όμως το όλον, τη σύλληψη του σατανικού σχεδίου της ανταλλαγής μιας λίμνης με ακίνητα που αξίζουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.  Άραγε για να πλουτίζει, για να βάζει χέρι σε περιουσίες, για να αδικεί τους πολίτες; Είναι παράδοξο που οι πιστοί σπεύδουν να συγχωρήσουν την απληστία, τη διάθεση να τα φάει όλα_ έστω προς όφελος της Μονής. Κανονικά όλοι αυτοί που μπαινοβγαίνουν στις εκκλησίες, όλοι αυτοί που σταυροκοπιούνται και επισκέπτονται τον Άθω έπρεπε να είναι επιφυλακτικοί με κάποιον που δεν δείχνει κανένα σημάδι εγκράτειας. Ο ηγούμενος Εφραίμ έδρασε ως φαταούλας και τούτο δεν συνάδει με τις αρχές της πίστης του. Αν οι θαυμαστές του δεν μπορούν να καταλάβουν τη δικανική πλευρά της υπόθεσης ας σταθούν στην ιδιότητα: είναι ηγούμενος ουχί έμπορος του Κολωνακίου.

Πηγή: http://tvxs.gr/

«Οι ειδικοί στην εξουσία. Και η δημοκρατία;»:

Εκδήλωση του Red Notebook

Την Τρίτη 27 Δεκεμβρίου στις 7.30μμ, στο Στέκι Μεταναστών (Τσαμαδού 15, Εξάρχεια), το Red Notebook οργανώνει εκδήλωση-συζήτηση με θέμα την κρίση δημοκρατίας στην Ευρώπη και την αντιμετώπισή της από την αντικαπιταλιστική αριστερά

Τη συζήτηση θα ανοίξουν οι:

Μίκαελ Λεβί, Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (CNRS), Σχολή Ανωτάτων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες, (EHESS) Παρίσι
Ελένη Βαρίκα, Καθηγήτρια, Paris VIII (Τμήμα Πολιτικών Επιστημών)
Μιχάλης Σπουρδαλάκης, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης Πανεπιστήμιο Αθηνών
Νίκος Γιαννόπουλος, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια

Κι η τέχνη πρέπει, σ’ αυτούς τους καιρούς των αποφάσεων ν’ αποφασίσει. Μπορεί να κάνει τον εαυτό της όργανο µιας µικρής µερίδας ορισµένων που παίζουν τις θεότητες της µοίρας για τους πολλούς και που απαιτούν µια πίστη που πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να είναι τυφλή, και µπορεί να σταθεί στο πλευρό των πολλών και να βάλει τη µοίρα τους στα δικά τους χέρια. Μπορεί να παραδώσει τον άνθρωπο στις συγχύσεις, τις αυταπάτες και τα θαύµατα, και µπορεί να παραδώσει τον κόσµο στον άνθρωπο. 
Μπορεί να µεγαλώσει την αµάθεια και µπορεί να µεγαλώσει τη γνώση. Μπορεί να κάνει έκκληση στις δυνάµεις που αποδείχνουν τη δύναµη τους καταστρέφοντας, και στις δυνάµεις που αποδείχνουν τη δύναµη τους Βοηθώντας. Μπέρτολτ Μπρεχτ

 πηγή : tvxs

Πώς να αλλάξουμε τον κόσμο: Ιστορίες του Μαρξ και του μαρξισμού

 Ημερομηνία δημοσίευσης: 25/12/2011  στην ΑΥΓΗ 
  του Ερικ Χομπσμπάουμ

Το βιβλίο Πώς να αλλάξουμε τον κόσμο. Ιστορίες του Μαρξ και του μαρξισμού του Έρικ Χομπσμπάουμ κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά (μετάφραση: Μάνια Μεζίτη, εκδόσεις Θεμέλιο), λίγους μήνες μετά την αγγλική του έκδοση. Το έργο, μια επισκόπηση της διαδρομής της σκέψης του Μαρξ και των ιστορικών πραγματώσεών της, από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα, παρουσίασαν, στη Στοά του Βιβλίου, την Τρίτη 20.12 ο Σπύρος Ι. Ασδραχάς, ο Γιάννης Βούλγαρης, ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης, ο Νίκος Καραπιδάκης, ο Ηλίας Νικολακόπουλος και ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς. Δημοσιεύουμε σήμερα --και θα επανέλθουμε σε επόμενο φύλλο-- τον χαιρετισμό που έστειλε ο Έρικ Χομπσμπάουμ και διαβάστηκε στην εκδήλωση.

Μια Ευχή για τα Χριστούγεννα

Ημερομηνία δημοσίευσης: 23/12/2011 στην εφημερίδα ΑΥΓΗ 

Του Σπύρου Τζόκα

Μην παρασυρθούμε... μην μείνουμε στο περίβλημα... στην επιφάνεια. Τη φλόγα που καίει στο εσωτερικό να δούμε. Σ’ αυτό που αγαπήσαμε να επιμείνουμε... στην ωραία μας πατρίδα... στους ωραίους μας ανθρώπους. «Μην ξεχνάτε τους Έλληνες!». Τον θυμάστε τον Έρνεστ Χεμινγουαίη... αυτός το είπε... .σε μια δραματική ανταπόκρισή του, ως ανταποκριτής τότε στη Σμύρνη...

Mίσος για τη (μεταπολιτευτική) δημοκρατία, με αφορμή το βιβλίο του Χρ. Βερναρδάκη

...Τελειώνει η μεταπολίτευση; Και τι τελειώνειμαζί της; Τι υπάρχει μετά; Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, καταθέτει στο βιβλίο του, μιαν άρτια μελέτη του σύγχρονου πολιτικού συστήματος απ’ τη σκοπιά όσων «δεν αποσύρθηκαν από την ιδέα να αλλάξουμε τον κόσμο»

Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Από την κοινωνική τάξη στην ουτοπία

η επιστημονική και πολιτική διαδρομή του Ράιτ


Συνέντευξη Έρικ Όλιν Ράιτ (Β' μέρος): Η καινοτομία των κινημάτων

Ομιλία Τσίπρα στην ΚΠΕ του ΣΥΝ 18.12.1

Το κο από το κοκοράκι (Απάντηση σε φίλο μουσικοσυνθέτη)

του Θοδωρή Γκόνη
Επειδή με την αλφάβητο τα πράγματα είναι δύσκολα. Ζόρικα.
Επειδή ξέπεσε το κο από το κοκοράκι και έμεινε σκέτο κοράκι.
Καλό είναι ν’ αφήσουμε τα λόγια τα μεγάλα και να πιάσουμε τις πέτρες, όχι για να πετροβολήσουμε, αλλά για να κτίσουμε, να ξανακτίσουμε.
Τις ίδιες πέτρες, τις πεσμένες, με τάξη, συνέπεια και υπομονή. Ας βρούμε τη σιωπή, την πέτρα τη σκληρή, την ποταμίσια, για αγκωνάρι, την πέτρα την «κατεβατή», την «κρεμαστή», την αυστηρή, την πέτρα τη Λαγκαδινή.
Κάπου μέσα εκεί, στην καρδιά της, υπάρχει κρυμμένο το μυστικό. Κι αν ήμασταν προσεκτικοί κι αν αγαπούσαμε κι αν με προσοχή, με επιμονή, το κεφάλι, πάνω της κτυπούσαμε, κεντούσαμε.
Ρόδακες και αητούς, θα αποκτούσαμε. Θα τραγουδούσαμε.
Επειδή τις λέξεις τα λόγια, τις φάγαμε «σαν τα λάχανα», καλό είναι τώρα να τις ξαναβρούμε, να τις ψάξουμε, να τις σκάψουμε από την αρχή.
Να βρούμε το Φου- τη φλέβα του βράχου, το ύψος, με λοστούς και βαριά σφυριά, με τα χέρια, με σφήνες, με μακάμια, με παραμίνες.
Το Κου-το καψούλι, το φιτίλι το βραδύκαυστο για το φουρνέλο.
Το Λου - το λουκουμάκι της δυναμίτιδας στην τρύπα.
Το Μπ - από το μπαρούτη και από το μπαμ.
Το Πι- από τον πηλό που θα σφραγίσουμε τη σχισμή.
Το Ταυ -από το τσαφ απ’ το τσιγάρο που θα ανάψει το φιτίλι.
Το Βου- από το βάααρδα φουρνέλο.
Το Έψιλον, το Εεεεεεεεε! -από την έκρηξη, από τις πέτρες στο κεφάλι. Από την πετριά μας.
Επειδή το άλφα με το δίκιο του αδιαφορεί και το γάμα ξέρει να… αγανακτεί, ας πάρουμε την πέτρα για αρχή, γραφή και μουσική.
Την ουρανοκατέβατη, την γκρεμισμένη, την τσακισμένη, την από το πέταλο του αγίου σημαδεμένη, σφραγισμένη.
Ας ξαναμπούμε στο τραγούδι μας, στην ομορφιά μας, στο χαντάκι μας, στη μελωδία, στο στιχάκι μας. Στο πράσινο γλυκό ματάκι μας. Στο κο-κοράκι μας!
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Πηγή protagon

Πολιτική συνεργασία της Σ.Σακοράφα με ΣΥΡΙΖΑ: Στόχος η συγκρότηση νέου συνασπισμού εξουσίας

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=658471

Περισσότεροι από 600 πολίτες γέμισαν την αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου Νικαίας

Ομιλητές :Παναγιώτης Λαφαζάνης και Θοδωρής Δρίτσας

Απροσδόκητη συμμετοχή, ζεστό, συντροφικό κλίμα, εκπρόσωποι όλων των ηλικιών. Η συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΕΙΡΑΙΑ τη Δευτέρα 12/12 ήταν από όλες τις απόψεις εξαιρετικά επιτυχημένη, μια εκδήλωση - ένεση αισιοδοξίας και ελπίδας που τόσο αναγκαία είναι στις μέρες μας.
Περισσότεροι από 600 πολίτες γέμισαν την αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου Νικαίας , ανάμεσά τους πολλοί κάτοικοι που θέλησαν να μάθουν από πρώτο χέρι την απάντηση της ριζοσπαστικής αριστεράς στην κρίση. Η ισχυρή αυτή παρουσία ευρύτερου κοινού έκανε πολλούς να χαρακτηρίσουν την εκδήλωση ως την εγκυρότερη δημοσκόπηση για την πορεία του σχήματος

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ Δευτερα 12 Δεκεμβρίου, ώρα 19:30 Δημαρχείο Νίκαιας (Π. Τσαλδάρη 10)

Μηδενική ανοχή στο αντιλαϊκό μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ
Η λύση είναι Αριστερά!

Ομιλητες:
Παναγιώτης Λαφαζανης
Θοδωρής Δρίτσας

"Σωτήρες" και εκλογές

Σαν να βγαίνει η χώρα από τα συντρίμμια του πολέμου. Ή μήπως να βρίσκεται μέσα; Όλοι οι κοινωνικοί δείκτες συνθέτουν τοπίο καταστροφής. Η ανεργία ξεπερνά το 21%, ενώ το νέο κύμα εφεδρείας και τα αναμενόμενα λουκέτα μετά τις γιορτές προδιαγράφουν νέα εκτίναξη.
Τα νοικοκυριά βυθίζονται στη μεθόριο της φτώχειας. Στους 2,2 εκατ. πολίτες, οι οποίοι πριν από το Μνημόνιο ήταν στα όρια της επιβίωσης, προστίθενται τώρα άλλα 2 εκατ. πολίτες που το εισόδημά τους συρρικνώνεται δραματικά λόγω της υπερφορολόγησης, της ουσιαστικής κατάργησης του αφορολόγητου ορίου, της υποχώρησης συντάξεων και μισθών, της διάλυσης των κοινωνικών υπηρεσιών.
Και μέσα σ' αυτό το τοπίο κοινωνικού ολέθρου ο προϋπολογισμός της τρικομματικής κυβέρνησης έχει στόχο μια νέα φορολογική αφαίμαξη. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος...
Είναι θέμα ημερών η κοινωνική καταστροφή να οδηγήσει σε "έκνομες συμπεριφορές", ακόμη και σε απονενοημένα διαβήματα. Αυξάνεται ο αριθμός εκείνων των συμπολιτών οι οποίοι παραδέχονται ότι επιχείρησαν ή σκέπτονται ακόμη και αυτοκτονία. Η εγκληματικότητα μεγαλώνει, με τα αδικήματα επιβίωσης να είναι στην πρώτη γραμμή.
Αυτή η κοινωνική εικόνα απουσίαζε από τη Βουλή κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού. Έρημη και απρόσωπη η Βουλή, με τον πρωθυπουργό να πρωταγωνιστεί σε κοινωνικά αποστειρωμένους λόγους. Και τους συγκυβερνώντες πολιτικούς αρχηγούς, νυν και δυνάμει, να ακροβολίζονται με προσωπική ιδιοτέλεια.
Και ως επιστέγασμα αυτής της εικόνας, η πρόταση να παραταθεί η θητεία της κυβέρνησης μέχρι το τέλος της τετραετίας! Γιατί όχι κι αργότερα; Τι χρειάζονται οι εκλογές; Κοστίζουν κιόλας... Δεν αρκεί το μοίρασμα της τράπουλας των βουλευτών;
Είναι θέμα εθνικής αξιοπρέπειας, πολιτικής ομαλότητας και κοινωνικής επιβίωσης να γίνουν άμεσα εκλογές. Δεν θα λύσουν το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα δρομολογήσουν πολιτικές διαδικασίες για την υπέρβαση της πολιτικής - ηθικής κρίσης, για να αποφασίσει ο λαός ποια πορεία θα επιλέξει. Φτάνουν πια οι σωτήρες!
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=656638

«Το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο ξεσαλώνει. Ο λαός περιφρονείται»

Του Γιάννη Δημαρά, πρόεδρου του «Πανελλήνιου Αρματος Πολιτών»

«Δει δη πολιτικού ήθους ω πολίτες της πατρίδας και άνευ τούτου ουδέν δη γενέσθαι για τη Δημοκρατία».
Η παράφραση της ιστορικής αρχαίας ρήσης «δει δη χρημάτων ω άνδρες Αθηναίοι και άνευ τούτων ουδέν δη γενέσθαι τη πόλει», έρχεται να συναντηθεί με τη σφοδρότητα της δραματικής διαπίστωσης του μαρκαδορογράφου ρομαντικού ποιητή που διαλαλούσε στους τοίχους των....
Πανεπιστημίων και στους δρόμους «Προσοχή. Μας την έχουν από παντού στημένη».

Τι έλεγε ο ποιητής; Τι διαισθανόταν; Τι προφήτευε;

Ακριβώς όλα αυτά που σήμερα συντρέχουν και συμβαίνουν.

Το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο ξεσαλώνει. Ο λαός περιφρονείται. Πολιτικά πρόσωπα, που ευθύνονται για τη σημερινή κατάντια της χώρας, ανακυκλώνονται. Στο προσκήνιο ακόμα μια φορά ορατά και αόρατα πολιτικά και οικονομικά κέντρα που επιχειρούν να επιβάλλουν αντιδημοκρατικά και αντισυνταγματικά ανομολόγητες αντιλαϊκές τους επιδιώξεις.

Η εκτροπή μεθοδεύτηκε και ένας Θεός ξέρει πότε θα τελειώσει. Ο σύμβουλος του πρώην Πρωθυπουργού, ο τεχνοκράτης τραπεζίτης κ. Παπαδήμος διαδέχθηκε στην Πρωθυπουργία τον κ. Παπανδρέου κι έτσι ο πρώην Πρωθυπουργός έγινε σύμβουλος του συμβούλου του.

Ο χαλίφης λοιπόν – κατά Ιζνογκούντ – στη θέση του χαλίφη.
Από παντού επιδιώκουν όλοι οι ορατοί και αόρατοι εξουσιαστές να μας την έχουν στημένη.

Θα τους περάσει όμως; Ή μήπως ο γενναίος και περήφανος λαός μας θα απαντήσει με τον τρόπο που επιβάλλουν οι καιροί, η ωριμότητά του και το δημοκρατικό του φρόνημα;
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι θα συμβεί αυτό που νομοτελειακά θα αντιμετωπίσει τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού και των σύγχρονων δυναστών.

Αυτή η κυβέρνηση των Μνημονίων και των αντιλαϊκών επιλογών σύντομα θα καταπέσει. Κυρίως και γιατί ούτε τη λαϊκή νομιμοποίηση διαθέτει ούτε τη δημοκρατική εντολή. Με εκβιασμούς, τρομοκρατία και φοβολαγνεία είναι αδύνατον η χώρα να αντιμετωπίσει τα σημερινά δεινά και οικονομικά προβλήματα.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι πρωτίστως πολιτικό, ηθικό και πολιτισμικό.

Το σημερινό χρέος όλων όσοι συμφωνούν για τη σωτηρία της πατρίδας, την αντιμετώπιση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, επιτάσσει ώστε όλες οι αντιμνημονιακές δυνάμεις να δώσουν τη συντριπτική απάντησή τους και με τους κοινωνικούς τους αγώνες, αλλά και μ ε την ψήφο τους στις εκλογές.

Το νέο τριφασικής μορφής πολιτικό κατεστημένο σύντομα θα πάρει την απάντησή του.

Άλλο πράγμα η κυβερνητική συνεργασία που αποφασίστηκε ερήμην των πολιτών και άλλο πράγμα την εντολή για την όποια συνεργασία επί τη βάση αρχών και κανόνων να την έχει δώσει ο ελληνικός λαός.

Σήμερα το πλεόνασμα σε ψήφους μιας συγκυριακής συμφωνίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ σηματοδοτεί το έλλειμμα δημοκρατίας που υπάρχει.

Αυτός είναι και ο λόγος που πιστεύουμε ότι στις μέρες που έρχονται ο λαός τους την έχει στημένη.

Το μελάνι του μαρκαδόρου μας είναι βουτηγμένο στην αλήθεια της ψυχής μας.

http://www.briefingnews.gr/


Aυτό το άρθρο προέρχεται από το: http://neakeratsiniou.blogspot.com/2011/12/blog-post_9542.html#ixzz1fzGBEQd9

Βαλτός ήταν...

Του ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ
Προχθές, την ώρα που στην ελληνική Βουλή τέθηκε, ευθέως, από τον Απόστολο Κακλαμάνη το ερώτημα «ποιοι και γιατί θέλουν να πνίξουν την «Ελευθεροτυπία»», ο επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, Τόμας Χάμαρμπεργκ, μιλούσε σε δημόσια παρέμβασή του από το Στρασβούργο για τη διπλή απειλή που υφίστανται τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης στην Ευρώπη.
Εξαιτίας αυτής της απειλής, διευκρίνισε «κόσμια» ο επίτροπος, περιορίζεται ο πλουραλισμός στην ενημέρωση και παραβιάζεται το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης.
Συγκεκριμενοποιώντας δε αυτήν τη «διπλή απειλή», ο επίτροπος Χάμαρμπεργκ μίλησε για την προσπάθεια που καταβάλλουν πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να ποδηγετήσουν, με διάφορους τρόπους, τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και για τη διακαή επιθυμία νεόκοπων επιχειρηματιών να δημιουργήσουν μονοπωλιακές συνθήκες στον τομέα της ενημέρωσης στην Ευρώπη.
Στις εφημερίδες, που ενοχλούν με την κριτική τους τις κυβερνήσεις, προκαλούνται προβλήματα στην τραπεζική χρηματοδότηση και στην προμήθεια χαρτιού, ενώ σε πάμπολλες περιπτώσεις και για ασήμαντη αφορμή αφαιρούνται οι άδειες λειτουργίας ανεξάρτητων ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, υπογράμμισε.
Καταπέλτης ο επίτροπος συμπέρανε ότι τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης στην Ευρώπη μποϊκοτάρονται στη λειτουργία τους από τις κυβερνήσεις, είτε διά της διακοπής χορήγησης των κρατικών διαφημίσεων είτε διά της δημιουργίας γραφειοκρατικών και άλλων εμποδίων.
Σοβαρότατη απειλή για την ανεξάρτητη δημοσιογραφία και ενημέρωση συνιστά και η συγκέντρωση της ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης σε χέρια ιδιωτών επιχειρηματιών, το «πόθεν έσχες» των οποίων αγνοείται, είπε ο κ. Χάμαρμπεργκ.
Λογικά ο επίτροπος δεν θα πρέπει να γνωρίζει ούτε για την απόπειρα Λαυρεντιάδη να αλώσει τα ελληνικά ΜΜΕ ούτε για τα εμπόδια που βάζουν συγκεκριμένες τράπεζες στη δανειοδότηση της «Ελευθεροτυπίας».
Πιθανότατα, δε, θα αγνοεί ότι η «Ελευθεροτυπία», πριν από κάμποσα χρόνια, είχε πρωτοστατήσει στην αποκάλυψη ενός άλλου σχεδίου άλωσης του ελληνικού Τύπου, από κάποιον... τύπο που λεγόταν Κοσκωτάς και ο οποίος είχε τοποθετηθεί πρόεδρος της Ενωσης Νέων Επιχειρηματιών, εκείνης της εποχής, από τον απελθόντα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.
Το σίγουρο, όμως, είναι ότι ο επίτροπος ξέρει τι λέει. Και «φωτογραφίζοντας», μ' αυτά που λέει, την κατάσταση στην Ελλάδα, κινδυνεύει να κατηγορηθεί ότι είναι... βαλτός.
Που κι αυτό μάλλον το αγνοεί...
sisour@orange.fr
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=330387

Nαι «είμαστε το 99%» αλλά οι σούπερ-πλούσιοι είναι μόλις το ένα τοις χιλίοις!

του Paul Krugman
Το «Είμαστε το 99%» είναι ένα εξαιρετικό σύνθημα. Διατυπώνει σωστά το πρόβλημα ως «η μεσαία τάξη εναντίον της ελίτ» (αντίθετα προς το «η μεσαία τάξη εναντίον των φτωχών»). Επίσης πηγαίνει παραπέρα από την ευρέως διαδεδομένη αλλά λανθασμένη άποψη ότι η αυξανόμενη ανισότητα έχει να κάνει κυρίως με το ότι οι πιο μορφωμένοι τα πάνε καλύτερα από τους λιγότερο μορφωμένους. Οι μεγάλοι κερδισμένοι σήμερα είναι μια χούφτα σούπερ-πλούσιων και όχι οι απόφοιτοι πανεπιστημίου γενικώς.
Μάλιστα το ποσοστό 99% στοχεύει υπερβολικά χαμηλά. Μεγάλο μέρος των κερδών του 1% πήγε στην πραγματικότητα σε μια ακόμη μικρότερη ομάδα, στο κορυφαίο 0,1% _ το πλουσιότερο ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού.
Και ενώ στις ΗΠΑ οι Δημοκρατικοί επιθυμούν αυτή η σούπερ ελίτ να συμβάλει στη μακροχρόνια μείωση του ελλείματος, οι Ρεπουμπλικανοί θέλουν να μειώσουν την φορολογία της σούπερ-ελίτ ενώ κάνουν περικές στο κράτος πρόνοιας και στο σύστημα υγείας στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Η τελευταία έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κογκρέσου για τις ανισότητες δεν κοίταξε εντός του κορυφαίου 1%, όμως η προηγούμενη κατέληξε ότι από το 1979 ως το 2005 το εισόδημα των Αμερικανών της μεσαίας τάξης αυξήθηκε κατά 21%. Η αντίστοιχη αύξηση του πλουσιότερου 0,1% ήταν 400%.
Στο μεγαλύτερο μέρος τους τα τεράστια αυτά κέρδη αντικατοπτρίζουν μια κατακόρυφη άνοδο στο εισόδημα της σούπερ ελίτ. Υπήρξαν όμως και φορολογικές μειώσεις που ευνόησαν τους πλούσιους. Ειδικότερα, η φορολογία κερδών κεφαλαίου είναι σήμερα πολύ χαμηλότερη απ’ όσο το 1979 _ και το πλουσιότερο ένα τοις χιλίοις των Αμερικανών λαμβάνει τα μισά από τα συνολικά κέρδη κεφαλαίου.
Γιατί λοιπόν οι Ρεπουμπλικανοί ζητούν περισσότερες μειώσεις στη φορολόγηση των πολύ πλούσιων ενώ την ίδια στιγμή κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τα ελλείματα και απαιτούν δραστικές περικοπές στα προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης;
Η συνηθισμένη απάντηση _ εκτός από τις κραυγές «ταξικός πόλεμος!» _ είναι ότι η σούπερ ελίτ αποτελεί «δημιουργό θέσεων εργασίας» _ δηλαδή, έχει ειδική συμβολή στην οικονομία. Αυτό δεν στέκει από οικονομικής πλευράς. Δεν θα έστεκε ακόμη και αν η Αμερική είχε την τέλεια ιδεατή αγορά των συντηρητικών φαντασιώσεων.
Αλλωστε σε μια ιδεατή οικονομία της αγοράς, κάθε εργαζόμενος θα πληρωνόταν ανάλογα με το πόσο συμβάλει στην οικονομία, ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Αυτό θα ίσχυε εξίσου για τους εργαζόμενους που κερδίζουν 30.000 δολάρια τον χρόνο και για τα στελέχη που κερδίζουν 30 εκατ. δολάρια ετησίως. Δεν θα υπήρχε λόγος να θεωρήσουμε ότι η συνεισφορά εκείνων που κερδίζουν 30 εκατ. αξίζει ειδική μεταχείρηση.
Οι πλούσιοι μπορούν _ και θα έπρεπε, από την άποψη του 99% _ να πληρώνουν σημαντικά περισσότερους φόρους, όχι να τους προσφέρονται ακόμη μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές λόγω των θαυμάσιων πραγμάτων που υποτίθεται ότι κάνουν.
Ομως, θα μου πείτε, μερικοί από τους πολύ πλούσιους πλούτισαν παράγοντας καινοτομίες οι οποίες έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία για τον κόσμο απ’ όσο το εισόδημά τους. Βεβαίως, αν όμως δείτε ποιοι αποτελούν το 0,1% θα καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι τα μέλη της σούπερ ελίτ είναι υπερβολικά καλοπληρωμένα, και όχι κακοπληρωμένα, γι’ αυτό που κάνουν.
Περισσότερα στο ecoleft

Τσίπρας, Γλέζος, Σακοράφα :Στιγμιότυπα από την πολιτική εκδήλωση στη Πάτρα.

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/101860

Επιτάχυνση διαδικασιών για αντιμνημονιακό μέτωπο

Σε νέα φάση έχουν εισέλθει οι διεργασίες για τη συγκρότηση ενός μετώπου δυνάμεων ανατροπής του Μνημονίου και της τρικομματικής κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. - ΛΑΟΣ.

- Εκδήλωση χθες βράδυ στην Πάτρα με Σ. Σακοράφα, Μ. Γλέζο, Αλ. Τσίπρα
- Ανακοίνωση συνεργασίας της Κοινωνικής Αριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ

Δημοκρατία, ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά

Του Δημήτρη Γιατζόγλου
«…Η ομοφωνία ανάμεσα στους ανθρώπους αποφασίζει τι είναι σωστό και τι λάθος;
Σωστό και λάθος είναι αυτό που λένε οι άνθρωποι. Και ομοφωνούν μέσα στη γλώσσα.
Αυτό δεν είναι ομοφωνία στις γνώμες αλλά στον τρόπο ζωής».
L. Wittgenstein

Για να αναλύσουμε και να κατανοήσουμε τα αίτια και τη δυναμική της ανοιχτής πολιτικής κρίσης που εκδηλώθηκε μετά την 27η Οκτωβρίου, έχουμε ανάγκη από ένα ευρύτερο και πιο σύνθετο ερμηνευτικό πλαίσιο. Καταφανώς, η αναγωγή της κρίσης στα πάθη, στις ανεπάρκειες, στις προσωπικές επιδιώξεις των «πρωταγωνιστών» και στην αδυναμία του πολιτικού προσωπικού (που δεν μπορεί «να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων») είναι μια χονδροειδής ερμηνεία. Η πολιτική κρίση προκύπτει ως επακόλουθο της κοινωνικής απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, η οποία παροξύνει τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις μεταξύ των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων και συμπλέκεται με την ωμή παρέμβαση του διευθυντηρίου της Ευρωζώνης.
Ωστόσο, η ερμηνεία θα παραμείνει ατελής, αν περιοριστεί στους ενδογενείς παράγοντες. Αν αγνοηθούν μακροχρόνιες τάσεις, που λειτουργούν παγκόσμια και εντείνονται μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο, οι οποίες οδηγούν στο μεγάλο μετασχηματισμό της σχέσης πολιτικής – οικονομίας. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι αγορές -λειτουργώντας ως οιονεί πολιτικά υποκείμενα- προχωρούν σε μετωπική αναμέτρηση με τις κοινωνίες και τα εθνικά κράτη. Το αντικείμενο της αναμέτρησης είναι η ενίσχυση της επικυριαρχίας τους στην καπιταλιστική ανασυγκρότηση, με την περαιτέρω αποδυνάμωση κάθε κλασικού τύπου πολιτικής διαμεσολάβησης. Οι αδρές γραμμές του σχεδιασμού είναι διαμορφωμένες: εμπέδωση διαρκούς λιτότητας, οριστική απαλλαγή από τα απομεινάρια του κοινωνικού κράτους, διάλυση του μεταπολεμικού θεσμικού πλέγματος συλλογικής άμυνας των λαϊκών τάξεων.
Η νίκη σ’ αυτή την αναμέτρηση διεκδικείται με συστηματική αδιαλλαξία, που θεωρεί περιττή την αναζήτηση ενός, έστω και στοιχειώδους, συμβιβασμού με τις υποτελείς δυνάμεις. Η επιλογή έχει από πίσω της μια μακρά προετοιμασία, η οποία έχει συσσωρεύσει ευνοϊκές πολιτικές και ιδεολογικές προϋποθέσεις: Απέναντι στην επιθετικότητα των αγορών, οι αντιστάσεις των ευρωπαϊκών κρατών έχουν μειωθεί. Οι εκρήξεις στις κοινωνίες δεν έχουν υπερβεί το όριο της αποσπασματικότητας και δεν παράγουν ένα «συνεχές» αντίστασης. Ο ιδεολογικός πρωτογονισμός του νεοφιλελευθερισμού διαβρώνει τα αξιακά πρότυπα που διαμόρφωσε ο διαφωτισμός και υπερασπίστηκε το δημοκρατικό κίνημα.
Εντούτοις, το εγχείρημα δεν μπορεί να προχωρήσει στηριγμένο αποκλειστικά στην οικονομική καταστολή των απείθαρχων κυβερνήσεων και στην εξουθένωση των κοινωνικών αντιστάσεων. Απαιτείται μια ελάχιστη νομιμοποιητική βάση και ένας ιδεολογικός λόγος που να συναρμόζει τον οικονομικό πραγματισμό με μια επίφαση πολιτικής αυτονομίας και την τρομοκρατία των αριθμών με μια υποτυπώδη παραμυθία για το μέλλον.
Από μια τέτοια σκοπιά, το κρίσιμο ζήτημα είναι να αλλάξει το πλουραλιστικό – δημοκρατικό πολιτικό υπόδειγμα, να «απλοποιηθεί» και να ομογενοποιηθεί. Αν η συνεχής οικονομική μεγέθυνση που επιβάλλει ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός είναι ο αναγκαστικός μονόδρομος «προόδου» για την ανθρωπότητα, τότε το πολιτικό υπόδειγμα πρέπει να αντιστοιχηθεί στην καταθλιπτική απλότητα του μονόδρομου. Να απαλλαγεί από τη συνθετότητα που αντιστοιχούσε σ’ ένα τύπο πολιτικής αντιπαράθεσης, ο οποίος συμπύκνωνε συγκρούσεις κοινωνικών συμφερόντων και εναλλακτικών λύσεων. Να προσαρμοστεί σ’ ένα μοναδικό στόχο: την παραγωγή συναίνεσης. Συναίνεση σε επιλογές οι οποίες -με ανώδυνες παραλλαγές- εξασφαλίζουν την υποταγή της πολιτικής στην οικονομία. Συναίνεση στην κεντροποίηση του προγραμματικού ανταγωνισμού. Συναίνεση στην αντίληψη ότι η υπερεθνική ολοκλήρωση της Ευρώπης πιθανώς να προϋποθέτει ένα «δόγμα περιορισμένης κυριαρχίας». Συναίνεση στην έκπτωση του ευρωπαϊσμού σ’ ένα ιδεολογικό φετίχ, απογυμνωμένου από κάθε κριτικό, εναλλακτικό, αγωνιστικό περιεχόμενο.
Η μετάλλαξη του πολιτικού υποδείγματος, η μετάβαση στη «δημοκρατία της συναίνεσης», έχει ανάγκη από ένα κώδικα εύληπτων στερεοτύπων, ο οποίος θα τροποποιήσει το κοινωνικό φαντασιακό. Χρειάζεται μια «γλώσσα», που οι άνθρωποι να «αναγνωρίζονται» μέσα της και να συναινούν (να ομοφωνούν) και που να οδηγεί σ’ ένα νέο πρότυπο ζωής. Η «ευθύνη», η «συνεννόηση», η «αξιοπιστία», η «σωτηρία», οι «συντεχνίες», η «ανταγωνιστικότητα» -ένας ολόκληρος κατάλογος ιδεολογικών σημάτων, συγκροτούν βαθμιαία το «εκσυγχρονισμένο» πεδίο πολιτικής διαπραγμάτευσης και ανταλλαγής. Το λεξικό της κριτικής σκέψης και της συγκρουσιακής πολιτικής δίνει τη θέση του στο λεξικό του ηθικισμού. Το μέλλον μοιάζει να ανήκει στην «αποπολιτικοποιημένη» πολιτική, στον ισοπεδωτικό κομφορμισμό που αποτιμά τις επιλογές για τα προβλήματα της κοινωνίας και της ατομικής ζωής με κριτήρια κόστους και οικονομικής αποτελεσματικότητας.
Το νεοφιλελεύθερο σχέδιο μετάβασης σ’ ένα πολιτικό υπόδειγμα περιορισμένης δημοκρατίας δεν έχει φυσικά δεδομένη την επιτυχία. Η μετάβαση δεν συντελείται γραμμικά. Όσο κι αν οι κοινωνίες έχουν αποξενωθεί από τη γραφειοκρατικοποιημένη πολιτική, λειτουργεί ακόμα η ιστορική μνήμη και το δημοκρατικό «ένστικτο» εναντίον του νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού. Η μετάβαση σημαδεύεται από τις πολιτικές αντιθέσεις των κομμάτων που ανταγωνίζονται για την ηγεμονία μέσα στο «μπλοκ της συναίνεσης». Μια νέα αντίφαση αναδύεται επίσης, που μπορεί να λειτουργήσει εκρηκτικά: Η επιδίωξη της συναίνεσης στον μονόδρομο παράγει πόλωση μεταξύ δύο ουσιαστικά αντίπαλων στρατηγικών, ανεξάρτητα από τις πολιτικές μορφές στις οποίες θα αποκρυσταλλωθεί το νέο πολιτικό σύστημα.
Η ιστορική αριστερά πρέπει να αντιταχθεί ανυποχώρητα στη συρρίκνωση του δημοκρατικού πολιτικού υποδείγματος, με στρατηγική σταθερότητα και τακτική ευρηματικότητα. Όχι μόνο γιατί πρόκειται για ένα ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα. Αλλά και γιατί η αντιπαράθεση πρέπει να αναπροσανατολιστεί «επί του πολιτικού», υπερβαίνοντας τα όρια που θέτει η καθήλωση στον οικονομισμό. Σ’ αυτή την αντιπαράθεση, θα χρειαστεί να εξαντλήσουμε κάθε ενωτική πρωτοβουλία. Να αξιοποιήσουμε τις αντιθέσεις του υπό συγκρότηση αντίπαλου συνασπισμού για να τον αποδιαρθρώσουμε. Να πείσουμε για τη δυνατότητα μιας πολιτικής, η οποία με αφετηρία την ταξικότητα που διαμεσολαβείται από το πάθος, τις ιδέες και την ελπίδα, μπορεί να υπερασπιστεί και να διασώσει τα δημοκρατικά προτάγματα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, να τα εμπλουτίσει και να τα ριζοσπαστικοποιήσει. Να μιλήσουμε δηλαδή στο όνομα ολόκληρης της κοινωνίας.
Το 1989 σημαδεύει την κρίση ταυτότητας της ευρωπαϊκής αριστεράς. Η σοσιαλδημοκρατία αποτυγχάνει να επανα-νοηματοδοτήσει τα ιστορικά αξιακά της προτάγματα και υποτάσσεται ιδεολογικά στον νεοφιλελευθερισμό του οποίου διαχειρίζεται τις επιλογές, χωρίς ίχνος εναλλακτικότητας. Η ιστορική αριστερά ταλαντεύεται μεταξύ της αναδίπλωσης στα εξαντλημένα στερεότυπα της σταλινικής παράδοσης και της προσχώρησης στον πολιτικό πραγματισμό που προσυπογράφει με βιαστική ρηχότητα την «αναγκαιότητα» της διάρρηξης των δεσμών της πολιτικής με την ιδεολογία και τη θεωρία. Θεωρητικές τάσεις που επαναφέρουν την αντίληψη ότι η δημοκρατία αποτελεί το πολιτικό ισοδύναμο του καπιταλισμού συμπλέκονται με όλα τα προηγούμενα και αποδυναμώνουν την προβληματική του Δημοκρατικού Δρόμου προς τον σοσιαλισμό. Η θεωρητική και πρακτική υπονόμευση κάθε δημοκρατικού περιεχομένου της πολιτικής από το νεοφιλελευθερισμό, βρίσκει τις κοινωνίες ανοχύρωτες.
Η ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά, με όλες τις αντιφάσεις και τις παλινδρομήσεις της πάλεψε εναντίον αυτών των τάσεων. Η συγκυρία απαιτεί την ένταση και την αναβάθμιση της προσπάθειας. Απαιτεί πρωταρχικά την ανυποχώρητη άρνηση να μπούμε στο κάδρο της συναίνεσης που επιβάλλει τη λιτότητα στην πολιτική και στη δημοκρατία.

Λαοί της Ευρώπης, Ενωθείτε!

Ανακοίνωση του Προεδρείου του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς

Η Ευρωζώνη και η Ε.Ε. αντιμετωπίζουν σήμερα την πιο κρίσιμη κατάσταση από την ίδρυσή τους. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί δεν βρίσκεται υπό σοβαρή αμφισβήτηση μόνο η ύπαρξη της Ευρωζώνης, αλλά και η ίδια η θεσμική δομή της Ε.Ε. Η διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης μετασχηματίζεται σε ιδεολογικό και πολιτικό όπλο των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών τάξεων στη διαμάχη τους με τις εργατικές τάξεις και η διάσωση του Ευρώ προωθείται εις βάρος της πλειοψηφίας των λαών της Ευρώπης.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ιταλία αποδεικνύουν ότι ήμασταν ακριβείς όταν υποστηρίξαμε ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως το πειραματόζωο της Ευρώπης. Το πείραμα έχει καταρρεύσει. Ενώ η Ελλάδα βιώνει μια κοινωνική τραγωδία, δεν επιτυγχάνεται ούτε η δημοσιονομική ισορροπία. Η κρίση εξαπλώνεται τώρα σε όλη την Ευρωζώνη και παραπέρα από αυτήν. Οι ανισότητες διευρύνονται σε καθημερινή βάση. Αυτό το πείραμα της ακραίας λιτότητας, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους, της χρεοκοπίας της κοινωνίας και των λαών πρέπει να τελειώσει άμεσα.
Σε αυτή τη δομική, συστημική κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού, οι εθνοκεντρικές προσεγγίσεις είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
Αν δεν καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε την αντιδημοκρατική επίθεση στην Ευρώπη, τότε θα ανοίξει ο δρόμος για μια νέα ηγεμονία των εξτρεμιστικών, εθνικιστικών και ξενοφοβικών προσεγγίσεων. Η νεοφιλελεύθερη στρατηγική της Ε.Ε. έχει επιτρέψει στον εθνικισμό, το νεοφασισμό και το ρατσισμό να γίνουν μέρος της κυρίαρχης πολιτικής ατζέντας: Στην περίπτωση της Ελλάδας η ακροδεξιά έγινε μέλος της νέας κυβέρνησης “εθνικής σωτηρίας”!
Με βάση αυτή τη βασική αρχή, η Ευρωπαϊκή Αριστερά επιβεβαιώνει την αφοσίωσή της στη συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου αντίστασης και εναλλακτικής προοπτικής, που θα φέρει τους ευρωπαϊκούς λαούς, τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους μετανάστες, τη νεολαία, στη θέση του αποφασιστικού παράγοντα και θα αλλάξει ριζικά τον παρόντα συσχετισμό δύναμης.
Είναι ώρα να ενεργοποιηθούν όλοι οι προοδευτικοί παράγοντες και να συντονίσουμε τις εκστρατείες μας και τα κοινωνικά κινήματα με κοινό σύνθημα: “Λαοί της Ευρώπης, Ενωθείτε!”. Είναι επίσης ώρα να πιέσουμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για μια νέα, θεμελιώδη συζήτηση για την επανίδρυση της Ευρώπης σε κοινωνική βάση, σε πλήρη αντίθεση με την αυταρχική απόφαση της 26ης Οκτωβρίου για την “Οικονομική Διακυβέρνηση”, σύμφωνα με την οποία συγκροτείται το νέο, παράνομο και μη ελεγχόμενο “Συμβούλιο της Ευρωζώνης”.
Οι υπάρχουσες Ευρωπαϊκές Συνθήκες, βασισμένες στον μονεταρισμό και το νεοφιλελευθερισμό, όπως οι Συνθήκες του Μάαστριχτ και της Λισσαβόνας, είναι ήδη νεκρές. Εξαιτίας τους οδηγούνται σήμερα οι λαοί της Ευρώπης στο χείλος της κοινωνικής καταστροφής.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά έχει επανειλημμένα παρουσιάσει προτάσεις για την έγκαιρη αποτροπή και την υπέρβαση της κρίσης. Αυτές οι προτάσεις δικαιώνονται από τις τελευταίες εξελίξεις.
1) Επαναλαμβάνουμε την απαίτησή μας για την άμεση ακύρωση των εφαρμοζόμενων σχεδίων λιτότητας και των μνημονίων και την αντικατάστασή τους από ένα πρόγραμμα κοινωνικής ανάπτυξης, που θα βασίζεται στις δημόσιες επενδύσεις.
2) Υπάρχει επιτακτική ανάγκη για τη διοργάνωση μιας Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για μια δίκαιη λύση στο πρόβλημα του χρέους για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Μια τέτοια λύση περνά μέσα από τη διαγραφή μεγάλου μέρους των δημοσίων χρεών και τη μεταφορά άλλου μέρους τους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
3) Υπάρχει επίσης άμεση ανάγκη για απευθείας χαμηλότοκο δανεισμό σε όλες τις χώρες που έχουν γίνει στόχος των χρηματοπιστωτικών αγορών, είτε μέσω της ΕΚΤ, είτε μέσω ενός ειδικού ταμείου, που θα παίρνει δάνεια από την ΕΚΤ και ακολούθως θα παρέχει αυτά τα δάνεια απευθείας στα κράτη-μέλη, παρακάμπτοντας τις αγορές.
4) Συντηρητικοί κύκλοι και λόμπυ έχουν ήδη ανοίξει τη συζήτηση για την αναθεώρηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών σε ακόμα πιο αυστηρή κατεύθυνση. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά σηκώνει το γάντι: Αγωνιζόμαστε για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και των κοινωνικών αναγκών, ενάντια στην Ευρώπη των αγορών. Θα παλέψουμε για τη ριζική αλλαγή των Συνθηκών στην κατεύθυνση του τερματισμού του νεοφιλελευθερισμού και προωθώντας τις ακόλουθες αρχές:
- Την ενίσχυση της δημοκρατίας, της πολιτικής ενοποίησης και της λαϊκής κυριαρχίας.
- Τη ριζική αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ, ώστε να μετατραπεί σε δανειστή τελευταίας καταφυγής και να μπορεί να τυπώσει χρήμα.
- Την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Προϋπολογισμού, ώστε να μπορεί να καταπολεμά τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες.
- Την ακύρωση των κριτηρίων σταθερότητας (σχετικά με τους δείκτες του δημοσίου χρέους, του δημοσίου ελλείμματος και του πληθωρισμού), ώστε να επιτραπούν οι δημόσιες επενδύσεις σύμφωνα με κοινωνικά κριτήρια, όπως η κοινωνική ανάπτυξη, η εργασία και τα εμπορικά ισοζύγια.
Αυτά είναι απλώς μερικά επείγοντα μέτρα, ώστε η Ευρώπη να αποφύγει την καταστροφή. Παρόλα αυτά, αν θέλουμε να επιβάλουμε βιώσιμες λύσεις (και να αποφύγουμε τις συνεχείς κρίσεις), πρέπει να τεθούν νέες πολιτικές προτεραιότητες, στο πλαίσιο μιας ριζικής ευρωπαϊκής επανίδρυσης. Η Ευρώπη είτε θα γίνει δημοκρατική και κοινωνική, είτε θα πάψει να υπάρχει!
Αθήνα, 22/11/2011
Το Προεδρείο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 25/11/2011

Συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και Κοινωνικής ΑριστεράςP

Περισσότερα εδώ thebest.gr

Τσίπρας στο bestgr: Στην Αχαϊα θα συναντηθεί η Ριζοσπαστική Αριστερά με τον Δημοκρατικό Χώρο

Περισσότερα εδώ

Πολιτική εκδήλωση της "Αυγής": Απαντήσεις για την κρίση της δημοκρατίας

Στις 14 Οκτωβρίου 2011 η εφημερίδα ΑΥΓΗ διοργάνωσε μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις-συζητήσεις της τελευταίας ζοφερής περιόδου που διανύουμε: Απαντήσεις γιά την κρίση της Δημοκρατίας. Έστω και καθυστερημένα και με αφορμή το γεγονός ότι αντικειμενικές δυσκολίες του τριμήνου που πέρασε δεν μας επέτρεψαν να την παρακολουθήσουμε, επιχειρούμε σήμερα να επικοινωνήσουμε μαζί σας παρουσιάζοντας τα βίντεο, αλλά και το γραπτό κείμενο.

Ο Νίκος Κοτζιάς, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, η Τασία Χριστοδουλοπούλου και ο Αλέξης Τσίπρας, που άνοιξε την εκδήλωση με θέμα “Η δημοκρατία σε κρίση”, προσέφεραν στο ακροατήριο της κατάμεστης αίθουσας του “Σινέ Κεραμεικός” πολύτιμες πολιτικές και κοινωνικές αναλύσεις.

Β' Μέρος χαιρετισμού Αλ. Τσίπρα 2:08, Α' μέρος Ομιλίας Κωνσταντίνου Τσουκαλά (Το γραπτό κείμενο της παρέμβασής του)
Κ.Τσουκαλάς: Αντίσταση στους δαίμονες της απελπισίας, της απόγνωσης και της αδράνειας

Η δημοκρατία σε κρίση / Αυγή - μέρος 2ο by AvgiOnline

3. Β' Μέρος ομιλίας Κωνσταντίνου Τσουκαλά, μέχρι 5:00, Α' Μέρος ομιλίας Τασίας Χριστοδουλοπούλου 6:00 (Το γραπτό κείμενο της παρέμβασής της)


Η δημοκρατία σε κρίση / Αυγή - μέρος 3ο by AvgiOnline



4. Β' μέρος ομιλίας Τασίας Χριστοδουλοπούλου έως 5:35, Α' μέρος ομιλίας Νίκου Κοτζιά 11:22 (Το γραπτό κείμενο της παρέμβασής του)

Η δημοκρατία σε κρίση / Αυγή - μέρος 4ο by AvgiOnline

ΕΥΡΩΠΗ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
Η ανατροπή δημοκρατικά εκλεγμένων πρωθυπουργών σε Ελλάδα και Ιταλία, με πρωτοβουλία από Βρυξέλλες, Βερολίνο και Παρίσι, προκάλεσε μελαγχολική διαπίστωση ότι οι δημοκρατίες δεν βρίσκονται στο ύψος των προβλημάτων της εποχής μας, ότι απαιτούνται γι' αυτό «άτεγκτοι τεχνοκράτες», που δεν λογοδοτούν σε κανένα.
Ωστόσο, με αυτή τη συλλογιστική, το αρχικό πρόβλημα αντί να επιλύεται ή να παρακάμπτεται, αποβαίνει ακόμη περισσότερο δυσεπίλυτο και εκρηκτικό. Ενα αρχικό δημοσιονομικό ζήτημα μεταδίδεται με ατυχείς χειρισμούς σε ολόκληρη την οικονομία, στη συνέχεια υπονομεύει τα θεμέλια της πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης, με καταλυτική μεταδοτικότητα στο σύνολο της ευρωζώνης.
Συμβάλλουν σε αυτό οι χρηματαγορές, όμως καθοριστικότερη είναι η ανικανότητα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και ηγεσιών να διατυπώσουν αποτελεσματική διαχείριση του δημόσιου χρέους στην ευρωζώνη.
Ηεθνική κυριαρχία διαβάλλεται, χωρίς ωστόσο να αντισταθμίζεται με θεσμική κατοχύρωση ευρωπαϊκής κυριαρχίας. Το δικαίωμα έκδοσης χρήματος αφαιρείται από κάθε χώρα-μέλος, αλλά δεν αναλαμβάνεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αποκλειστική πηγή χρηματοδότησης απομένει ο δανεισμός μέσω αγορών. Η έννοια της λαϊκής κυριαρχίας κηρύσσεται «ξεπερασμένη», χωρίς ωστόσο να προωθούνται ευρωπαϊκοί θεσμοί ικανοί να την αντικαταστήσουν. Περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή του πλανήτη, η Ευρώπη σήμερα εξωθείται στους ωκεανούς των αγορών, σε τροχιά όχι μόνον υπερεθνική και εξωλαϊκή, αλλά κυρίως ακυβερνησίας και αυταρχισμού από το γερμανογαλλικό ζεύγος, που φαντάζεται ότι ελέγχει το μέλλον.
Στο μοιραίο παιχνίδι που υπονομεύει όλες τις πλευρές, οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες εμφανίζονται ως προνομιακοί φορείς «δυσάρεστης συνταγής», στην οποία πάντες οφείλουν να συμμορφωθούν, έστω και αν με αυτήν κατεδαφίζονται οικονομίες και κοινωνίες. Εάν η Ευρώπη σήμερα εξελίσσεται σε αδύναμο κρίκο του παγκόσμιου συστήματος, αυτό δεν οφείλεται σε έξωθεν δυνάμεις που συνωμοτούν εις βάρος της, αλλά σε δικές της επιλογές, που πάσχουν όχι επειδή «αθετούνται», αλλά κυρίως επειδή εφαρμόζονται με πλεόνασμα γραφειοκρατικής ευσυνειδησίας. Η ώρα των τεχνοκρατών θα μπορούσε να έχει σημάνει για την Ευρώπη, εάν αυτοί εκόμιζαν κάποιες έστω «αντιλαϊκές», αλλά «λειτουργικές» πάντως λύσεις των ευρωπαϊκών προβλημάτων, ενώ σήμερα προσκρούουν στην αυτή οικονομική αναποτελεσματικότητα των επιλογών τους, στο αυτό κοινωνικό αδιέξοδο με τους «πολιτικούς», σε ακόμη μεγαλύτερο έλλειμμα δημοκρατικής και λαϊκής νομιμοποίησης.
Τόσο ο Ελληνας πρωθυπουργός όσο και ο Ιταλός συνάδελφός του σαρώθηκαν από τη δυσπιστία των αγορών. Ωστόσο, σε αμφότερες τις περιπτώσεις, αυτή καταγράφηκε, αφού προηγουμένως οι ιθύνοντες είχαν απολέσει την εμπιστοσύνη των αντίστοιχων εκλογικών σωμάτων τους. Τα ευρωπαϊκά «πραξικοπήματα» δεν ανέτρεψαν πρωθυπουργούς με λαϊκή και δημοκρατική εμπιστοσύνη, αλλά πρόσωπα που είχαν στερηθεί αυτής. Το δράμα δεν είναι αυτοί που αποπέμφθηκαν, αλλά κυρίως ότι οι αντικαταστάτες τους, παρά τις τεχνοκρατικές περγαμηνές τους, εμμένουν πιστά και απαρέγκλιτα στο αυτό οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό αδιέξοδο, στο αυτό έλλειμμα λαϊκής και δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Είναι παράδοξο ότι ο σημερινός πρωθυπουργός επαναφέρει το δίλημμα με το οποίο σαρώθηκε ο προκάτοχός του: « Η αποδέχεστε τη λιτότητα ή φεύγουμε από την Ευρώπη». Η σύνδεση της λιτότητας με την Ευρώπη διαβάλλει την έννοια της δεύτερης, χωρίς από την άλλη πλευρά να προσδίδει εγκυρότητα στην πρώτη. Πολύ περισσότερο που η γενικευμένη εφαρμογή της στην Ευρώπη επιτείνει την ύφεση και κοινωνική κατάρρευση, διογκώνει ελλείμματα και χρέη. Θα έπρεπε οι «σοβαροί» τεχνοκράτες να γνωρίζουν όσα αγνοούν οι «λαϊκιστές» πολιτικοί. Στην πραγματικότητα, η λιτότητα δεν στηρίζει την ευρωπαϊκή συνοχή, αλλά την υπονομεύει, καθ' όσον, αντί σύγκλισης, παγιώνει την απόκλιση μεταξύ των χωρών-μελών.
Εάν υπάρχει στη χώρα μας μια προτεραιότητα όλων των προτεραιοτήτων, αυτή είναι η φορολογική δικαιοσύνη. Μέχρι σήμερα οι «έκτακτες θυσίες» επιρρίπτονται κατά 90% σε μισθωτούς, συνταξιούχους, χαμηλά εισοδήματα. Τα τελευταία υπόκεινται σε 9 φορές περισσότερες αφαιμάξεις ανά μονάδα εισοδήματος, από ό,τι οι υψηλές εισοδηματικές απολαβές. Αυτό δεν είναι ζήτημα απλής «φοροδιαφυγής», έναντι της οποίας εξαντλεί το μένος του ο νέος πρωθυπουργός. Τουλάχιστον ο Ιταλός συνάδελφός του εξαγγέλλει με ευδιάκριτο τρόπο: όχι μόνον οι φόροι θα πληρώνονται, αλλά επίσης προστίθενται νέοι επί της συνολικής περιουσίας, των απολαβών και ακινήτων, όταν ξεπερνιέται ένα εισοδηματικό όριο.
Στη χώρα μας, τα ανώτερα εισοδήματα δεν φοροδιαφεύγουν απλώς, αλλά διά νόμου απαλλάσσονται από τη φορολογία ή υποφορολογούνται. Εάν εφορολογούντο δίκαια, όπως τουλάχιστον στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, δεν θα είχαμε δημοσιονομικά ελλείμματα ούτε κρατική υπερχρέωση ούτε πρόσχημα για τη σημερινή λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος.

πηγή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ανοιχτή Συνέλευση ΣΥΡΙΖΑ Κορυδαλλού-Νίκαιας-Ρέντη

14-11-2011, ημέρα Δευτέρα και ώρα 7.30
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ (ΠΛΕΙΑΔΕΣ)
Γρηγορίου Λαμπράκη και Καρυταίνης ,1ος όροφος

Χρέος όλων μας είναι να αντισταθούμε. Το κάναμε το προηγούμενο διάστημα, θα συνεχίσουμε με μεγαλύτερη ένταση και δύναμη μέχρι που και αυτή η κυβέρνηση να ανατραπεί αλλά κυρίως μέχρι να ανατραπεί συνολικά η καταστροφική νεοφιλελεύθερη πολιτική. Την απάντησή μας θα τη δώσουμε στο δρόμο, μέχρι τις εκλογές και μετά τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, όποια κυβέρνηση και να έρθει, αγωνιστικά και ενωτικά μαζί με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις που αντιλαμβάνονται το ιστορικό τους ρόλο.
------------------------------------------------------------------------------------

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Χέρι-χέρι πορεύονται πλέον και επισήμως ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ, καταστρατηγώντας με τον πιο προκλητικό τρόπο κάθε έννοια λαϊκής εντολής. Η νέα κυβέρνηση Παπαδήμου θα κληθεί να ολοκληρώσει όσα καταστροφικά έπραξε για τους εργαζόμενους, τους νέους και τους συνταξιούχους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το μνημονιακό μπλοκ της τριμερούς συγκυβέρνησης, με επικεφαλής τραπεζίτες και με τις ευλογίες των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων της Ευρώπης και του εγχώριου καπιταλισμού, θα συνεχίσει μια πολιτική που εξαθλιώνει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους και θα σπρώχνει διαρκώς περισσότερους ανθρώπους στην ανεργία. Στο όνομα του «εθνικού στόχου» της αποπληρωμής των τοκογλύφων, θα επιχειρήσει να περιστείλει κατακτήσεις χρόνων, δικαιώματα και ελευθερίες.
Σε λίγες ημέρες ο λαός μας θα βρεθεί μαζικά στους δρόμους για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. 38 χρόνια μετά το σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους πολίτες της χώρας, τους ανθρώπους, που δεν έχουν κανένα λόγο να στηρίξουν ή να ανεχτούν την πολιτική που οδηγεί στην εξόντωσή τους, να συνεχίσουν τους αγώνες για την ανατροπή της. Καμιά ανοχή σε μια κυβέρνηση, που δεν εκφράζει το λαό. Καμία ανοχή σε μια κυβέρνηση, που ορκίζεται με τις ευλογίες του ΣΕΒ, των τραπεζιτών, του μεγάλου κεφαλαίου, της Μέρκελ και του Σαρκοζί. Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ δεν έχει καμία νομιμοποίηση και καμία απόφασή της δεν αναγνωρίζεται από την κοινωνία, η οποία ουδέποτε ρωτήθηκε αν θέλει να την κυβερνούν τραπεζίτες και άνθρωποι που τίμησαν την 28η Οκτωβρίου στο σπίτι του δικτάτορα Μεταξά.
Το Γραφείο Τύπου

Σήμερα η ανοιχτή πολιτική εκδήλωση της "Αυγής": Η Δημοκρατία σε κρίση

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011, ώρα 7.00 μ.μ. στο Cine Κεραμεικός, Κεραμεικού 58.
Θα μιλήσουν:
* Νίκος Κοτζιάς, καθηγητής Πολιτικών Θεωριών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιά
* Νίκος Κωνσταντόπουλος, δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού
* Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών
* Τασία Χριστοδουλοπούλου, δικηγόρος, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
Θα χαιρετίσει ο Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος του Συνασπισμού και της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ
Θα συντονίσει ο Νίκος Φίλης, διευθυντής της "Αυγής".
Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Ινστιτούτου "Νίκος Πουλαντζάς".

Νέο πολιτικό τοπίο. Άλμα ΣΥΡΙΖΑ

Αλλαγή του μεταπολιτευτικού πολιτικού τοπίου προοιωνίζονται και οι δημοσκοπήσεις της Public Issue για τον Σκάι και της VPRC για τα "Επίκαιρα". Τα άλλοτε κραταιά κόμματα του δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., φαίνεται να καταρρέουν. Ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ, που βρίσκεται πλέον στη δεύτερη θέση, δεν φαίνεται να βρίσκει ακόμη πάτο. Η διαφαινόμενη συντριβή των δύο κομμάτων, που μετά βίας ξεπερνούν το 50% στην εκτίμηση ψήφου, τροφοδοτεί τα κόμματα της αριστεράς, και ιδιαίτερα τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κινείται προς διψήφιο ποσοστό, πατώντας, στην έρευνα της Public Issue, το 9%.

Στα Τάρταρα ο δικομματισμός, χωρίς πάτο το ΠΑΣΟΚ

Εικόνα κατάρρευσης παρουσιάζει ο δικομματισμός στη χώρα μας, σύμφωνα με το πολιτικό βαρόμετρο της Public Issue για λογαριασμό του Σκάι και της "Καθημερινής".
* Ωφελειμένη η αριστερά, στο 9% ο ΣΥΡΙΖΑ
Σύμφωνα με τη νέα έρευνα, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε συνεχή κατήφορο, ενώ η Ν.Δ. βρίσκεται μπροστά, αλλά με καθηλωμένα ποσοστά. Την ίδια ώρα οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφουν σημαντική άνοδο, που αγγίζει το 9%, ξεπερνώντας για πρώτη φορά, μετά από καιρό, το ΛΑΟΣ που κατατάσετται πέμπτο.
Σε ό,τι αφορά την πρόθεση ψήφου, το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει 26,5% (0,5 λιγότερο από την προηγούμενη έρευνα), η Ν.Δ. 32,5% (1,5% επιπλέον), το ΚΚΕ 11,5% (αύξηση 0,5%), ΛΑΟΣ 7,5% (πτώση 0,5%), ΣΥΡΙΖΑ 9% (αύξηση 2,5%), Οικολόγοι Πράσινοι 3,5%, ΔΗ.ΜΑΡ. 2%, ΔΗ.ΣΥ. 1,5%, ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1%, Χρυσή Αυγή 1%, Άρμα 0,5%, Σπίθα 0,5%.
Στα χαρακτηριστικά της δημοσκόπησης είναι ότι δεν προκύπτει αυτοδυναμία κυβέρνησης, αλλά και η αμφίπλευρη αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ προς τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε ό,τι αφορά τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που στρέφονται προς τη ριζοσπαστική αριστερά, η στροφή έχει να κάνει με τη λάθος τακτική που ακολούθησε η κυβέρνηση να στοχοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την αυξανόμενη κρατική καταστολή που φαίνεται να ενοχλεί ένα σημαντικό κομμάτι του κυβερνώντος κόμματος.
Την ίδια ώρα, το 82% των ερωτηθέντων θεωρεί πως η κατεύθυνση της χώρας βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση και το 80% είναι δυσαρεστημένο από το επίπεδο ζωής του. Το 79% πιστεύει ότι η εικόνα της χώρας είναι πιο αποδυναμωμένη, ενώ το 88% νιώθει κοινωνικά ανασφαλής.
Παράλληλα, 3 στους 10 ερωτηθέντες δηλώνουν ότι συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις του τελευταίου μήνα (υπολογίζονται στα 2,5 εκατομμύρια πληθυσμού), ενώ το 72% εκτιμάει ότι θα χειροτερέψει η οικονομική κατάσταση και το 92% ότι τον επόμενο χρόνο δεν θα μπορεί να αποταμιεύσει χρήματα.
Ταυτόχρονα, 9 στους 10 πολίτες δηλώνουν δυσαρεστημένοι από το ΠΑΣΟΚ (δεν βοήθησε ο ανασχηματισμός στην αλλαγή εικόνας) και τη Ν.Δ., ενώ 71% δεν θεωρεί καμία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ. ικανή. Επίσης το 62% προβλέπει ότι μάλλον θα γίνουν πρόωρες εκλογές, ενώ αυξανόμενο είναι το ποσοστό εκείνων που λένε ότι χρειάζονται εκλογές (34% πλέον, ενώ ήταν λιγότερο από 30%).
Στην παράσταση νίκης σε ενδεχόμενες εκλογές η Ν.Δ. έχει πάρει κεφάλι με 43% έναντι 16% του ΠΑΣΟΚ, ενώ η Ν.Δ. είναι και πρώτο σε δημοφιλία κόμμα με δεύτερο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τέλος, στη μορφή διακυβέρνησης κερδίζουν τα σενάρια για οικουμενική κυβέρνηση (24%) και συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- Ν.Δ. (21%).

Γιαουρτώματα, παρακράτος και «Δόγμα του Σοκ»

του Γιώργου Βότση
Δεν ξέρω αν κάποιος από τους υπερεκατό (ζωή να 'χουν) συμβούλους του πρωθυπουργού ή ο ίδιος αυτοπροσώπως είχε τη φαεινή ιδέα να γίνει εγκόλπιο κάθε υπουργού το περίφημο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν «Το Δόγμα του Σοκ». Σε συνεδρίαση, πάντως, του υπουργικού συμβουλίου, μήνες πριν από τον ανασχηματισμό, όλοι οι υπουργοί βρήκαν μπροστά τους φωτοτυπημένο το εξώφυλλο του βιβλίου και άκουσαν την πρωθυπουργική παρότρυνση, να το μελετήσουν προσεκτικά γιατί είναι «εξαιρετικά ενδιαφέρον».
Πράγματι, το βιβλίο (μπεστ σέλερ διεθνώς) είναι ανατριχιαστικά συναρπαστικό, καθώς η καλή Καναδή δημοσιογράφος αποκαλύπτει τεκμηριωμένα:

* Πώς και γιατί προκαλείται η παγκόσμια οικονομική κρίση και ποιοι κερδοσκοπούν με αυτή.

* Και, κυρίως, ότι σε όλες τις χώρες, στις οποίες παρενέβη σαν σωτήρας το υπό αμερικανικό έλεγχο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες (από τις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής, με πρώτη τη Χιλή του Πινοσέτ, ώς τα πέρατα της ασιατικής εξαθλίωσης και, βεβαίως, στην Ευρώπη), συνέβησαν δύο τινά:

Πρώτον, εφαρμόστηκε παντού, με ελάχιστες αποκλίσεις, η ίδια ακραία νεοφιλελεύθερη συνταγή της διαβόητης «σχολής του Σικάγου» με τον εργασιακό μεσαίωνα, τις ιδιωτικοποιήσεις και την κατάλυση του κράτους πρόνοιας. Και δεύτερον, ότι τα μέτρα σκληρής λιτότητας για τους πολλούς, με ραγδαία εξάπλωση της ανεργίας και της φτώχειας, επιβλήθηκαν με βίαιη αστυνομική (ενίοτε και στρατιωτική) καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων. Με συντονισμένο και παραλυτικό για την κοινωνία σοκ.

Δεν χρειαζόταν να διαβάσει τη Ναόμι Κλάιν ο πολυπράγμων Ευ. Βενιζέλος, που είδε ξαφνικά να 'ρχεται η πολυπόθητη ώρα του. Με την αχαλίνωτη φιλοδοξία του, ανέλαβε προθύμως όλη τη λάντζα και τη βρόμικη δουλειά στην κυβέρνηση. Ο Γ. Παπανδρέου πλέον απλώς προεδρεύει, ταξιδεύει και επιδίδεται απερίσπαστος στο αγαπημένο του χόμπι, τα επικοινωνιακά τρικ -ήτοι, πώς θα παραμυθιάζουμε καλύτερα τον κοσμάκη για να ξεχνάει το άγχος και τον πόνο του...

Έτσι, την περασμένη Τετάρτη, στο υπουργικό συμβούλιο ανέγνωσε βαρύγδουπο κείμενο με κινδυνολογία τύπου Γεωργαλά, διέγνωσε ότι απειλείται το πολιτικό μας σύστημα και πρωτίστως η Βουλή, «ο βασικός πυλώνας της δημοκρατίας», με τις υποκινούμενες «βιαιοπραγίες και λοιδορίες κατά βουλευτών», και ανακοίνωσε τη σύσταση διακομματικής επιτροπής για να ληφθούν από κοινού μέτρα προστασίας των θεσμών και της ευνομίας!

Ώστε, λοιπόν, ό,τι έχει απομείνει από την έρμη δημοκρατία μας απειλείται με... εκτροπή (!), κατά τον σοβαρό πρωθυπουργό μας, από τα γιαουρτώματα βουλευτών, που οργανώνουν «ακραίες πολιτικές ομάδες» και ο πανταχού παρών και πανίσχυρος ΣΥΡΙΖΑ!

Σαν δεν ντρεπόμαστε. Για τους διαθέτοντες κοινό νου, που δεν επιδοκιμάζουν, αλλά και κατανοούν το δημόσιο ξεφώνημα βουλευτών και υπουργών, «κλέφτες» τους φωνάζουν όλοι, ό,τι κι αν έχουν ψηφίσει. Και ευνοήτως, αφού κουκουλώνουν προκλητικά το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο, στρογγυλοκαθισμένοι ανερυθρίαστα πάνω στα, ακλόνητα με όποια κρίση, προνόμιά τους. Αλλά «προδότες» ουδείς αριστερός και μόνον οργισμένοι πρώην Πασόκοι θα έκραζαν έναν Πεταλωτή λ.χ. ή έναν Καρχιμάκη...

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης απέρριψαν, ευλόγως, τη σύσταση διακομματικής επιτροπής με τέτοιο ρόλο. Όφειλαν, ωστόσο, να επωφεληθούν για να αξιώσουν να ερευνηθεί από διακομματική επιτροπή η εκτροπή από τη συνταγματική νομιμότητα, που ήδη συντελείται και τη βιώσαμε εφιαλτικά στην Αθήνα στο καυτό διήμερο 28 και 29 Ιουνίου:

* Με επικυρίαρχη την τρόικα, μέσα στη Βουλή περιδεείς βουλευτές, σαν σε διατεταγμένη υπηρεσία, ψήφιζαν το Μεσοπρόθεσμο για νέα λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος και ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.

* Έξω από τη Βουλή «το κέντρο της πόλης (λέει η καταγγελία 86 καλλιτεχνών) έγινε θάλαμος αερίων» και «εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες ψεκάστηκαν, δηλητηριάστηκαν, κυνηγήθηκαν, χτυπήθηκαν» σε ένα όργιο κρατικής τρομοκρατίας, με απειλητική επανεμφάνιση και του παρακράτους.

Βάσει σχεδίου, βεβαίως. Όχι για να καταληφθεί τάχα το Κοινοβούλιο από το «αντάρτικο πόλης» (!), κατά τις γελοιότητες του Χρ. Παπουτσή, που τροφοδοτούν μόνο τους Πρετεντέρηδες. Κατά το σκοτεινό επιτελικό σχέδιο του Χρ. Παπουτσή, μπάτσοι και παρακρατικοί με κουκούλες παρέσυραν τους «μπαχαλάκηδες» στο έναυσμα για το τρομοκρατικό όργιο. Μπάτσοι με ή χωρίς κουκούλες και παρακρατικοί ξήλωναν τα μάρμαρα στο Σύνταγμα με βαριοπούλες και λοστάρια.

Πρώτος στόχος του σχεδίου, η «Κάτω Βουλή» της άμεσης δημοκρατίας καθ' ότι «το κίνημα των πλατειών τρομάζει τους κρατούντες» (όπως ορθά λένε οι 66 πανεπιστημιακοί του ΕΜΠ). Γενικότερος στόχος, η μαζική τρομοκράτηση των πολιτών -με τον Χρ. Παπουτσή να χρησιμοποιεί σαν τυφλοσούρτη το βιβλίο της Ναόμι Κλάιν για να εφαρμόσει κατά γράμμα το «Δόγμα του Σοκ».

Ένας μόνον περιήλθε τα κανάλια για να ζητήσει συγγνώμην από τους πολίτες για την κτηνώδη αστυνομική βία. Κι αυτός αστυνομικός: ο Χρ. Φωτόπουλος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων. Τρεις φορές επανέλαβε: «Ντροπή! Ντροπή! Ντροπή!». Ποιος την έχασε για να τη βρει κάθε τυχάρπαστος Παπουτσής

Δημοσιεύτηκε στην "Ελευθεροτυπία", στις 11 Ιουλίου 2011

Συνέλευση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.Νίκαιας-Ρέντη, Κορυδαλλού

Σας καλούμε στη Γενική Συνέλευση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Νίκαιας-Ρέντη, Κορυδαλλού, την Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011 και ώρα 20.00 στα γραφεια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Β' Πειραιά
(Π. Ράλλη 215 Νίκαια), εν όψει της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που θα πραγματοποιηθεί 16-17 Ιουλίου του 2011.
Δημοσιεύουμε το τελικό κείμενο συζήτησης
Η ΕΛΠΙΔΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ,
ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΜΠΛΟΚ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΣΥΡΙΖΑ ΠΙΟ ΕΝΩΜΕΝΟ, ΠΙΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ
H συνέχεια εδώ

Να 'τοι οι αντικοινοβουλευτικοί!

Σε μεθόδευση που αποσκοπεί στο να συγκαλυφθούν τα σκάνδαλα και να δημιουργηθούν εντυπώσεις μέσω της δικομματικής αντιδικίας καταλήγει η έρευνα των υποθέσεων Siemens και αγοράς των υποβρυχίων. Η Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ ζητεί να παραπεμφθούν στην προανακριτική επιτροπή μόνο δύο πρώην υπουργοί για την υπόθεση του C4I, ενώ πασάρει το θέμα Τσοχατζόπουλου - Μαντέλη στην τακτική Δικαιοσύνη. Η προανακριτική επιτροπή πρέπει να έχει ολοκληρώσει το έργο της μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου.
Είναι προφανής η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να μετατρέψει σε γαλάζιο το μεγαλύτερο δικομματικό σκάνδαλο, το σκάνδαλο της Siemens, προκαλώντας τα κομματικά αντανακλαστικά της Ν.Δ. Για ποια συναίνεση μιλάει ο πρωθυπουργός; Τι κι αν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, επί 45 ημέρες, στις πλατείες, αξιώνουν την τιμωρία των πραγματικών ενόχων; Εδώ κατασκευάζεται σκηνικό για να διασωθεί το αμαρτωλό δικομματικό πολιτικό σύστημα και να μη διαταραχθούν οι εύθραυστες εσωκομματικές καταστάσεις στο ΠΑΣΟΚ.
Η πλειοψηφία της Βουλής ούτε βλέπει ούτε ακούει! Επιμένει στο κουκούλωμα! Δεν έχει αντιληφθεί ότι η ηθικοπολιτική κρίση παροξύνεται με τις αποφάσεις της και, συνδυαζόμενη με την οικονομική κρίση, δημιουργεί επικίνδυνο κοκτέιλ. Η κυβερνητική πλειοψηφία εκθέτει τη Βουλή και τον κοινοβουλευτισμό, σε μια περίοδο μάλιστα που οι πολίτες τοποθετούνται αυστηρά ή και οργισμένα απέναντι στους θεσμούς.
Να σημειωθεί ότι οι ερευνώμενες υποθέσεις αφορούν το εξοπλιστικό πρόγραμμα και το ηλεκτρονικό σύστημα αστυνόμευσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Υπερεξοπλισμοί και Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν τις μαύρες τρύπες του δημόσιου χρέους. Υπολογίζεται ότι κόστισαν περίπου 100 δισ. ευρώ.
Το ένα από τα υποβρύχια παρεδόθη ελαττωματικό. Το C4I παρελήφθη μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων, αν και είχε παραγγελθεί γι' αυτούς, αλλά δεν λειτουργεί. Πρόκειται για καραμπινάτες περιπτώσεις, που στοιχειοθετούν το επαχθές μέρος του δημόσιου χρέους. Περί αυτού, όμως, η κυβέρνηση και η Ν.Δ. κάνουν την πάπια. Κι όμως, αν η πολιτεία είχε επωμισθεί το βάρος της έρευνας για το επαχθές χρέος, θα είχε επιπλέον επιχειρήματα έναντι των πιστωτών.
Με τέτοιες συμπεριφορές που εκθέτουν τη Βουλή, ας μην ψάχνει ο πρωθυπουργός για "υποκινητές της λαϊκής οργής".
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=627327

Γιά τα αναδρομικά των βουλευτών

Δήλωση Δημ. Παπαδημούλη μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Πετσάλνικο για τα αναδρομικά των βουλευτών

Σε συνάντηση μου με τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικο, που πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα ο Πρόεδρος της Βουλής μου ανακοίνωσε ότι δεν σκοπεύει να πάρει οποιαδήποτε πρωτοβουλία για τη δημοσιοποίηση των ονομάτων των πρώην βουλευτών που ζητούν σημαντική και προκλητική αναδρομική αύξηση των συντάξεων, διότι δεν έχει την σχετική αναδρομική αρμοδιότητα.

Επεσήμανα στον Πρόεδρο της Βουλής ότι ο Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Καραβοκύρης, με δήλωση του που δημοσιεύτηκε στην «Ε» στις 28-5-2011 από την συντάκτη του δικαστικού ρεπορτάζ κ. Βάνα Φωτοπούλου δήλωσε επί λέξει:

«Εάν η Βουλή για λόγους υψίστου δημοσίου συμφέροντος ζητήσει τη δημοσιοποίησή τους, μπορεί σε πρώτη φάση να δοθούν τα ονόματα των τέως βουλευτών που έχουν δικαιωθεί με δικαστικές αποφάσεις και στη συνέχεια των υπολοίπων».

Ο κ. Πετσάλνικος μου απάντησε ότι, μετά την επιστολή μου, επικοινώνησε προσωπικά με τον κ. Καραβοκύρη ο οποίος του ανέφερε ότι δεν έχει κάνει ποτέ τέτοια δήλωση!

Σημειώνεται ότι ο Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου ποτέ εξʼ όσων είναι δημοσίως γνωστά, δεν διέψευσε το σχετικό δημοσίευμα ούτε αντέδρασε καθ΄ οιονδήποτε τρόπο, παρʼ ότι τον ενημέρωσα και σχετικά για την πρωτοβουλία μου και την επιστολή μου προς τον Πρόεδρο της Βουλής.

Από τα παραπάνω δυστυχώς γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για διαφάνεια και υπεύθυνη ενημέρωση των πολιτών σʼ ένα ζήτημα που σκανδαλίζει δικαίως την ελληνική κοινωνία. Όσο για την κορυφή της δικαστικής εξουσίας, που στην Ελλάδα δυστυχώς διορίζεται από την εκτελεστική εξουσία, παρατηρούνται φαινόμενα «είπα-ξείπα» και πρακτικές δυο μέτρων και δύο σταθμών, άλλα για τους ισχυρούς κι άλλα για τους ανίσχυρους.

Στο κενό η προσπάθεια στοχοποίησης της αριστεράς

Η προσπάθεια κυβερνητικών στελεχών να στοχοποιήσουν την αριστερά θα πέσει στο κενό, τονίζει η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΝ Τρικάλων σε ανακοίνωσή της μετά την επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ που επιχείρησε και η βουλευτής του νομού Σ. Μερεντίτη. Όπως άλλωστε σημειώνουν στελέχη της περιοχής, έπειτα από το σχετικό κάλεσμα για πανελλαδική συγκέντρωση στην Αθήνα τις ημέρες ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, πολλοί από τους "Αγανακτισμένους" των Τρικάλων βρέθηκαν στο Σύνταγμα και έπεσαν θύματα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Η διακοπή της συνέντευξης αποφασίστηκε έπειτα από συνέλευση της πλατείας στην οποία συμμετέχουν πολίτες από διαφορετικά κόμματα και βέβαια ανένταχτοι άνθρωποι. Ανάμεσα στα 20 περίπου άτομα που παρενέβησαν στη συνέντευξη ήταν ο γραμματέας της νεολαίας ΠΑΣΟΚ της περιοχής που στις τελευταίες εκλογές συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Αριστεράς, ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και συνδικαλιστής της ΔΕΗ στα Τρίκαλα κ.ά. Εξάλλου όπως φαίνεται και από το σχετικό βίντεο που κυκλοφόρησε, η διαμαρτυρία περιορίστηκε στην αποδοκιμασία της βουλευτή για τη θετική της ψήφο στο Μεσοπρόθεσμο.
Αναλυτικά, η ανακοίνωση της Νομαρχιακής Επιτροπής Τρικάλων του ΣΥΝ σχετικά με τις επιθέσεις κυβερνητικών στελεχών εναντίον του ΣΥΡΙΖΑέχει ως εξής:
"Στην προσπάθεια διαφόρων κυβερνητικών στελεχών να στοχοποιήσουν την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά εντάχθηκε και η βουλευτής Τρικάλων Σούλα Μερεντίτη. Όσο και αν προσπαθεί να καταγγείλει όμως τον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τη συμβολική παρουσία Τρικαλινών πολιτών κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής της εμφάνισης σε τοπικό μέσο, η κ. Μερεντίτη θα πρέπει να γνωρίζει ότι και η δική της προσπάθεια θα πέσει στο κενό και δεν μπορεί να παρακάμψει την πραγματική εικόνα της κοινωνίας που συντριπτικά αντιτίθεται στην κυβερνητική πολιτική. Υπενθυμίζουμε στην κ. Μερεντίτη ότι το εισόδημα και τα βασικότερα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών, αλλά κυρίως η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, θυσιάζονται στον βωμό του «μνημονίου» και του «μεσοπρόθεσμου» σχεδίου υποταγής στις αγορές, που με την ψήφο της και η ίδια συνέβαλε να γίνουν «νόμοι του κράτους». Η πρακτική της κυβέρνησης και των στελεχών της, δεν μπορεί να ανακόψει τη συνάντηση του κόσμου με την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά, στον αγώνα για να ανατραπεί το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο στην πράξη. Είμαστε αταλάντευτα στο πλευρό όλων εκείνων που ειρηνικά αγωνίζονται ενάντια στην πιο κοινωνικά άδικη και δεξιά πολιτική των τελευταίων δεκαετιών, έχοντας επιλέξει με σαφήνεια τον δρόμο των ειρηνικών επιλογών, διεξάγοντας έναν αγώνα ειρηνικό και μαζικό, στους δρόμους και στις πλατείες, που είναι προϋπόθεση για την ανατροπή της κυβέρνησης .
Δεν υιοθετούμε πρακτικές βίας, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Για αυτό και αγωνιζόμαστε για την πιο πλατιά και ουσιαστική δημοκρατία, τη διεύρυνση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να τα υπονομεύσουν και να τα συρρικνώσουν. Η προσπάθεια τρομοκράτησης της κοινωνίας δεν θα περάσει”.

Ανακοίνωση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ για το σίριαλ των επιθέσεων εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ

Το γελοίο αλλά και επικίνδυνο σίριαλ εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται σε μια προσπάθεια συσπείρωσης του κυβερνητικού στελεχιακού δυναμικού, αλλά και αλλαγής της πολιτικής ατζέντας.
Η κυβέρνηση απομονωμένη από την κοινωνία, αποδίδει τη δίκαιη αγανάκτηση των πολιτών, όχι στην ίδια την κατεδαφιστική πολιτική της, αλλά στην Αριστερά. Ψάχνουν άλλοθι για να κρυφτούν και να δικαιολογήσουν τα μέτρα που με κοινωνική αναλγησία εφαρμόζουν με περικοπές των εισοδημάτων, αύξηση της ανεργίας, υπερφορολόγηση των αδυνάτων, ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου αλλά και χημικό πόλεμο ενάντια σε ειρηνικούς διαδηλωτές.
Θέλουν να σκεπάσουν τις επιπτώσεις του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου. Θέλουν να κρύψουν την απουσία τους από την συζήτηση που διεξάγεται στην Ευρώπη για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, επιλέγοντας ως «πατριωτικό» τους καθήκον την αναμονή των αποφάσεων των αγορών για να τις υλοποιήσουν κατά απόλυτο τρόπο.
Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τις αδιέξοδες πρακτικές βίας είναι απόλυτα σαφής. Δεν τις υιοθετούμε και είναι έξω από τις παραδόσεις και την κουλτούρα της Αριστεράς.
Ταυτόχρονα, όμως, είμαστε παρόντες και αλληλέγγυοι στους ειρηνικούς, μαζικούς, μαχητικούς αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας (ανάμεσα τους ψηφοφόροι από όλες τις πολιτικές δυνάμεις) ενάντια στην πιο σκληρή και κοινωνικά άδικη πολιτική των τελευταίων δεκαετιών. Δεν πρόκειται να απολογηθούμε στην κυβέρνηση και το δικομματικό σύστημα για την μαχητική μας στάση. Συγχρόνως δεν θα γίνουμε λογοκριτές της λαϊκής αγανάκτησης.
Η προσπάθεια ενοχοποίησης των λαϊκών αγώνων θα πέσει στο κενό. Η στρατηγική της έντασης που επιλέγει η κυβέρνηση σε συνδυασμό με το χωρίς προηγούμενο κλίμα αστυνομοκρατίας της προηγούμενης εβδομάδας οδηγούν σε ένα επικίνδυνο και ολισθηρό δρόμο που επωάζει τους όρους για αντιδημοκρατικές εξελίξεις. Θα υπερασπιστούμε τη δημοκρατία, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή και εργασία. Θα συνεχίσουμε αταλάντευτα τον αγώνα μας για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης.


To Γραφείο Τύπου