"...Ορισμένοι ανασύρουν από τη Μεταπολίτευση τη χειρότερη κληρονομιά. Τον λαϊκισμό, τον αρχηγισμό, τον τυφλό αντιευρωπαϊσμό."

Ενότητα, αλλά με ανοιχτά χαρτιά
Όλα τα κόμματα εμφανίζονται ανέτοιμα για τη μάχη των εκλογών του Νοεμβρίου. Το καθένα για διαφορετικούς λόγους, που το σύνολό τους όμως ιχνογραφεί την κρίση του πολιτικού συστήματος.

Στις εκλογές στις περιφέρειες και στους μεγάλους δήμους θα κριθούν οι πρώτες πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ για τη δημιουργία αστερισμού κομμάτων με συγκολλητική ύλη τον μονόδρομο του Μνημονίου. Θα κριθεί και η ικανότητα της Νέας Δημοκρατίας να δημιουργήσει κλίμα ανάκαμψης, στηριγμένη μάλιστα σε ψευδεπίγραφη αντιμνημονιακή πολιτική. Ο Καρατζαφέρης παλινωδεί και καιροσκοπεί. Τα δύο μεγάλα κόμματα εμφανίζουν νέο ιστορικο χαμηλό σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ενώ η αδιευκρίνιστη ψήφος συνεχώς αυξάνεται.

Τους δυο μήνες μέχρι τις εκλογές θα επιδεινωθεί η οικονομική κατάσταση. Μπορεί να μην δημιουργηθούν νέες κινηματικές εξάρσεις, αλλά στις κάλπες θα διοχετευτεί σίγουρα η κοινωνική δυσαρέσκεια και ανασφάλεια. Με τέτοια ευνοϊκά αντικειμενικά δεδομένα, η κατάσταση του υποκειμενικού παράγοντα, η κατάσταση της αριστεράς, θα αποδειχθεί καθοριστική.

Παρά τα προβλήματά του, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζεται ως πιθανή επιλογή για σημαντικό τμήμα του κοινωνικού σώματος. Έχουν σημασία το πρόγραμμα και τα πρόσωπα που θα επιλεγούν. Δεν συμμεριζόμαστε ενοράσεις σύμφωνα με τις οποίες οι διασπάσεις είναι αναγκαίες και προωθητικές. Είναι περίεργο μάλιστα ότι όσοι παίζουν με αυτήν την ιδέα θέλγονται από την επιλογή του Ανδρέα Παπανδρέου να διασπάσει τον χώρο του Κέντρου το 1974. Ανιστόρητη σύγκριση, έξω από την παράδοση της αριστεράς.

Ορισμένοι ανασύρουν από τη Μεταπολίτευση τη χειρότερη κληρονομιά. Τον λαϊκισμό, τον αρχηγισμό, τον τυφλό αντιευρωπαϊσμό.Με τέτοιο πολιτικό σχέδιο η ριζοσπαστική - ανανεωτική αριστερά αποδομείται. Ένα τέτοιο σχέδιο υπονομεύει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ας μιλήσουμε λοιπόν με ανοιχτά χαρτιά, μήπως και συνεννοηθούμε. Διότι, αν χωρίσουμε στις περιφερειακές εκλογές, δεν θα γίνει από παρεξήγηση. Η ενότητα παραμένει αυταξία ενόσω δεν ρευστοποιείται από ηγεμονιστικά παιχνίδια. Ενότητα που διευκολύνει το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της αριστερής δυσφορίας στο ΠΑΣΟΚ, στη ριζοσπαστική οικολογία και τη νεολαία. Και δεν σπρώχνει το συμμαχικό σχήμα στην "ασφάλεια" των βεβαιοτήτων, στη γωνιά του νεοαριστερισμού και του νεοδογματισμού

Από την ΑΥΓΗ