Στείλτε μας τις απόψεις σας και τις γνώμες σας στο korydallistaskkk@yahoo.gr ή επικοινωνήστε μαζί μας στο 210-4953837
Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009
Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ Β΄ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ Β΄ ΠΕΙΡΑΙΑΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/9 ΩΡΑ 19.30ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ- ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣΟΜΙΛΗΤΗΣΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009
Άξονες Πολιτικής για τις Μικρές και τις Πολύ Μικρές Επιχειρήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει 900.000 Μικρές και Πολύ Μικρές Επιχειρήσεις.
Χρηματοδότηση1. Ίδρυση Δημόσιας Τράπεζας Ειδικού Σκοπού
Ίδρυση νέας δημόσιας τράπεζας (ή αξιοποίηση του ΤΕΜΠΕ ή μιας ήδη υπάρχουσας Τράπεζας με τον πλήρη δημόσιο έλεγχο της), ως τράπεζας Ειδικού Σκοπού, η οποία θα ασκεί εξαιρετικά ευνοϊκή χρηματοπιστωτική πολιτική προς τις Πολύ Μικρές Επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους σε αυτές.
Η Τράπεζα αυτή θα είναι Ενδιάμεσος Φορέας Διαχείρισης των εθνικών και
κοινοτικών προγραμμάτων που έχουν προσανατολισμό τις Πολύ Μικρές Επιχειρήσεις και τους Επαγγελματίες.
Στόχος: Να εφαρμοστεί ειδική πολιτική, με ρήτρες και δεσμεύσεις, για την ουσιαστική ποσοστιαία πρόσβαση με διαφανή κριτήρια των πολύ μικρών επιχειρήσεων στα Εθνικά και Κοινοτικά προγράμματα.
Άμεση αναμόρφωση του ΕΣΠΑ και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με προσανατολισμό την στήριξη και την ενίσχυση των Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων
2. Νέος προσανατολισμός τουΤαμείου Εγγυοδοσίας
Αλλαγή στον προσανατολισμό του ΤΕΜΠΕ, τον τρόπο, τους όρους, τις προϋποθέσεις υπαγωγής και επιδότησης με στόχο:
• Τη στήριξη πρώτα από όλα και κυρίως με νέους ευνοϊκούς όρους δανειοδότησης των πολύ μικρών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των προσωπικών και οικογενειακών επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.
• Άτοκα δάνεια για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις που έχουν ανάγκη με εγγύηση 100% των δανείων αυτών από το ελληνικό δημόσιο
3. Αντικατάσταση της «ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.»
Αναμόρφωση πτωχευτικού δικαίου και Νέος Δημόσιος Φορέας Πιστοληπτικού Ελέγχου με αντικατάσταση της απαράδεκτης και ανάλγητης «ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.» που ελέγχουν οι Τράπεζες, από μια Δημόσια υπηρεσία η οποία θα λειτουργεί με νέα, αποκλειστικά κοινωνικά και αναπτυξιακά κριτήρια.
4. Περιορισμός σε Εμπορικά Κέντρα-Πολυκαταστήματα
Να χαρακτηριστούν οι αγορές του Λεκανοπεδίου Αττικής και του Νομού Θεσσαλονίκης ως ΚΟΡΕΣΜΕΝΕΣ περιοχές και να απαγορευτεί η αδειοδότηση νέων super markets, πολυκαταστημάτων και μεγάλων εμπορικών κέντρων.
Να επανεξετασθεί και να οριοθετηθεί εκ νέου η λειτουργία των ήδη υπαρχόντων.
Στις υπόλοιπες αγορές να τεθούν ουσιαστικοί περιοριστικοί όροι στη λειτουργία των υπαρχόντων πολυκαταστημάτων και αυστηροί περιορισμοί στην αδειοδότηση νέων.
5. Τουρισμός
Υποστήριξη σχεδίων συνεργασιών μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων γύρω από τον κλάδο του τουρισμού
6. Μεταποίηση
Ενίσχυση των Μικρών και Πολύ Μικρών μεταποιητικών εξαγωγικών επιχειρηματικών μονάδων με συγκεκριμένες στοχεύσεις, με στόχο τη στήριξη θέσεων εργασίας στην Ελλάδα
7. Στήριξη του OAEE
• Κρατική κάλυψη των ελλειμμάτων του ΟΑΕΕ και στήριξή του για την αναβάθμιση των συντάξεων και των παροχών του
• Διαμόρφωση της σύνταξης στη βάση των 10 καλύτερων ετών ασφάλισης.
• Χρηματοδότηση του ΟΑΕΕ στο 0,62% του ΑΕΠ.
• Πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Δημόσιος Έλεγχος των τραπεζών
Εφαρμογή μιας στρατηγικής δημοσίου ελέγχου των τραπεζών με πρώτο βήμα τη συγκρότηση δημόσιου πυλώνα από την Εθνική Τράπεζα, την Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο με τον πλήρη δημόσιο έλεγχό τους, ώστε το χρηματοπιστωτικό σύστημα να λειτουργήσει αποκλειστικά με νέα αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια ενάντια στη σημερινή τραπεζική κερδοσκοπία
Πάγωμα για έναν, τουλάχιστον, χρόνο, χωρίς επιβάρυνση, των δανειακών υποχρεώσεων προς τις τράπεζες των Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων και των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.
Τα ποσά των ακάλυπτων επιταγών να θεωρούνται ως ζημίες ούτως ώστε να μην επιβαρύνονται φορολογικά οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις με εικονικά έσοδα που δεν πρόκειται ποτέ να εισπράξουν.
Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009
Ο Αλ. Τσίπρας, με καθαρό πρόσωπο, καθαρές θέσεις και εναλλακτικές προτάσεις , έδωσε φωνή στην "ξεχασμένη κοινωνία"
Ο Αλ. Τσίπρας, με καθαρό πρόσωπο, καθαρές θέσεις και εναλλακτικές προτάσεις απέναντι στον "μονόδρομο" Καραμανλή - Παπανδρέου, έδωσε φωνή στην "ξεχασμένη κοινωνία" στο χθεσινό ντιμπέιτ.
Οι προτάσεις και το πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ ήρθαν με δυναμικό τρόπο στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια της μακράς τηλεοπτικής συζήτησης χθες, ανάμεσα στους έξι πολιτικούς αρχηγούς, όπου ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, αναδείχθηκε, κατά τις εκτιμήσεις όλων των αναλυτών, σε κεντρικό πρόσωπο.
Ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε την ψήφο των πολιτών στον ΣΥΡΙΖΑ για να αποκτήσει φωνή η "ξεχασμένη κοινωνία". Καραμανλής και Παπανδρέου εμφανίστηκαν ο καθένας στον δικό του φθαρμένο λόγο, με τον πρόεδρο της Ν.Δ. να επισείει σκληρότερα μέτρα και τον Γ. Παπανδρέου να τα αφήνει όλα ανοιχτά.
Οι προτάσεις και το πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ ήρθαν με δυναμικό τρόπο στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια της μακράς τηλεοπτικής συζήτησης χθες, ανάμεσα στους έξι πολιτικούς αρχηγούς, όπου ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, αναδείχθηκε, κατά τις εκτιμήσεις όλων των αναλυτών, σε κεντρικό πρόσωπο.
Ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε την ψήφο των πολιτών στον ΣΥΡΙΖΑ για να αποκτήσει φωνή η "ξεχασμένη κοινωνία". Καραμανλής και Παπανδρέου εμφανίστηκαν ο καθένας στον δικό του φθαρμένο λόγο, με τον πρόεδρο της Ν.Δ. να επισείει σκληρότερα μέτρα και τον Γ. Παπανδρέου να τα αφήνει όλα ανοιχτά.
Πηγή: Αυγή
Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινάει την εκλογική μάχη και στην πόλη του Πειραιά
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Με συστράτευση όλων των δυνάμεών του, με αισιοδοξία και με συναίσθηση της ιστορικής τους ευθύνης απέναντι στους εργαζόμενους, τους νέους και τα πληττόμενα από τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού στρώματα της κοινωνίας, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ξεκινάει την εκλογική μάχη και στην πόλη του Πειραιά.
Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, θα αναδείξουμε το πλαίσιο των προγραμματικών μας θέσεων. Ένα πλαίσιο πλήρως αντιπαραθετικό στις νεοφιλελεύθερες δεσμεύσεις της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., πλαίσιο που συγκροτεί μια εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την οικονομική κρίση. Στον πυρήνα της, η δική μας πρόταση «μεροληπτεί» υπέρ όλων εκείνων των κοινωνικών κατηγοριών, που βιώνουν με τον πλέον σκληρό τρόπο τις συνέπειες της κρίσης και ταυτόχρονα χρεώνει και εγκαλεί τους πραγματικά υπαίτιους, που πρέπει να επωμιστούν το συνολικό βάρος. Παράλληλα, θα επιχειρήσουμε να μιλήσουμε για τους αγώνες που δώσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα, για τη διακριτή μας παρουσία στα μεγάλα Κινήματα της Νεολαίας και της Εκπαίδευσης, για την ουσιαστική μας συμβολή στις μάχες για τη βελτίωση των όρων και των συνθηκών της εργασίας, για την ενεργό συμμετοχή μας στο περιβαλλοντικό Κίνημα (Κινήματα πόλης για τη διεκδίκηση χώρων πρασίνου, παραλίες κ.λπ.), καθώς και για την αδιάκοπη προσπάθεια που κατεβάλαμε να φέρνουμε όλα αυτά τα ζητήματα στη σφαίρα της δημόσιας συζήτησης δια της οδού του Κοινοβουλίου, ασκώντας μία πραγματικά επικίνδυνη για το σύστημα, αντιπολίτευση.
Στην εκλογική μάχη, τα μέλη και οι υποψήφιοι στην Α΄ και Β΄ Πειραιά, θα εστιάσουμε το λόγο και τις παρεμβάσεις μας, στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες στις συγκεκριμένες περιφέρειες και τα νησιά. Θα μιλήσουμε για το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, που πλήττει στο σύνολό της την πειραϊκή κοινωνία και ιδιαίτερα τις μικρότερες ηλικίες, για το ξεπούλημα του δημοσίου λιμανιού και τη διεκδίκηση επαναφοράς του στο δημόσιο έλεγχο, για τη συνεχιζόμενη απαξίωση της πόλης του Πειραιά, με Δημοτική Αρχή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Στην προεκλογική, όπως και στη μετεκλογική μας ατζέντα, θα βρίσκονται επίσης τα προβλήματα των ελλείψεων που αντιμετωπίζουν τα Σχολεία και τα Νοσοκομεία της πόλης μας και οι προτάσεις μας για την επίλυσή τους. Τέλος, δεν θα λείπουν οι αναφορές μας στα Κινήματα και στη δράση Επιτροπών κατοίκων και Δημοτικών Κινήσεων, που δίνουν διαρκή μάχη για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στην πόλη, πετυχαίνοντας καθημερινά μικρές, αλλά και μεγαλύτερες νίκες. Οι παρεμβάσεις μας, για παράδειγμα και οι προτάσεις μας για την επιτάχυνση και την πλήρη και ορθή χάραξη του Μετρό και του Τραμ στον Πειραιά, ή για την ανθρωποκεντρική φιλοπεριβαλλοντική ένταξη των Λιπασμάτων, των οικοπέδων ΧΡΩ.ΠΕΙ., του Ο.Σ.Ε. και άλλων εκτάσεων στον ιστό της πόλης, παραμένουν οι πιο μελετημένες και αξιόπιστες. Το ίδιο και οι προτάσεις μας για τις ακτοπλοϊκές μεταφορές.
Ξεχωριστή βαρύτητα για μας, έχουν τα νησιά και άλλοι παραθαλάσσιοι Δήμοι της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά. Η Αίγινα, το Αγκίστρι, τα Μέθανα, η Τροιζήνα, ο Πόρος, η Ύδρα, οι Σπέτσες, τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα και η Σαλαμίνα. Ο συνολικός σχεδιασμός της νησιωτικής πολιτικής με αιχμές την ακτοπλοϊκή σύνδεση και τις λιμενικές εγκαταστάσεις, το νερό, την τοπική παραγωγή, την αναβάθμιση υπηρεσιών Παιδείας και Υγείας, τα συστήματα βιολογικού καθαρισμού και τέλος, την ήπια τουριστική ανάπτυξη στηριγμένη στη στέρεη κατοχύρωση της πολιτιστικής, ιστορικής, περιβαλλοντικής και ανθρωποκεντρικής ταυτότητάς τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως στο ψηφοδέλτιό μας στην Α΄ Πειραιά, συμμετέχουν και υποψήφιοι από την Αίγινα και τα Κύθηρα και στη Β΄ Πειραιά, από τη Σαλαμίνα. Τα ψηφοδέλτιά μας είναι ανανεωμένα, στην Α΄ Πειραιά κατά 75% και στη Β΄ κατά 50% και το ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στα ψηφοδέλτιά μας, στη μεν Α΄ Πειραιά είναι 40% και στη Β΄ Πειραιά 50%.
Διεκδικούμε τέλος και στον Πειραιά, την ενισχυμένη εκλογική καταγραφή μας σε ψήφους και σε ποσοστά υπέρ του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ώστε να επανεκλέξουμε βουλευτές, τόσο στην Α΄ όσο και στην Β΄ εκλογική περιφέρεια και τελικά να συγκροτήσουμε μια πολυμελή και πολιτικά ισχυρή Κοινοβουλευτική Ομάδα, στη νέα Βουλή.
Πειραιάς 16/09/2009 Το Γραφείο Τύπου
Με συστράτευση όλων των δυνάμεών του, με αισιοδοξία και με συναίσθηση της ιστορικής τους ευθύνης απέναντι στους εργαζόμενους, τους νέους και τα πληττόμενα από τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού στρώματα της κοινωνίας, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ξεκινάει την εκλογική μάχη και στην πόλη του Πειραιά.
Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, θα αναδείξουμε το πλαίσιο των προγραμματικών μας θέσεων. Ένα πλαίσιο πλήρως αντιπαραθετικό στις νεοφιλελεύθερες δεσμεύσεις της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., πλαίσιο που συγκροτεί μια εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την οικονομική κρίση. Στον πυρήνα της, η δική μας πρόταση «μεροληπτεί» υπέρ όλων εκείνων των κοινωνικών κατηγοριών, που βιώνουν με τον πλέον σκληρό τρόπο τις συνέπειες της κρίσης και ταυτόχρονα χρεώνει και εγκαλεί τους πραγματικά υπαίτιους, που πρέπει να επωμιστούν το συνολικό βάρος. Παράλληλα, θα επιχειρήσουμε να μιλήσουμε για τους αγώνες που δώσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα, για τη διακριτή μας παρουσία στα μεγάλα Κινήματα της Νεολαίας και της Εκπαίδευσης, για την ουσιαστική μας συμβολή στις μάχες για τη βελτίωση των όρων και των συνθηκών της εργασίας, για την ενεργό συμμετοχή μας στο περιβαλλοντικό Κίνημα (Κινήματα πόλης για τη διεκδίκηση χώρων πρασίνου, παραλίες κ.λπ.), καθώς και για την αδιάκοπη προσπάθεια που κατεβάλαμε να φέρνουμε όλα αυτά τα ζητήματα στη σφαίρα της δημόσιας συζήτησης δια της οδού του Κοινοβουλίου, ασκώντας μία πραγματικά επικίνδυνη για το σύστημα, αντιπολίτευση.
Στην εκλογική μάχη, τα μέλη και οι υποψήφιοι στην Α΄ και Β΄ Πειραιά, θα εστιάσουμε το λόγο και τις παρεμβάσεις μας, στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες στις συγκεκριμένες περιφέρειες και τα νησιά. Θα μιλήσουμε για το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, που πλήττει στο σύνολό της την πειραϊκή κοινωνία και ιδιαίτερα τις μικρότερες ηλικίες, για το ξεπούλημα του δημοσίου λιμανιού και τη διεκδίκηση επαναφοράς του στο δημόσιο έλεγχο, για τη συνεχιζόμενη απαξίωση της πόλης του Πειραιά, με Δημοτική Αρχή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Στην προεκλογική, όπως και στη μετεκλογική μας ατζέντα, θα βρίσκονται επίσης τα προβλήματα των ελλείψεων που αντιμετωπίζουν τα Σχολεία και τα Νοσοκομεία της πόλης μας και οι προτάσεις μας για την επίλυσή τους. Τέλος, δεν θα λείπουν οι αναφορές μας στα Κινήματα και στη δράση Επιτροπών κατοίκων και Δημοτικών Κινήσεων, που δίνουν διαρκή μάχη για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στην πόλη, πετυχαίνοντας καθημερινά μικρές, αλλά και μεγαλύτερες νίκες. Οι παρεμβάσεις μας, για παράδειγμα και οι προτάσεις μας για την επιτάχυνση και την πλήρη και ορθή χάραξη του Μετρό και του Τραμ στον Πειραιά, ή για την ανθρωποκεντρική φιλοπεριβαλλοντική ένταξη των Λιπασμάτων, των οικοπέδων ΧΡΩ.ΠΕΙ., του Ο.Σ.Ε. και άλλων εκτάσεων στον ιστό της πόλης, παραμένουν οι πιο μελετημένες και αξιόπιστες. Το ίδιο και οι προτάσεις μας για τις ακτοπλοϊκές μεταφορές.
Ξεχωριστή βαρύτητα για μας, έχουν τα νησιά και άλλοι παραθαλάσσιοι Δήμοι της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά. Η Αίγινα, το Αγκίστρι, τα Μέθανα, η Τροιζήνα, ο Πόρος, η Ύδρα, οι Σπέτσες, τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα και η Σαλαμίνα. Ο συνολικός σχεδιασμός της νησιωτικής πολιτικής με αιχμές την ακτοπλοϊκή σύνδεση και τις λιμενικές εγκαταστάσεις, το νερό, την τοπική παραγωγή, την αναβάθμιση υπηρεσιών Παιδείας και Υγείας, τα συστήματα βιολογικού καθαρισμού και τέλος, την ήπια τουριστική ανάπτυξη στηριγμένη στη στέρεη κατοχύρωση της πολιτιστικής, ιστορικής, περιβαλλοντικής και ανθρωποκεντρικής ταυτότητάς τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως στο ψηφοδέλτιό μας στην Α΄ Πειραιά, συμμετέχουν και υποψήφιοι από την Αίγινα και τα Κύθηρα και στη Β΄ Πειραιά, από τη Σαλαμίνα. Τα ψηφοδέλτιά μας είναι ανανεωμένα, στην Α΄ Πειραιά κατά 75% και στη Β΄ κατά 50% και το ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στα ψηφοδέλτιά μας, στη μεν Α΄ Πειραιά είναι 40% και στη Β΄ Πειραιά 50%.
Διεκδικούμε τέλος και στον Πειραιά, την ενισχυμένη εκλογική καταγραφή μας σε ψήφους και σε ποσοστά υπέρ του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ώστε να επανεκλέξουμε βουλευτές, τόσο στην Α΄ όσο και στην Β΄ εκλογική περιφέρεια και τελικά να συγκροτήσουμε μια πολυμελή και πολιτικά ισχυρή Κοινοβουλευτική Ομάδα, στη νέα Βουλή.
Πειραιάς 16/09/2009 Το Γραφείο Τύπου
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
Ο πρόεδρος του Συνασπισμού Αλέξης Τσίπρας και ο συντονιστής της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Θεωνάς παρουσίασαν σήμερα σε συνέντευξη Τύπου τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου.
Στη συνέντευξη Τύπου παρευρίσκονταν και υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας στην εισήγησή του τόνισε:
http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=16058
Στη συνέντευξη Τύπου παρευρίσκονταν και υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας στην εισήγησή του τόνισε:
http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=16058
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για την προκλητική απόλυση του δημοσιογράφου Γρηγόρη Ρουμπάνη απο την «Ελευθεροτυπία»
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την απόλυση του δημοσιογράφου Γρηγόρη Ρουμπάνη από την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» με το απροκάλυπτο επιχείρημα της ιδιοκτήτριας, ότι δεν θέλει τη συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια του ενωτικού συνδυασμού της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Καλούμε τους δημοσιογράφους να αντισταθούν στην απόπειρα πολιτικής φίμωσής τους και την κατάργηση του συνταγματικού δικαιώματος του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι», που ισχύει για όλους τους πολίτες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στηρίξει την προσπάθεια των δημοσιογραφικών ενώσεων να επιβάλουν τα ασυμβίβαστα που επιτάσσει ο Κώδικας Δεοντολογίας. Όμως η περίπτωση του Γρηγόρη Ρουμπάνη δεν εντάσσεται σε κανένα από αυτά. Πέρα από τη γνωστή του διαδρομή και στάση, συμμετέχοντας στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ παίρνει μέρος σε μια κρίσιμη πολιτική αναμέτρηση, όπως έχει κάθε δικαίωμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι θα αγωνιστεί για να μην επιστρέψουμε σε εποχές διώξεων, ποινών ή απολύσεων δημοσιογράφων -ή κάθε άλλου πολίτη- με βάση τα φρονήματα ή την πολιτική τοποθέτηση.
Καλούμε την εφημερίδα «Ε» να ανακαλέσει άμεσα την απόφαση απόλυσης του Γρηγόρη Ρουμπάνη και να μην αμαυρώσει την ιστορία της με μια απολύτως αδικαιολόγητη πράξη.
To Γραφείο Τύπου
Καλούμε τους δημοσιογράφους να αντισταθούν στην απόπειρα πολιτικής φίμωσής τους και την κατάργηση του συνταγματικού δικαιώματος του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι», που ισχύει για όλους τους πολίτες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στηρίξει την προσπάθεια των δημοσιογραφικών ενώσεων να επιβάλουν τα ασυμβίβαστα που επιτάσσει ο Κώδικας Δεοντολογίας. Όμως η περίπτωση του Γρηγόρη Ρουμπάνη δεν εντάσσεται σε κανένα από αυτά. Πέρα από τη γνωστή του διαδρομή και στάση, συμμετέχοντας στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ παίρνει μέρος σε μια κρίσιμη πολιτική αναμέτρηση, όπως έχει κάθε δικαίωμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι θα αγωνιστεί για να μην επιστρέψουμε σε εποχές διώξεων, ποινών ή απολύσεων δημοσιογράφων -ή κάθε άλλου πολίτη- με βάση τα φρονήματα ή την πολιτική τοποθέτηση.
Καλούμε την εφημερίδα «Ε» να ανακαλέσει άμεσα την απόφαση απόλυσης του Γρηγόρη Ρουμπάνη και να μην αμαυρώσει την ιστορία της με μια απολύτως αδικαιολόγητη πράξη.
To Γραφείο Τύπου
Παρουσίαση ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ στην Α και Β εκλογική Περιφέρεια Πειραιά
Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ ΗΣας προσκαλούμε στην επίσημη παρουσίαση των ψηφοδελτίων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην Α΄ εκλογική περιφέρεια Πειραιά & Νησιών και στη Β΄ εκλογική περιφέρεια, την
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009, ώρα 12:00 το μεσημέρι,
στον ευχάριστο και φιλικό χώρο του Μεζεδοπωλείου « …Παντός Καιρού»
(Αγ. Κωνσταντίνου 5 – στο πλάι του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά).
Φιλικά
Συντονιστική Εκλογική Επιτροπή
ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Α΄ & Β΄ Πειραιά
Σχόλιο του Aλέξη Τσίπρα γιά τις εξελίξεις στο debate
Είναι ιδιαίτερα στενάχωρο το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δυστυχώς συνεπικουρούμενοι και από το ΚΚΕ, διαμορφώνουν συνθήκες ναυαγίου στην προοπτική να γίνει ένας διάλογος των όλων των πολιτικών αρχηγών, όλων των πολιτικών δυνάμεων όπως το έχουμε συνηθίσει στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Γνωρίζουμε ότι σε αυτόν τον διάλογο υπάρχουν προβλήματα όμως και οι χειρότερες συνθήκες διεξαγωγής του διαλόγου είναι καλύτερες από το μην γίνει καθόλου διάλογος.
Ιδιαίτερη εντύπωση μας προκαλεί η στάση του ΚΚΕ που έφυγε χθες από τις διαπραγματεύσεις. Αναρωτιόμαστε δεν θέλουν, ο κ. Καραμανλής, ο κ. Παπανδρέου, η κα Παπαρήγα, τη διεξαγωγή του πολιτικού διαλόγου με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς; Τι φοβούνται; Και δευτερευόντως αναρωτιόμαστε ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι έχουν όφελος από το να μην γίνει καθόλου αυτή η αναμέτρηση και να δούμε δύο παράλληλους μονολόγους, δύο μονομάχων που η πολιτική τους στα κρίσιμα ζητήματα στην οικονομική και κοινωνική πολιτική δεν έχει πολύ μεγάλες διαφορές, δεν είναι ανταγωνιστική είναι συμπληρωματική.
Είναι ερωτήματα κρίσιμα, τα οποία απευθύνουμε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις και στους πολίτες που μας παρακολουθούν και μας κρίνουν.
To Γραφείο Τύπου
http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=16049
Ιδιαίτερη εντύπωση μας προκαλεί η στάση του ΚΚΕ που έφυγε χθες από τις διαπραγματεύσεις. Αναρωτιόμαστε δεν θέλουν, ο κ. Καραμανλής, ο κ. Παπανδρέου, η κα Παπαρήγα, τη διεξαγωγή του πολιτικού διαλόγου με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς; Τι φοβούνται; Και δευτερευόντως αναρωτιόμαστε ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι έχουν όφελος από το να μην γίνει καθόλου αυτή η αναμέτρηση και να δούμε δύο παράλληλους μονολόγους, δύο μονομάχων που η πολιτική τους στα κρίσιμα ζητήματα στην οικονομική και κοινωνική πολιτική δεν έχει πολύ μεγάλες διαφορές, δεν είναι ανταγωνιστική είναι συμπληρωματική.
Είναι ερωτήματα κρίσιμα, τα οποία απευθύνουμε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις και στους πολίτες που μας παρακολουθούν και μας κρίνουν.
To Γραφείο Τύπου
http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=16049
Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009
«Τα αναπάντητα ερωτήματα από τη Δ.Ε.Θ. και οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ»
Συνέντευξη Τύπου έδωσαν σήμερα ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ.Τσίπρας, ο Γ.Δραγασάκης, υπεύθυνος Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού και ΜΜΕ και ο Αντ. Νταβανέλος, εκπρόσωπος Τύπου ΣΥΡΙΖΑ με θέμα «Τα αναπάντητα ερωτήματα από τη Δ.Ε.Θ. και οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ»
Πολιτική κριτική και λάιφσταϊλ
Από την Καθημερινή ,13/09/2009
Tου Nικου Γ. Ξυδακη
Tο κομφούζιο στην Αριστερά, του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί τηχλεύη των σταθερών επικριτών του, και δικαίως ώς ένα βαθμό. Οι έριδεςτων φατριών, η ιδεολογική πολυθολούρα, η πολιτική αφλογιστία, ητριχοτόμηση της τρίχας, η ίντριγκα ως αυτοσκοπός, η εσωκομματικήυπερδημοκρατία συνδυαζόμενη με ωμό νεοσταλινισμό, η σκιαμαχίααριστεριστών - συστημικών, αντικαπιταλιστών - ρεφορμιστών, όλα τούτατελούμενα σε φόντο βαθιάς πολιτικής κρίσης και κοινωνικής ανησυχίας,προκαλούν τη χλεύη. Ωστόσο, οι πλείονες των χλευαστών είναι τζάμπαμάγκες· πλήττουν εκ του ασφαλούς τον εύκολο στόχο. Κλωτσάνε τονλαβωμένο, τον αυτόχειρα.Η αυτόχειρ Αριστερά έκανε τα πάντα για να φτάσει εδώ, λοιδορούμενη καιπτυόμενη. Παρασύρθηκε από έναν εύκολο κινηματισμό, έναν υπερακτιβισμόμάλλον, μια λατρεία της νεολαίας, χωρίς όμως να δίνει ουσιαστικόπολιτικό περιεχόμενο στην ανησυχία, την αναταραχή, την ανυπακοή. Ησυνασπισμένη Αριστερά κολακεύτηκε και κολάκεψε, π.χ. στο φοιτητικόπεδίο· ο αγώνας κατά της μεταρρύθμισης δεν έπειθε πάντα, ότιπροασπίζει το δημόσιο σχολείο, ότι το στηρίζει σαν καλό σχολείο,δημοκρατικό και αξιοκρατικό, προωθητικό των ανθρώπων και τηςκοινωνίας.Παρʼ όλες τις αδυναμίες της πάντως, αυτή η Αριστερά, τα τελευταίαχρόνια, ανταποκρίθηκε στο διάχυτο κοινωνικό αίτημα για άλλο πολιτικόλόγο και πράξη.Στρεβλά έστω, με αδυναμίες και μερικεύσεις, με αστοχίες, πάντως ηΑριστερά άκουγε το κοινωνικό σώμα, κυρίως τους αδύναμους και τους μηακουόμενους, και τους έδινε φωνή, τη φωνή που δεν τους αναγνωρίζεικανείς άλλος. Υπερασπίστηκε επίσης, δυναμικά, τον δημόσιο χώρο,υπερασπιζόμενη ουσιαστικά το Σύνταγμα και τους νόμους, όπως στηνπερίπτωση της απελευθέρωσης των παραλιών. Η αντίθεσή της μάλιστα στηνανέγερση Μολ στον Ελαιώνα έδειξε ότι η Αριστερά δεν φοβάται τοσυμβατικό πολιτικό κόστος, μπορεί να συγκρούεται με μεγάλα συμφέροντακαι αγελαίες πεποιθήσεις.Οι σημερινοί χλευαστές της φυσικά δεν στέκονται σε αυτά ταχαρακτηριστικά. Οπως δεν στέκονται ποτέ ερμηνευτικά και αναστοχαστικά,καταγραφικά και περιγραφικά έστω, απέναντι στις αναδυόμενες νέεςανάγκες, τις νέες επιθυμίες, τους νέους ανθρωπολογικούς τύπους. Κύριαή και αποκλειστική έγνοια αυτών των σχολιαστών άλλωστε δεν είναι ηκοινωνία, είναι η εξουσία. Και μάλιστα η διαχείριση, η νομή τηςεξουσίας· αυτής της εξαθλιωμένης τρέχουσας εξουσίας, αυτού τουρακένδυτου συστήματος που παράγει παρακμή, αυτού του συστήματος πουκαυτηριάζει αποστασιοποιημένα ο ευρωπαϊκός Τύπος.Είναι αξιοσημείωτο: οι καθʼ έξιν και κατʼ επάγγελμα τιμητές τηςΑριστεράς, πληθωρικοί σε ευφυολογήματα και κακιούλες, δεν βρίσκουν ναπουν κάτι αναλόγως βιτριολικό για τους νομείς της εξουσίας. Δενβρίσκουν δομικές αδυναμίες ούτε στους απερχόμενους ούτε στουςεπελαύνοντες βαρώνους: Ποια κοινωνική αγωνία εκπροσωπούν, τιελπιδοφόρο νέο κομίζουν, ποιο ρίσκο αναλαμβάνουν, ποιουςυπερασπίζονται; Η κριτική τους είναι ανύπαρκτη ή ανώδυνη· ήπια σχόλιαγια το λάιφστάιλ, για προσωπικά χούγια, κουτσομπολιά. Ποτέ επί τηςουσίας. Είναι πολιτική για οπαδούς και πελάτες, για αγέλες, γιααναγνώστες σκανδαλοθηρίας. Για το «Hola» που μάς αξίζει...Ακόμη και η ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΝ δεν έπαψεποτέ να συνοδεύεται από ειρωνεία και υποτίμηση, για το νεαρό τηςηλικίας του, για τη μοτοσικλέτα του, για το κούρεμά του. Ηπροτεινόμενη τολμηρή ανανέωση ηγεσίας ουδέποτε ετέθη αντιμέτωπη με τηνπαρακμιακή εικόνα οικογενειοκρατίας των μεγάλων κομμάτων. Κι όμως απότους ίδιους αυτούς χλευαστές του «ντιντή» Τσίπρα, τους σιωπηρούςαβανταδόρους του επίσης νέου Κυριάκου Μητσοτάκη, η ανανέωση σε άλλεςδυτικές δημοκρατίες χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό. Δικαίως: Το φαινόμενοΟμπάμα έδειχνε την ικανότητα μιας κοινωνίας να ανανεώνεται και νατολμά, να ψηφίζει για Ελπίδα και Αλλαγή.Η Αριστερά τόλμησε. Εκανε βήματα. Οχι αρκετά, όχι σχεδιασμένα, όχιστρατηγικά. Η ανομοιογένειά της, οι ασάφειες και οι τακτικισμοί σταηγετικά κλιμάκια, οι λυκοφιλίες και οι αντίρροπες, αλληλομισούμενεςτάσεις, δεν της επέτρεψαν να εκμεταλλευτεί την ιστορική ευκαιρία του2007-2008. Η Κουμουνδούρου δεν άκουσε εγκαίρως τα μέλη της Αριστεράς,τους ψηφοφόρους, τους ανένταχτους, τη συντριπτική πλειονότητα τωνανθρώπων που είναι η Αριστερά, χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας καινεοσταλινικούς φετφάδες.Αλλά ο πολιτικός χρόνος είναι μακρύς, είναι ιστορικός, δεν εξαντλείταισε μια ευκαιρία. Εν όψει και των εκλογών, η Αριστερά μπορεί μόνο ναπράξει το στοιχειώδες: να ακούσει τον κόσμο της, και να παραμείνειγειωμένη στην κοινωνία.
_______________________________________________
Tου Nικου Γ. Ξυδακη
Tο κομφούζιο στην Αριστερά, του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί τηχλεύη των σταθερών επικριτών του, και δικαίως ώς ένα βαθμό. Οι έριδεςτων φατριών, η ιδεολογική πολυθολούρα, η πολιτική αφλογιστία, ητριχοτόμηση της τρίχας, η ίντριγκα ως αυτοσκοπός, η εσωκομματικήυπερδημοκρατία συνδυαζόμενη με ωμό νεοσταλινισμό, η σκιαμαχίααριστεριστών - συστημικών, αντικαπιταλιστών - ρεφορμιστών, όλα τούτατελούμενα σε φόντο βαθιάς πολιτικής κρίσης και κοινωνικής ανησυχίας,προκαλούν τη χλεύη. Ωστόσο, οι πλείονες των χλευαστών είναι τζάμπαμάγκες· πλήττουν εκ του ασφαλούς τον εύκολο στόχο. Κλωτσάνε τονλαβωμένο, τον αυτόχειρα.Η αυτόχειρ Αριστερά έκανε τα πάντα για να φτάσει εδώ, λοιδορούμενη καιπτυόμενη. Παρασύρθηκε από έναν εύκολο κινηματισμό, έναν υπερακτιβισμόμάλλον, μια λατρεία της νεολαίας, χωρίς όμως να δίνει ουσιαστικόπολιτικό περιεχόμενο στην ανησυχία, την αναταραχή, την ανυπακοή. Ησυνασπισμένη Αριστερά κολακεύτηκε και κολάκεψε, π.χ. στο φοιτητικόπεδίο· ο αγώνας κατά της μεταρρύθμισης δεν έπειθε πάντα, ότιπροασπίζει το δημόσιο σχολείο, ότι το στηρίζει σαν καλό σχολείο,δημοκρατικό και αξιοκρατικό, προωθητικό των ανθρώπων και τηςκοινωνίας.Παρʼ όλες τις αδυναμίες της πάντως, αυτή η Αριστερά, τα τελευταίαχρόνια, ανταποκρίθηκε στο διάχυτο κοινωνικό αίτημα για άλλο πολιτικόλόγο και πράξη.Στρεβλά έστω, με αδυναμίες και μερικεύσεις, με αστοχίες, πάντως ηΑριστερά άκουγε το κοινωνικό σώμα, κυρίως τους αδύναμους και τους μηακουόμενους, και τους έδινε φωνή, τη φωνή που δεν τους αναγνωρίζεικανείς άλλος. Υπερασπίστηκε επίσης, δυναμικά, τον δημόσιο χώρο,υπερασπιζόμενη ουσιαστικά το Σύνταγμα και τους νόμους, όπως στηνπερίπτωση της απελευθέρωσης των παραλιών. Η αντίθεσή της μάλιστα στηνανέγερση Μολ στον Ελαιώνα έδειξε ότι η Αριστερά δεν φοβάται τοσυμβατικό πολιτικό κόστος, μπορεί να συγκρούεται με μεγάλα συμφέροντακαι αγελαίες πεποιθήσεις.Οι σημερινοί χλευαστές της φυσικά δεν στέκονται σε αυτά ταχαρακτηριστικά. Οπως δεν στέκονται ποτέ ερμηνευτικά και αναστοχαστικά,καταγραφικά και περιγραφικά έστω, απέναντι στις αναδυόμενες νέεςανάγκες, τις νέες επιθυμίες, τους νέους ανθρωπολογικούς τύπους. Κύριαή και αποκλειστική έγνοια αυτών των σχολιαστών άλλωστε δεν είναι ηκοινωνία, είναι η εξουσία. Και μάλιστα η διαχείριση, η νομή τηςεξουσίας· αυτής της εξαθλιωμένης τρέχουσας εξουσίας, αυτού τουρακένδυτου συστήματος που παράγει παρακμή, αυτού του συστήματος πουκαυτηριάζει αποστασιοποιημένα ο ευρωπαϊκός Τύπος.Είναι αξιοσημείωτο: οι καθʼ έξιν και κατʼ επάγγελμα τιμητές τηςΑριστεράς, πληθωρικοί σε ευφυολογήματα και κακιούλες, δεν βρίσκουν ναπουν κάτι αναλόγως βιτριολικό για τους νομείς της εξουσίας. Δενβρίσκουν δομικές αδυναμίες ούτε στους απερχόμενους ούτε στουςεπελαύνοντες βαρώνους: Ποια κοινωνική αγωνία εκπροσωπούν, τιελπιδοφόρο νέο κομίζουν, ποιο ρίσκο αναλαμβάνουν, ποιουςυπερασπίζονται; Η κριτική τους είναι ανύπαρκτη ή ανώδυνη· ήπια σχόλιαγια το λάιφστάιλ, για προσωπικά χούγια, κουτσομπολιά. Ποτέ επί τηςουσίας. Είναι πολιτική για οπαδούς και πελάτες, για αγέλες, γιααναγνώστες σκανδαλοθηρίας. Για το «Hola» που μάς αξίζει...Ακόμη και η ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΝ δεν έπαψεποτέ να συνοδεύεται από ειρωνεία και υποτίμηση, για το νεαρό τηςηλικίας του, για τη μοτοσικλέτα του, για το κούρεμά του. Ηπροτεινόμενη τολμηρή ανανέωση ηγεσίας ουδέποτε ετέθη αντιμέτωπη με τηνπαρακμιακή εικόνα οικογενειοκρατίας των μεγάλων κομμάτων. Κι όμως απότους ίδιους αυτούς χλευαστές του «ντιντή» Τσίπρα, τους σιωπηρούςαβανταδόρους του επίσης νέου Κυριάκου Μητσοτάκη, η ανανέωση σε άλλεςδυτικές δημοκρατίες χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό. Δικαίως: Το φαινόμενοΟμπάμα έδειχνε την ικανότητα μιας κοινωνίας να ανανεώνεται και νατολμά, να ψηφίζει για Ελπίδα και Αλλαγή.Η Αριστερά τόλμησε. Εκανε βήματα. Οχι αρκετά, όχι σχεδιασμένα, όχιστρατηγικά. Η ανομοιογένειά της, οι ασάφειες και οι τακτικισμοί σταηγετικά κλιμάκια, οι λυκοφιλίες και οι αντίρροπες, αλληλομισούμενεςτάσεις, δεν της επέτρεψαν να εκμεταλλευτεί την ιστορική ευκαιρία του2007-2008. Η Κουμουνδούρου δεν άκουσε εγκαίρως τα μέλη της Αριστεράς,τους ψηφοφόρους, τους ανένταχτους, τη συντριπτική πλειονότητα τωνανθρώπων που είναι η Αριστερά, χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας καινεοσταλινικούς φετφάδες.Αλλά ο πολιτικός χρόνος είναι μακρύς, είναι ιστορικός, δεν εξαντλείταισε μια ευκαιρία. Εν όψει και των εκλογών, η Αριστερά μπορεί μόνο ναπράξει το στοιχειώδες: να ακούσει τον κόσμο της, και να παραμείνειγειωμένη στην κοινωνία.
_______________________________________________
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009
Από την ΑΥΓΗ σήμερα
Τι σηματοδοτεί η απομάκρυνση Σημίτη
Φίλης Ν.
Φίλης Ν.
Γιατί ο Γ.Α. Παπανδρέου υποχρέωσε τον κ. Σημίτη να μείνει εκτός ψηφοδελτίου; Πρόκειται, άραγε, μόνον για την τελευταία πράξη στη στρατηγική του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να ελέγξει πλήρως το κόμμα και να επισφραγίσει τον αρχηγικό-παπανδρεϊκό χαρακτήρα του, ώστε να αποθαρρύνει κάθε σκέψη αμφισβήτησής του σε περίπτωση που επιταχυνθούν οι εξελίξεις ανατροπών (ή και ρευστοποίησης) του πολιτικού σκηνικού;
Πράγματι, ο κ. Παπανδρέου, με τον "αέρα" της αναμενόμενης πρωτιάς στις εκλογές, προχωρεί στην εκκαθάριση θυλάκων εσωκομματικής δυνάμει αμφισβήτησης προς το πρόσωπό του. Κινείται συμμετρικά προς τον Κ. Καραμανλή, που κι αυτός με τις εκλογές και τις λίστες δίνει μάχη ελέγχου του κόμματος, ευρισκόμενος βέβαια εγγύτερα στην ήττα.
Οι κινήσεις και των δύο αρχηγών απηχούν τη νοοτροπία του αρχηγικού δικομματισμού, ενώ ακριβώς αυτή η πραγματικότητα, η αναχρονιστική επιβίωσή της καλύτερα, αμφισβητείται, καθώς έχει οδηγήσει στην παράταση της κρίσης του πολιτικού συστήματος και των συνεπαγόμενων αδιεξόδων.
Με την οικονομική κρίση να είναι μπροστά, καθώς η Ελλάδα μπαίνει ετεροχρονισμένα στον κύκλο της κρίσης, ο κ. Παπανδρέου επιχειρεί να προκαταλάβει πιθανές εξελίξεις, που ξεφεύγουν από τη διαιώνιση του δικομματισμού και αμφισβητούν την κεντρική αρχηγική θέση του.
Πιο άνετος ο Κ. Καραμανλής (ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή...) ανοίγεται με προσοχή στο ενδεχόμενο ακόμη και συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ ("θεωρητικά δεν υπάρχει πρόβλημα"), μακιγιάροντας το αρχηγικό του προφίλ.
Ο φόβος της οριακής ή της μη αυτοδυναμίας
Αντιμέτωπος ο Γ. Παπανδρέου με το ενδεχόμενο μιας οριακής αυτοδυναμίας (151 έως 153 έδρες), είναι φυσικό να μη θέλει να αναγνωρίσει στον κ. Σημίτη βαρύνοντα πολιτικό ρόλο και μάλιστα με τον συμβολισμό τού επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Ο Κ. Σημίτης, πέρυσι, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού, είχε εκτιμήσει ότι η χώρα θα οδηγηθεί για δανεισμό στο ΔΝΤ. Η "προφητεία" του αυτή είχε ενεργοποιήσει σενάρια για συναινετικού τύπου διακυβέρνηση. Ο κ. Βερελής είχε προτείνει διακομματικό υπουργό Οικονομίας και ο κ. Πάγκαλος ευρύτερη συνεννόηση για υπουργικούς θώκους. Τα σενάρια αυτά αμφισβητούσαν ανοιχτά τον κυρίαρχο στόχο του κ. Παπανδρέου να γίνει πρωθυπουργός, κάτι που σήμαινε αυτοδύναμη επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Είναι, άραγε, τυχαίο ότι κεντρικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που διακρίνονται για ανάλογους προβληματισμούς υπέρβασης του πολιτικού συστήματος μέσω λύσεων κεντροδεξιάς συναίνεσης, όπως ο Αλ. Παπαδόπουλος, οδηγήθηκαν στην εθελούσια έξοδο από τα ψηφοδέλτια;
Η απομάκρυνση Σημίτη ενισχύει την εκτίμηση ότι σ' αυτές τις εκλογές, καλύτερα δίπλα στις κάλπες, σχηματίζεται εφεδρική δύναμη πολιτικών παραγόντων που θα περιμένουν να διαδραματίσουν ρόλο, καθώς η νέα Βουλή το πιθανότερο είναι να αποδειχθεί μεταβατική. Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ακόμη κι αν πετύχει την αυτοδυναμία, δεν θεωρείται ικανή να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της οικονομικής κρίσης. Μπορεί ο κ. Παπανδρέου να συγκροτεί το οικονομικό του επιτελείο με στελέχη του hard core του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, επιτυγχάνοντας την ανοιχτή υποστήριξη των δυναμικών τμημάτων του κεφαλαίου, γνωρίζει όμως ότι δεν διαθέτει περίοδο χάριτος, καθώς συμπιέζονται λαϊκές προσδοκίες και συμφέροντα.
Η εξωτερική διάσταση των διαφωνιών
Υπάρχει και η διεθνής διάσταση. Ο κ. Σημίτης ακολουθεί το γαλλογερμανικό κέντρο στις επιλογές για την ευρωπαϊκή πορεία. Πριν από λίγα χρόνια έσπευσε να ευθυγραμμιστεί με τη νέα γαλλογερμανική θέση, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία δεν μπορεί να γίνει πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά πρέπει να αναζητηθεί ειδική σχέση μαζί της. Η αναθεώρηση των ευρωτουρκικών σχέσεων βρίσκει αντίθετη την πάγια αμερικανική στρατηγική, που, όπως φάνηκε με την επίσκεψη Ομπάμα στην Άγκυρα, επιμένει να αποδίδει στην Τουρκία ιδιαίτερη προτεραιότητα για τις εξελίξεις στην περιοχή.
Ο κ. Παπανδρέου, εγνωσμένου φιλοαμερικανικού προσανατολισμού (άλλωστε και ο Ανδρέας στην πιο "αντιμερικανική εποχή" του υπήρξε σφοδρός αντιευρωπαίος και αναγνώριζε την αδιαμφισβήτητη πρωτοκαθεδρία του αμερικανικού παράγοντα), έσπευσε προχθές να στείλει τα διαπιστευτήριά του προς τον πρόεδρο Ομπάμα. Από την Αλεξανδρούπολη διαμήνυσε ότι η ελληνορωσική συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη είναι μονομερής υπέρ της Ρωσίας. Και άφησε να εννοηθεί ότι χρειάζεται επαναδιαπραγμάτευση.
Μπορεί κανείς να συμφωνήσει με σοβαρές οικολογικές και αναπτυξιακές ενστάσεις σχετικά με τον αγωγό. Η διατύπωσή τους, όμως, έτσι στην ψύχρα, από το προεκλογικό μπαλκόνι, ενώ το ΠΑΣΟΚ είχε ψηφίσει τη σύμβαση, μας κάνει να σκεφτούμε πως το μήνυμα είχε αποδέκτες στην Ουάσιγκτον.
Η γεωπολιτική των αγωγών είναι ένα σύνθετο και πολιτικά ευαίσθητο θέμα για να αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο. Και μάλιστα σε μια περίοδο κατά την οποία η Ρωσία και η Τουρκία έρχονται πιο κοντά, όπως φάνηκε με την πρόσφατη επίσκεψη Πούτιν στην Άγκυρα.
Δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως ο κ. Παπανδρέου είναι τόσο ακατάλληλος για πρωθυπουργός, ούτε ότι έκανε ένα λάθος θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις ελληνορωσικές σχέσεις. Με δύο κινήσεις του, σε διαφορετικό επίπεδο, με τον κ. Σημίτη και τους αγωγούς, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σπεύδει να καταστήσει σαφή τον διεθνή προσανατολισμό της κυβέρνησής του. Μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, αλλά πιο ατλαντικά. Μια φιλοατλαντική ιδιομορφία στο πλαίσιο της "παλαιάς Ευρώπης".
Θυμόμαστε το πρωτοσέλιδο άρθρο της "Wall Street Journal" το 2003, κατά την αμερικανική επίθεση στο Ιράκ, όπου οι κ.κ. Καραμανλής και Σημίτης καταγράφονταν στο φιλοευρωπαϊκό μπλοκ της ελληνικής πολιτικής ζωής και ο κ. Παπανδρέου, μαζί με την κ. Μπακογιάννη, στο φιλοαμερικανικό.
Πράγματι, ο κ. Παπανδρέου, με τον "αέρα" της αναμενόμενης πρωτιάς στις εκλογές, προχωρεί στην εκκαθάριση θυλάκων εσωκομματικής δυνάμει αμφισβήτησης προς το πρόσωπό του. Κινείται συμμετρικά προς τον Κ. Καραμανλή, που κι αυτός με τις εκλογές και τις λίστες δίνει μάχη ελέγχου του κόμματος, ευρισκόμενος βέβαια εγγύτερα στην ήττα.
Οι κινήσεις και των δύο αρχηγών απηχούν τη νοοτροπία του αρχηγικού δικομματισμού, ενώ ακριβώς αυτή η πραγματικότητα, η αναχρονιστική επιβίωσή της καλύτερα, αμφισβητείται, καθώς έχει οδηγήσει στην παράταση της κρίσης του πολιτικού συστήματος και των συνεπαγόμενων αδιεξόδων.
Με την οικονομική κρίση να είναι μπροστά, καθώς η Ελλάδα μπαίνει ετεροχρονισμένα στον κύκλο της κρίσης, ο κ. Παπανδρέου επιχειρεί να προκαταλάβει πιθανές εξελίξεις, που ξεφεύγουν από τη διαιώνιση του δικομματισμού και αμφισβητούν την κεντρική αρχηγική θέση του.
Πιο άνετος ο Κ. Καραμανλής (ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή...) ανοίγεται με προσοχή στο ενδεχόμενο ακόμη και συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ ("θεωρητικά δεν υπάρχει πρόβλημα"), μακιγιάροντας το αρχηγικό του προφίλ.
Ο φόβος της οριακής ή της μη αυτοδυναμίας
Αντιμέτωπος ο Γ. Παπανδρέου με το ενδεχόμενο μιας οριακής αυτοδυναμίας (151 έως 153 έδρες), είναι φυσικό να μη θέλει να αναγνωρίσει στον κ. Σημίτη βαρύνοντα πολιτικό ρόλο και μάλιστα με τον συμβολισμό τού επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Ο Κ. Σημίτης, πέρυσι, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού, είχε εκτιμήσει ότι η χώρα θα οδηγηθεί για δανεισμό στο ΔΝΤ. Η "προφητεία" του αυτή είχε ενεργοποιήσει σενάρια για συναινετικού τύπου διακυβέρνηση. Ο κ. Βερελής είχε προτείνει διακομματικό υπουργό Οικονομίας και ο κ. Πάγκαλος ευρύτερη συνεννόηση για υπουργικούς θώκους. Τα σενάρια αυτά αμφισβητούσαν ανοιχτά τον κυρίαρχο στόχο του κ. Παπανδρέου να γίνει πρωθυπουργός, κάτι που σήμαινε αυτοδύναμη επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Είναι, άραγε, τυχαίο ότι κεντρικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που διακρίνονται για ανάλογους προβληματισμούς υπέρβασης του πολιτικού συστήματος μέσω λύσεων κεντροδεξιάς συναίνεσης, όπως ο Αλ. Παπαδόπουλος, οδηγήθηκαν στην εθελούσια έξοδο από τα ψηφοδέλτια;
Η απομάκρυνση Σημίτη ενισχύει την εκτίμηση ότι σ' αυτές τις εκλογές, καλύτερα δίπλα στις κάλπες, σχηματίζεται εφεδρική δύναμη πολιτικών παραγόντων που θα περιμένουν να διαδραματίσουν ρόλο, καθώς η νέα Βουλή το πιθανότερο είναι να αποδειχθεί μεταβατική. Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ακόμη κι αν πετύχει την αυτοδυναμία, δεν θεωρείται ικανή να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της οικονομικής κρίσης. Μπορεί ο κ. Παπανδρέου να συγκροτεί το οικονομικό του επιτελείο με στελέχη του hard core του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, επιτυγχάνοντας την ανοιχτή υποστήριξη των δυναμικών τμημάτων του κεφαλαίου, γνωρίζει όμως ότι δεν διαθέτει περίοδο χάριτος, καθώς συμπιέζονται λαϊκές προσδοκίες και συμφέροντα.
Η εξωτερική διάσταση των διαφωνιών
Υπάρχει και η διεθνής διάσταση. Ο κ. Σημίτης ακολουθεί το γαλλογερμανικό κέντρο στις επιλογές για την ευρωπαϊκή πορεία. Πριν από λίγα χρόνια έσπευσε να ευθυγραμμιστεί με τη νέα γαλλογερμανική θέση, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία δεν μπορεί να γίνει πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά πρέπει να αναζητηθεί ειδική σχέση μαζί της. Η αναθεώρηση των ευρωτουρκικών σχέσεων βρίσκει αντίθετη την πάγια αμερικανική στρατηγική, που, όπως φάνηκε με την επίσκεψη Ομπάμα στην Άγκυρα, επιμένει να αποδίδει στην Τουρκία ιδιαίτερη προτεραιότητα για τις εξελίξεις στην περιοχή.
Ο κ. Παπανδρέου, εγνωσμένου φιλοαμερικανικού προσανατολισμού (άλλωστε και ο Ανδρέας στην πιο "αντιμερικανική εποχή" του υπήρξε σφοδρός αντιευρωπαίος και αναγνώριζε την αδιαμφισβήτητη πρωτοκαθεδρία του αμερικανικού παράγοντα), έσπευσε προχθές να στείλει τα διαπιστευτήριά του προς τον πρόεδρο Ομπάμα. Από την Αλεξανδρούπολη διαμήνυσε ότι η ελληνορωσική συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη είναι μονομερής υπέρ της Ρωσίας. Και άφησε να εννοηθεί ότι χρειάζεται επαναδιαπραγμάτευση.
Μπορεί κανείς να συμφωνήσει με σοβαρές οικολογικές και αναπτυξιακές ενστάσεις σχετικά με τον αγωγό. Η διατύπωσή τους, όμως, έτσι στην ψύχρα, από το προεκλογικό μπαλκόνι, ενώ το ΠΑΣΟΚ είχε ψηφίσει τη σύμβαση, μας κάνει να σκεφτούμε πως το μήνυμα είχε αποδέκτες στην Ουάσιγκτον.
Η γεωπολιτική των αγωγών είναι ένα σύνθετο και πολιτικά ευαίσθητο θέμα για να αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο. Και μάλιστα σε μια περίοδο κατά την οποία η Ρωσία και η Τουρκία έρχονται πιο κοντά, όπως φάνηκε με την πρόσφατη επίσκεψη Πούτιν στην Άγκυρα.
Δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως ο κ. Παπανδρέου είναι τόσο ακατάλληλος για πρωθυπουργός, ούτε ότι έκανε ένα λάθος θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις ελληνορωσικές σχέσεις. Με δύο κινήσεις του, σε διαφορετικό επίπεδο, με τον κ. Σημίτη και τους αγωγούς, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σπεύδει να καταστήσει σαφή τον διεθνή προσανατολισμό της κυβέρνησής του. Μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, αλλά πιο ατλαντικά. Μια φιλοατλαντική ιδιομορφία στο πλαίσιο της "παλαιάς Ευρώπης".
Θυμόμαστε το πρωτοσέλιδο άρθρο της "Wall Street Journal" το 2003, κατά την αμερικανική επίθεση στο Ιράκ, όπου οι κ.κ. Καραμανλής και Σημίτης καταγράφονταν στο φιλοευρωπαϊκό μπλοκ της ελληνικής πολιτικής ζωής και ο κ. Παπανδρέου, μαζί με την κ. Μπακογιάννη, στο φιλοαμερικανικό.
Γιατί ΣΥΡΙΖΑ. 19+1 Λόγοι
1. Γιατί βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων. Στο πλευρό των πιο αδύναμων, των ανέργων, της γενιάς των 700 ευρώ.
2. Γιατί υπερασπίστηκε τα δημόσια αγαθά, τις κοινωνικές υπηρεσίες και το περιβάλλον από την εμπορευματοποίηση.
3. Γιατί οι πολίτες δεν έχουν περιμένουν τίποτα άλλο από τη Νέα Δημοκρατία, ούτε από το ΠΑΣΟΚ. Μόνο εύκολες υποσχέσεις που διαψεύδονται όταν έρθουν στην εξουσία.
4. Γιατί η ψήφος στη Νέα Δημοκρατία είτε στο ΠΑΣΟΚ, είναι ψήφος για την διάλυση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών σχέσεων. Είναι ψήφος στα golden boys του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του ΟΟΣΑ, που απαιτούν να καθορίζουν την οικονομική και κοινωνική πολιτική της χώρας.
5. Γιατί δεν γίνεται να βγούμε από την κρίση ενισχύοντας αυτούς που την προκάλεσαν: τις ανεξέλεγκτες αγορές, τις Τράπεζες, το μεγάλο κεφάλαιο και τα κόμματα που τους εκπροσωπούν.
6. Γιατί η κρίση αντιμετωπίζεται μόνο με νέες θέσεις εργασίας, προστασία από τις απολύσεις, στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων, βοήθεια στις μικρές επιχειρήσεις, αύξηση των κοινωνικών δαπανών.
7. Γιατί η χώρα μας δεν αντέχει άλλο να ξοδεύει δισεκατομμύρια ευρώ για Ατλαντικούς εξοπλισμούς και μίζες, την ώρα που το κοινωνικό κράτος εγκαταλείπεται στην τύχη του.
8. Γιατί η δημόσια δωρεάν παιδεία και η δημόσια υγεία είναι δικαίωμα για όλους. Και αυτό το δικαίωμα πρέπει να το υπερασπιστούμε.
9. Γιατί το όνειρο των νέων παιδιών, δεν χωράει στην ανεργία, τα προγράμματα stage, την επισφάλεια, τη μαύρη εργασία, τις δουλειές του ποδαριού.
10. Γιατί η δημόσια διοίκηση δεν είναι φέουδο της εκάστοτε κυβέρνησης, ούτε εργαλείο κομματικών πελατειακών σχέσεων.
11. Γιατί οι κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, μας κληροδότησαν το πιο άδικο φορολογικό σύστημα της Ευρώπης.
12. Γιατί οι δημόσιες επιχειρήσεις πρέπει να λειτουργούν με κριτήριο την κοινή ωφέλεια και όχι την κερδοσκοπία.
13. Γιατί οι αγρότες χρειάζονται στήριξη ώστε να μπορέσουν να δουλέψουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
14. Γιατί τα δάση, οι ακτές, τα ποτάμια, ο φυσικός πλούτος της χώρας δεν είναι για εμπορική εκμετάλλευση. Ανήκουν σε όλους και πρέπει να προστατεύονται.
15. Γιατί οι άφθονες διακηρύξεις περιβαλλοντικής ευαισθησίας δεν αρκούν για να προστατεύουν το περιβάλλον. Χρειάζονται αγώνες. Και σύγκρουση με συγκεκριμένα συμφέροντα.
16. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που αντιστέκεται αποφασιστικά στην ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τον ακροδεξιό λαϊκισμό.
17. Γιατί το μέλλον μας δεν είναι οι κάμερες, οι παρακολουθήσεις, τα υπερσύγχρονα και πανάκριβα όπλα της αστυνομίας. Είναι η δημοκρατία και ο σεβασμός στην ελευθερία και τα κοινωνικά δικαιώματα.
18. Γιατί η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ψήφος στον αγώνα των ανθρώπων για καλύτερη ζωή.
19. Γιατί κερδισμένοι είναι πάντα αυτοί που αντιστέκονται και διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Και τα δικαιώματα ολόκληρης της κοινωνίας.
20. Γιατί ψηφίζοντας αριστερά, δεν νοιώθεις εξαπατημένος την επόμενη ημέρα. Και ανοίγεις ένα παράθυρο στην ελπίδα για μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία.
2. Γιατί υπερασπίστηκε τα δημόσια αγαθά, τις κοινωνικές υπηρεσίες και το περιβάλλον από την εμπορευματοποίηση.
3. Γιατί οι πολίτες δεν έχουν περιμένουν τίποτα άλλο από τη Νέα Δημοκρατία, ούτε από το ΠΑΣΟΚ. Μόνο εύκολες υποσχέσεις που διαψεύδονται όταν έρθουν στην εξουσία.
4. Γιατί η ψήφος στη Νέα Δημοκρατία είτε στο ΠΑΣΟΚ, είναι ψήφος για την διάλυση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών σχέσεων. Είναι ψήφος στα golden boys του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του ΟΟΣΑ, που απαιτούν να καθορίζουν την οικονομική και κοινωνική πολιτική της χώρας.
5. Γιατί δεν γίνεται να βγούμε από την κρίση ενισχύοντας αυτούς που την προκάλεσαν: τις ανεξέλεγκτες αγορές, τις Τράπεζες, το μεγάλο κεφάλαιο και τα κόμματα που τους εκπροσωπούν.
6. Γιατί η κρίση αντιμετωπίζεται μόνο με νέες θέσεις εργασίας, προστασία από τις απολύσεις, στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων, βοήθεια στις μικρές επιχειρήσεις, αύξηση των κοινωνικών δαπανών.
7. Γιατί η χώρα μας δεν αντέχει άλλο να ξοδεύει δισεκατομμύρια ευρώ για Ατλαντικούς εξοπλισμούς και μίζες, την ώρα που το κοινωνικό κράτος εγκαταλείπεται στην τύχη του.
8. Γιατί η δημόσια δωρεάν παιδεία και η δημόσια υγεία είναι δικαίωμα για όλους. Και αυτό το δικαίωμα πρέπει να το υπερασπιστούμε.
9. Γιατί το όνειρο των νέων παιδιών, δεν χωράει στην ανεργία, τα προγράμματα stage, την επισφάλεια, τη μαύρη εργασία, τις δουλειές του ποδαριού.
10. Γιατί η δημόσια διοίκηση δεν είναι φέουδο της εκάστοτε κυβέρνησης, ούτε εργαλείο κομματικών πελατειακών σχέσεων.
11. Γιατί οι κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, μας κληροδότησαν το πιο άδικο φορολογικό σύστημα της Ευρώπης.
12. Γιατί οι δημόσιες επιχειρήσεις πρέπει να λειτουργούν με κριτήριο την κοινή ωφέλεια και όχι την κερδοσκοπία.
13. Γιατί οι αγρότες χρειάζονται στήριξη ώστε να μπορέσουν να δουλέψουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
14. Γιατί τα δάση, οι ακτές, τα ποτάμια, ο φυσικός πλούτος της χώρας δεν είναι για εμπορική εκμετάλλευση. Ανήκουν σε όλους και πρέπει να προστατεύονται.
15. Γιατί οι άφθονες διακηρύξεις περιβαλλοντικής ευαισθησίας δεν αρκούν για να προστατεύουν το περιβάλλον. Χρειάζονται αγώνες. Και σύγκρουση με συγκεκριμένα συμφέροντα.
16. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που αντιστέκεται αποφασιστικά στην ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τον ακροδεξιό λαϊκισμό.
17. Γιατί το μέλλον μας δεν είναι οι κάμερες, οι παρακολουθήσεις, τα υπερσύγχρονα και πανάκριβα όπλα της αστυνομίας. Είναι η δημοκρατία και ο σεβασμός στην ελευθερία και τα κοινωνικά δικαιώματα.
18. Γιατί η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ψήφος στον αγώνα των ανθρώπων για καλύτερη ζωή.
19. Γιατί κερδισμένοι είναι πάντα αυτοί που αντιστέκονται και διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Και τα δικαιώματα ολόκληρης της κοινωνίας.
20. Γιατί ψηφίζοντας αριστερά, δεν νοιώθεις εξαπατημένος την επόμενη ημέρα. Και ανοίγεις ένα παράθυρο στην ελπίδα για μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία.
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009
Οικολογικά και προεκλογικά
Όταν ακούω να μιλάνε για «οικολογικές επικαιρότητες», όπως η υπόθεση των καμένων εκτάσεων, το «αυθαίρετο» που ξεφύτρωσε στην αλπική ζώνη του Ολύμπου σε ύψος 2.450 μέτρων (!), την «Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας» και άλλα ηχηρά παρόμοια, συνεχίζω να φέρνω στη μνήμη μου εκείνη την παλιά πρόβλεψη του κ. Επίτιμου της Νέας Δημοκρατίας, όσον αφορά τη λήθη που θα επικαλύψει την υπόθεση των Σκοπίων μετά 10 χρόνια. Και παρά την αποτυχία της, επί του συγκεκριμένου ζητήματος, βρίσκω πως η εν λόγω πρόβλεψη διατηρεί την «αξία» της ως κορυφαία έκφραση πολιτικού κυνισμού, σε άπειρα άλλα πεδία και με απείρως μικρότερο χρονικό ορίζοντα...
Μια προεκλογική περίοδος, όπως αυτή που διανύουμε, δεν είναι ό,τι καλύτερο για την εμπέδωση της οικολογίας. Οι εκλογές ήταν και επ' αόριστον θα είναι ένας τυφώνας παραγοντισμού και εκβιαστικών διλημμάτων ανάμεσα στο κακό και στο χειρότερο, ένας καταναγκαστικός συμψηφισμός θεμάτων, μια συνοπτική ερωταπόκριση επί της γενικής πολιτικής -σε χρόνο dt, που λένε οι έχοντες γνώσεις Φυσικής...
Οι εκλογές είναι ένα μεγάλο επικοινωνιακό «μποτιλιάρισμα», η αποσυμφόρηση του οποίου θα μπορούσε να γίνει είτε με τη θέσμιση «ενδιάμεσων» πολιτικών διαδικασιών επιλογής, όπως τα δημοψηφίσματα, είτε με τη συστηματική «πολιτική προπόνηση» της κοινωνίας, είτε με «αμφότερα και τα δύο» - που έλεγε κάποτε ένας δεκανέας στον στρατό... Θα χρειαζόταν ένα νέο υπόδειγμα δημοκρατίας, «εφικτής» υπό τις παρούσες καπιταλιστικές συνθήκες αλλά όχι τελεσίδικης, κι ακόμη όχι ονειροπαρμένης ή πλασαριζόμενης επιμόνως στην ιθαγενή αγορά ως μεγάλης πολιτικής ευρεσιτεχνίας...
Ποιοι θα μιλάνε σε 10 ημέρες από τώρα για την αντιπυρική και φιλοδασική πολιτική που απουσιάζει, για το Ι.Χ. που δυναστεύει τις πόλεις, την τουριστική μονοκαλλιέργεια που ευτελίζει τη χώρα, την ενεργειακή προοπτική της «μεταλιγνιτικής» περιόδου, το φαινόμενο του θερμοκηπίου ή τη διασπορά της εξοχικής κατοικίας -που κάνει δύσμορφη και δυσλειτουργική την ελληνική ύπαιθρο;
Ποιοι θα ορθώνονται απέναντι στον νεοαυριανισμό, που την επαύριο της μεγάλης καταστροφής στην Αττική και στην Εύβοια (25/8/2009) ούρλιαζε για τις «Εγκληματικές ευθύνες των δασικών» (!) διότι «παρεμπόδιζαν δημάρχους και νομάρχες να ανοίξουν δρόμους πρόσβασης και αντιπυρικές ζώνες»; Πολύ φοβάμαι πως αυτοί που θα ορθώνονται και θα μιλούν θα είναι λίγοι, ή θα μιλούν για πολύ λίγο, ή η φωνή τους θα είναι ψίθυρος εν μέσω των πολιτικών βρυχηθμών.
Τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα... Η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να εκλαμβάνει την Οικολογία ως δευτερεύον στοιχείο της γενικής πολιτικής, ενώ οι οικολόγοι ψιλοθεωρούνται από την ευρεία αριστερά ως «βοηθητικοί οπλίτες» -κατά πώς έλεγε παλιά ο Λεωνίδας Λουλούδης. Η παρεξηγημένη οικολογία των υπαρξιακών για την ανθρωπότητα θεμάτων -όπως της πυρηνικής ενέργειας, των γενετικών επεμβάσεων, της κλιματικής απορρύθμισης- τοποθετείται στις υποσημειώσεις της πολιτικής, ενώ άλλοτε υπολογίζεται ως κοίτασμα για την εξόρυξη πολιτικών παραγόντων, εκλογικώς αξιοποιήσιμων.
Η οικολογία, ως ολιστική προσέγγιση και ως άμεση τεκμηρίωση της ανάγκης για ποιότητα ζωής, προκαλεί ακόμη και τον πολιτικοθεωρητικό φθόνο διαφόρων, που ακολούθησαν άλλες διαδρομές. Πόσοι από τους σημερινούς ριζοσπάστες και κινηματοτραφείς κατανοούν το βαθύτερο νόημα ενός γνωμικού του Βιέρα Γκάλο -υφυπουργού στην κυβέρνηση του Αλιέντε (1970-73) -ότι «στον σοσιαλισμό πας μόνο με το ποδήλατο»; Πόσοι κατανοούν την ανάγκη μιας ριζικής ανατροπής της σημερινής «ποιότητας» ζωής;
Η ουδετερότητα είναι κακό πράγμα, όμως δεν είναι χειρότερη από τη συμμετοχή στον κόσμο των Μαυρογιαλούρων. Θυμάμαι τον Καστοριάδη να απαντά πάλαι ποτέ σε μια συνέντευξή του: «Δεν προτιμώ τον Αλ Καπόνε έναντι του Ντίλιγκερ». Ξεχνάω βέβαια το ακριβές ερώτημα που τέθηκε στον Έλληνα διανοούμενο, αλλά νομίζω πως ήταν περίπου έτσι, σαν τις ερχόμενες εκλογές
Γιάννης Σχίζας από Αυγή
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=488880
Μια προεκλογική περίοδος, όπως αυτή που διανύουμε, δεν είναι ό,τι καλύτερο για την εμπέδωση της οικολογίας. Οι εκλογές ήταν και επ' αόριστον θα είναι ένας τυφώνας παραγοντισμού και εκβιαστικών διλημμάτων ανάμεσα στο κακό και στο χειρότερο, ένας καταναγκαστικός συμψηφισμός θεμάτων, μια συνοπτική ερωταπόκριση επί της γενικής πολιτικής -σε χρόνο dt, που λένε οι έχοντες γνώσεις Φυσικής...
Οι εκλογές είναι ένα μεγάλο επικοινωνιακό «μποτιλιάρισμα», η αποσυμφόρηση του οποίου θα μπορούσε να γίνει είτε με τη θέσμιση «ενδιάμεσων» πολιτικών διαδικασιών επιλογής, όπως τα δημοψηφίσματα, είτε με τη συστηματική «πολιτική προπόνηση» της κοινωνίας, είτε με «αμφότερα και τα δύο» - που έλεγε κάποτε ένας δεκανέας στον στρατό... Θα χρειαζόταν ένα νέο υπόδειγμα δημοκρατίας, «εφικτής» υπό τις παρούσες καπιταλιστικές συνθήκες αλλά όχι τελεσίδικης, κι ακόμη όχι ονειροπαρμένης ή πλασαριζόμενης επιμόνως στην ιθαγενή αγορά ως μεγάλης πολιτικής ευρεσιτεχνίας...
Ποιοι θα μιλάνε σε 10 ημέρες από τώρα για την αντιπυρική και φιλοδασική πολιτική που απουσιάζει, για το Ι.Χ. που δυναστεύει τις πόλεις, την τουριστική μονοκαλλιέργεια που ευτελίζει τη χώρα, την ενεργειακή προοπτική της «μεταλιγνιτικής» περιόδου, το φαινόμενο του θερμοκηπίου ή τη διασπορά της εξοχικής κατοικίας -που κάνει δύσμορφη και δυσλειτουργική την ελληνική ύπαιθρο;
Ποιοι θα ορθώνονται απέναντι στον νεοαυριανισμό, που την επαύριο της μεγάλης καταστροφής στην Αττική και στην Εύβοια (25/8/2009) ούρλιαζε για τις «Εγκληματικές ευθύνες των δασικών» (!) διότι «παρεμπόδιζαν δημάρχους και νομάρχες να ανοίξουν δρόμους πρόσβασης και αντιπυρικές ζώνες»; Πολύ φοβάμαι πως αυτοί που θα ορθώνονται και θα μιλούν θα είναι λίγοι, ή θα μιλούν για πολύ λίγο, ή η φωνή τους θα είναι ψίθυρος εν μέσω των πολιτικών βρυχηθμών.
Τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα... Η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να εκλαμβάνει την Οικολογία ως δευτερεύον στοιχείο της γενικής πολιτικής, ενώ οι οικολόγοι ψιλοθεωρούνται από την ευρεία αριστερά ως «βοηθητικοί οπλίτες» -κατά πώς έλεγε παλιά ο Λεωνίδας Λουλούδης. Η παρεξηγημένη οικολογία των υπαρξιακών για την ανθρωπότητα θεμάτων -όπως της πυρηνικής ενέργειας, των γενετικών επεμβάσεων, της κλιματικής απορρύθμισης- τοποθετείται στις υποσημειώσεις της πολιτικής, ενώ άλλοτε υπολογίζεται ως κοίτασμα για την εξόρυξη πολιτικών παραγόντων, εκλογικώς αξιοποιήσιμων.
Η οικολογία, ως ολιστική προσέγγιση και ως άμεση τεκμηρίωση της ανάγκης για ποιότητα ζωής, προκαλεί ακόμη και τον πολιτικοθεωρητικό φθόνο διαφόρων, που ακολούθησαν άλλες διαδρομές. Πόσοι από τους σημερινούς ριζοσπάστες και κινηματοτραφείς κατανοούν το βαθύτερο νόημα ενός γνωμικού του Βιέρα Γκάλο -υφυπουργού στην κυβέρνηση του Αλιέντε (1970-73) -ότι «στον σοσιαλισμό πας μόνο με το ποδήλατο»; Πόσοι κατανοούν την ανάγκη μιας ριζικής ανατροπής της σημερινής «ποιότητας» ζωής;
Η ουδετερότητα είναι κακό πράγμα, όμως δεν είναι χειρότερη από τη συμμετοχή στον κόσμο των Μαυρογιαλούρων. Θυμάμαι τον Καστοριάδη να απαντά πάλαι ποτέ σε μια συνέντευξή του: «Δεν προτιμώ τον Αλ Καπόνε έναντι του Ντίλιγκερ». Ξεχνάω βέβαια το ακριβές ερώτημα που τέθηκε στον Έλληνα διανοούμενο, αλλά νομίζω πως ήταν περίπου έτσι, σαν τις ερχόμενες εκλογές
Γιάννης Σχίζας από Αυγή
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=488880
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)