"Δεν θα πάει κάποιος στη φυλακή;"
18/05/2010
Το ερώτημα είχαν πρωτοαπευθύνει προς τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών συνάδελφοί του στο Ecofin με αφορμή τα greek statistics. Τώρα ακούγεται ολοένα και πιο δυνατό. Έφτασε μάλιστα και στο Προεδρικό Μέγαρο, όταν οι παριστάμενοι πολιτικοί αρχηγοί, πρωτοστατούντος του Προέδρου της Δημοκρατίας, συνομολόγησαν για πολλοστή φορά μέτρα κατά της διαφθοράς. Σκαρφίστηκαν ακόμη και συνταγματική αναθεώρηση και νέα ιδιώνυμα, λες και στην Ελλάδα λείπουν οι νόμοι...
Το "σύνδρομο του Γουδή" εξαπλώνεται, καθώς οι πολίτες, εμβρόντητοι από το μέγεθος της κρίσης, επιχειρούν να αποδράσουν προσωποποιώντας τις ευθύνες, ενίοτε αναζητώντας και εξιλαστήρια θύματα. Ακόμη κι αν γεμίσουν οι φυλακές με λαμόγια (μακάρι να βρεθούν και να πληρώσουν, αλλά...), το πρόβλημα της επαπειλούμενης οικονομικής και, κυρίως, κοινωνικής χρεωκοπίας δεν αντιμετωπίζεται.
Η κρίση έχει πολιτικά αίτια και αντανακλά κοινωνικούς - πολιτικούς συσχετισμούς. Αν δεν ανατραπούν αυτοί, δεν θα υπάρξει διέξοδος προς όφελος των αδύναμων. Η χώρα μπήκε με μακιγιάζ στο ευρώ και πλήρωσε την ανατίμηση με απώλεια ανταγωνιστικότητας και με δυσθεώρητα κοινωνικά ελλείμματα. Η χώρα πλήρωσε με δισ. ευρώ τον μεγαλοϊδεατισμό των Ολυμπιακών Αγώνων. Και εξακολουθεί να πληρώνει την πλασματική ειρήνη των υπερεξοπλισμών. Σε όλες αυτές τις μπίζνες, όπως και στην τεράστια εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, αναπτύχθηκαν φαινόμενα διαπλοκής και μίζες. Η πολυάριθμη κατηγορία των ευνοουμένων παρείχε, μέσα από τα πελατειακά δίκτυα, κάλυψη σ' αυτή τη σκανδαλώδη "ανάπτυξη" του καταχρεωμένου κράτους και του υπερχρεωμένου πολίτη.
Η απάντηση δεν βρίσκεται στην προβολή λαϊκιστικών συνθημάτων, με τα οποία συνήθως έρχονται στην επιφάνεια ολοκληρωτικά σχήματα. Τι άλλο μυρίζει η ιταμή επίθεση του προέδρου του ΣΕΒ στο "πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης"; Βέβαια βρίσκει και τα κάνει, αφού οι πολιτικοί και η πολιτική χρόνια τώρα έχουν εκχωρήσει στην οικονομία και το κεφάλαιο την πρωτοκαθεδρία και έχουν παραιτηθεί από τη στοιχειώδη διαδικασία διαμεσολάβησης προκειμένου να ισχύει το "κοινωνικό συμβόλαιο". Θα μας σώσουν αυτοί που βύθισαν τις επιχειρήσεις τους τη δεκαετία του '70 (προβληματικές...) και μετά οι άλλοι, τα νέα "τζάκια" με τη διαπλοκή;
Μήπως δεν αποπνέει λαϊκισμό το εκβιαστικό - πλαστό δίλημμα της κυβέρνησης "ΔΝΤ ή χρεωκοπία";
Ο λαϊκισμός, όμως, έχει ποικίλες προελεύσεις. Τι άλλο είναι η πρόταση να φύγουν οι βουλευτές της αριστεράς από τη Βουλή, σύνθημα που αναθερμαίνει το στερεότυπο της συλλογικής ευθύνης πολιτικών κομμάτων και προσώπων; Αριστερή απάντηση δεν είναι η αντιγραφή της επιθετικότητας του τηλεοπτικού λόγου.
Η αριστερά καλείται να δώσει σχήμα στην άμορφη οργή των πολιτών, οικοδομώντας ένα πειστικό "εμείς" ως αντίβαρο στον κυνισμό που διαχέεται μέσα στην κοινωνία, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης. Να προτάξει δημοκρατικές και κοινωνικές αξίες ως βάση εναλλακτικών πολιτικών για την αντιμετώπιση της κρίσης, σε επαφή με την καθημερινότητα των πολιτών, σε αντιστοίχιση με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Ν.Φ.
Από την εφημερίδα Αυγή
Στείλτε μας τις απόψεις σας και τις γνώμες σας στο korydallistaskkk@yahoo.gr ή επικοινωνήστε μαζί μας στο 210-4953837
Τρίτη 18 Μαΐου 2010
Πέμπτη 13 Μαΐου 2010
Η Απάντηση της Αριστεράς στην κρίση
ΣΥΡΙΖΑ: Μήνυμα αντίστασης με κεντρικές εκδηλώσεις
Ημερομηνία δημοσίευσης: 13/05/2010
Μήνυμα αντίστασης στη σαρωτκή οικονομική πολιτική της κυβέρνησης στέλνει ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας να διοχετεύσει την οργή του κόσμου στις ανοιχτές συγκεντρώσεις που διοργανώνει σήμερα στην Θεσσαλονίκη και αύριο στην Αθήνα, με κεντρικό ομιλητή τον Αλέξη Τσίπρα. Σειρά τις επόμενες ημέρες παίρνουν κι άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας, με τη συμμετοχή κορυφαίων στελεχών του σχήματος.
Σήμερα ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη και θα μιλήσει στην κεντρική εκδήλωση του σχήματος στις 7.30 μ.μ. στην πλατεία Αγίας Σοφίας. Στην εκδήλωση θα μιλήσουν επίσης η Χριστίνα Ζιάκκα, μέλος Επιτροπής Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ, και ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος, μέλος του Συντονιστικού Θεσσαλονίκης ΣΥΡΙΖΑ.
Αύριο Παρασκευή, ο Αλ. Τσίπρας μαζί με το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς Μ. Γλέζο θα μιλήσουν για την απάντηση της αριστεράς στην κρίση, στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως (πρώην Κοτζιά) στις 7 μ.μ.. Στη συγκέντρωση θα παραβρεθούν και θα χαιρετήσουν αντιπροσωπείες κομμάτων από την ευρωπαϊκή αριστερά. Πρόκειται για τη Μαρίζα Ματίας (Marisa Matias), ευρωβουλευτής της Ευρωομάδας GUE/NGL, από το Πορτογαλικό "Μπλόκο της Αριστεράς" (Bloco de Esquerda), ο Τζο Χίγκινς (Joe Higgins), ευρωβουλευτής της Ευρωομάδας GUE/NGL, από το Ιρλανδικό "Σοσιαλιστικό Κόμμα" (Socialist Party), και ο Ζαν-Πιέρ Μπράρ (Jean-Pierre Brard), Βουλευτής του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF), εισηγητής του ΓΚΚ στη συζήτηση στο Γαλλικό Κοινοβούλιο (3/5/2010) για το "Σχέδιο Βοήθειας" της κυβέρνησης Σαρκοζί προς την Ελλάδα.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 13/05/2010
Μήνυμα αντίστασης στη σαρωτκή οικονομική πολιτική της κυβέρνησης στέλνει ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας να διοχετεύσει την οργή του κόσμου στις ανοιχτές συγκεντρώσεις που διοργανώνει σήμερα στην Θεσσαλονίκη και αύριο στην Αθήνα, με κεντρικό ομιλητή τον Αλέξη Τσίπρα. Σειρά τις επόμενες ημέρες παίρνουν κι άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας, με τη συμμετοχή κορυφαίων στελεχών του σχήματος.
Σήμερα ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη και θα μιλήσει στην κεντρική εκδήλωση του σχήματος στις 7.30 μ.μ. στην πλατεία Αγίας Σοφίας. Στην εκδήλωση θα μιλήσουν επίσης η Χριστίνα Ζιάκκα, μέλος Επιτροπής Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ, και ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος, μέλος του Συντονιστικού Θεσσαλονίκης ΣΥΡΙΖΑ.
Αύριο Παρασκευή, ο Αλ. Τσίπρας μαζί με το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς Μ. Γλέζο θα μιλήσουν για την απάντηση της αριστεράς στην κρίση, στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως (πρώην Κοτζιά) στις 7 μ.μ.. Στη συγκέντρωση θα παραβρεθούν και θα χαιρετήσουν αντιπροσωπείες κομμάτων από την ευρωπαϊκή αριστερά. Πρόκειται για τη Μαρίζα Ματίας (Marisa Matias), ευρωβουλευτής της Ευρωομάδας GUE/NGL, από το Πορτογαλικό "Μπλόκο της Αριστεράς" (Bloco de Esquerda), ο Τζο Χίγκινς (Joe Higgins), ευρωβουλευτής της Ευρωομάδας GUE/NGL, από το Ιρλανδικό "Σοσιαλιστικό Κόμμα" (Socialist Party), και ο Ζαν-Πιέρ Μπράρ (Jean-Pierre Brard), Βουλευτής του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF), εισηγητής του ΓΚΚ στη συζήτηση στο Γαλλικό Κοινοβούλιο (3/5/2010) για το "Σχέδιο Βοήθειας" της κυβέρνησης Σαρκοζί προς την Ελλάδα.
Από την σημερινή Αυγή
Τρίτη 11 Μαΐου 2010
Παίρνουν τα μέτρα τους γιά τα μέτρα
Πηγή http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=160194
Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τους βλέπαμε μεγάλους, γιατί ήμαστε σκυφτοί, σηκώσαμε κεφάλι, θα σκύψουνε αυτοί...». Το σύνθημα αυτό ακούγεται τις τελευταίες μέρες στις γειτονιές της Αθήνας. Μετά την προσφυγή στο ΔΝΤ, στους δρόμους και τα στενά των συνοικιών δεν περισσεύει μόνο η οργή. Αλλά ξεκίνησε και η δράση.
«Στόχος μας είναι η αφύπνιση των πολιτών», λένε οι κάτοικοι του Νέου Κόσμου, οι οποίοι προτάσσουν την αλληλεγγύη ως όπλο. Σε πολλές περιοχές της χώρας οργανώνονται καθημερινά γενικές συνελεύσεις κατοίκων. Ο στόχος είναι διπλός: Να διαλυθεί το επικίνδυνο μείγμα φόβου, σιγής και ανασφάλειας που διακατέχει αρκετούς πολίτες μετά την επιβολή των σκληρών μέτρων και να καλλιεργηθεί ένα κλίμα αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και κοινής δράσης.
Το απόγευμα της Δευτέρας ο κόσμος που έφτανε στο δημοτικό καφενείο του Νέου Κόσμου στο λόφο Λαμπράκη κρατούσε φυλλάδιο στο οποίο δέσποζε ένα καυστικό σκίτσο για τα γεγονότα των ημερών: «"Τα λεφτά υπάρχουν" έλεγαν προεκλογικά. Πού να φανταστώ ο μαλάκας ότι εγώ τα είχα!» ομολογεί ο μισθωτός στη συμβία του, δεμένος χειροπόδαρα.
Είναι μία από τις πρώτες συνελεύσεις που πραγματοποιούνται με τη συμμετοχή κατοίκων από τον Νέο Κόσμο, το Παγκράτι και το Μετς. Στην αρχή το κλίμα είναι χλιαρό και ο κόσμος λίγος. Φαίνεται όμως ότι με το πικρό χιούμορ της γελοιογραφίας ταυτίζονται πολλοί.
«Μην ανησυχείτε. Σε λίγο θα γεμίσει», ενθαρρύνει η κυρία Γεωργία όσους ανησυχούν από τη μικρή προσέλευση. Και έχει δίκιο. Σε μισή ώρα, ο χώρος γεμίζει.
«Δεν είναι δα και δύσκολο να βρεις συνοδοιπόρους, που θέλουν να απορρίψουν στην πράξη ένα πακέτο μέτρων που υπόσχεται φτώχεια και ανεργία για τους πολλούς», συμπληρώνει ο διπλανός της.
Στον Γιώργο, κάτοικο Ν. Κόσμου, δεν περισσεύει το χιούμορ: «Το πολιτικό σύστημα απέδειξε ειδικά αυτό το διάστημα πόσο αναξιόπιστο είναι. Πώς να τους πιστέψεις; Ξεχνούν τα υπεσχημένα από τη μία μέρα στην άλλη. Τρέφω πολλές ελπίδες για αυτό που συμβαίνει σήμερα εδώ».
«Σας παρακαλώ μην αναφερθείτε σε κόμματα και κομματικές ταμπέλες», συμπληρώνει η Ελπίδα. «Εδώ ήρθαμε ως πολίτες.Το γεγονός βέβαια ότι κάποιοι από εμάς είναι πολιτικοποιημένοι δεν είναι μεμπτό. Ωστόσο, εδώ δεν εκπροσωπούμε κανένα κόμμα, κανέναν φορέα».
Η Ελπίδα παίρνει πρώτη το λόγο: «Καταλαβαίνουμε όλοι ότι οι στιγμές είναι δύσκολες. Στην κατάθλιψη και την απραξία, όμως, μας οδηγούν τρία πράγματα: Πρώτον, ότι μας έπεισαν από τα τηλεοπτικά παράθυρα ότι είμαστε υπεύθυνοι για το χρέος. Δεύτερον, ότι ο καθένας μόνος του είναι αδύναμος. Και, τρίτον, μας έπεισαν ότι η κατάσταση είναι μονόδρομος. Ολα αυτά είναι μεγάλα ψέματα».
Λίγα μέτρα πιο κάτω, η Αργίνη κουνάει το κεφάλι και φαίνεται να συμφωνεί: «Στόχος των συνελεύσεων είναι η αφύπνιση των πολιτών. Θα επιδιώξουμε να μάθουν όλοι τι είναι τα μέτρα και πόσο τους θίγουν».
Οι προτάσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Αρκετοί πολίτες όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν αμαχητί τα νέα μέτρα, αλλά προτείνουν ακόμη και λύσεις αυτοδιαχείρισης των οικονομικών θεμάτων, αρχικά σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης: «Δεν θα κατηγορήσω τους κυβερνώντες για κλέφτες, γιατί δεν έχω αποδείξεις. Μπορώ να πω όμως ότι είναι ανίκανοι. Κι επειδή εγώ, όπως και χιλιάδες άλλοι Ελληνες, δεν υπήρξαμε ποτέ φοροφυγάδες, καλούμαστε όμως τώρα να πληρώσουμε τα σπασμένα, σκέφτομαι πως εμείς ως πολίτες μπορούμε να εμπλακούμε στον έλεγχο των χρημάτων που φεύγουν από τις τσέπες μας», λέει ο Γιάννης.
Αργά το βράδυ, η συνέλευση καταλήγει σε συγκεκριμένες προτάσεις: Τη δημιουργία ταμείου ανέργων, τη στήριξη συνοικιακών μαγαζιών και -το βασικότερο- τη γνωστοποίηση παντού της επόμενης κινητοποίησης.
Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τους βλέπαμε μεγάλους, γιατί ήμαστε σκυφτοί, σηκώσαμε κεφάλι, θα σκύψουνε αυτοί...». Το σύνθημα αυτό ακούγεται τις τελευταίες μέρες στις γειτονιές της Αθήνας. Μετά την προσφυγή στο ΔΝΤ, στους δρόμους και τα στενά των συνοικιών δεν περισσεύει μόνο η οργή. Αλλά ξεκίνησε και η δράση.
«Στόχος μας είναι η αφύπνιση των πολιτών», λένε οι κάτοικοι του Νέου Κόσμου, οι οποίοι προτάσσουν την αλληλεγγύη ως όπλο. Σε πολλές περιοχές της χώρας οργανώνονται καθημερινά γενικές συνελεύσεις κατοίκων. Ο στόχος είναι διπλός: Να διαλυθεί το επικίνδυνο μείγμα φόβου, σιγής και ανασφάλειας που διακατέχει αρκετούς πολίτες μετά την επιβολή των σκληρών μέτρων και να καλλιεργηθεί ένα κλίμα αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και κοινής δράσης.
Το απόγευμα της Δευτέρας ο κόσμος που έφτανε στο δημοτικό καφενείο του Νέου Κόσμου στο λόφο Λαμπράκη κρατούσε φυλλάδιο στο οποίο δέσποζε ένα καυστικό σκίτσο για τα γεγονότα των ημερών: «"Τα λεφτά υπάρχουν" έλεγαν προεκλογικά. Πού να φανταστώ ο μαλάκας ότι εγώ τα είχα!» ομολογεί ο μισθωτός στη συμβία του, δεμένος χειροπόδαρα.
Είναι μία από τις πρώτες συνελεύσεις που πραγματοποιούνται με τη συμμετοχή κατοίκων από τον Νέο Κόσμο, το Παγκράτι και το Μετς. Στην αρχή το κλίμα είναι χλιαρό και ο κόσμος λίγος. Φαίνεται όμως ότι με το πικρό χιούμορ της γελοιογραφίας ταυτίζονται πολλοί.
«Μην ανησυχείτε. Σε λίγο θα γεμίσει», ενθαρρύνει η κυρία Γεωργία όσους ανησυχούν από τη μικρή προσέλευση. Και έχει δίκιο. Σε μισή ώρα, ο χώρος γεμίζει.
«Δεν είναι δα και δύσκολο να βρεις συνοδοιπόρους, που θέλουν να απορρίψουν στην πράξη ένα πακέτο μέτρων που υπόσχεται φτώχεια και ανεργία για τους πολλούς», συμπληρώνει ο διπλανός της.
Στον Γιώργο, κάτοικο Ν. Κόσμου, δεν περισσεύει το χιούμορ: «Το πολιτικό σύστημα απέδειξε ειδικά αυτό το διάστημα πόσο αναξιόπιστο είναι. Πώς να τους πιστέψεις; Ξεχνούν τα υπεσχημένα από τη μία μέρα στην άλλη. Τρέφω πολλές ελπίδες για αυτό που συμβαίνει σήμερα εδώ».
«Σας παρακαλώ μην αναφερθείτε σε κόμματα και κομματικές ταμπέλες», συμπληρώνει η Ελπίδα. «Εδώ ήρθαμε ως πολίτες.Το γεγονός βέβαια ότι κάποιοι από εμάς είναι πολιτικοποιημένοι δεν είναι μεμπτό. Ωστόσο, εδώ δεν εκπροσωπούμε κανένα κόμμα, κανέναν φορέα».
Η Ελπίδα παίρνει πρώτη το λόγο: «Καταλαβαίνουμε όλοι ότι οι στιγμές είναι δύσκολες. Στην κατάθλιψη και την απραξία, όμως, μας οδηγούν τρία πράγματα: Πρώτον, ότι μας έπεισαν από τα τηλεοπτικά παράθυρα ότι είμαστε υπεύθυνοι για το χρέος. Δεύτερον, ότι ο καθένας μόνος του είναι αδύναμος. Και, τρίτον, μας έπεισαν ότι η κατάσταση είναι μονόδρομος. Ολα αυτά είναι μεγάλα ψέματα».
Λίγα μέτρα πιο κάτω, η Αργίνη κουνάει το κεφάλι και φαίνεται να συμφωνεί: «Στόχος των συνελεύσεων είναι η αφύπνιση των πολιτών. Θα επιδιώξουμε να μάθουν όλοι τι είναι τα μέτρα και πόσο τους θίγουν».
Οι προτάσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Αρκετοί πολίτες όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν αμαχητί τα νέα μέτρα, αλλά προτείνουν ακόμη και λύσεις αυτοδιαχείρισης των οικονομικών θεμάτων, αρχικά σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης: «Δεν θα κατηγορήσω τους κυβερνώντες για κλέφτες, γιατί δεν έχω αποδείξεις. Μπορώ να πω όμως ότι είναι ανίκανοι. Κι επειδή εγώ, όπως και χιλιάδες άλλοι Ελληνες, δεν υπήρξαμε ποτέ φοροφυγάδες, καλούμαστε όμως τώρα να πληρώσουμε τα σπασμένα, σκέφτομαι πως εμείς ως πολίτες μπορούμε να εμπλακούμε στον έλεγχο των χρημάτων που φεύγουν από τις τσέπες μας», λέει ο Γιάννης.
Αργά το βράδυ, η συνέλευση καταλήγει σε συγκεκριμένες προτάσεις: Τη δημιουργία ταμείου ανέργων, τη στήριξη συνοικιακών μαγαζιών και -το βασικότερο- τη γνωστοποίηση παντού της επόμενης κινητοποίησης.
Δευτέρα 10 Μαΐου 2010
Σήμερα στο Δημαρχείο της Νίκαιας 8μμ με Γιάννη Δραγασάκη γιά την ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
ομιλητής Γιάννης Δραγασάκης
ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΜΑΪΟΥ 8μ.μ.
Αίθουσα εκδηλώσεων Δημαρχείου Νίκαιας
Π.Τσαλδάρη 10 Νίκαια--
ομιλητής Γιάννης Δραγασάκης
ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΜΑΪΟΥ 8μ.μ.
Αίθουσα εκδηλώσεων Δημαρχείου Νίκαιας
Π.Τσαλδάρη 10 Νίκαια--
Κυριακή 9 Μαΐου 2010
Εμείς μιλάμε γιʼ ανθρώπινες ζωές...
...Αριστεροί κάθε απόχρωσης, αντιεξουσιαστές, αναρχικοί, ελευθεριακοί, παλεύουμε για την κοινωνική απελευθέρωση, τη διεύρυνση της ελευθερίας, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που συνθλίβει τις ζωές και τα όνειρα των ανθρώπων, ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο· έτσι δεν είναι; Τι κοινό έχουν οι αξίες μας με τον φετιχισμό της βίας, τη βία που αναγορεύεται σε υπέρτατο και μοναδικό αυτοσκοπό και, το ανατριχιαστικότερο, περιφρονεί την ανθρώπινη ζωή; Η απαξία για την ανθρώπινη ζωή δεν έχει τίποτα το απελευθερωτικό, δεν υπηρετεί τον αγώνα για απελευθέρωση, δικαιοσύνη και καλύτερη ζωή. Και δεν μπορούμε παρά να βρεθούμε, χωρίς μισόλογα, απέναντι...
Του Στρατή Μπουρνάζου από τα Ενθέματα της Αυγής
Παρασκευή 7 Μαΐου 2010
Έκτακτη Είδηση
Να βγούμε στους δρόμους του αγώνα…
Λένε για δέκα χρόνια, εννοούν για όλη μας τη ζωή.
Η ακραία χειροτέρευση της ζωής των εργαζομένων δεν είναι ένα κάπως μεγάλο διάλειμμα. Οι δυνάμεις που την επιβάλλουν θα την κρατήσουν ζωντανή όσο περισσότερο μπορούν. Ακόμη και μια μακροπρόθεσμη ανάκαμψη της οικονομίας, δεν θα αρκεί από μόνη της για να αλλάξουν οι κανόνες που σήμερα διαμορφώνονται. Για παράδειγμα, τα σχέδια τους για το ασφαλιστικό, θα αρχίσουν να εφαρμόζονται σύντομα, αλλά (σύμφωνα με τα μέχρι τώρα λεγόμενα τους) θα εφαρμοστούν πλήρως μετά από 20 χρόνια. Αυτό που «παίζεται» αυτή την περίοδο, δεν είναι κάποια ευρώ στο μισθό ή στη σύνταξη. Είναι η βάση πάνω στην οποία θα χτίζουμε τις ζωές μας κι εμείς και τα παιδιά μας.
Μιλούσαν για το δημόσιο, είναι για όλους.
Όταν άρχισαν να κόβουν κατακτήσεις, μιλούσαν για το σπάταλο δημόσιο και τους βολεμένους εργαζόμενους του. Μέσα σε ένα χρόνο έχουν μειώσει την αγοραστική δύναμη των δημόσιων υπαλλήλων πάνω από 12% (7,5% μείωση του ονομαστικού μισθού και 5% μείωση από τον πληθωρισμό). Παράλληλα απέλυσαν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους με καθεστώς stage και ετοιμάζουν ακόμη περισσότερες για όσους δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου ή αορίστου χρόνου.
Δεν άργησαν όμως να περάσουν σε μέτρα που έκαιγαν όλους τους εργαζόμενους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αυξήσεις στους έμμεσους φόρους. Οι αυξήσεις στην τιμή της βενζίνης και στον ΦΠΑ βασικών καταναλωτικών αγαθών δεν διαχωρίζουν δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Χτυπούν όλους τους κακοπληρωμένους εργαζόμενους όπου κι αν δουλεύουν.
Τώρα επιχειρούν να χειροτερέψουν το καθεστώς των συντάξεων. Η ουσιαστική μετατροπή της σύνταξης σε επίδομα φτώχειας, που ο καθένας θα προσπαθεί να αποφύγει μένοντας όσο αντέχει στη δουλειά, αφορά εξίσου όλους τους εργαζόμενους.
Την ίδια στιγμή προετοιμάζουν μειώσεις μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, ενώ τα τριήμερα ή τετραήμερα εργασίας με ανάλογες μειώσεις μισθών έχουν ήδη αρχίσει.
Όλοι κάποια στιγμή έχουμε την ανάγκη να πιστέψουμε ότι η καταστροφή δεν μας αφορά. Είναι ψευδαίσθηση. Ο κατήφορος θα συμπαρασύρει όλους τους εργαζόμενους. Ανεξάρτητα από την εργατικότητα μας ή τα προσόντα μας.
Μιλάνε για μονόδρομο, είναι επιλογή.
Στην αρχή μας λέγανε ότι τα μέτρα που χειροτερεύουν τη ζωή μας, επιβάλλονται από τους ξένους. Τώρα πια η κυβέρνηση το ξεκαθάρισε: είτε με ξένους είτε χωρίς αυτά θα έκανε. Δεν υπάρχει, λέει, άλλη επιλογή.
Πώς γίνεται όμως τα μέτρα αυτά να αφορούν αποκλειστικά τους εργαζόμενους που δεν ευθύνονται για την κρίση και σχεδόν καθόλου τους έχοντες και κατέχοντες; Μήπως επειδή τα μέτρα αυτά σχεδιάζονται από το «κεφάλαιο» και αποσκοπούν στη διόγκωσή του στα χέρια λίγων και εκλεκτών;
Πώς γίνεται όμως η χώρα με τις μεγαλύτερες εξοπλιστικές δαπάνες να μην μπορεί να μειώσει τα εξοπλιστικά της προγράμματα ούτε κατά ένα ντουφέκι; Μήπως επειδή νομίζουν ότι πρέπει πάντα να πληρώνουμε την αμερικανική, τη γερμανική και τη γαλλική βιομηχανία όπλων; Πώς γίνεται μια χώρα που είναι πρώτη σε αυτοκίνητα πολυτελείας σε όλη την Ευρώπη, να είναι από τις τελευταίες σε δημόσια έσοδα; Μήπως επειδή νομίζουν ότι πρέπει πάντα να υποκύπτει στις απειλές των πλουσίων της; Πώς γίνεται μια χώρα να είναι πρώτη σε τραπεζικά κέρδη και από τις τελευταίες σε μισθούς; Πώς γίνεται να φορτωθούμε εμείς τα χρέη που δημιουργήθηκαν από σκανδαλώδη δάνεια ενός διεφθαρμένου οικονομικού και πολιτικού συστήματος σε συνεργασία με τα γεράκια των διεθνών αγορών χρήματος; Μήπως επειδή τους ανεχόμαστε; Πώς γίνεται να βάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση όρια για το χρέος και το έλλειμμα, αλλά όχι για το την ανεργία και τη φτώχεια; Μήπως γιατί αυτό συμφέρει όσους έχουν τη δύναμη που εμείς οι εργαζόμενοι τόσα χρόνια τους παραχωρούμε;
Δεν μπορεί να μην υπάρχει άλλος δρόμος. Ο μόνος τρόπος για να τον ανοίξουμε είναι ν’ αρχίσουμε να τον περπατάμε. Να στήσουμε ξανά εργατικές συλλογικότητες. Καλύτερες απ’ τις παλιές. Να απεργήσουμε, να διαδηλώσουμε, να συζητήσουμε, να οργανωθούμε. Με δημοκρατία και αλληλεγγύη. Τίποτα δεν θα ‘ναι εύκολο. Δεν υπάρχουν βασιλικές οδοί. Υπάρχουν όμως επιλογές.
ü Όχι στο πρόγραμμα σταθερότητας ΔΝΤ-ΕΕ-κυβέρνησης
ü Nα αποσυρθούν τα αντιασφαλιστικά και αντιεκπαιδευτικοί νομοσχέδια
ü Όχι στον εργασιακό μεσαίωνα
ü Όχι στην περικοπή μισθών και συντάξεων
ü Να ακυρωθούν τα μέτρα της κυβέρνησης
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΜΑΪΟΥ,11.00 πμ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΡΑΗ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΙΡΑΙΑ
ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ «ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ»,
«Η ΠΡΟΟΔΟΣ»,«ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ», ΝΙΚΑΙΑΣ , ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ, ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΥ
ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΡΕΝΤΗ
5ΜΕΛΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΙΝΑΠ ΚΑΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ
ΣΕΦΚ
28 Απρίλη 2010
Λένε για δέκα χρόνια, εννοούν για όλη μας τη ζωή.
Η ακραία χειροτέρευση της ζωής των εργαζομένων δεν είναι ένα κάπως μεγάλο διάλειμμα. Οι δυνάμεις που την επιβάλλουν θα την κρατήσουν ζωντανή όσο περισσότερο μπορούν. Ακόμη και μια μακροπρόθεσμη ανάκαμψη της οικονομίας, δεν θα αρκεί από μόνη της για να αλλάξουν οι κανόνες που σήμερα διαμορφώνονται. Για παράδειγμα, τα σχέδια τους για το ασφαλιστικό, θα αρχίσουν να εφαρμόζονται σύντομα, αλλά (σύμφωνα με τα μέχρι τώρα λεγόμενα τους) θα εφαρμοστούν πλήρως μετά από 20 χρόνια. Αυτό που «παίζεται» αυτή την περίοδο, δεν είναι κάποια ευρώ στο μισθό ή στη σύνταξη. Είναι η βάση πάνω στην οποία θα χτίζουμε τις ζωές μας κι εμείς και τα παιδιά μας.
Μιλούσαν για το δημόσιο, είναι για όλους.
Όταν άρχισαν να κόβουν κατακτήσεις, μιλούσαν για το σπάταλο δημόσιο και τους βολεμένους εργαζόμενους του. Μέσα σε ένα χρόνο έχουν μειώσει την αγοραστική δύναμη των δημόσιων υπαλλήλων πάνω από 12% (7,5% μείωση του ονομαστικού μισθού και 5% μείωση από τον πληθωρισμό). Παράλληλα απέλυσαν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους με καθεστώς stage και ετοιμάζουν ακόμη περισσότερες για όσους δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου ή αορίστου χρόνου.
Δεν άργησαν όμως να περάσουν σε μέτρα που έκαιγαν όλους τους εργαζόμενους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αυξήσεις στους έμμεσους φόρους. Οι αυξήσεις στην τιμή της βενζίνης και στον ΦΠΑ βασικών καταναλωτικών αγαθών δεν διαχωρίζουν δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Χτυπούν όλους τους κακοπληρωμένους εργαζόμενους όπου κι αν δουλεύουν.
Τώρα επιχειρούν να χειροτερέψουν το καθεστώς των συντάξεων. Η ουσιαστική μετατροπή της σύνταξης σε επίδομα φτώχειας, που ο καθένας θα προσπαθεί να αποφύγει μένοντας όσο αντέχει στη δουλειά, αφορά εξίσου όλους τους εργαζόμενους.
Την ίδια στιγμή προετοιμάζουν μειώσεις μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, ενώ τα τριήμερα ή τετραήμερα εργασίας με ανάλογες μειώσεις μισθών έχουν ήδη αρχίσει.
Όλοι κάποια στιγμή έχουμε την ανάγκη να πιστέψουμε ότι η καταστροφή δεν μας αφορά. Είναι ψευδαίσθηση. Ο κατήφορος θα συμπαρασύρει όλους τους εργαζόμενους. Ανεξάρτητα από την εργατικότητα μας ή τα προσόντα μας.
Μιλάνε για μονόδρομο, είναι επιλογή.
Στην αρχή μας λέγανε ότι τα μέτρα που χειροτερεύουν τη ζωή μας, επιβάλλονται από τους ξένους. Τώρα πια η κυβέρνηση το ξεκαθάρισε: είτε με ξένους είτε χωρίς αυτά θα έκανε. Δεν υπάρχει, λέει, άλλη επιλογή.
Πώς γίνεται όμως τα μέτρα αυτά να αφορούν αποκλειστικά τους εργαζόμενους που δεν ευθύνονται για την κρίση και σχεδόν καθόλου τους έχοντες και κατέχοντες; Μήπως επειδή τα μέτρα αυτά σχεδιάζονται από το «κεφάλαιο» και αποσκοπούν στη διόγκωσή του στα χέρια λίγων και εκλεκτών;
Πώς γίνεται όμως η χώρα με τις μεγαλύτερες εξοπλιστικές δαπάνες να μην μπορεί να μειώσει τα εξοπλιστικά της προγράμματα ούτε κατά ένα ντουφέκι; Μήπως επειδή νομίζουν ότι πρέπει πάντα να πληρώνουμε την αμερικανική, τη γερμανική και τη γαλλική βιομηχανία όπλων; Πώς γίνεται μια χώρα που είναι πρώτη σε αυτοκίνητα πολυτελείας σε όλη την Ευρώπη, να είναι από τις τελευταίες σε δημόσια έσοδα; Μήπως επειδή νομίζουν ότι πρέπει πάντα να υποκύπτει στις απειλές των πλουσίων της; Πώς γίνεται μια χώρα να είναι πρώτη σε τραπεζικά κέρδη και από τις τελευταίες σε μισθούς; Πώς γίνεται να φορτωθούμε εμείς τα χρέη που δημιουργήθηκαν από σκανδαλώδη δάνεια ενός διεφθαρμένου οικονομικού και πολιτικού συστήματος σε συνεργασία με τα γεράκια των διεθνών αγορών χρήματος; Μήπως επειδή τους ανεχόμαστε; Πώς γίνεται να βάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση όρια για το χρέος και το έλλειμμα, αλλά όχι για το την ανεργία και τη φτώχεια; Μήπως γιατί αυτό συμφέρει όσους έχουν τη δύναμη που εμείς οι εργαζόμενοι τόσα χρόνια τους παραχωρούμε;
Δεν μπορεί να μην υπάρχει άλλος δρόμος. Ο μόνος τρόπος για να τον ανοίξουμε είναι ν’ αρχίσουμε να τον περπατάμε. Να στήσουμε ξανά εργατικές συλλογικότητες. Καλύτερες απ’ τις παλιές. Να απεργήσουμε, να διαδηλώσουμε, να συζητήσουμε, να οργανωθούμε. Με δημοκρατία και αλληλεγγύη. Τίποτα δεν θα ‘ναι εύκολο. Δεν υπάρχουν βασιλικές οδοί. Υπάρχουν όμως επιλογές.
ü Όχι στο πρόγραμμα σταθερότητας ΔΝΤ-ΕΕ-κυβέρνησης
ü Nα αποσυρθούν τα αντιασφαλιστικά και αντιεκπαιδευτικοί νομοσχέδια
ü Όχι στον εργασιακό μεσαίωνα
ü Όχι στην περικοπή μισθών και συντάξεων
ü Να ακυρωθούν τα μέτρα της κυβέρνησης
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΜΑΪΟΥ,11.00 πμ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΡΑΗ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΙΡΑΙΑ
ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ «ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ»,
«Η ΠΡΟΟΔΟΣ»,«ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ», ΝΙΚΑΙΑΣ , ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ, ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΥ
ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΡΕΝΤΗ
5ΜΕΛΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΙΝΑΠ ΚΑΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ
ΣΕΦΚ
28 Απρίλη 2010
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ με ομιλητή τον Γιάννη Δραγασάκη
ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΜΑΪΟΥ 8μ.μ.Αίθουσα εκδηλώσεων Δημαρχείου Νίκαιας
Π.Τσαλδάρη 10 Νίκαια
Π.Τσαλδάρη 10 Νίκαια
Πέμπτη 6 Μαΐου 2010
Μήνυμα αλληλεγγύης των Λαφοντέν- Μπίσκι
Μήνυμα αλληλεγγύης των Λαφοντέν – Μπίσκι, συμπροέδρων του Κόμματος «Η Αριστερά» της Γερμανίας (Die Linke) με αφορμή τις απεργιακές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα
Με την ευκαιρία των απεργιακών κινητοποιήσεων της 5ης Μαΐου στην Ελλάδα οι συμπρόεδροι του κόμματος «Η Αριστερά» (Die Linke) της Γερμανίας Όσκαρ Λαφοντέν και Λόταρ Μπίσκι έστειλαν το ακόλουθο κοινό μήνυμα:
«Στις 5 του Μάη ο ελληνικός λαός κλήθηκε να διαμαρτυρηθεί ενάντια στις δραστικές οικονομικές περικοπές που απαιτούν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ένωση και επιβάλλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η Γερμανική Αριστερά ταυτίζεται με τον ελληνικό λαό είτε είναι εργαζόμενοι, είτε άνεργοι, είτε συνταξιούχοι και με τα αιτήματα των φίλων μας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συμμόρφωση με τις υποδείξεις του ΔΝΤ και της ΕΕ σημαίνει να αντικατασταθεί ένα κακό με ένα άλλο. Ενώ οι κανόνες του παιχνιδιού δεν θα αλλάξουν για τους πραγματικούς υπαίτιους της κρίσης, η Ελλάδα θα υποστεί οικονομική ύφεση, ανεργία και φτώχεια από τις δραστικές περικοπές. Με τον τρόπο αυτό οι απώλειες επιβαρύνουν την κοινωνία ενώ τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται αλλά επίσης ο στραγγαλισμός της οικονομίας της χώρας έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση αντί για την μείωση του εθνικού χρέους.
Ο αγώνας του ελληνικού λαού ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και ανακατονομή από τα κάτω προς τα πάνω είναι κοινός με τον αγώνα που διεξάγεται στην Γερμανία. Η δραστική μείωση των μισθών και των συντάξεων, καθώς και οι δραματικές περικοπές των κοινωνικών υπηρεσιών στην Ελλάδα είναι μόνο η αρχή. Παρόμοια όργια μειώσεων θα ακολουθήσουν σε άλλες χώρες της ΕΕ.
Αυτού του είδους οι πολιτικές θέτουν σε αμφισβήτηση την κοινωνική αλληλεγγύη στην Ελλάδα και την ΕΕ αλλά δεν λύνουν κανένα από τα προβλήματα.
Γιʼ αυτό το λόγο η Γερμανική Αριστερά επιμένει στα παρακάτω: μόνο μια δραστική αλλαγή της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής της ΕΕ και των κρατών μελών της στην κατεύθυνση μιας κοινωνικής και βιώσιμης πολιτικής που θα εστιάζει στην δημιουργία θέσεων εργασίας και την δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών μπορεί να λύσει τα σημερινά προβλήματα.
Βραχυπρόθεσμα, για να αποφευχθεί η χρεωκοπία του κράτους, πρέπει να δοθούν στην Ελλάδα τα αναγκαία δάνεια χωρίς να τεθούν οι έλληνες πολίτες σε κατάσταση ομηρείας με την μείωση των μισθών και των κοινωνικών υπηρεσιών εξαιτίας της κακοδιαχείρισης των μεγάλων επιχειρήσεων, των τραπεζών και των κυβερνήσεων.
Μεσοπρόθεσμα, είναι αναγκαία η ρύθμιση των διεθνών χρηματιστικών αγορών και τελικά να τεθούν υπό δημοκρατικό έλεγχο οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρείες και τα ταμεία. Συγκεκριμένα απαιτούμε την απαγόρευση των ασφαλίστρων ομολόγων (CDS) και των κερδοσκοπικών πρακτικών, εισφορά ευθύνης περί χρηματοοικονομικής κρίσης όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, την εφαρμογή του φόρου Tobin επί των διεθνών χρηματοοικονομικών συναλλαγών, συμμετοχή των τραπεζών στην κάλυψη των οικονομικών απωλειών και την αποδυνάμωση των ιδιωτικών οίκων αξιολόγησης.
Πρέπει να επιβληθούν σαφείς κανόνες που να προσδιορίζουν το πεδίο δράσης των πρωταγωνιστών .των οικονομικών αγορών. Αυτή η ρύθμιση γίνεται και από την Ευρώπη μόνη της. Πρέπει να υπάρξουν και άλλοι περιορισμοί για πανευρωπαϊκό κατώτατο ημερομίσθιο και κοινωνικά στάνταρ για να αποφύγουμε το ντάμπινγκ τόσο στο κοινωνικό όσο και το μισθολογικό επίπεδο.
Μακροπρόθεσμα, τα λάθη του πρωτάρη της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης – τα οποία εντοπίσαμε από την αρχή – πρέπει να εξαλειφθούν. Επειδή και η έλλειψη οικονομικής ισορροπίας εντός της ευρω – ζώνης και της ευρωπαϊκής ένωσης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της κρίσης του χρέους. Χωρίς μια αποτελεσματική, συντονιστική αρχή για την οικονομική και φορολογική πολιτική – χωρίς μια ευρωπαϊκή οικονομική κυβέρνηση – η αρμονική ανάπτυξη των εθνικών οικονομιών δεν θα είναι εφικτή. Γιʼ αυτό είναι επίσης απαραίτητο να αναθεωρηθούν τα νομισματικά κριτήρια τους Συμφώνου Σταθερότητας και ανάπτυξης και να προστεθούν κριτήρια της αγοράς εργασίας, κριτήρια οικολογικά και κοινωνικά.
Συνεργασία και αλληλεγγύη για αμοιβαίο όφελος – αυτό είναι το νόημα και ο σκοπός της Ευρωπαϊκής πολιτικής και ένας τρόπος να λυθούν τα προβλήματα. Ως εκ τούτου είναι κρίσιμο το να απαλλαγούμε από τον μοιραίο ανταγωνισμό ανάμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ, ανταγωνισμό που επιθυμούν οι νεοφιλελεύθερες ελίτ.
Με την ευκαιρία των απεργιακών κινητοποιήσεων της 5ης Μαΐου στην Ελλάδα οι συμπρόεδροι του κόμματος «Η Αριστερά» (Die Linke) της Γερμανίας Όσκαρ Λαφοντέν και Λόταρ Μπίσκι έστειλαν το ακόλουθο κοινό μήνυμα:
«Στις 5 του Μάη ο ελληνικός λαός κλήθηκε να διαμαρτυρηθεί ενάντια στις δραστικές οικονομικές περικοπές που απαιτούν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ένωση και επιβάλλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η Γερμανική Αριστερά ταυτίζεται με τον ελληνικό λαό είτε είναι εργαζόμενοι, είτε άνεργοι, είτε συνταξιούχοι και με τα αιτήματα των φίλων μας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συμμόρφωση με τις υποδείξεις του ΔΝΤ και της ΕΕ σημαίνει να αντικατασταθεί ένα κακό με ένα άλλο. Ενώ οι κανόνες του παιχνιδιού δεν θα αλλάξουν για τους πραγματικούς υπαίτιους της κρίσης, η Ελλάδα θα υποστεί οικονομική ύφεση, ανεργία και φτώχεια από τις δραστικές περικοπές. Με τον τρόπο αυτό οι απώλειες επιβαρύνουν την κοινωνία ενώ τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται αλλά επίσης ο στραγγαλισμός της οικονομίας της χώρας έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση αντί για την μείωση του εθνικού χρέους.
Ο αγώνας του ελληνικού λαού ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και ανακατονομή από τα κάτω προς τα πάνω είναι κοινός με τον αγώνα που διεξάγεται στην Γερμανία. Η δραστική μείωση των μισθών και των συντάξεων, καθώς και οι δραματικές περικοπές των κοινωνικών υπηρεσιών στην Ελλάδα είναι μόνο η αρχή. Παρόμοια όργια μειώσεων θα ακολουθήσουν σε άλλες χώρες της ΕΕ.
Αυτού του είδους οι πολιτικές θέτουν σε αμφισβήτηση την κοινωνική αλληλεγγύη στην Ελλάδα και την ΕΕ αλλά δεν λύνουν κανένα από τα προβλήματα.
Γιʼ αυτό το λόγο η Γερμανική Αριστερά επιμένει στα παρακάτω: μόνο μια δραστική αλλαγή της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής της ΕΕ και των κρατών μελών της στην κατεύθυνση μιας κοινωνικής και βιώσιμης πολιτικής που θα εστιάζει στην δημιουργία θέσεων εργασίας και την δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών μπορεί να λύσει τα σημερινά προβλήματα.
Βραχυπρόθεσμα, για να αποφευχθεί η χρεωκοπία του κράτους, πρέπει να δοθούν στην Ελλάδα τα αναγκαία δάνεια χωρίς να τεθούν οι έλληνες πολίτες σε κατάσταση ομηρείας με την μείωση των μισθών και των κοινωνικών υπηρεσιών εξαιτίας της κακοδιαχείρισης των μεγάλων επιχειρήσεων, των τραπεζών και των κυβερνήσεων.
Μεσοπρόθεσμα, είναι αναγκαία η ρύθμιση των διεθνών χρηματιστικών αγορών και τελικά να τεθούν υπό δημοκρατικό έλεγχο οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρείες και τα ταμεία. Συγκεκριμένα απαιτούμε την απαγόρευση των ασφαλίστρων ομολόγων (CDS) και των κερδοσκοπικών πρακτικών, εισφορά ευθύνης περί χρηματοοικονομικής κρίσης όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, την εφαρμογή του φόρου Tobin επί των διεθνών χρηματοοικονομικών συναλλαγών, συμμετοχή των τραπεζών στην κάλυψη των οικονομικών απωλειών και την αποδυνάμωση των ιδιωτικών οίκων αξιολόγησης.
Πρέπει να επιβληθούν σαφείς κανόνες που να προσδιορίζουν το πεδίο δράσης των πρωταγωνιστών .των οικονομικών αγορών. Αυτή η ρύθμιση γίνεται και από την Ευρώπη μόνη της. Πρέπει να υπάρξουν και άλλοι περιορισμοί για πανευρωπαϊκό κατώτατο ημερομίσθιο και κοινωνικά στάνταρ για να αποφύγουμε το ντάμπινγκ τόσο στο κοινωνικό όσο και το μισθολογικό επίπεδο.
Μακροπρόθεσμα, τα λάθη του πρωτάρη της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης – τα οποία εντοπίσαμε από την αρχή – πρέπει να εξαλειφθούν. Επειδή και η έλλειψη οικονομικής ισορροπίας εντός της ευρω – ζώνης και της ευρωπαϊκής ένωσης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της κρίσης του χρέους. Χωρίς μια αποτελεσματική, συντονιστική αρχή για την οικονομική και φορολογική πολιτική – χωρίς μια ευρωπαϊκή οικονομική κυβέρνηση – η αρμονική ανάπτυξη των εθνικών οικονομιών δεν θα είναι εφικτή. Γιʼ αυτό είναι επίσης απαραίτητο να αναθεωρηθούν τα νομισματικά κριτήρια τους Συμφώνου Σταθερότητας και ανάπτυξης και να προστεθούν κριτήρια της αγοράς εργασίας, κριτήρια οικολογικά και κοινωνικά.
Συνεργασία και αλληλεγγύη για αμοιβαίο όφελος – αυτό είναι το νόημα και ο σκοπός της Ευρωπαϊκής πολιτικής και ένας τρόπος να λυθούν τα προβλήματα. Ως εκ τούτου είναι κρίσιμο το να απαλλαγούμε από τον μοιραίο ανταγωνισμό ανάμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ, ανταγωνισμό που επιθυμούν οι νεοφιλελεύθερες ελίτ.
Τρίτη 4 Μαΐου 2010
Γιά ένα Ευρωπαϊκό Μέτωπο Αλληλεγγύης
ΚΟΜΜΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ5 ΜΑΪOY 2010
ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ!
ΟΧΙ στη συντριβή των λαών από τις χρηματοπιστωτικές αγορές,
τις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση
τις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση
ΝΑΙ στη ριζική αλλαγή των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς εκφράζει την αλληλεγγύη του στις λαϊκές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα και στη γενική απεργία στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Πέρα από τις ελληνικές ιδιαιτερότητες, η παρούσα οξεία κρίση είναι σύμπτωμα της κρίσης του δημόσιου χρέους, η οποία είναι γενικευμένη και επιδεινώνεται παντού. Αν οι αγορές κερδίσουν εις βάρος της Ελλάδας, θα στραφούν με νέα ορμή σε άλλες χώρες. Η αντίσταση του ελληνικού λαού είναι μια ευκαιρία για όλους μας, αφού σε όλες τις χώρες και σε ευρωπαϊκό επίπεδο αγωνιζόμαστε ενάντια στον εκβιασμό των χρηματοπιστωτικών αγορών, στις ακραίες πολιτικές λιτότητας και για τη διαμόρφωση εναλλακτικών λύσεων.
Οι τράπεζες, οι κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ επιβάλλουν στον ελληνικό λαό δραστικό περιορισμό των δημοσίων δαπανών, των δημοσίων υπηρεσιών, των μισθών, των συντάξεων και της κοινωνικής προστασίας. Εφαρμόζουν μια πολιτική που οδηγεί στην ύφεση, την ανεργία, τη μείωση των δημοσίων εσόδων και στην αύξηση του αριθμού των ατόμων που θα εξαρτώνται από τα κοινωνικά βοηθήματα. Οι επιβαλλόμενες πολιτικές λιτότητας οδηγούν σε αδιέξοδο και θα αποτύχουν, με τους λαούς να είναι τα θύματα αυτού του ολοκληρωτικού ολέθρου! Όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά ολόκληρη η Ευρώπη θα υποχρεωθεί να επωμιστεί το βάρος αυτών των πολιτικών για πολλά χρόνια.
Τα κράτη υποχρεώνονται να παρέχουν εγγυήσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις τους, ενάντια στις ανάγκες των λαών. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί να διακινήσει δισεκατομμύρια ευρώ για τη σωτηρία των τραπεζών, αλλά όχι για τη σωτηρία ενός κράτους! Αυτό που στις μέρες μας ονομάζεται “βοήθεια στην Ελλάδα”, αποτελεί στην πραγματικότητα στήριξη των πιστωτών και απαράδεκτη πίεση στον ελληνικό λαό, στις κοινωνικές ανάγκες του, την αξιοπρέπεια και την κυριαρχία του.
Οι προβλέψεις για την ανάπτυξη αποδεικνύουν την αποτυχία της Στρατηγικής της Λισσαβόνας: Ο ΟΟΣΑ προβλέπει ανάπτυξη ύψους 1.3% για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για τις ΗΠΑ και τις αναπτυσσόμενες χώρες είναι 3.4% και 6% αντίστοιχα. Αυτό αποδεικνύει ότι η κρίση στην Ευρώπη δεν είναι μόνο συνέπεια της παγκόσμιας κρίσης, αλλά οφείλεται επίσης στην ίδια τη φύση της ευρωπαϊκής οικοδόμησης, στη μονεταριστική αντίληψη σύμφωνα με την οποία ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι ο κυρίαρχος νόμος. Είναι μια εικόνα ζούγκλας, όπου οι ισχυρότεροι κερδοσκοπούν σε βάρος των ασθενέστερων που πληρώνουν τα σπασμένα. Αντί να καταπολεμήσουν τις ανισότητες, τα κράτη επέλεξαν να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες και άνοιξαν, μ’ αυτόν τον τρόπο, τον δρόμο στο κεφάλαιο για την κατάκτηση ενός όλο και μεγαλύτερου μέρους του παραγόμενου πλούτου.
Οι λαοί δεν θα πληρώσουν την κρίση! Οι κυβερνήσεις πρέπει να αλλάξουν τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Για να το κάνουν αυτό, πρέπει να σταματήσουν να υπακούουν στους ειδικούς των αγορών και να ξαναφέρουν στη ζωή τη δημοκρατία.
Είναι επείγουσα ανάγκη να σταματήσουμε το κύμα της κερδοσκοπίας: Αντί να σπαταλούνται χρήματα για την πληρωμή τόκων στις τράπεζες, πρέπει να βάλουμε σε κίνηση μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά χρήσιμη οικονομία. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να μπορεί να δανείζει στα κράτη με χαμηλά επιτόκια. Αυτό θα περιόριζε τη δύναμη των τραπεζών και των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών. Σε κάθε χώρα, πρέπει να δημιουργηθεί ένας δημόσιος τραπεζικός πυλώνας, υπό τον έλεγχο του κράτους και της κοινωνίας, έτσι ώστε οι πιστώσεις να μην στρέφονται στην κερδοσκοπία, αλλά να λειτουργούν για το κοινό καλό. Ζητάμε τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δημόσιου φορέα αξιολόγησης.
Πρέπει να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, να αναπτυχθεί ο δημόσιος τομέας και να ληφθούν μέτρα που θα εμποδίζουν την αστάθεια που προκαλούν οι κερδοσκοπικές επενδύσεις ορισμένων επιχειρηματικών στελεχών. Είναι αναγκαίο να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση των συνταξιοδοτικών συστημάτων, η οποία αποτελεί έναν από τους μηχανισμούς χρηματιστικοποίησης της οικονομίας. Η Ε.Ε. πρέπει να αποφασίσει την επιβολή ελέγχου και φορολογίας των ροών των χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων και του εισοδήματος από τις χρηματοπιστωτικές επενδύσεις.
Το ευρώ δεν πρέπει να είναι εργαλείο ανταγωνισμού, βασισμένο στο Σύμφωνο Σταθερότητας το οποίο σχεδιάστηκε για να μειώνει τις κοινωνικές επενδύσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Ο ασφαλέστερος τρόπος εξόδου από την κρίση θα ήταν ένα σύμφωνο συνεργασίας και αλληλεγγύης που θα είχε κοινούς στόχους για τις ευρωπαϊκές χώρες, για την παραγωγή, την έρευνα, τις κοινωνικά και οικολογικά χρήσιμες υπηρεσίες, την ισότητα στους μισθούς ανδρών-γυναικών, την προς τα πάνω εναρμόνιση των μισθών και την κοινωνική προστασία.
Ένας πραγματικός ευρωπαϊκός προϋπολογισμός είναι αναγκαίος, που θα μειώνει τις ανισότητες, θα συντονίζει τις πολιτικές για μια νέου τύπου ανάπτυξη, θα υιοθετήσει ενιαία φορολόγηση του κεφαλαίου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο ανταγωνισμός μεταξύ εργαζομένων και μεταξύ χωρών ή περιφερειών.
Οι στρατιωτικές δαπάνες που προβλέπει η Συνθήκη της Λισσαβόνας πρέπει να μειωθούν δραστικά, ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Τέλος, είναι επείγον να μειωθεί το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, σε συνάρτηση με τις ανάγκες του ελληνικού λαού:
- Οι τράπεζες που κερδοσκοπούσαν στις πλάτες των λαών, να υποχρεωθούν να συμβάλουν σ’ αυτή τη μείωση. Ταυτόχρονα, να τους επιβληθεί η υποχρέωση παραίτησης από ορισμένες απαιτήσεις τους και από την είσπραξη τοκοχρεολυσίων με υπερβολικά υψηλά επιτόκια. Ένα χρεοστάσιο 3 ή 5 ετών θα μπορούσε να δώσει τον χρόνο για την επανεκκίνηση των οικονομιών που βρίσκονται σε κρίση και την αύξηση των δημόσιων εσόδων.
- Αν το ΔΝΤ ήθελε να είναι χρήσιμο, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα για να χρηματοδοτήσει τις ελληνικές δημόσιες δαπάνες.
Ο ταξικός αγώνας στην Ευρώπη βρίσκεται σε σημείο καμπής.
Το κεφάλαιο δεν κρύβει πια το αληθινό του πρόσωπο: όλοι οι εκπρόσωποί του έχουν ενωθεί ενάντια στους λαούς. Η βιαιότητα των μέσων που χρησιμοποιούνται από το Μέτωπο του κεφαλαίου, δείχνει την αποφασιστικότητά τους. Ενάντια σε όλους αυτούς χρειαζόμαστε μια κοινωνική και πολιτική δυναμική, ώστε να οικοδομήσουμε ένα ενωτικό, Ευρωπαϊκό Μέτωπο, φορέα εναλλακτικών προτάσεων, που θα απαντούν στις ανθρώπινες και οικολογικές ανάγκες.
Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς θέλει να φανεί χρήσιμο στην οικοδόμηση αυτού του Μετώπου. Γιατί αυτό που αμφισβητείται σήμερα είναι η επιβίωση όλων των ευρωπαϊκών λαών.
Το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς εκφράζει την αλληλεγγύη του στις λαϊκές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα και στη γενική απεργία στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Πέρα από τις ελληνικές ιδιαιτερότητες, η παρούσα οξεία κρίση είναι σύμπτωμα της κρίσης του δημόσιου χρέους, η οποία είναι γενικευμένη και επιδεινώνεται παντού. Αν οι αγορές κερδίσουν εις βάρος της Ελλάδας, θα στραφούν με νέα ορμή σε άλλες χώρες. Η αντίσταση του ελληνικού λαού είναι μια ευκαιρία για όλους μας, αφού σε όλες τις χώρες και σε ευρωπαϊκό επίπεδο αγωνιζόμαστε ενάντια στον εκβιασμό των χρηματοπιστωτικών αγορών, στις ακραίες πολιτικές λιτότητας και για τη διαμόρφωση εναλλακτικών λύσεων.
Οι τράπεζες, οι κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ επιβάλλουν στον ελληνικό λαό δραστικό περιορισμό των δημοσίων δαπανών, των δημοσίων υπηρεσιών, των μισθών, των συντάξεων και της κοινωνικής προστασίας. Εφαρμόζουν μια πολιτική που οδηγεί στην ύφεση, την ανεργία, τη μείωση των δημοσίων εσόδων και στην αύξηση του αριθμού των ατόμων που θα εξαρτώνται από τα κοινωνικά βοηθήματα. Οι επιβαλλόμενες πολιτικές λιτότητας οδηγούν σε αδιέξοδο και θα αποτύχουν, με τους λαούς να είναι τα θύματα αυτού του ολοκληρωτικού ολέθρου! Όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά ολόκληρη η Ευρώπη θα υποχρεωθεί να επωμιστεί το βάρος αυτών των πολιτικών για πολλά χρόνια.
Τα κράτη υποχρεώνονται να παρέχουν εγγυήσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις τους, ενάντια στις ανάγκες των λαών. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί να διακινήσει δισεκατομμύρια ευρώ για τη σωτηρία των τραπεζών, αλλά όχι για τη σωτηρία ενός κράτους! Αυτό που στις μέρες μας ονομάζεται “βοήθεια στην Ελλάδα”, αποτελεί στην πραγματικότητα στήριξη των πιστωτών και απαράδεκτη πίεση στον ελληνικό λαό, στις κοινωνικές ανάγκες του, την αξιοπρέπεια και την κυριαρχία του.
Οι προβλέψεις για την ανάπτυξη αποδεικνύουν την αποτυχία της Στρατηγικής της Λισσαβόνας: Ο ΟΟΣΑ προβλέπει ανάπτυξη ύψους 1.3% για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για τις ΗΠΑ και τις αναπτυσσόμενες χώρες είναι 3.4% και 6% αντίστοιχα. Αυτό αποδεικνύει ότι η κρίση στην Ευρώπη δεν είναι μόνο συνέπεια της παγκόσμιας κρίσης, αλλά οφείλεται επίσης στην ίδια τη φύση της ευρωπαϊκής οικοδόμησης, στη μονεταριστική αντίληψη σύμφωνα με την οποία ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι ο κυρίαρχος νόμος. Είναι μια εικόνα ζούγκλας, όπου οι ισχυρότεροι κερδοσκοπούν σε βάρος των ασθενέστερων που πληρώνουν τα σπασμένα. Αντί να καταπολεμήσουν τις ανισότητες, τα κράτη επέλεξαν να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες και άνοιξαν, μ’ αυτόν τον τρόπο, τον δρόμο στο κεφάλαιο για την κατάκτηση ενός όλο και μεγαλύτερου μέρους του παραγόμενου πλούτου.
Οι λαοί δεν θα πληρώσουν την κρίση! Οι κυβερνήσεις πρέπει να αλλάξουν τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Για να το κάνουν αυτό, πρέπει να σταματήσουν να υπακούουν στους ειδικούς των αγορών και να ξαναφέρουν στη ζωή τη δημοκρατία.
Είναι επείγουσα ανάγκη να σταματήσουμε το κύμα της κερδοσκοπίας: Αντί να σπαταλούνται χρήματα για την πληρωμή τόκων στις τράπεζες, πρέπει να βάλουμε σε κίνηση μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά χρήσιμη οικονομία. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να μπορεί να δανείζει στα κράτη με χαμηλά επιτόκια. Αυτό θα περιόριζε τη δύναμη των τραπεζών και των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών. Σε κάθε χώρα, πρέπει να δημιουργηθεί ένας δημόσιος τραπεζικός πυλώνας, υπό τον έλεγχο του κράτους και της κοινωνίας, έτσι ώστε οι πιστώσεις να μην στρέφονται στην κερδοσκοπία, αλλά να λειτουργούν για το κοινό καλό. Ζητάμε τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δημόσιου φορέα αξιολόγησης.
Πρέπει να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, να αναπτυχθεί ο δημόσιος τομέας και να ληφθούν μέτρα που θα εμποδίζουν την αστάθεια που προκαλούν οι κερδοσκοπικές επενδύσεις ορισμένων επιχειρηματικών στελεχών. Είναι αναγκαίο να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση των συνταξιοδοτικών συστημάτων, η οποία αποτελεί έναν από τους μηχανισμούς χρηματιστικοποίησης της οικονομίας. Η Ε.Ε. πρέπει να αποφασίσει την επιβολή ελέγχου και φορολογίας των ροών των χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων και του εισοδήματος από τις χρηματοπιστωτικές επενδύσεις.
Το ευρώ δεν πρέπει να είναι εργαλείο ανταγωνισμού, βασισμένο στο Σύμφωνο Σταθερότητας το οποίο σχεδιάστηκε για να μειώνει τις κοινωνικές επενδύσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Ο ασφαλέστερος τρόπος εξόδου από την κρίση θα ήταν ένα σύμφωνο συνεργασίας και αλληλεγγύης που θα είχε κοινούς στόχους για τις ευρωπαϊκές χώρες, για την παραγωγή, την έρευνα, τις κοινωνικά και οικολογικά χρήσιμες υπηρεσίες, την ισότητα στους μισθούς ανδρών-γυναικών, την προς τα πάνω εναρμόνιση των μισθών και την κοινωνική προστασία.
Ένας πραγματικός ευρωπαϊκός προϋπολογισμός είναι αναγκαίος, που θα μειώνει τις ανισότητες, θα συντονίζει τις πολιτικές για μια νέου τύπου ανάπτυξη, θα υιοθετήσει ενιαία φορολόγηση του κεφαλαίου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο ανταγωνισμός μεταξύ εργαζομένων και μεταξύ χωρών ή περιφερειών.
Οι στρατιωτικές δαπάνες που προβλέπει η Συνθήκη της Λισσαβόνας πρέπει να μειωθούν δραστικά, ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Τέλος, είναι επείγον να μειωθεί το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, σε συνάρτηση με τις ανάγκες του ελληνικού λαού:
- Οι τράπεζες που κερδοσκοπούσαν στις πλάτες των λαών, να υποχρεωθούν να συμβάλουν σ’ αυτή τη μείωση. Ταυτόχρονα, να τους επιβληθεί η υποχρέωση παραίτησης από ορισμένες απαιτήσεις τους και από την είσπραξη τοκοχρεολυσίων με υπερβολικά υψηλά επιτόκια. Ένα χρεοστάσιο 3 ή 5 ετών θα μπορούσε να δώσει τον χρόνο για την επανεκκίνηση των οικονομιών που βρίσκονται σε κρίση και την αύξηση των δημόσιων εσόδων.
- Αν το ΔΝΤ ήθελε να είναι χρήσιμο, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα για να χρηματοδοτήσει τις ελληνικές δημόσιες δαπάνες.
Ο ταξικός αγώνας στην Ευρώπη βρίσκεται σε σημείο καμπής.
Το κεφάλαιο δεν κρύβει πια το αληθινό του πρόσωπο: όλοι οι εκπρόσωποί του έχουν ενωθεί ενάντια στους λαούς. Η βιαιότητα των μέσων που χρησιμοποιούνται από το Μέτωπο του κεφαλαίου, δείχνει την αποφασιστικότητά τους. Ενάντια σε όλους αυτούς χρειαζόμαστε μια κοινωνική και πολιτική δυναμική, ώστε να οικοδομήσουμε ένα ενωτικό, Ευρωπαϊκό Μέτωπο, φορέα εναλλακτικών προτάσεων, που θα απαντούν στις ανθρώπινες και οικολογικές ανάγκες.
Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς θέλει να φανεί χρήσιμο στην οικοδόμηση αυτού του Μετώπου. Γιατί αυτό που αμφισβητείται σήμερα είναι η επιβίωση όλων των ευρωπαϊκών λαών.
Δευτέρα 3 Μαΐου 2010
Πρωτοβουλία Οικονομολόγων: Υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι
Στην χθεσινή Αυγή η Διακήρυξη της Πρωτοβουλίας Οικονομολόγων κατά της προσφυγής στο ΔΝΤ και τον μηχανισμό στήριξης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)