"Η κρίση έχει πολιτικά αίτια και αντανακλά κοινωνικούς-πολιτικούς συσχετισμούς..."

"Δεν θα πάει κάποιος στη φυλακή;"

18/05/2010
Το ερώτημα είχαν πρωτοαπευθύνει προς τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών συνάδελφοί του στο Ecofin με αφορμή τα greek statistics. Τώρα ακούγεται ολοένα και πιο δυνατό. Έφτασε μάλιστα και στο Προεδρικό Μέγαρο, όταν οι παριστάμενοι πολιτικοί αρχηγοί, πρωτοστατούντος του Προέδρου της Δημοκρατίας, συνομολόγησαν για πολλοστή φορά μέτρα κατά της διαφθοράς. Σκαρφίστηκαν ακόμη και συνταγματική αναθεώρηση και νέα ιδιώνυμα, λες και στην Ελλάδα λείπουν οι νόμοι...
Το "σύνδρομο του Γουδή" εξαπλώνεται, καθώς οι πολίτες, εμβρόντητοι από το μέγεθος της κρίσης, επιχειρούν να αποδράσουν προσωποποιώντας τις ευθύνες, ενίοτε αναζητώντας και εξιλαστήρια θύματα. Ακόμη κι αν γεμίσουν οι φυλακές με λαμόγια (μακάρι να βρεθούν και να πληρώσουν, αλλά...), το πρόβλημα της επαπειλούμενης οικονομικής και, κυρίως, κοινωνικής χρεωκοπίας δεν αντιμετωπίζεται.
Η κρίση έχει πολιτικά αίτια και αντανακλά κοινωνικούς - πολιτικούς συσχετισμούς. Αν δεν ανατραπούν αυτοί, δεν θα υπάρξει διέξοδος προς όφελος των αδύναμων. Η χώρα μπήκε με μακιγιάζ στο ευρώ και πλήρωσε την ανατίμηση με απώλεια ανταγωνιστικότητας και με δυσθεώρητα κοινωνικά ελλείμματα. Η χώρα πλήρωσε με δισ. ευρώ τον μεγαλοϊδεατισμό των Ολυμπιακών Αγώνων. Και εξακολουθεί να πληρώνει την πλασματική ειρήνη των υπερεξοπλισμών. Σε όλες αυτές τις μπίζνες, όπως και στην τεράστια εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, αναπτύχθηκαν φαινόμενα διαπλοκής και μίζες. Η πολυάριθμη κατηγορία των ευνοουμένων παρείχε, μέσα από τα πελατειακά δίκτυα, κάλυψη σ' αυτή τη σκανδαλώδη "ανάπτυξη" του καταχρεωμένου κράτους και του υπερχρεωμένου πολίτη.
Η απάντηση δεν βρίσκεται στην προβολή λαϊκιστικών συνθημάτων, με τα οποία συνήθως έρχονται στην επιφάνεια ολοκληρωτικά σχήματα. Τι άλλο μυρίζει η ιταμή επίθεση του προέδρου του ΣΕΒ στο "πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης"; Βέβαια βρίσκει και τα κάνει, αφού οι πολιτικοί και η πολιτική χρόνια τώρα έχουν εκχωρήσει στην οικονομία και το κεφάλαιο την πρωτοκαθεδρία και έχουν παραιτηθεί από τη στοιχειώδη διαδικασία διαμεσολάβησης προκειμένου να ισχύει το "κοινωνικό συμβόλαιο". Θα μας σώσουν αυτοί που βύθισαν τις επιχειρήσεις τους τη δεκαετία του '70 (προβληματικές...) και μετά οι άλλοι, τα νέα "τζάκια" με τη διαπλοκή;
Μήπως δεν αποπνέει λαϊκισμό το εκβιαστικό - πλαστό δίλημμα της κυβέρνησης "ΔΝΤ ή χρεωκοπία";
Ο λαϊκισμός, όμως, έχει ποικίλες προελεύσεις. Τι άλλο είναι η πρόταση να φύγουν οι βουλευτές της αριστεράς από τη Βουλή, σύνθημα που αναθερμαίνει το στερεότυπο της συλλογικής ευθύνης πολιτικών κομμάτων και προσώπων; Αριστερή απάντηση δεν είναι η αντιγραφή της επιθετικότητας του τηλεοπτικού λόγου.
Η αριστερά καλείται να δώσει σχήμα στην άμορφη οργή των πολιτών, οικοδομώντας ένα πειστικό "εμείς" ως αντίβαρο στον κυνισμό που διαχέεται μέσα στην κοινωνία, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης. Να προτάξει δημοκρατικές και κοινωνικές αξίες ως βάση εναλλακτικών πολιτικών για την αντιμετώπιση της κρίσης, σε επαφή με την καθημερινότητα των πολιτών, σε αντιστοίχιση με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Ν.Φ.
Από την εφημερίδα Αυγή