Για το μαζικό ριζοσπαστικό κόμμα της Αριστεράς!

 Των: Μαρία Βαμβουρέλη, Έφη Καλαμαρά, Γιάννη Μηλιού, Γιάννη Μπασκόζου, Γιάννη Μπουρνούς, Δημήτρη Τζανακόπουλου

 Βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία, μέσα στη δίνη μιας πολύ σημαντικής κρίσης του καπιταλισμού. Η σημερινή απελπιστική κατάσταση του κόσμου της εργασίας αλλά και η επισφαλής κατάσταση της μεγάλης πλειονότητας των ανθρώπων που ζουν στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα της απάντησης του κεφαλαίου και του πολιτικού συστήματος σʼ αυτή την κρίση: της αναδιάρθρωσης που βαθαίνει τον νεοφιλελευθερισμό, που επιτίθεται σε ό,τι είχε απομείνει από εργασιακά δικαιώματα, που αμφισβητεί την ίδια την ύπαρξη μισθού.
Η σφοδρή αυτή επίθεση του κεφαλαίου δεν έμεινε αναπάντητη από τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Ο κόσμος αυτός αντιστάθηκε στους χώρους εργασίας, στους δρόμους και στις πλατείες και με τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του απονομιμοποίησε το πολιτικό σύστημα και επέβαλε τις εκλογές του Μάη. Στις εκλογές του Μάη και του Ιούνη τα κινήματα του κόσμου της εργασίας πήραν μια συγκεκριμένη πολιτική μορφή, τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ μετά τις 17 Ιούνη δεν έχει και δεν θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ πριν την έλευση των κινημάτων ενάντια στη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση των Μνημονίων στο προσκήνιο της Ιστορίας.

Οι Κορυδαλλιώτες/σσες δεν πρέπει να δείξουν καμία ανοχή σε βάναυσες και ωμές ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών

    
                            ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ "ΠΑΜΕ ΑΛΛΙΩΣ"
 Η Ανοιχτή Δημοτική Κίνηση Κορυδαλλού «Πάμε Αλλιώς» καταδικάζει την εγκληματική ρατσιστική βία που ασκήθηκε σε βάρος του μετανάστη από το Πακιστάν και τον άφησαν αιμόφυρτο, ενώ αυτός μάζευε παλιοσίδερα, από ομάδα μαθητών του σχολείου ΕΠΑΛ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ κατά το χθεσινό «μορφωτικό περίπατο» στα Village. Οι Κορυδαλλιώτες/σσες δεν πρέπει να δείξουν καμία ανοχή σε βάναυσες και ωμές ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών. Πρέπει να συγκροτηθεί ένα πλατύ αντιφασιστικό μέτωπο στη πόλη μας που θα λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας της ίδιας της κοινωνίας απέναντι στο φασισμό και στο ρατσισμό και θα απομονώνει άτομα και ομάδες που εκκολάπτουν και στο Κορυδαλλό το «αυγό του φιδιού» και καθοδηγούνται από εγκληματικές και φασιστικές οργανώσεις. Η αντίθεση του Κορυδαλλιώτικου λαού πρέπει να εκφραστεί μαζικά και άμεσα γι΄αυτό καλούμε το Δημοτικό Συμβούλιο, το Δήμαρχο,όλες τις Δημοτικές παρατάξεις, τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, τους συλλόγους καθηγητών και δασκάλων , τους μαθητές και τις μαθήτριες, τους μαζικούς φορείς της πόλης μας σε άμεση κινητοποίηση για να καταδικάσουν το γεγονός και να ορθώσουν το ανάστημα του δημοκρατικού φρονήματος απέναντι στα φαινόμενα βίας,ρατσισμού και φασισμού. Καμία ανοχή στις εγκληματικές ομάδες και σ΄ αυτούς που κρύβονται πίσω απ΄αυτούς και τους καθοδηγούν, εκμεταλλευόμενοι τη ζοφερή συγκυρία που με ευθύνη των Κυβερνήσεων των μνημονίων περνά ο λαός μας.
http://pamealliws.blogspot.gr/2012/10/blog-post_3.html


     Επίσης ενημερωθήκαμε ότι Τομεακή οργάνωση Κοκκινιάς-Κορυδαλλού-Ρέντη  της ΚΝΕ  εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταγγέλει την ωμή ρατσισική βία σε βάρος μετανάστη , ενώ αυτός μάζευε παλιοσίδερα, από ομάδα μαθητών του σχολείου ΕΠΑΛ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ κατά το χθεσινό «μορφωτικό περίπατο» στα Village . Η ομάδα αυτή επιτέθηκε απρόκλητα και άφησε αιμόφυρτο τον μετανάστη  από το Πακιστάν με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι. Σήμερα κινητοποιήθηκε αστραπιαία το 15μελες του ΕΠΑΛ Κορυδαλλού και εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει την απαράδεκτη ενέργεια του συμμαθητή τους να χτυπήσει μετανάστη και δηλώνουν απερίφραστα ότι το ρατσιστικό και βίαιο αυτό γεγονός καταδικάζεται από το σύνολο των μαθητών και δηλώνουν ότι στο σχολείο τους συνυπάρχουν χωρίς οποιαδήποτε διάκριση σε προέλευση , φύλλο, εθνικότητα , θρησκεία.
Παράλληλα ενημερωθήκαμε ότι το 15μελές , ο Σύλλογος γονέων και το σύνολο των καθηγητών σκοπεύουν να διοργανώσουν αντιρατσιστική εκδήλωση.

Συνομιλώντας με τη Ροσάνα Ροσάντα

«Εκείνες τις μέρες άσπρισαν τα μαλλιά μου –είναι αλήθεια ότι συμβαίνει αυτό– ήμουν τριανταδύο χρονών»

της Ελένης Πορτάλιου Οι κομμουνιστές και το κόμμα στον 20ό αιώνα. ΡΟΣΑΝΑ ΡΟΣΑΝΤΑ, Το κορίτσι του περασμένου αιώνα, εκδόσεις Einaudi, Τορίνο 2005, ελληνική μτφρ. Τόνια Τσίτσοβιτς, Θεμέλιο 2012, σελ. 437 Για όσους και όσες η ιδέα του κομμουνισμού, συνδεδεμένη με εκείνη της ελευθερίας, δεν εκκενώθηκε από το νόημά της και η στράτευση σ’ αυτήν δεν θεωρήθηκε ποτέ τραύμα ή αυταπάτη, η αυτοβιογραφία της Ροσάνα Ροσάντα είναι υπόθεση και της δικής τους ζωής. Μια διαδοχή από στιγμιότυπα, πάνω στις σελίδες του ασήκωτου και συγκλονιστικού 20ού αιώνα, θυμίζουν πως ό,τι ζήσαμε ήταν αληθινό – ακολουθήσαμε ένα δρόμο με επιλογή, σχεδόν μαγνητισμένοι από το ωκεάνειο αίσθημα της «άσβεστης άρνησης της ανισότητας των ανθρώπων». «Εγώ είχα γίνει κομμουνίστρια τον Οκτώβριο του 1943, όταν ανακάλυψα πως ήμουν ένα κλαράκι μέσα στον καταποντισμό του κόσμου και ο Μαρξ, ο Λάσκι, ο Λένιν, όσο και να ήταν διαφορετικοί, θα μου έδειχναν ότι εκείνος ο καταποντισμός είχε καθοριστεί από δυνάμεις, στις οποίες τίποτε δεν ήταν μοιραίο», λέει η Ροσάντα. Όταν ο πόλεμος τελείωσε και ο φασισμός ηττήθηκε, η ενήλικη πια συγγραφέας, με σπουδές τέχνης και φιλοσοφίας και ανοιχτούς ορίζοντες μιας λαμπρής καριέρας στο πανεπιστήμιο, επέλεξε, δύο φορές, να αφοσιωθεί επαγγελματικά και ολοκληρωτικά στην πολιτική δράση μέσα από τις γραμμές του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, με το οποίο είχε ήδη συνδεθεί στην αντίσταση. Η πρώτη ενταγμένη ζωή της ταυτίστηκε με τα εργοστάσια του ιταλικού Βορρά, τις μεγάλες γκρίζες μονάδες στις οποίες «μπαίναμε για να φέρουμε έντυπα, για να στρατολογήσουμε και να συζητήσουμε στους χώρους του συνδικάτου». Ήταν πρώτα η εργατική τάξη, μετά οι πυρήνες των δρόμων και η οργάνωση, χωμένη στα υπόγεια παλιών λαϊκών πολυκατοικιών με πόρτες σημαδεμένες από σφυροδρέπανα. Σ’ αυτούς τους χώρους, με τις ενίοτε σχηματικές συζητήσεις, όπου όλοι άκουγαν και μιλούσαν, γινόταν ένα τεράστιο έργο εκπολιτισμού.

Ο στό­χος έ­χει αρ­χί­σει να γί­νε­ται έ­ντο­να ο­ρα­τός: να γί­νει η ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία σαν την βουλ­γα­ρι­κή ή, α­κρι­βέ­στε­ρα, σαν την κι­νέ­ζι­κη.

Πηγή: www.epohi.gr

Αναδημοσίευση από την Εποχή - Τη συ­νέ­ντευ­ξη πή­ρε ο Στά­θης Κου­τρου­βί­δης
* Ο Αρι­στεί­δης Μπαλ­τάς εί­ναι ο­μό­τι­μος κα­θη­γη­τής του Ε­ΜΠ.
 

Νέα σκληρά μέτρα, καθόλου τελευταία, οδηγούν την κοινωνία και την οικονομία σε αδιέξοδο. Και η Αριστερά; Πώς συντονίζεται με την κοινωνία που εγκυμονεί εκρήξεις; Πώς συγκροτείται το ριζοσπαστικό, ανανεωτικό, κριτικό ρεύμα της; Και σε ποιες συμμαχίες μπορεί να ελπίζει για να κατακτήσει το στόχο της νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας;

Ση­μειώ­νο­νται ρα­γδαίες α­να­τρο­πές σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία με την ε­φαρ­μο­γή αλ­λε­πάλ­λη­λων μέ­τρων. Πώς θα μπο­ρού­σα­με να πε­ρι­γρά­ψου­με την κοι­νω­νία που δρο­μο­λο­γεί­ται;

Ο στό­χος έ­χει αρ­χί­σει να γί­νε­ται έ­ντο­να ο­ρα­τός: να γί­νει η ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία σαν την βουλ­γα­ρι­κή ή, α­κρι­βέ­στε­ρα, σαν την κι­νέ­ζι­κη. Με μι­σθούς α­πί­στευ­τα χα­μη­λούς, χω­ρίς κοι­νω­νι­κό κρά­τος, χω­ρίς δη­μό­σιο το­μέα, με Ει­δι­κές Οι­κο­νο­μι­κές Ζώ­νες, ως προ­εόρ­τιο ό­λη η Ελλά­δα να γί­νει Ε­ΟΖ. Για να α­νοί­ξουν στο κε­φά­λαιο νέ­οι χώ­ροι κερ­δο­φο­ρίας. Η ι­διω­τι­κο­ποίη­ση της Αγρο­τι­κής και του Τα­χυ­δρο­μι­κού Τα­μιευ­τη­ρίου τέ­τοιους χώ­ρους α­νοί­γει. Εκεί α­πο­σκο­πούν ό­λες οι ι­διω­τι­κο­ποιή­σεις που έρ­χο­νται, το ά­νοιγ­μα των ε­παγ­γελ­μά­των, η διά­λυ­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σεων, η συρ­ρί­κνω­ση των νο­σο­κο­μείων, η κα­τα­στρο­φή της παι­δείας. Πρό­κει­ται για μια ε­φ’ ό­λης της ύ­λης ε­πί­θε­ση ε­νά­ντια σε κά­θε κοι­νω­νι­κό θε­σμό που ά­ντε­χε μέ­χρι σή­με­ρα. Και ό­λα αυ­τά υ­πό ε­ντει­νό­με­νο κρα­τι­κό αυ­ταρ­χι­σμό.