Όποιος κατουράει στην θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι.

Του Γιώργου Ε. Μουργή
Στην διάρκεια της οχτάμηνης αριστερής διακυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα κάποιες φορές κριτικά υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα στο όνομα της σύνθεσης και της ενότητας του κόμματος, ασκήθηκε θεμελιακά σκληρή κριτική για την απομάκρυνση από το πλαίσιο των θέσεων και του προγράμματος μας.
Στο πλαίσιο του γόνιμου και πλουραλιστικού διαλόγου που επιβάλλεται καταστατικά και θεσμικά από τις αρχές της ριζοσπαστικής αριστεράς προβλήθηκαν από όλες τις τάσεις του κόμματος θέσεις και απόψεις που προκάλεσαν λογικές αντιφάσεις και ερωτηματικά στο ευρύ πολιτικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Το τελευταίο διάστημα διαρκούντος ενός πυκνού πολιτικού χρόνου με βάση την ιστορική συγκυρία επιβεβαιώθηκε η πολιτική ωρίμανση του Αλέξη Τσίπρα, ειδικότερα τους τελευταίους δύο μήνες, λαμβάνοντας υπ όψιν την πολιτική διαπραγμάτευση όπως ο ίδιος προσωπικά ανέλαβε σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η Ελλάδα αποκαλύπτει: Η Ευρώπη που δεν θέλουμε πια

Ένα κίνημα νέο και γεμάτο ενέργεια ήταν έτοιμο να αλλάξει ένα ολόκληρο έθνος και να αφυπνίσει τη γηραιά ήπειρο. Το Eurogroup και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) συνέτριψαν αυτή την ελπίδα.

Άρθρο του Σέρζ Χαλιμί, συγγραφέα, δημοσιογράφου και διευθυντή της μηνιαίας γαλλικής εφημερίδας Le monde diplomatique, για το τεύχος του Αυγούστου 

Πέρα από το σοκ που τα γεγονότα στην Ελλάδα προκάλεσαν σε κάποιους από τους υποστηρικτές του ευρωπαϊκού σχεδίου, τρία μαθήματα προκύπτουν: Πρώτον, ως προς τη φύση μιας ολοένα και αυταρχικότερης Ένωσης, στο βαθμό που η Γερμανία της επιβάλει, χωρίς αντίβαρο, τη θέλησή της και τις εμμονές της. Δεύτερον, ως προς την αδυναμία μιας κοινότητας βασισμένης σε μια υπόσχεση ειρήνης, να αντλήσει ένα δίδαγμα από την ιστορία, ακόμη και την πιο πρόσφατη και την πιο βίαια, όταν αυτό που την ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η επιβολή κυρώσεων στους κακοπληρωτές και στους σκληροκέφαλους. Και τέλος, την πρόκληση που αποτελεί αυτός ο λησμονημένος καισαρισμός, για εκείνους που έβλεπαν την Ευρώπη ως εργαστήριο υπέρβασης του εθνικού πλαίσιου και δημοκρατικής ανανέωσης.