Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Άννα Βαγενά (Ομιλία στη Βουλή)



Ομιλία της Άννας Βαγενά στη Βουλή κατά την ψηφοφορία των εφαρμοστικών νόμων του δεύτερου μνημονίου.Η κ. Βαγενά αντιτάχθηκε στην μείωση των μισθών, ενώ επέκρινε τα όσα διακηρύσσονται για την ανάπτυξη. «Ποια ανάπτυξη; Σε ποια ρημαγμένη Ελλάδα και σε ποια ρημαγμένη Αθήνα;» διερωτήθηκε.

ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ ΒΟΥΛΗ 29 2 2012




 param>

Εμείς και οι τριγύρω μας σπασμένες εικόνες



του Κασαρτζιάν Χάικ
μέλος της ΝΕ ΣΥΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
Να φύγεις αγόρι μου, να σωθείς, είπε ο Μιχάλης στο γιο του τριτοετή φοιτητή Μηχανολογίας. Μην ακούς τη μάνα σου, η ζωή ανήκει σ’ αυτούς που τολμούν και την αρπάζουν απ’ το μαλλί, εδώ δε φυτρώνει τίποτα, τουλάχιστον για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Άνεργος μάγειρας στα βαπόρια ο Μιχάλης, κοντά στα πενήντα, με τη γυναίκα του άνεργη, υπάλληλο σούπερ μάρκετ που φαλίρισε. Ο μικρός που είχε μάθει να ψωνίζει πάντα με μετρητά, παιδί μετρημένο που δε ζήλεψε ποτέ τα in, με μια μεγάλη συλλογή από 33άρια βινυλίου, καθόλου επαναστάτης και μακριά από οργανώσεις, φασαρίες ψαγμένων συνομήλικων και μοντερνιάς των συμφοιτητριών, σε κέρδιζε με τον πράο χαρακτήρα του και την αγάπη του στην ηλεκτρική κιθάρα.
Ο Στέλιος πάλι με δύο δάνεια, επαγγελματικό και στεγαστικό, απέκτησε πίεση και χοληστερίνη από το πολύ άγχος. Γύρω στα σαρανταπέντε, αυτοαπασχολούμενος με τρία παιδιά, βρίζει συνέχεια για την ξαφνική αναδουλειά, τους κυβερνώντες και την περικοπή στο μισό του μισθού της τραπεζικού συζύγου του. Πτυχιούχοι και οι δύο, παρόντες σε κάθε κάθε διαδήλωση, κατηγορούν για πράκτορες του συστήματος τους αρνητές της συσπείρωσης της αριστεράς. Ο Στέλιος μάλιστα, ένας γλυκός αρκούδος στην κοψιά, με κόκκινη επιδερμίδα και γυαλάκια, είπε προχθές. Όλοι δικαιούμαστε μια πλάκα πεζοδρομίου, την έχουμε πληρώσει πολλές φορές φίλε μου.

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

"Οι συνεταίροι ΠΑΣΟΚ & ΝΔ καταφεύγουν σ' ενα παραλήρημα αντιαριστερής ψύχωσης,.."



         Ο Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ 28.2.2012
"Οι συνεταίροι ΠΑΣΟΚ & ΝΔ καταφεύγουν σ' ενα παραλήρημα αντιαριστερής ψύχωσης, την ώρα που με πράξικόπημα σφαγιάζουν τους μισθούς και καταργούν τη διαιτησία και το συνδικαλισμό"


Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Σωτήρης Δημητρίου: Αλληλεγγύη και άμεση δημοκρατία, η απάντηση στην κατάρρευση





«Ενεργός πολίτης» με όλη τη σημασία της λέξης εδώ και πολλά χρόνια ο Σωτήρης Δημητρίου, από την πλευρά της αριστεράς πάντα, ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια στην περίοδο της Κατοχής, όταν ήταν φοιτητής στο Πολυτεχνείο, ή αργότερα, όταν γνώρισε την αποικιοκρατία στην Αφρική, όπου έζησε για μεγάλο διάστημα. Η συστηματική ενασχόλησή του με την ανθρωπολογία έδωσε τους πρώτους καρπούς στα 1964, με την έκδοση του βιβλίου «Προϊστορικοί πολιτισμοί και εξέλιξη». Ακολούθησαν μέσα στα χρόνια πάνω από δέκα τόμοι ανθρωπολογικής και σημειολογικής ανάλυσης, ενώ μέσα στη χούντα συμμετέχει στην ίδρυση του περιοδικού «Σύγχρονος κινηματογράφος», σαν μια πράξη αντίστασης, και προσθέτει την ανάλυση του κινηματογράφου στο πεδίο έρευνάς του. Ο Σωτήρης Δημητρίου είναι σήμερα ένας από τους ελάχιστους «οργανικούς διανοούμενους» της αριστεράς. Μιλήσαμε μαζί του με αφορμή την έκδοση του τελευταίου του βιβλίου «Ο κινηματογράφος σήμερα - Ανθρωπολογικές, πολιτικές και σημειωτικές διαστάσεις» (εκδ. Σαββάλας) που πλουτίζει ουσιαστικά τη θεμελίωση και την ανάλυση του κινηματογραφικού φαινομένου, με το πολιτικό πρόσημο να έχει ουσιαστικό νόημα...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΤΕΡΖΗ 

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Παραμένω στην ανανεωτική αριστερά, γι’ αυτό είμαι στον ΣΥΝ



Του Παναγιώτη Λαλιώτη*
Φέτος συμπλήρωσα μισό αιώνα στο αριστερό κίνημα. Από τα πενήντα αυτά χρόνια τα περισσότερα τα πέρασα ενταγμένος στο ανανεωτικό ρεύμα , αρχικά στο ΚΚΕ εσωτ. και ύστερα στην ΕΑΡ.
Παραμένω ανανεωτικός; Ναι. Γιατί θεωρώ ότι οι αξίες και οι ιδέες αυτού του ρεύματος δικαιώθηκαν ιστορικά. Ο σοσιαλισμός αποδείχτηκε χωρίς τη δημοκρατία βάρβαρος και τελικά θνησιγενής. Ο δημοκρατικός δρόμος είναι αυτός μέσα από τον οποίο τα κινήματα αναπτύσσονται και διεκδικούν, μπορούν να οικοδομήσουν συμμαχίες και πλειοψηφίες και να προχωρήσουν στις μεγάλες αλλαγές. Το ευρωκομμουνιστικό ρεύμα σημάδεψε από την άποψη αυτή και την πορεία του αριστερού κινήματος και στη χώρα μας.
Πριν από είκοσι χρόνια χιλιάδες στελέχη, αγωνιστές, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ εσωτερικού και της ΕΑΡ, που είχαμε εμπνευστεί από τις ανανεωτικές αξίες, συγκροτήσαμε τον Συνασπισμό ως ενιαίο πολιτικό φορέα και ξεκινήσαμε ένα δύσκολο ταξίδι, αλλά ενδιαφέρον και συναρπαστικό. Αυτό που οδηγούσε σε μια νέα ιστορική ταυτότητα της αριστεράς στη χώρα μας, που θα αποτελούσε ταυτόχρονα τομή και συνέχεια. Συναντηθήκαμε δημιουργικά με το άλλο ιστορικό ρεύμα των ανανεωτικών ιδεών που αναπτύχθηκε στο εσωτερικό του ΚΚΕ την περίοδο 1989 -1992.
Έχω την τύχη και την τιμή να είμαι ιδρυτικό μέλος του Συνασπισμού σε μια από τις πιο ισχυρές και ιστορικές οργανώσεις του στα Εξάρχεια.
Και επειδή όπως ήδη ανάφερα παραμένω ανανεωτικός της αριστεράς, ακριβώς για αυτό και παραμένω Συνασπισμικός.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Από την ανανεωτική στη μνημονιακή αριστερά;




Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ

Τα «δημοσκοπικά» φαινόμενα είναι γνωρίσματα περιόδων μεγάλης κρίσης τουπολιτικού συστήματος. Ένα τέτοιο φαινόμενο ήταν η εκτίναξη των δημοσκοπικών επιδόσεων του Συνασπισμού από την άνοιξη έως το φθινόπωρο του 2008. Παλαιότερα κάτι παρεμφερές είχε συμβεί με το υπό εκκόλαψη κόμμα του Αβραμόπουλου. Οι μετρήσεις τού έδιναν διψήφια ποσοστά στην προτίμηση των εκλογέων προτού καλά - καλά ιδρυθεί. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: ο ΣΥΝ το ίδιο απότομα άρχισε να υποχωρεί, το κόμμα Αβραμόπουλου ιδρύθηκε μεν αλλά δεν έφτασε ποτέ στις κάλπες.
Ανάλογη σε χαρακτηριστικά είναι και η εκρηκτική δημοσκοπική άνοδος της ΔΗΜ.ΑΡ. Δεν είναι εύκολο να κάνουμε προβλέψεις για το ποια θα είναι η προοπτική της. Άλλωστε κάθε περίοδος έχει τις δικές της ιδιομορφίες, πολύ περισσότερο η σημερινή. Σημασία ωστόσο δεν έχει τόσο η πρόβλεψη, όσο η πολιτική πρόταση, το νέο που φέρνει ή δεν φέρνει ένας νέος πολιτικός φορέας στον χώρο της αριστεράς και μάλιστα σε περίοδο μιας τόσο μεγάλης, πολύπλευρης κρίσης.

Επτά προτάσεις ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή: Πρώτα τα ταμεία, μετά οι δανειστές



 Επτά προτάσεις για τη διασφάλιση της περιουσίας των ταμείων και την εξεύρεση νέων πόρων, προκειμένου να αποτραπεί η κατάρρευση της κοινωνικής ασφάλισης, κατέθεσε χθες στη Βουλή εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας. Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασε τους μουτζαχεντίν του φιλελευθερισμού που προωθούν την αποδόμηση του ασφαλιστικού συστήματος και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι όλα τα μέτρα που λαμβάνει αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση των δανειστών και των τραπεζών.
Ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Βενιζέλος, απαντώντας, κατέφυγε και πάλι στα γνωστά κινδυνολογικά στερεότυπα περί εξόδου της χώρας από το ευρώ αν δεν εφαρμοστούν τα μέτρα. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να απορρίψει ακόμη και την πρόταση για "κούρεμα" των ομολόγων της ΕΚΤ με το επιχείρημα ότι σ' αυτή την περίπτωση η ΕΚΤ θα σταματήσει να στηρίζει την ελληνική οικονομία.

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Αγαπητέ Σπύρο Λυκούδη



Του Στέλιου Παππά
Αντιγράφω επακριβώς τη διατύπωση από τη συνέντευξή σου στην "Αυγή" της Κυριακής.
"Οι διεθνείς συμβάσεις που υπογράφει η χώρα είναι δεσμευτικές όχι γιατί μας το ζητάει η τρόικα, οι εταίροι ή οποιοσδήποτε άλλος, αλλά γιατί αυτό απαιτεί η διεθνής πραγματικότητα και λειτουργία στον πολιτικά πολιτισμένο κόσμο τα τελευταία 200 χρόνια τουλάχιστον. Προφανώς τα πάντα ανατρέπονται με 'έκτακτες' επαναστατικές συμπεριφορές σε 'έκτακτες' επαναστατικές συνθήκες. Όποιος αναζητεί όμως σήμερα και υπόσχεται τέτοιους προσανατολισμούς, κρίνεται για τη σοβαρότητά του".
Όμως αγαπητέ Σπύρο η χώρα έχει υπογράψει και άλλες διεθνείς συμβάσεις οι οποίες έχουν γίνει κουρελόχαρτο στο πλαίσιο των "μνημονικών" δανειακών συμβάσεων.
Αναφέρομαι στη "Χάρτα δικαιωμάτων", η οποία όπως είναι γνωστό, παρά τις ατέλειες της, ενσωματώθηκε στη Συνθήκη της Λισσαβώνας μετά από αγώνες των κινημάτων και της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και περιβάλλεται με την ίδια νομική ισχύ, όπως όλες οι Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν την έχεις μελετήσει προσεκτικά παρά το ότι διακηρύσσετε τον σταθερό ευρωπαϊκό σας προσανατολισμό.
Για παράδειγμα εκτός των άλλων, αναφέρει στο προοίμιο της.

Το δίλημμα δεν είναι ευρώ ή δραχμή, είναι νεοφιλελεύθερη πολιτική ή οχι

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Liberation: Στην Ελλάδα διακυβεύεται η τύχη των ευρωπαϊκών λαών


Μανιφέστο συμπαράστασης στον ελληνικό λαό που φιλοξενείται από τη "Liberation" συνυπέγραψαν 29 Γάλλοι διανοούμενοι, μεταξύ των οποίων οι Αλέν Μπαντιού, Ετιέν Μπαλιμπάρ, Ζακ Ρανσιέρ, υπογραμμίζοντας πως στο νεοφιλελεύθερο πείραμα στην Ελλάδα διακυβεύονται οι τύχες της Δημοκρατίας σε όλη την Ευρώπη.
Πηγή : ΑΥΓΗ 

Τοποθέτηση Γιάννη Δραγασάκη στην εκπομή ΝΕΤWEEK









ΠΗΓΗ: ecoleft

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Ποιοι κερδίζουν από τα Μνημόνια

Το ελληνικό οικονομικό μοντέλο, η γερμανική οικονομική σκέψη και το πείραμα στην Ελλάδα

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, είναι ανάρμοστο. Πολλοί και δικαιολογημένα το χαρακτηρίζουν ένα παγκόσμιο πείραμα. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτού του πειράματος; Παίρνουμε μία χώρα, του ανεπτυγμένου κόσμου με δομές, νομοθεσία, επάρκεια συνταγματικού πλαισίου, που ανήκει σε νομισματική ένωση, δεν έχει δηλαδή δικό της νόμισμα, αλλά το ισχυρότερο, ως προς την αξία του, νόμισμα.

Τα χαρακτηριστικά
Η χώρα αυτή έχει συνδικαλιστική παράδοση ισχυρότατη, κρατικοδίαιτη οικονομία στη βάση της πολιτικής και κομματικό- πελατειακό κράτος. Διοίκηση εξαρτημένηαπό την πολιτική, με στοιχεία διαφθοράς έντονα, πολυδαίδαλη γραφειοκρατία και νομοθεσία.
Η βάση της κοινωνίας εντάσσεται στην κεντροαριστερά και η υπερδομή της σε έναν «μεσαίο χώρο» που υπερβαίνει τη διάκριση κλασικού τύπου μεταξύ Δεξιάς καιΑριστεράς και κινείται, σε μια ακραία περίπτωση νεοφιλευθερισμού, που ξεπερνά την ίδια τη σχολή του Φρίντμαν. Αυτό είτε πρόκειται για την κυρίαρχη έκφραση της Ν.Δ, είτε για την κυρίαρχη έκφραση του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ

Από το Μαρικάκι

Η Αριστερά μπροστά στην τρομοκρατία της καταστροφής

Μπορεί στους περισσότερους να ακούγονται αστεία τα όσα έγραψε η Bild για τα κόμματα της Αριστεράς, την περασμένοι εβδομάδα, αναζητώντας να αφυπνίσει αντανακλαστικά περί του «κομμουνιστικού κινδύνου» και της τρομοκρατίας. Η γερμανική εφημερίδα δεν διστάζει να γράψει ό,τι να ‘ ναι προφανώς, αναβαθμίζοντας τη λογική «Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ» λες κι έχει πάρει γραμμή κατευθείαν από τον Καρχιμάκη που πριν από μήνες αποκαλούσε τον Τσίπρα «αρχιστράτηγο του μπάχαλου». Όχι ότι χρειάζεται να πάρει γραμμή από το εσωτερικό της χώρας όταν ο Σόιμπλε δείχνει τα δόντια του και μας προτρέπει να ξεχάσουμε τις εκλογές.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Η Γερμανία και η Ευρώπη



ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΘΑΚΗ*
Πηγή   : Αυγή 
Τα ερωτήματα είναι απλά και θεμελιακά. Ποια είναι η ευρωπαϊκή πολιτική της Γερμανίας και πώς αυτή ερμηνεύεται μέσα στην κρίση; Υπάρχει αναβίωση του γερμανικού εθνικισμού; Πόσο συμβατή είναι αυτή η πολιτική με τη διαχείριση της κρίσης;
Η Γερμανία ήταν ο βασικός χρηματοδότης της ευρωπαϊκής ιδέας μέχρι το τέλος του ψυχρού πολέμου, το 1990. Ο αδιαπραγμάτευτος φιλοευρωπαϊσμός της Γερμανίας είχε διαμορφώσει μια οικονομική Ένωση στην Ευρώπη ταγμένη στην ιδέα της σύγκλισης των οικονομιών μέσω της αναδιανομής πόρων, κυρίως στην αγροτική οικονομία, αλλά, από τη δεκαετία του '80 και μετά, και στον πυλώνα της συνοχής με τη χρηματοδότηση υποδομών και κοινωνικών προγραμμάτων. Οι όροι υπό τους οποίους η Γερμανία συνέβαλλε στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό κρίθηκαν ασύμφοροι από τη θατσερική Αγγλία, το 1980, και τη σοσιαλδημοκρατική Σουηδία κατά την ένταξη της τελευταίας λίγο αργότερα, που απαίτησαν διαφορετικούς και ελαφρότερους όρους συνεισφοράς στον ευρωπαϊκό κορβανά.

Solidarity with Creece!!!

Από το Παρίσι, την Φραγκφούρτη , το Εδιμβούργο, την Μαδρίτη , τη Βιέννη, τη Ρώμη  μέχρι τη Νέα Υόρκη μέσα στο κρύο και το χιόνι άνθρωποι συγκεντρώνονται έξω από προξενεία, πρεσβείες, τράπεζες και διαδηλώνουν την αλληλεγγύη  τους στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Το πρωτοφανές αυτό  κίνημα,  αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς και έρχεται να επιβεβαιώσει την  αταλάντευτη θέση μας ότι στον Ευρωπαϊκό χώρο μπορούν να γονιμοποιηθούν και να συγκλίνουν οι κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες  που μάχονται τις καταστροφικές για τη ζωή των ανθρώπων πολιτικές των κυβερνήσεων και των αγορών , αποσκοπώντας σε μια Ευρώπη χωρίς ανεργία, με κοινωνική ασφάλεια, , υγειονομική περίθαλψη και πλήρη δικαιώματα για όλους και όλες , μια Ευρώπη της δημοκρατίας, της παιδείας, του πολιτισμού , μια Ευρώπη οικολογική και φεμινιστική, μια Ευρώπη του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία. 
Κορυδαλλός , 19-2-2012   \
Κ.Κ.Κ.















Κόντρα στη λογική της κατάθλιψης και της εσωστρέφειας





Του Αντώνη Μανιτάκη, Έθνος, 18.2.12

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα «χρεοκόπησε»; Αυτό ακούγεται και διαδίδεται κατά κόρον από τα Μέσα Ενημέρωσης, κατά μεταφορά της φράσης: η «Ελλάδα χρεοκοπεί ή χρεοκόπησε». Δεν γνωρίζω τι ακριβώς εννοούν όσοι δημοσιογράφοι ή δημοσιογραφούντες επιστήμονες χρησιμοποιούν τον όρο «χρεοκοπία» στην πολιτική ούτε τι περιλαμβάνουν στον όρο «πολιτικό σύστημα». 
Εκείνο που καταλαβαίνω από τις προκείμενες εκφράσεις είναι ότι το πολιτικό μας σύστημα κλυδωνίζεται σοβαρά, ταρακουνιέται συθέμελα. Και σε αυτόν τον συθέμελο κλυδωνισμό θα πρέπει, σίγουρα, να συμπεριλάβει κανείς, κατά πρώτο λόγο, το κομματικό μας σύστημα, τα κόμματα και τον δικομματισμό, και να μην εξαιρέσει τα άλλα αναπόσπαστα κομμάτια του, όπως είναι οι διάφορες οργανωμένες κοινωνικές ή οικονομικές ομάδες πίεσης, τα συνδικάτα και οι επαγγελματικές ενώσεις, οι ενώσεις της εργοδοσίας ή ακόμη τα ΜΜΕ ή η κρατική γραφειοκρατία.
Θα πρέπει ακόμη να συμπεριλάβουμε στο πολιτικό σύστημα και την πνευματική, τεχνοκρατική ή επιστημονική «ελίτ», που πλαισιώνει όλα τα προηγούμενα και συμμετέχει έμμεσα στο πολιτικό κλίμα και στο πολιτικό γίγνεσθαι.
Αλλα καθοριστικά στοιχεία του πολιτικού συστήματος είναι και η πολιτική κουλτούρα, η νοοτροπία και οι πολιτικές πρακτικές που κυριαρχούν σε μία χώρα όπως σε μας οι πελατειακές σχέσεις, το ρουσφέτι, η φαυλοκρατία, οι σχέσεις εξάρτησης του συνδικαλισμού από τα κόμματα και το αντίστροφο ή ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, οι σχέσεις διαπλοκής μεταξύ πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, και αυτών των δύο με τα ΜΜΕ, το «πολιτικό χρήμα», που ήταν στο επίκεντρο της συζήτησης και των σκανδάλων τη δεκαετία του '90 και που ανέδειξε τόσο εύγλωττα ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς.

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Βουβό Κίνημα*






Οι εποχές απαιτούν ωριμότητα. Οι στιγμές σοβαρότητα. Η κοινωνία, στα όρια της, υποβάλλει με τον τρόπο της, άλλοτε σιωπηλά κι άλλοτε ηχηρά μέσω δημοσκοπήσεων , ένα ξεκάθαρο αίτημα για ενότητα, συσπείρωση, αλληλεγγύη, όλων εκείνων των δυνάμεων που αντιτάχθηκαν στην λαίλαπα του μνημονίου, που δεν ευθύνονται τουλάχιστον άμεσα για την πολυεπίπεδη κατάρρευση και διαφθορά , που προτείνουν έστω στα όρια των δυνατοτήτων τους, κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών, έναν άλλο τρόπο πολιτικής διακυβέρνησης και κοινωνικής εκπροσώπησης.
Υπό τις συνθήκες αυτές, τι νόημα έχει άραγε, η διατήρηση της τελευταίας και για πολλούς –κυρίως ανένταχτους- ανεξήγητης ακόμη διάσπασης, της ριζοσπαστικής και δημοκρατικής αριστεράς; Ποιο χάσμα είναι εκείνο και ποιας τάξης μεγέθους που δεν αφήνει τους έως πρότινος συντρόφους , να συστρατευθούν σε εκείνο που η κοινωνία προστάζει κι απαιτεί; Πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει κανένα ορατό σημείο επαφής, όταν μεγάλα στρώματα της κοινωνίας βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης; Τι εξυπηρετεί – αν όχι εκλογικές σκοπιμότητες- η ξεχωριστή κάθοδος των δυνάμεων αυτής της αριστεράς στις επερχόμενες εκλογές, όταν η συσπείρωσή τους θα μπορούσε να αποτελέσει έναν άλλο ισχυρό εναλλακτικό πόλο στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα;
Σίγουρα θα μπορούσε κάποιος, εκπροσωπώντας τον έναν ή τον άλλο φορέα, να διατύπωνε αρκετά επιχειρήματα κυρίως ιδεολογικού περιεχομένου για να δικαιολογήσει την εμμονή στην διάσπαση αυτή. Πόσο αλήθεια όμως θα ενδιέφεραν τα επιχειρήματα αυτά όσους δίνουν καθημερινά την μάχη της απλής επιβίωσης κι απαιτούν δυναμική εκπροσώπηση των τελευταίων προσδοκιών που τους απέμειναν; Και πόσο σημαντική μπορεί να είναι η οποιαδήποτε ιδεολογική ή πολιτική διαφορά ώστε να υπερτερεί της κρίσιμης αναγκαιότητας ενός κοινού μετώπου;

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Θα το δούμε ποτέ αυτό στην Ελλάδα;;





 Ο Μάρκο Γκάλντι, δήμαρχος της κωμόπολης Κάβα Ντέι Τιρένι, έξω από την πόλη Σαλέρνο της Νότιας Ιταλίας, αποφάσισε να προσφέρει το μισθό του για τη στήριξη του ελληνικού λαού. Οι μηνιαίες απολαβές του, αντιστοιχούν σε....... 1.100 ευρώ.
 Στην επιστολή του, ο Ιταλός δήμαρχος αναφέρει: «Στην Ευρώπη, υπάρχει ένας λαός που λέει ότι δεν έχει αδέλφια. Και σε αυτή την ιστορική στιγμή, έχει δίκιο. Κανένας στον κόσμο δεν φέρεται με αδελφοσύνη προς τον ελληνικό λαό.. Η Ευρώπη, σήμερα κρίνεται. Αν εγκαταλείψει την Ελλάδα, θα απορρίψει οριστικά μια συγκεκριμένη ιδέα της Ευρώπης, εκείνη την ιδέα της Ευρώπης, που θέλουμε και αγαπάμε. Από το μήνα αυτό θα καταβάλλω το μισθό μου υπέρ του ελληνικού λαού. ».
 Στην ίδια κίνηση, αποφάσισε να προβεί και ο δήμαρχος της κωμόπολης Μπαρονίσι, Τζοβάνι Μοσκατιέλο, ενισχύοντας τη χώρα μας με το μισθό του, που αντιστοιχεί σε 780 ευρώ.
«Όσοι κυβέρνησαν τα χρόνια αυτά στην Ελλάδα, οπωσδήποτε διέπραξαν σοβαρότατα λάθη, αλλά θα ήμασταν και εμείς, τώρα, άλλο τόσο ανεύθυνοι, αν δεν στηρίζαμε -με κάθε δυνατό μέσο- αυτή τη χώρα, που είναι η κοιτίδα τού πολιτισμού μας», είπε κ. ο Μοσκατιέλο.
http://kafeneio-gr.blogspot.com/2012/02/blog-post_323.html

Η Λαϊκή Συνέλευση Κορυδαλλού καλεί σε τοπική πορεία στις γειτονιές του Κορυδαλλού Σάββατο 18/2 στις 12.00 - πλατεία Ελευθερίας


















Κλιμάκωση του κινδύνου




Κάρης Κ.

Με τις αναβολές των δόσεων, τελικά από πέρυσι το καλοκαίρι η Ελλάδα πήρε μόνον δύο δόσεις από τον προγραμματισμένο δανεισμό. Από τον Ιούλιο, συνεχώς κουβέντες, συζητήσεις, ταξίδια, έξοδα, αλλά τα συμπεφωνημένα δεν τηρούνται. Και όμως έζησε η χώρα. Σωστά, αλλά πώς;
Αυτός είναι ο ένας μηχανισμός της ύφεσης. Το ελληνικό Δημόσιο περιορίζει συνεχώς όλο και περισσότερο τις πραγματοποιούμενες πληρωμές του (όχι τις εξαγγελλόμενες) και οι τράπεζες συρρικνώνουν συνεχώς τα ποσά των δανείων.
Ο δεύτερος μηχανισμός της ύφεσης είναι οι κουβέντες. Οι εξαγγελίες προγραμμάτων που δεν υλοποιούνται και οι αποφάσεις περιορισμού των αμοιβών που στέλνουν μήνυμα συρρίκνωσης της ζήτησης και ωθούν τις επιχειρήσεις σε όλο και μεγαλύτερη μείωση της δραστηριότητάς τους.
Γι' αυτό το ποσοστό της ύφεσης βαίνει επιταχυνόμενο και δεν περιορίζεται. Η σταθεροποίηση απαιτεί πρώτα να υλοποιηθεί κάποιο από τα προγράμματα δανεισμού - του Οκτωβρίου, του Ιουλίου; Η Ελλάδα δεν θα σωθεί “μόνη της”, αλλά ούτε και μπορεί να ανακοπεί η επιτάχυνση της ύφεσης με τον συνεχή χρηματοδοτικό στραγγαλισμό της.
Ο κίνδυνος αυξάνεται υπέρμετρα με τη συνεχή αναβολή της τήρησης των συμπεφωνημένων. Δεν πρόκειται για τη χρεωκοπία, τη μη πληρωμή των ομολόγων που λήγουν. Πρόκειται για την εντεινόμενη οικονομική δυσπραγία και δυσλειτουργία. Δεν είναι μόνον εισοδήματα που περιορίζονται. Είναι η κλίμακα του κινδύνου πολύ μεγάλη. Η οικονομική ζωή απειλείται και επομένως η κοινωνία απειλείται σοβαρά. Άρα απαιτούνται και όσο το δυνατόν συμπεριφορές μέγιστης ευθύνης και αποφασιστικότητας στα σημαντικά.
Η διεθνής κοινότητα και οι ευρωπαϊκοί λαοί πρέπει να πληροφορηθούν τη δύσκολη κατάσταση. Η έως τώρα διαχείριση της κρίσης φαίνεται να μην είναι επαρκής.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

«Η Δημοκρατία σε κρίση»,



Η πολιτική και τα μέτρα δεν είναι απάντηση σε φυσικά φαινόμενα
Θεσσαλονίκη: Μια μέρα μετά τις δραματικές εικόνες εντός και εκτός Βουλής, μια μέρα μετά το «ναι» των 199 βουλευτών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ στο νέο Μνημόνιο, ήταν πολλοί οι σοκαρισμένοι και προβληματισμένοι πολίτες της Θεσσαλονίκης που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της «Αυγής» και έσπευσαν να ακούσουν τις σκέψεις και τις απόψεις του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, του Νίκου Κωνσταντόπουλου, της Ιφιγένειας Καμτσίδου, του Νίκου Γιαννόπουλου και να συζητήσουν μαζί τους.
Ομιλητές: Ν. Κωνσταντόπουλος, Ιφ. Καμτσίδου, Ν. Γιαννόπουλος * Γραπτή παρέμβαση του Κ. Τσουκαλά 

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Πολιτική κατάρρευση, κοινωνική ρηγμάτωση


Του Ν.Ξυδάκη
Πιστεύουμε ότι κάθε ψήφιση Μνημονίου, Μεσοπρόθεσμου κ. λπ. είναι ιστορική και κορυφαία στιγμή, τελική. Δεν είναι. Πάντα υπάρχει μία ακόμη πιο ιστορική και κορυφαία ψήφιση, ενός ακόμη πιο ιστορικού νόμου, που θαμπώνει περαιτέρω το παρόν και δεσμεύει ακόμη περισσότερο μέλλον για τις επερχόμενες γενιές. Τέτοια ήταν η χθεσινή νύχτα. Κορυφαία στιγμή, έως ότου έρθει μια άλλη. 
Και θα έρθει. Με το «κούρεμα» και τη νέα δανειακή σύμβαση η Ελλάδα αγοράζει χρόνο, πανάκριβα. Αλλά αυτό το απόθεμα θα εξαντληθεί γρήγορα, όσο γρήγορα εξαντλήθηκε ο χρόνος σωτηρίας του πρώτου Μνημονίου. Ας είμαστε έτοιμοι λοιπόν και για άλλες ιστορικές νύχτες, με αγωνία και κρίσιμες αποφάσεις, πολύ σύντομα. Κι ας είμαστε έτοιμοι και για πολλές αργόσυρτες ημέρες και νύχτες, που δεν θα περιέχουν κορύφωση και δράμα, αλλά θα περιέχουν δυσχέρεια και πόνο.
Διότι είναι οδυνηρά πρόδηλο πλέον ότι τα αδιέξοδα του πολιτικού συστήματος, οι φούσκες της φαυλοκρατίας και της κλεπτοκρατίας, μετακυλίονται ταχύτατα και με σφοδρότητα επί της κοινωνίας. Αυτές τις μέρες παρακολουθούμε live και σε real time, από τα ηλεκτρονικά και ψηφιακά Mέσα, την τήξη πολιτικών προσώπων, κομμάτων και συστημάτων. Μαζί τους τήκονται νοοτροπίες, βεβαιότητες, τρόποι ζωής και εργασίας, εξαερώνεται όλο το κοινωνικό συμβόλαιο που συνείχε ανθρώπους και θεσμούς. Κάποιοι πολιτικοί μάλιστα χθες, την υστάτη ώρα, βρεγμένοι, καμένοι, αποτόλμησαν κάποια ίχνη αυτοκριτικής για την παρελθούσα τριακονταετία. Εως και αυτό: Αποτύχαμε, δεν φτιάξαμε κράτος, δεν σχεδιάσαμε παραγωγή. Αλλά ποιος το λέει αυτό; Το λένε τα πρόσωπα που όλη τη συγκεκριμένη τριακονταετία κυβέρνησαν τη χώρα, ήσαν υπεύθυνοι για τη λειτουργία του κράτους και τον σχεδιασμό της παραγωγής. Ακόμη και οι αυτοκριτικές διαπιστώσεις τους, λοιπόν, ηχούν τώρα κούφιες, άνευ αντικειμένου. Και επιπλέον, είναι αργά, πολύ αργά.

Δήλωση του Αλέξη Τσίπρα για τα επεισόδια στο κέντρο στης Αθήνας


Πάνω από πεντακόσιες χιλιάδες πολίτες ειρηνικά βρέθηκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στα νέα μέτρα στην Αθήνα και πολλές χιλιάδες στις άλλες πόλεις. Την ίδια στιγμή, οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής χτυπούσαν ειρηνικούς διαδηλωτές ενώ άφηναν ανενόχλητες δυνάμεις παρακρατικές να καίνε την Αθήνα. Αυτή είναι η εικόνα που θέλουν να μεταφέρουν τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα. Όχι η εικόνα ενός λαού που αγωνίζεται για το δίκιο του αλλά η εικόνα του παρακράτους και της καταστροφής. Δεν θα πτοηθεί ο ελληνικός λαός. Τα σχέδια της προβοκάτσιας θα επιστραφούν. Ο ελληνικός λαός θα αγωνιστεί για να διεκδικήσει τη λαϊκή του κυριαρχία που του στερείται, τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία. Κανένα συγχωροχάρτι σε μία κυβέρνηση που εκμεταλλεύεται τον φόβο και τον τρόμο και αφήνει ιστορικά κτίρια στο κέντρο της Αθήνας να καίγονται από βανδάλους που μπορεί να ελέγξει.



Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Ομιλία Τσίπρα

Δήλωση Θεοδωράκη






NewsIt.gr


Γλέζος και Θεοδωράκης μέσα στη Βουλή



 Από τα έδρανα των υψηλών προσκεκλημένων εντός της Ολομελείας παρακολουθούν τη συνεδρίαση αυτή την ώρα οι Μανώλης Γλέζος και Μίκης Θεοδωράκης, που ξεπέρασαν με την βοήθεια των γιατρών τα αναπνευστικά προβλήματα, που αντιμετώπισαν από τα δακρυγόνα. 

«Ήθελα να τους βλέπω στα μάτια» είπε χαρακτηριστικά ο Μίκης και ήδη το χέρι έχουν σπεύσει να τους σφίξουν οι Ντ. Βρεττός και Γρ. Νιωτης από το ΠΑΣΟΚ .
Όμως και ο Ευ.Βενιζέλος έσπευσε να τους καλοσωρίσει στην αίθουσα, αφού όπως είπε χαρακτηριστικά «στην αίθουσα μπήκαν δύο ιστορικά μνημεία του Έθνους» http://www.tsantiri.gr/koinonia-kinimata/foto-glezos-ke-theodorakis-mesa-sti-vouli.html

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Τριήμερο απεργιών και συλλαλητηρίων σε όλη τη χώρα



Τριήμερο απεργιών και συλλαλητηρίων σε όλη τη χώρα, με αποκορύφωμα την περικύκλωση της Βουλής την Κυριακή, αποφάσισαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για να μην περάσει το Μνημόνιο της εξαθλίωσης

Εν ονόματι της κοινωνίας
Σε ανένδοτο για ανατροπή του Μνημονίου και διεξαγωγή εκλογών κάλεσε ο Αλ. Τσίπρας
Μ. Θεοδωράκης, Μ. Γλέζος, Γ. Κασιμάτης: Όλοι στους δρόμους ενάντια στη θανατική καταδίκη της πατρίδας
"Ντρίμπλες" για να μην καταψηφίσουν οι βουλευτές
"Ζορίζονται" οι βουλευτές να ψηφίσουν το έκτρωμα
Δυναμική πορεία για ανατροπή του νέου Μνημονίου
Ραντεβού στις 10.30 το πρωί, έξω από το ΕΚΘ
Μετά τη συμφωνία η κυβέρνηση επισείει τον "μπαμπούλα" της χρεωκοπίας
"Είμαι εδώ για να βοηθήσω την πατρίδα"
ΣΥΡΙΖΑ: Κοινό κάλεσμα στις κινητοποιήσεις ενάντια σε Μνημόνιο και δανειακή σύμβαση
Με συλλήψεις απειλούν οι συνδικαλιστές αστυνομικοί την τρόϊκα
Αυτόνομη Παρέμβαση: Όλοι στους δρόμους μέχρι να φύγουν κυβέρνηση, τρόικα
48ωρη πολιτική γενική απεργία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σήμερα και αύριο, αποκλεισμός της Βουλής την Κυριακή
Πώς οι κόκκινες γραμμές των αρχηγών έγιναν κόκκινες κορδέλες...
Πειράματα πάνω σε ανθρώπους

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Η Ελλάδα εξοντώνεται επειδή εφαρμόζει τα μέτρα της τρόικας

http://www.epohi.gr/portal/politiki/11178 Αναρτούμε μια εξαιρετική συνέντευξη του Κώστα Βεργόπουλου  στην εφημερίδα Εποχή της περασμένης Κυριακής

Τη συνέντευξη πήρε
ο Μάκης Μπαλαούρας


Την περασμένη Δευτέρα στη Σύνοδο Κορυφής η Γερμανία επέβαλε τη γραμμή της απόλυτης δημοσιονομικής πειθαρχίας καθώς και σαν σάλτσα το θέμα της ενίσχυσης της απασχόλησης των νέων.
Το θέμα ήταν ότι όλες οι χώρες μέλη-εκτός Αγγλίας, Τσεχίας- υιοθέτησαν τον κανόνα όχι μόνο της πειθαρχίας αλλά και του μηδενικού ελλείμματος. Και θα το καταγράψουν στα συντάγματά τους. Πρόκειται για ιστορική απόφαση με τρομακτικά αρνητικές συνέπειες για την Ευρώπη. Ισοδυναμεί με ιστορικές αποφάσεις, όπως αυτή του 1933 στη διάσκεψη του Λονδίνου, που συμφώνησαν να επιβάλουν μηδενικά ελλείμματα, με αποτέλεσμα να βαθύνει η κρίση του 0, όσο ποτέ άλλοτε. Το αποτέλεσμα ήταν η άνοδος του ναζισμού, ως αντίδραση στην τεράστια ανεργία. Σήμερα, έχει ήδη βυθιστεί η ήπειρος στην ανεργία, όπως γινόταν το 1930. Όλες οι κυβερνήσεις έχουν ήδη δεθεί με το νόμισμα. Η δημοσιονομική πολιτική επίσης ακυρώνεται, λόγω της δέσμευσης σε μηδενικά ελλείμματα, οι χώρες έχουν αφοπλιστεί τελείως. Μοναδικό εργαλείο που τους απομένει είναι να αναζητούν την ανταγωνιστικότητα μέσω της ύφεσης, περικόπτοντας το κόστος εργασίας. Πρόκειται, όμως, για εργαλείο απόγνωσης. Είναι η φιλελεύθερη μέθοδος του 18ου αιώνα που ποτέ δεν επαληθεύθηκε, ούτε καρποφόρησε. Δεν είναι κάτι καινούριο, άλλα παμπάλαιο και αποτυχημένο. Η Γερμανία την επιβάλει γιατί κυριαρχείται από χρηματοπιστωτικούς κύκλους, παρά βιομηχάνους. Θυσιάζουν και τα εμπορικά πλεονάσματα, προκειμένου να διατηρούν το νόμισμα ισχυρό. Η Γερμανία μετατρέπεται έτσι σε χώρα εισοδηματιών, ηλικιωμένων. Πρόκειται για ιστορική καταστροφή και της Ευρώπης. 
Οι άλλες χώρες το δέχονται για ιδεολογικούς λόγους ή από αδυναμία;
Για τον ίδιο λόγο, αφού στις άλλες χώρες κυριαρχεί επίσης το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο.
Δικτατορία
του χρηματοπιστωτικού
κεφαλαίου